"Word kassamedewerker" zeiden ze, "Dat is leuk" zeiden ze, en dat is het nog steeds hoor, laat daar geen misverstand over bestaan. Maar afgelopen dagen vond er een verbouwing plaats in de winkel, waardoor we allemaal andere dingen hebben gedaan dan normaal. Zo heb ik met mijn handen in de vunzige dieptes van diverse sopemmers gezeten en nieuw kassameubilair schoongemaakt, een nieuwe koelcel uitgesopt, ik heb met gevaar voor eigen leven op trapleren gestaan om haken van plafonds te halen alsmede luchtroosters te reinigen. Het tijdschriftenvak wat werd verplaatst en veranderd heb ik naar me toegetrokken omdat dat iets is waarvan ik zeker weet dat ik het kan, dertig jaar ervaring, u weet toch. Het feit dat men was vergeten om het juiste meubilair voor het nieuwe tijdschriftenvak te bestellen bracht mij ook weer terug naar het verleden. Bij V&D was de boeken-tijdschriftenhandel immer een ondergeschoven kindje. Maar goed, het tijdelijke vak is zo netjes mogelijk ingericht en de inderhaast alsnog bestelde schappen komen over een paar weken.
Verder heb ik geholpen met lege karren wegrijden, heb ik gemopt en ben ik door een heel enthousiaste 15 jarige vakkenvuller wegwijs gemaakt in het vullen van gesneden groentes. Het kind was er zeer bedreven in terwijl ik op z'n elfendertigst heel erg mijn best deed. De schat zei zelfs dat ik het goed deed. De winkel heeft nu nieuw kassameubilair gekregen en er is een hele ruimte ingericht waar de klanten vers gemaakte broodjes en pizza's kunnen bestellen. Voor deze verbouwing waren we een paar dagen dicht, en dat is wel een verademing. Waar ik tot nog toe heb gewerkt was zulks vloeken in de kerk. Verbouwingen werden gewoon gedaan terwijl de winkel geopend was.
Wat ik tevens heb gemerkt: ik ben geen lentekip meer, ik ben keikapot, alles doet pijn. Dit is dus één van de redenen dat ik bij Scapino ben weggegaan, het constante sjouwen, uitpakken, inruimen, klimmen en klauteren. Ik trok het niet meer. Nu was het maar voor even, en met elkaar die paar dagen wel te doen, maar ik ben blij dat ik vandaag vrij ben, even op adem komen. En dan te bedenken dat ik in het verleden zelfstandig meermalen een hele boekenafdeling van scratch af aan heb ingericht. De geest wil nog wel, maar het lichaam geeft iets anders aan.
Morgen ben ik wel weer uitgerust en mag ik weer gewoon mijn gebruikelijke werkzaamheden verrichten achter een vernieuwde kassa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten