donderdag 6 oktober 2022

Toen was geluk... #122

Eind 1986 was het dus bekend dat ik op mezelf ging wonen, ik had ergens in november te horen gekregen dat ik een tweekamerappartement kon gaan betrekken in de Dalfsenstraat in Den Haag, vlakbij waar ik was opgegroeid. De buurt bleef dus voorlopig hetzelfde. Er moest worden ingericht, en geheel naar de interieurmode uit die dagen werd het wit met lichtgrijs en als tegenkleur roze. 

Ik kan me nog het gevoel voor me halen, spannend, er ging zich een nieuwe tijd aandienen. Wat moest er veel geregeld worden. Het was allemaal zoveel eenvoudiger dan nu. Gas kwam van de Gasunie, je was ziekenfonds of particulier verzekerd, ik als werknemer natuurlijk het eerste à 19 gulden per maand of daaromtrent. En de telefoonaansluiting kwam van de PTT. Het was nog lang voordat mobiele telefonie er was. Omdat men een aansluiting van PTT móest hebben, was je ook verplicht een door hen goedgekeurd toestel te kopen, dan wel te huren, anders werd je gewoonweg niet aangesloten. Omdat wij thuis tot heel laat nog een zwart bakelieten telefoontoestel hadden wilde ik natuurlijk het nieuwste van het nieuwste en dat werd een witte met druktoetsen met een hoorn aan de zijkant. 

Maar mijn drang naar nieuwerwets zijn kende geen grenzen. Ik wilde ook een telefoonaansluiting in de slaapkamer. Hoezo? vraag ik me nu oprecht af, het was een tweekamerwoning, maar goed ik kon mijn leven niet voorstellen zonder. Dat zou natuurlijk eigenlijk via de PTT moeten, en dan diende je ook meer te betalen aan kosten, dus is het illegaal gebeurd. Ik weet niet meer hoe of wat, maar voor de hand ligt dat twee vrienden uit die tijd, Richard en Gerrit, die helaas door tragische omstandigheden en gebeurtenissen beiden op veel te jonge leeftijd zijn overleden, dat op zich hebben genomen. Zij waren het die mij heel erg hebben geholpen met alles.

Wat die drang om een tweede telefoon erg aanwakkerde was het bijzondere exemplaar dat ik had gezien en unbedingt wilde hebben. Want ondanks de pressie van de PTT, kon men in die tijd ook gewoon ergens anders telefoons kopen. Ik had het in zo'n rubriek met hippe dingen gezien, waarschijnlijk in Hitkrant waar ik een abonnement op had. Het was een telefoon in de vorm van een hart, een roze telefoon in de vorm van een hart. Het was de tijd zonder het wereld wijde web en Google, maar ik had uitgevonden, ik meen door de fabrikant te bellen, dat mijn favoriete cadeauwinkeltje uit die dagen, For You, aan de Hoogstraat in de binnenstad van Den Haag, het verkocht. Ze hadden en rode in de winkel en de roze kon besteld worden. Zo kwam het dat zolang ik daar heb gewoond naast mijn bed een roze harttelefoon heeft gestaan. Ik meen dat toen ik, na drie verhuizingen, in de Orchideestraat in Rotterdam ging wonen 'm weer uit de verhuisdozen heb gehaald en ie weer naast mijn bed stond. Met reden, want dat was een maisonnettewoning met de slaapkamer boven. Ik vermoed dat ie kapot is gegaan, want ja, geen PTT kwaliteit, hé. Ik heb mijn best gedaan om op het web een foto ervan op te zoeken, maar het is verdwenen in de mist van de tijd, zodat u het moet doen met een wazige foto van mijn roze hart telefoon waar ik zo groos mee was.

Deze PTT telefoon had ik in het wit in de huiskamer staan

Mijn roze hart telefoon. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten