Blonde

Omdat we in het stadium van ons leven zijn dat we onze agenda niet meer stampvol hebben ingevuld, kunnen we gepland spontaan op korte termijn een afspraak met elkaar maken. Zo kon het zijn dat ik op uitnodiging van Rick en Chris afgelopen week, gisteren naar hen afreisde om samen met hen de nieuwe film 'Blonde', die pas op Netflix is, te gaan bekijken en wij maken daar meteen iets gezelligs van met een wijntje onder de film en een diner erna.

'Blonde' is een film over het leven van Marilyn Monroe, gebaseerd op de roman van Joyce Carol Oates. Het boek stamt uit 2000 en al in 2001 is het verfilmd als televisiefilm in twee delen. Reeds in 2010 had regisseur Andrew Dominik plannen om het opnieuw te gaan verfilmen. U kunt gerust stellen dat er ruim tijd is overheen gegaan want pas in 2019 is er met de opnames begonnen en was de release gepland voor 2021 maar dat is dus een jaar uitgesteld.

De begrijpende lezer zal hebben opgemerkt dat het een film is n.a.v. een roman, dus fictie. De schrijfster heeft in haar boek fictie en werkelijkheid met elkaar vermengd. Ze heeft de nadruk gelegd op Marilyns traumatische jeugd en over de uitbuiting en machtsmisbruik die haar ten deel vallen en in schril contrast staan met de glitter en glamour die we doorgaans zien. Daarom is deze film anders dan andere films. U zult wellicht al de recensies hebben gezien waarin de film veel kritiek krijgt. Ik snap dat wel. Het is geen film voor iedereen. 

Voorop verteld vind ik het een geweldige film en de actrice Ana de Amas zet een meer dan fantastische prestatie neer als Marilyn. Maar het is geen vrolijke film, en niet iedereen kan daar mee omgaan, daarnaast is het best een hele zit, zo'n drie uur. Velen zullen ook de combi feit/fictie ingewikkeld vinden, en met name de Amerikaanse kijkers zullen enigszins overstuur raken van naaktbeelden, homoseksuele driehoeksverhoudingen, ongeboren baby's in beeld, (gedwongen) abortussen, een geliefde president die als een misogyne klootzak in beeld wordt gebracht en een Marilyn die meer niet dan wel als glamourvedette te zien is. De auteur van de roman, Joyce Carol, claimt: "Wat Marilyn Monroe echt heeft meegemaakt is veel erger dan in de film wordt getoond". 

Het échte verhaal zullen we nooit weten, maar in deze film wordt ons een blik gegund achter het icoon Marilyn Monroe. Ik raad 'm ten zeerste aan. Nogmaals het is geen gezelligheid, het vergt wat van u, je moet er echt voor in de mood zijn en er de tijd voor nemen, maar het is met liefde, toewijding, veel professionaliteit en oog voor detail gemaakt. Ik was blij dat ik het met Rick en Chris heb kunnen zien en dat we na de film onder het diner er over hebben kunnen napraten want deze film heeft een impact. Ik ben daar nog wel even mee bezig.