Een maand

Een maand ben ik nu aan het werk bij mijn nieuwe werkgever, en ik heb het er naar mijn zin. Ter vergelijking, op de tweede dag bij de tandartsenpraktijk wilde ik mijn jas aantrekken en naar huis gaan, en had ik vrij snel al het sterke vermoeden niet de goede keus te hebben gemaakt, nu denk ik steeds; ha fijn, ik mag weer. Leuke collega's, maar die had ik bij de tandartsenpraktijk ook, het zijn de werkzaamheden waarbij ik me meer senang voel. 

Hoofdzakelijk zit ik achter de kassa, en dat vind ik ook het allerleukste, gezellig met de klanten een lolletje maken hier en daar en zorgen dat ze goedgemutst de winkel weer verlaten. Mijn streven is om die kassamedewerker te worden waarvan de klanten vinden: o leuk hij zit er dan ga ik daar afrekenen. Ik heb dat zelf namelijk ook als ik boodschappen doe, mijn favoriete caissière, en vooral ook die waar ik liever niet afreken. Een aantal collega's vinden het kassawerk juist minder leuk, die doen liever andere dingen in de winkel, dus in dat opzicht ben ik een mooie aanvulling op het team. Omdat het een buurtwinkel is, viel het op dat ik nieuw ben en vragen de vaste klanten er ook naar en stiekem heb ik al de indruk dat sommigen al bewust bij mij willen afrekenen, maar dat kan ook suggestie zijn, hoor. 

Naast kassawerk heb ik ook bestellingen gedaan voor klanten die hun boodschappen thuis laten bezorgen. Is weer iets heel anders, maar ook wel leuk. Goed opletten dat je de juiste dingen pakt, maar er is een systeem met knipperende lichtjes aan het vak die corresponderen met het computertje waar de boodschappen in staan. What do they think of next!? Daarnaast heb ik een stap terug in de tijd gemaakt door de tijdschriften die binnenkomen te verwerken. Ik heb dat natuurlijk meer dan dertig jaar gedaan bij V&D. De laatste jaren verkochten we daar geen tijdschriften meer. Het systeem is enigszins veranderd. Vroeger waren er drie leveranciers die elk op hun eigen wijze moesten worden verwerkt, met eigen formulieren en eigen kratjes, retourstickers, maar dat is nu op één hoop gegooid en van retourstickers is geen sprake meer. Wel ben ik me de tandjes geschrokken van de prijzen van tijdschriften en kranten. Ik kan me herinneren dat een Libelle ƒ2,50 kostte (€1.13), nu kost een Libelle €4,95 (ƒ10,90)!!!!

Overall dus goede berichten betreffende mijn nieuwe werk, u als vaste bloglezer was daar natuurlijk razend benieuwd naar, zeker na het debacle van de tandartsenpraktijk, waar ik toch uiteindelijk vijf maanden heb gewerkt. Ik kan niet in de toekomst kijken, maar zoals het nu gaat, zie ik het mezelf, als God het wil, best volhouden tot aan mijn pensioen over een paar jaar.