"Nous entrerons dans la carrière.
Quand nos aînés n'y seront plus"
Marseillaise, 1792
Een herfstige zondagmiddag is een prima moment om het voor eens en altijd uit te zoeken. Mijn oma van vaders kant ging er prat op dat zij van Franse komaf was. Ze was een ravissante verschijning, petite, flamboyante hoeden, rinkelende sieraden, lange rode nagels, in het oog springende japonnen. kortom een vrouw naar wie men keek, tot op hoge leeftijd. Ze dweepte met haar veel te vroeg overleden vader, hij is slechts 54 jaar geworden, en omschreef hem als een chique man, een echte (daar is het weer) Fransman. We namen het allemaal maar met een korreltje zout.
Zij was zijn lievelingetje, haar zusters de tantes Rie, Tilda en Emma, die ik ook heb gekend, beaamden dat, en anders zorgde ze daar zelf wel voor. "Het warmste plekje bij de kachel was voor Toosje" zeiden ze eenparig. Die verwennerij ging door na haar huwelijk met mijn opa, hoewel ze samen hard hebben gewerkt, werd oma door hem op handen gedragen en lieftallig 'popje' genoemd en ze gingen graag uit, tot ver in de 80, waar oma vanzelfsprekend het middelpunt van aandacht was en bleef.
Dat Franse bleek te kloppen, er was ooit een paar jaar na oma's overlijden een krantenartikel verschenen in Leiden, waar ze vandaan kwam, over haar familienaam Trel, maar het artikel is nergens meer te vinden dus wilde ik zelf wel eens zien hoever terug mijn familie uit Frankrijk komt
Allereerst is Trel vernederlandst van het Franse Treil. Hier komt het:
- Catharina Trel (mijn oma) geboren in Leiden *1892-†1984
- Franciscus Trel (mijn overgrootvader) geboren in Leiden *1864-†1918
- Anthonius Trel (mijn betovergrootvader) geboren in Leiden *1823-†????
- Hendrik Trel (mijn oudvader) geboren in Leiden *1793-†1837
- Pieter Trel (mijn oudgrootvader) geboren in Cahors, Frankrijk *1743-†1823
- Antoine Trel (mijn oudovergrootvader) van hem is alleen bekend dat Pieter zijn zoon was.
Omdat ik dus hoe je het went of keert un enfant de France ben vond ik het gepast om 2 regels uit het speciale kindercouplet van het Franse volkslied te plaatsen. Verder heb ik twee keer een kort engagement gehad met een Franse verloofde, en dat valt nu natuurlijk helemaal op z'n plek. Mochten jullie nuchtere volbloed-Nederlanders soms jullie wenkbrauwen richting (wijkende) haargrens bewegen om iets wat ik zeg of doe, besef dan dat ik er niets aan kan doen, het is het frivole je ne sais quoi-Franse bloed dat door mijn aderen stroomt.
De ligging van Cahors |
Cahors. |
Mijn oma in haar jonge jaren. |
Mijn betovergrootvader Anthonius, zijn sterfdatum is niet te achterhalen maar ik heb wel een foto van hem. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten