Ik was juist zo blij en trots op de bomen dat ze die vreselijke storm van een tijdje terug hadden doorstaan. Ze waren zo prachtig om te zien, ze gaven me privacy als ik op de lanai zat en waren voor veel vogels een welkome plaats om te vertoeven. Waarom had de bomengestapo van Capelle dit nu gedaan? Ik heb absoluut geen hoge hoed op van het groenbeleid binnen de gemeente, het enige wat ik ze zie doen is hakken, kappen en rooien, nooit onderhoudend tuinieren en nu was dan mijn groene horizon aan de beurt.
Ik kwam die avond tot niets meer, ik was voornemens om een film te kijken, maar had vanwege de gebeurtenis een enorme hoofdpijn gekregen en ik wilde de gemeente middels een mail vragen waarom mijn uitzicht was veranderd in een achtergrond voor een horrorfilm. Ik sliep die nacht onrustig.
Gisterochtend waren de uitvoerders van de bomengestapo er weer om hun verruineringen af te maken. Ik weet nu dat ik een held zou zijn in de oorlog, want ik ben naar ze toegegaan terwijl ze tussen en op de geamputeerde takken doodgemoedereerd even zaten uit te blazen van hun kwalijke taak."Goedemorgen, ik woon daar", ik maakte een halfslachtig ondefinieerbaar gebaar richting de bebouwing, "en ik genoot zo van het uitzicht, waarom moeten die bomen weg?" "De bomen staan er nog." was het antwoord. Er is in zo'n groepje altijd één de wiseguy. Ik maakte mijn ogen tot spleetjes, en lispelde heel gedecideerd tussen mijn opeen geperste lippen: "Er staan enkel nog stammen".
Uit mijn ooghoek zag ik een collega van wiseguy langzaam met zijn hand richting broekzak gaan op zoek naar z'n telefoon, ze hadden hier duidelijk met een gevaarlijke gek van doen, het was nog slechts een moment voordat die zich op hen zou storten met een mes, wat vast en zeker in die tas zat, en krijsend 'moordenaars!, moordenaars!' zou roepen terwijl hij op hen in zou steken.
"Endlösung" verstond ik, "Onderhoud" is wat wiseguy werkelijk zei. "Onderhoud?" herhaalde ik. "Die bomen hebben er 40 jaar over gedaan om zo te worden zoals ze waren, en nu staan er alleen nog stammen. Ze hebben die storm van kort geleden fantastisch doorstaan, er was niets aan de hand met die bomen." Meewarig werd mij uitgelegd dat binnen de wirwar van takken van de enorme treurwilgen er toch heus takken waren afgebroken en dat dit de gekozen oplossing was. Toen wiseguy zag dat ik op het punt stond om in een zenuwcrisis te geraken voegde hij er aan toe dat reeds volgend voorjaar al aan de nu doods uitziende kale stammen nieuwe takken zichtbaar zouden zijn.
Ik herpakte mezelf, ik had gedaan wat ik (van mezelf) moest doen, de bomen een stem geven en om uitleg vragen. Thuisgekomen heb ik de stoel voor op de lanai in de berging opgeborgen, ik ga daar voorlopig niet meer zitten, de privacy is weg en die kale stammen werken niet echt op mijn gemoedsrust. Inmiddels had ik ook antwoord van de gemeente:
Hierbij een antwoord op uw vraag m.b.t. zaagwerkzaamheden treurwilgen. Diverse treurwilgen hebben tijdens de laatste storm zwaar te voorduren gehad , veel zware gesteltakken zijn of gebroken of uitgescheurd. Om dit in de toekomst te voorkomen zijn deze bomen zwaar ingenomen (kandelaberen)
Voorkomen? Er zit geen enkele tak meer aan, er is niets meer om af te breken! Hadden ze niet alleen wat kunnen snoeien? Moest het werkelijk zo rigoureus? Maar goed zo had ik wel een woord du jour gisteren: kandelaberen, omdat alleen de stammen blijven staan en dan op een kandelaar lijken. Ik zie vooralsnog alleen dood en verderf als ik uit het raam kijk.
 |
| Om een beeld te krijgen van de enormiteit van de treurwilgen: ik zag voorheen noch het fietspad, noch de flats. |
 |
| Zo is het.... |
 |
| ...en zo was het |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten