Het Zeikwijf kenmerkt zich door bij een teleurstelling of ergernis dat niet in stilte te verwerken maar zich te uiten op een aandachttrekkende manier om zo medestanders te krijgen. Ze drentelde wat heen en weer, maar bij de andere kassa die open was, was de rij even lang. 'Het is hier altijd hetzelfde' ging ze tegen niemand in het bijzonder verder. 'Maar toch blijf je hier dus komen', dacht ik bij mezelf. Ha, ze had nu een medestander gevonden in een oudere man met artistieke neigingen, die mompelde ook iets onverstaanbaars, er kwam nu een zeikduet waarin Het Zeikwijf duidelijk de eerste stem voor haar rekening nam. 'Drie in de rij kassa erbij' zei ze als een door een met platitudes geïndoctrineerd kind, zonder aanleiding, want dat stond nergens aangegeven. Plotseling herinnerde ze zich dat ze nog wat vergeten was. 'Ik laat m'n karretje even staan en pak gauw nog iets' riep ze haar bejaarde zeikduetpartner toe. 'Als je meteen had kunnen afrekenen zoals je zo graag wilde, had je dit vergeten artikel dus niet kunnen pakken' dacht ik.
Ze kwam weer terug, de omroep liet weten dat kassa 5 ook open ging. 'Ja natuurlijk, helemaal daar' schamperde Het Zeikwijf. Ze besloot van rij te verwisselen naar de tweede kassa die al open was. Het was duidelijk dat ze niet van de goede voornemens was en ook dit nieuwe jaar Het Zeikwijf zou blijven die ze waarschijnlijk haar hele leven al was. Zulks zijn treurige levens. Zou haar man haar nog wel eens alle hoeken van het echtelijk boudoir laten zien? Ik vermoed van niet.
Hoe lang het duurde voor ze aan de beurt was? Hooguit 5 minuten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten