Daar gaat ze

U weet het wellicht nog in het blogje van 30 augustus j.l. heb ik kond gedaan van het ANWB Kinderfietsenplan, en een fiets die bij mij in de berging stond te staan met heel weinig kans dat ik er ooit nog op zou gaan fietsen die ik daarvoor heb aangemeld. Daarop kreeg ik een mail terug dat ik t.z.t. zou horen wanneer de aangeboden fiets zou worden opgehaald. In die mail stond ook dat daar best wat tijd overheen zou kunnen gaan. Maar u kent me, ik ben een geduldig mens, en de fiets stond me verder niet in de weg. 

Zo nu en dan dacht ik wel, goh, zullen ze het vergeten zijn? Maar nogmaals, geduld is mijn tweede naam. Vorige week vrijdag kreeg ik plots mail, het was zeker niet vergeten, sterker nog, op donderdag 20 oktober zou de fiets worden opgehaald. Dat gaat dus volgens een heel protocol. 

Allereerst diende ik even te reageren zodat de ophaler weet dat ik de mail heb gelezen en de fiets nog beschikbaar is. Meteen gedaan. Daarnaast diende ik de fiets voor het huis te zetten, met een etiket (gewoon een papier met plakband) op het zadel dat deze fiets door de ANWB wordt opgehaald en het fietssleuteltje onder het zadel. Dat laatste is best nog een gedoe kan ik u melden, maar het is gelukt. Ik heb de fiets woensdagavond neergezet precies zo dat ik 'm met de videocamera van de deurbel kon zien staan. Ik woon niet in een achterbuurt, maar toch, het voelt enigszins apart. 

De fiets zou in de ochtend worden opgehaald. De fiets stond er nog keurig toen ik naar mijn werk ging, het blijft toch spannend. 's Avonds bij thuiskomst vond ik onderstaand berichtje in de brievenbus. Ik kon gerust zijn, de fiets gaat, na wat te zijn opgeknapt, een ander weer heel blij maken.