Jopie Parlevliet

Richard Groenendijk zag ik voor het eerst jaren geleden door het beeld schuiven bij het programma "Kopspijkers", waar hij enigszins lichtelijk in paniek riep: 'Hoe zou het toch met Mieke Telkamp zijn', de manier waarop hij die simpele vraag wist uit te bouwen tot een bijna nationaal vraagstuk bleef bij me hangen, dus toen ik in een herdenkingsprogramma van Robert Long een aantal artiesten liedjes van hem zag zingen herkende ik Richard die samen met de Belgische zanger Dieter Troubleyn eigenlijk als enigen de nummers Robert Long-waardig zongen.

Mijn collega Hans heeft vroeger in het theater gewerkt als licht,- en geluidsman en kan daar kleurrijk over vertellen, zo bleek hij dus ook met Richard te hebben samengewerkt, en hij raadde me aan om zeker eens naar het theater te gaan als hij weer een programma had, dat is nu een paar jaar geleden, en sinds het eerste theaterbezoek aan Richard was ik om. Wat een vakman, hij is niet alleen hilarisch grappig en ad rem, maar weet ook in ieder programma een gevoelige snaar te raken, in het eerste programma wat ik zag was dat de Joodse buurvrouw van zijn tante, Jo Citroen in oorlogstijd, die hij alleen in woord en gebaar prachtig neerzette.

Hij speelt al meer dan 15 jaar in de theaters, maar toch was hij nog geen nationale bekendheid, en dat was iets wat hem toch niet zo heel lekker zat, hij stak er vaak de draak mee in zijn shows, en volgens Hans, en ook naar eigen zeggen, heeft hij last van 'de ziekte van aandacht', dus toen hij de prestigieuze cabaretprijs Poelifinario ontving in 2012 en voor TV werd gevraagd zei ie volgens mij overal 'ja' op, niemand kon meer om hem heen, vaak in programma's van en met Paul de Leeuw, hij maakte een reportage van de Gay Pride, plotseling zag ik hem als één van de zeven dwergen voorbij komen en ook als zwarte Piet in sinterklaasfilms. Voor mijn gevoel schoot ie er een beetje in door, maar ik snap het ook wel weer aan de andere kant.

En nu zag ik hem op TV in een show als zijn alter ego Jopie Parlevliet, een, zoals hij het noemt, Rotterdamse tofelemoon. Jopie heb ik al in zijn theaterprogramma voorbij zien en vooral horen komen, hij doet haar al net zolang als ie op het toneel staat, maar nooit verkleed, altijd net zoals Jo Citroen, in woord en gebaar. Voor dit TV programma stapte Richard in de voetsporen van Dame Edna Everage, Margreet Dolman en Tante Es, en is verkleed als vrouw. Omdat er al zulke grote voorgangers zijn is dat best een risico, maar ik heb gekeken, en ik moet zeggen Jopie is voor mij met vlag en wimpel geslaagd, ik heb erg moeten lachen om sommige oneliners. Jopie ontving drie bekende Nederlanders en nog wat andere gasten, en Richard gaf al aan zoals de heren die Edna, Margreet en Es spelen ook al zeiden: 'Als Jopie durf ik meer te zeggen dan als Richard'. Ik blijf het zeker kijken, zeker omdat ik merk dat het programma nog nieuw voelt en er nog veel meer inzit dan in deze eerste aflevering te zien was.

Jopie Parlevliet

Richard Groenendijk