Zaanse Schans

Gisteren was het weer ons zeer gunstig gezind voor ons tripje naar de Zaanse Schans. In mijn vijftig jarig bestaan was ik er nog nooit geweest. Voor deze gelegenheid bestond ons groepje uit 5 personen: Nadira, Harry, Rick, Christian et moi. Nadira pikte me 's-morgens op in haar nieuwe auto, die prachtig is, lekker zit en fantastisch rijdt, en ik hoop dat het me vergeven is dat ik niet weet welk merk het is. We zouden de mannen ontmoeten voor de lunch bij eetcafé De Toog, We kwamen vrijwel tegelijkertijd aan. We konden er fijn buiten zitten en de lunch was copieus te noemen.

We besloten om te voet naar de Zaanse Schans te gaan, een aardig wandelingetje maar met zulk mooi weer heerlijk om te doen. Het was beheersbaar druk, niet hysterisch veel mensen maar voldoende zodat we alles goed konden bekijken. Het oude Albert Heijn winkeltje was erg leuk om te zien, en de molens aan het water en de typische Zaanse huisjes allemaal erg mooi. We besloten om een boottochtje te maken, eenmaal aan boord werd er het één en ander verteld door de pensionado die de boot bestuurde. De lieve man deed zijn best maar vertelde alles heel monotoon in het Nederlands en soort van Engels. Het was ook meer mompelen dan bruisend mededelen doorspekt met zelfverzonnen grapjes die vrij tenenkrommend waren, bovendien is er een levendige cacao-industrie in Zaandam, zodat hij het woord veelvuldig in de mond moest nemen, maar hij sprak het uit als c'cao. Kortom het boottochtje was leuk, maar zijn narratieve vaardigheden waren zeer vermoeiend in plaats van verhelderend.

Tijd voor jolijt vonden we en toen we een pleintje met oud Hollandsche speelattributen zagen gingen we los, er werd zowel op stelten als op blikjes met touwtjes gelopen en ik heb voor het eerst sinds 38 jaar weer touwtje gesprongen, ik moest bijna aan de monitor na deze activiteit, maar het was hilarisch. Omdat we allen tussen de 40 en de schijndood zijn was na dit spektakel koffie en thee met Verkade chocolade in het Verkade museum een welkome opkikker. Daarna het museum bezocht, en wat is dat ontzettend leuk! Als 'meisjes van Verkade' kon je bonbons virtueel inpakken en meer leuke activiteiten, en de verpakkingen van Verkade producten door de jaren heen gaven veel o ja momenten. Helaas waren we wat aan de late kant, zodat het museum dicht ging en we nog niet alles hadden bekeken, maar daarvoor gaan we zeker eens terug.

Vervolgens nog wat rondgelopen en hebben mijn kompanen en kompanette nog een uitkijktoren beklommen, ik bedankte daarvoor, ik ben niet zo van de hoogtes en toen was het tijd om ons richting Proeverij De Koekfabriek te begeven. Dat is een aanrader, leuke en lekkere kleine gerechtjes voor een fijn prijsje. Alles smaakte heerlijk, alleen was de bediening heel ijverig het laatste stukje van het gerecht was nog in de glij of ze vroegen alweer of we nog iets wilde bestellen. Maar toen we te kennen gaven dat we wat meer tijd fijner vonden tussen de gangen werd daar ook direct gehoor aan gegeven. Dat het een nieuw concept is bleek aan het eind toen het meisje vroeg hoe we het vonden, of we nog verbeterpuntjes voor ze hadden. We stipten hun goedbedoelde gezwindheid aan en dat ze nog even moesten leren af te tasten welk gezelschap dat op prijs stelde en welke niet, maar dat het eten voortreffelijk was.

We gingen weer op huis aan Nadira ging naar haar man in noordelijke richting en ik ging met de mannen mee die me heel lief helemaal naar huis brachten. Het was weer een heerlijke dag met parels van mensen. Wat hebben we weer ontzettend gelachen met elkaar, een dag om in te lijsten.