"Wij zijn de meisjes van het confectie atelier,
wij doen steeds aan de mode mee"
Rika Jansen, 1957
Als peuter had ik blond krullend haar, hoe ouder ik werd hoe donkerder mijn haar werd en de krullen verdwenen na de eerste knipbeurt. Nooit heb ik stijl haar gehad, altijd een soort 'slag' erin. Tot mijn 19e heb ik het hetzelfde gedragen, scheiding naar links, ene keer wat korter dan een andere keer. Tot ik de videoclip zag van Duran Duran "The Reflex", in 1984 en ik mijn haar zo wilde als zanger Simon Le Bon, dat geschiedde ook min of meer. Later dat jaar had ik de onzalige gedachte om er blonde plukjes in te laten aanbrengen, en ook dat is gebeurd. Op dat moment werd dat meer gedaan, en ik geloof zelfs dat meneer Le Bon dat ook had, maar het was natuurlijk met de ogen van nu bekeken, geen gezicht. Pas toen het er uit ging groeien zag het er wel grappig uit. Ik heb het nooit meer gedaan, het was een eenmalige actie. Mijn haar heeft sindsdien slechts wat kleine veranderingen ondergaan, ik deed mee aan de matjes-in-je-nek-rage, heb ook wel eens zo'n geschoren soldatenkoppie gehad, dan wat langer, dan weer kort en niet zo lang geleden weer een scheiding geprobeerd, maar ik hou het maar bij het wat warrige nonchalante, waarbij men zich niet moet vergissen over hoeveel tijd er in kan gaan zitten om je haar er uit te laten zien alsof je er niets aan gedaan hebt.
In mijn kindertijd zagen de kinderen er qua kleding uit als kinderen en niet zoals nu vaak het geval is als mini-volwassenen. Ik ga daar niets van vinden, want het is de nieuwe tijd, er bestaan zo hoorde ik kinderstrings en er zijn ouders die dat kopen voor hun lieveling, zoals er ook ouders zijn die hun pasgeborene met de navelstreng nog niet doorgeknipt al gaatjes in hun oortjes laten prikken. Ik verbaas me er niet over, ik verwonder me slechts. Ik kan me niet herinneren dat in de tijd toen ik schoolgaand was wij kinderen elkaar beoordeelden op het juiste merk kleding, daar waren we niet mee bezig, en volgens mij speelde dat in die tijd ook helemaal niet. Mijn moeder bepaalde mijn kleding en toen ik wat ouder werd had ik er ook inspraak in, en het was naar het tijdsbeeld van toen. In de jaren 70 heb ik ook wijde pijpen gedragen, plateauzolen, van die (ik geloof nylon) pulli's met kol en de overhemden hadden vast van die grote puntkragen.
In de jaren 80 ging ik werken en dus zelf kleding kopen. Ik kan nog mijn eerste kledingsetje herinneren wat ik had gekocht van mijn eerste verdiende geld, dat was bij de Bijenkorf in Den Haag, een witte broek met een kobaltblauw overhemd en een katoenen colbertje blauw/wit gestreept met hét mode item uit die jaren: een wit leren stropdasje. Ik had in die tijd leren stropdasjes in heel veel kleuren. De jaren 80, ik deed mee aan alle modetrends, pasteltinten, schoudervullingen, gebreide truien (door tante Riet en tante Stien), ik heb ook zelfs zo'n oud-bruine leren broek gehad, de crisislook; veel riooltinten over elkaar heen aan, moccasins in talloze kleuren, cowboylaarzen, opgerolde colbertmouwen, ik kan me een spijkeroverhemd herinneren met leren stukken er in, en ik heb getwijfeld of ik het in dit blogje moest opnemen, maar ik die 'toen en nu foto's' neerzet van anderen, die regelmatig, en zoals de begrijpend lezer natuurlijk zal herkennen, als advocaat van de duivel een enigszins gechargeerd licht laat schijnen op bepaalde kwesties in mijn blogjes, moet zelf dan ook maar eens met het hoofd op het hakblok. Dus hier komt het: ik had, lang voordat een iets te dikke onsuccesvolle volkszanger er zijn handelsmerk van maakte, in de jaren 80 een signaalgele zwembroek. Laat hoon mijn deel zijn, bespot me, werp de pek en veren maar over me heen, ik heb er zelfs nog een foto van gevonden waarop ik tegen mijn destijds eveneens signaalgele Toyota Celica sta, samen met de andere geweldige foto's van modesuccesen uit de jaren 80, maakt het dat ik nu gelegitimeerd weer vele 'toen en nu foto's' van anderen mag plaatsen, ik heb betaald met mijn waardigheid.
 |
| Mijn eerste gekochte kledingsetje van m'n eerste salaris. |
 |
| Hysterische prints en schoudervullingen en weer zo'n leren dasje. |
 |
| Over-elkaar-heen-mode, bandplooibroeken en (rode!) moccasins. |
 |
| De zwembroek bij de auto gekocht, of de auto bij de zwembroek? Hoe dan ook, er is geen excuus, ook niet in de jaren 80. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten