De eerste telefoongids verscheen in 1881 en bevatte slechts 49 adressen en telefoonnummers. Hij werd ook niet bij de mensen thuis bezorgd, maar lag ter inzage bij de eerste telefooncentrale van ons land. In 1913 waren er al zo'n 75.000 aansluitingen en konden telefoongidsen op postkantoren door het hele land worden ingezien. Met steeds meer telefoonaansluitingen leidde het ertoe dat de PTT gratis telefoongidsen huis aan huis gingen verspreiden. Vanaf 2008 ging de telefoongids samen met de Gouden Gids, en eind dit jaar worden de allerlaatste gidsen verspreid. Het einde van een tijdperk. Maar tegelijkertijd goed voor het milieu. Ook in andere Europese landen verdwijnen de telefoongidsen.
Ik kan mij als kind niet anders herinneren dan dat wij telefoon hadden, maar ook dat er nog mensen waren die dat niet hadden. Als bij ons in de straat iemand abonnee werd, dan moest de stoep worden geopend om dat voor elkaar te krijgen. Ook hadden mijn ouders kennissen die pas halverwege de jaren 70 aan de telefoon gingen.
Ik weet nog toen ik in 1987 op mezelf ging wonen het aanvragen van een telefoonaansluiting een belangrijke gebeurtenis was. Het was van het grootste belang dat je een telefoon had van de PTT, anders ging de aansluiting niet door. In die tijd kwamen andere telefoons die je zo kon kopen net op, en daar had de PTT een broertje dood aan en zeiden dan gewoon dat ze die niet konden aansluiten. Onzin natuurlijk. Ik had een telefoon uit de PTT winkel, en dat type en/of toestelnummer moest ik doorgeven aan de PTT en de aansluiting was een feit. Maar ik had illegaal een tweede aansluiting laten maken, rebel dat ik was, voor in de slaapkamer, en daar een gekochte telefoon neergezet, die het gewoon deed. Draadloze telefoons kwamen pas later.
Een euforisch moment was toen er weer nieuwe telefoongidsen waren verspreid en ik mijn naam, adres en telefoonnummer er voor het eerst in zag staan. Bewijs dat ik bestond. Later was het juist weer heel cool om een 'geheim nummer' te hebben. Dan stond je niet in de gids, maar had je nog wel de keus of het opvraagbaar was bij 008 of niet. Ik was natuurlijk zo mystiek dat mijn telefoonnummer niet was te traceren. Je kreeg 'm hoogstpersoonlijk van mij of niet.
En nu heb ik al jaren geen vaste aansluiting meer, alleen mijn mobiele telefoon, en bel ik er hoogst zelden mee, vrijwel uitsluitend met bedrijven en instanties indien noodzakelijk. Met vrienden en bekenden app ik. In die 30 jaar van 1987 naar nu is er op telefoniegebied heel wat veranderd, besef ik me opeens. Van mezelf opzoeken toen de nieuwe gids in de bus lag tot de telefoon voor van alles gebruiken, maar haast niet meer voor bellen. Ja kinderen, ik heb nog thuis bij mijn ouders met een bakelieten telefoon met kruldraad en draaischijf getelefoneerd, maar ik ben dan ook van de vorige eeuw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten