De onjarige

In 1819 verscheen het door John William Polidori geschreven verhaal "The Vampyre". Het wordt gezien als de voorloper van talloze vampierenverhalen over ondoden, mensen die eigenlijk dood zouden moeten zijn, maar toch leven door het bloed van mensen tot zich te nemen. Voor zover ik kan nagaan heb ik in mijn directe omgeving niet te maken met ondoden, wel met een onjarige, iemand die wél jarig is maar dat in alle toonaarden en met klem ontkent. Niet vanwege problemen met ouder worden, maar zeer nadrukkelijk het een gewone dag vindt, dus eigenlijk ontkent dat ie überhaupt jarig is.

Ja ik weet het, ik vier zelf nooit mijn verjaardag, maar ik ben een jarige die zijn verjaardag niet viert, dat is van een geheel andere orde. Vriend Harry is een man die zijn verjaardag volledig ontkent, een onjarige dus. Daar is hij niet minder om, wij weten dit en respecteren het. Wij, Rick, Chris en ik, ervoeren het dan ook als een enorm voorrecht dat Harry voor het eerst sinds mensheugenis niet op zijn verjaardag van de aardbodem verdween, maar ervoor koos om deze dag met ons door te brengen. Hij had kaartjes voor de musical "The Bodyguard", en had ons uitgekozen om er samen met hem heen te gaan.

We hadden afgesproken om voor de voorstelling die om 3 uur 's middags zou beginnen eerst even een een kopje koffie met taart te gaan nuttigen, gewoon omdat we van taart houden en niet vanwege zijn verjaardag, we probeerden alles zo neutraal mogelijk te houden. Wel hadden we gemeend om gezamenlijk een aardigheidje voor hem mee te nemen, heel casual, waar hij gelukkig blij mee was.

De musical was feestelijk aangeprezen met hapjes en drankjes, maar het publiek wat er op was afgekomen wierp zich als één man op de schalen, zodat wij net een glaasje jus d'orange konden bemachtigen, maar dat was niet zo heel erg, we hadden net een punt taart op. Het was wel vrij bijzonder om te zien. We hadden geluk, we zaten op rij 0, dat is nog voor rij 1, zodat we alles goed konden zien, bijvoorbeeld dat niet alles live gezongen werd.

De flinterdunne verhaallijn werd met prachtige decors gebracht, er werd geweldig gedanst, matig geacteerd en zoals gezegd was niet alles live gezongen, maar al met al vonden we het unaniem een onderhoudende middag, bij het weggaan ontvingen we als cadeautje nog een flinke reep chocolade, dat wordt natuurlijk altijd gewaardeerd.

We zijn de dag doorgekomen op een ontbijtje en een stuk taart, dus besloten we om ergens een hapje te eten. Rick en Chris zijn enigszins bekend in Utrecht en zij wisten een zaakje ergens onderaan de gracht, Mejuffrouw Jansen, en dat was een hele goede keus, we hebben heerlijk gegeten en zo een hele leuke dag afgesloten met elkaar. Ook de onjarige zelf vond het een leuke manier om deze dag die, volgens hem, niet bijzonder is toch op een bijzondere manier door te brengen.