Tijd

Zij die mij kennen weten dat ik een mens van de klok ben. Als er een tijd is afgesproken ben ik altijd op tijd, vaak nog te vroeg. Ik ben de mening toegedaan dat je respect behoort te hebben voor andermans tijd. Het feit dat anderen tijd met jou willen doorbrengen in plaats van iets anders te doen dient op waarde te worden geschat. De keren dat ik ergens niet op tijd kon zijn of iets moest afzeggen werd dan ook veroorzaakt door externe factoren, een trein die was uitgevallen of ik was weer eens door mijn rug gegaan. En dan is het wel zo netjes om dat even te melden: ik ben wat later of mijn rug zegt nee. 

Omdat ik niet van haasten hou, ben ik op mijn werk ook immer ruim op tijd. Ik kan niet binnenkomen en meteen hup in de benen. Even op m'n gemak settelen en dan gewoon op tijd aan de arbeid. Bij V&D was ik altijd vroeg, ging dan op mijn gemak een bakje koffie halen en liep daarmee naar de afdeling. Dat was in principe niet toegestaan, maar soms ben ik een rebel! Dan ging ik op mijn gemak alles in orde maken voordat de winkel open ging, onderwijl mijn koffie drinkend. Ook bij de banen erna hield ik ervan om op tijd te zijn en als ik dan collega's met een rood hoofd van inspanning één minuut voor tijd binnen zag rennen, wist ik weer waarom. 

Echter, gisterochtend gebeurde iets wat ik nog niet eerder had meegemaakt. Ik was ingeroosterd om om 12.00 uur te beginnen. Dus zo rond acht uur opende ik mijn ogen, dacht wat ik elke ochtend denk: ik ben er nog, zette mijn telefoontje aan en meteen werd ik gebeld. Ik word nooit gebeld. Wie belt er nog? Alles gaat via appjes tegenwoordig. Het was mijn leidinggevende, waar ik bleef. "Ik begin om twaalf uur", was mijn antwoord. Dat bleek te zijn veranderd. Dat was ook doorgegeven via het werkappje, maar ik had het over het hoofd gezien. Meteen mijn hersentjes in overdrive, maar ze zei dat het oké was, want eer dat ik er nu zou zijn daar ging ook weer wat tijd overheen. Ze was, denk ik, al blij dat ik respondeerde, want op mijn leeftijd ben je natuurlijk een mens van een dag. De vraag was of ik dan een half uur eerder kon komen, om half twaalf. Uiteindelijk had ik mezelf er ook mee, want in het veranderde rooster zou ik om 13.00 uur vrij zijn geweest. 

Voor iemand voor wie op tijd zijn en afspraken nakomen kernwaarden zijn vond ik het knap stom dat ik het niet had gezien. Uiteindelijk was het best druk in de middag, dus was mijn aanwezigheid niet zinloos. Daarnaast ben ik, ondanks dat daar de meningen over verdeeld zijn, ook maar een mens. En ach, voor alles is een eerste keer, ook voor een man van middelbare leeftijd kunnen er dus nog eerste keren zijn, al is het maar gebeld worden door het werk met de vraag waar je blijft.