France Gall was al een tienerster toen ze in 1965 voor Luxemburg naar het Eurovisie Songfestival ging met het vrolijke door Serge Gainsbourg geschreven
"Poupée De Cire Poupée De Son". Het orkest, wat er destijds nog een belangrijk aandeel in had, vond het unaniem helemaal niets, omdat het lied totaal niet paste in wat in die dagen de stijl van het festival was. Bovendien zong France nogal vals, kijk de opnames er maar van terug, maar toch won ze het het festival. Het verhaal gaat dat de Britse kandidate Kathy Kirby zo overtuigd was dat zij zelf ging winnen (ze werd 2e) dat ze France achter de schermen een klap heeft gegeven. Het lied werd in verschillende talen uitgebracht en een grote hit. Later in haar carrière distantieerde France zich van het festival en haar samenwerking met Serge, en heeft ze het nooit meer willen zingen.
France had relaties met o.a. Julien Clerc en Claude François, die na de beëindiging van hun relatie
"Comme d'Habitude" schreef wat over die relatie ging, maar wat de wereld later heeft leren kennen in de vertaling van Paul Anka als
"My Way". In 1976 huwde ze muzikant Michel Berger, samen kregen ze twee kinderen en zong ze alleen maar werk van zijn hand. Ook in Nederland scoorde ze hits met
"Il Jouait Du Piano Debout" (1980) en
"Ella Elle L'a" (1988).
In 1992 overleed haar man en 5 jaar daarna haar dochter Paulette. France ging in Senegal wonen en vertoonde zich nog maar zelden in het openbaar. In 1993 werd ze behandeld voor borstkanker en ook de afgelopen twee jaar heeft ze tegen deze ziekte gestreden. Vorige maand werd ze met longproblemen opgenomen in het ziekenhuis. 7 Januari is ze overleden. France is 70 jaar geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten