Golven

Vandaag is het 10 jaar geleden dat mijn vader is overleden. Omdat ik liever aan zijn leven denk heb ik een blogje over hem op zijn verjaardag, 22 september, geplaatst. Ik heb zijn wens, die we ook op de rouwkaart hebben laten zetten, sinds zijn overlijden ter harte heb genomen:

Herinner mij

maar niet in sombere dagen.

Herinner mij in stralende zon

hoe ik was toen ik alles nog kon.

Maar tegelijkertijd wil ik vandaag toch stilstaan dat het 10 jaar geleden is dat hij ons ontviel. Dat wil ik doen door het wat breder te bezien, iedereen heeft wel een dierbaar persoon, of zelfs meerdere,

verloren en moet het verdriet, de onmacht en het gemis een plaats geven. Iedereen is verschillend met hoe hij of zij daar mee omgaat Daarom heb ik een reactie geplaatst van een oudere man op een noodkreet van iemand die vraagt hoe hij met het overlijden van een vriend moet omgaan. Ik vind het prachtig omschreven.  Deze mooie reactie is tot mij gekomen via Danielle Whitehead wiens moeder haar plotseling op veel te jonge leeftijd werd ontnomen. Het is in het Engels, dat heb ik zo gelaten omdat bij een vertaling misschien iets van de boodschap verloren zou gaan.