maandag 25 mei 2015

Kinderlijk naïef

Niemand leidt mij meer om de tuin, op mijn mouw wordt niets meer gespeld, knollen voor citroenen? Ik dacht het niet. Niets ontgaat mijn scherp observatievermogen, mij voor de gek houden? Sta eens vroeger op! Als je zo omtrent een halve eeuw bent is dat toch wel het zelfbeeld wat je van jezelf hebt, je hebt je omringt met een selecte groep vrienden bij wie je je senang voelt en waarvan je al vaak weet wat ze denken voordat ze het hebben uitgesproken, en zie hier in een notendop de zegeningen van het middelbaar zijn. Maar dan zo heel plotseling kan zo'n zelfbeeld ernstig op losse schroeven komen te staan, en blijk je met open ogen in vooropgezette plannen te lopen van een aantal van diezelfde vrienden.

Jaarlijks kijken we met wat vrienden naar de finale van het Eurovisie Songfestival, dit jaar zou dat bij Jeroen in Leiden zijn. Ik zou daar een nachtje overblijven omdat er geen vervoer meer naar huis zou zijn. Helaas liet hij weten door persoonlijke omstandigheden het niet te kunnen organiseren, en het stokje aan vrienden Rick en Chris in Leiderdorp door te geven, zelfde scenario. Harry moest voor Lotus in Bleiswijk zijn dus die stelde voor mij op te halen. Harry stond om 17.00 uur voor de deur en ik kwam met een weekendkoffertje en wat wijn en zoutjes voor de gastheren naar buiten gesneld. "We moeten even naar Nadira een spel afgeven die ze samen met vrienden morgen wil spelen" zei Harry. Nadira woont ook in Capelle, dus dat was prima. "Ik ga niet al die trappen op, hoor" zei ik aardig als ik altijd ben, "Ze komt maar naar beneden". Maar goed mijn mond is vaak groter dan mijn hartje, dus wij komen aan bij Nadira, ik zie haar voor het raampje staan, ze wuift, mijn brein signaleert iets vaags van vlaggetjes, maar dan nóg gaan er geen alarmbellen af. Ik druk op de bel, "Hallo" roept ze olijk door de intercom, en niet van "Ik kom er aan!". Ik klim al die etages op, ze staat in de deuropening, stralend als altijd. "Even feliciteren nog, hoor" zegt ze en ik krijg een lieve knuffel. "Loop even naar binnen, Albert (haar vriend) wil je ook nog feliciteren". Als een kind zo onschuldig open ik de huiskamerdeur (die, achteraf bekeken, normaal nóóit dicht is), en daar schijn ik geschrokken achteruit gedeinsd te zijn in totale verbijstering een aantal minuten gestameld te hebben, want gedrieën riepen Albert, Rick en Chris: "Gefeliciteerd!!" en ik kwam in een met slingers en ballonnen versierde kamer, met een prachtig gedekte tafel en champagne die al klaar stond. Harry had de auto inmiddels geparkeerd en sloot zich ook aan bij de snoodaards. Met open ogen lieve lezers, met open ogen!!

Alles was vooropgezet, alles! Harry hoefde helemaal niet in Bleiswijk te zijn, Nadira wilde helemaal geen spel spelen, ik hoefde dus ook niet een nachtje over te blijven, wat hebben ze een lol gehad om naïeve, of misschien wel al licht dementerende Aidan, en tot het laatst hè! Ik kwam de deur uitzetten met mijn overnachtingsbagage waar Harry nog stiekem een foto van maakte om die nog snel aan zijn broeders en zuster in het kwaad door te sturen. Maar wat wás het een leuke verrassing! Gedurende de avond viel er steeds een ander kwartje bij me die zij gierend van de lach beaamden. Wat ben ik nog schokkend naïef op mijn vijftigste! Achter mijn rug om bleek er een al wekenlange voorbereiding te zijn middels een WhatsApp-groepje, en in berichtjes aan mij op Facebook en WhatsApp werd steeds langs de rand geschuurd van het bijna prijsgeven van de plannen. Harry heeft er hier een blogje over geschreven hoe zij het ervaren hebben en vooral ook de lol die ze er met elkaar over hebben gehad.

Het was een avond om nooit te vergeten, dat deze schatten van vrienden zoveel moeite hebben gedaan om me te verrassen is echt ontroerend lief. En, ik zou het bijna vergeten, het festival was ook naar tevredenheid met Zweden als terechte winnaar, mijn favoriet Italië als mooie 3e en (voor mij) heel verrassend de aan haar enigszins verwilderde oogopslag en licht hysterisch gedrag op te maken geestelijk wat instabiele Russische zangeres met een, hoewel goed gezongen, draak van een inzending als 2e.

Niets vermoedend met mijn valies.

Champagne.

Mooie gedekte tafel.
Proost!

Overheerlijke koeken van Koekela mét een candelabra

Kaarsjes uitblazen.....

....en een wens doen.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten