Verdraagzaamheid

In deze onzekere tijden met veel mensen op de vlucht en gedoe in de wereld is het niet eenvoudig daar een eenduidige genuanceerde visie op te hebben, het is erg complex. Vluchtelingen, nou vooruit, maar een verdrag met Oekraïne, nee! Of andersom. Terwijl met vliegtuigen gevluchte mensen van Griekenland naar Turkije worden gebracht, komen er op hetzelfde moment weer bootjes met andere mensen aan. Wat een consternatie en verwarring allemaal, nee dan de dierenwereld, daar kunnen wij mensen nog eens een voorbeeld aan nemen, hoor ik vaak om me heen, en om dat te illustreren worden er filmpjes getoond van onwaarschijnlijke dierenvriendschappen tussen katten en vogels, honden en paarden, een dolfijn en een kat, enz. Zoveel genegenheid en verdraagzaamheid.

Momenteel voltrekt zich bij mij in de vijver iets wat we in de mensenwereld discriminatie zouden noemen. Zoals ieder jaar heeft het echtpaar Zwaan op exact dezelfde plek als voorgaande jaren een nest gemaakt en mevrouw Zwaan zit daar zorgzaam te kramen. Meneer Zwaan houdt haar en alles er om heen goed in de gaten. Goedmoedig staat hij de waterhoentjes en eenden toe zich tot vlakbij de kraamplek te bewegen.

Vorig jaar waren er in de andere, grotere vijver nieuwe bewoners gekomen, mevrouw en meneer Nijlgans. Blijkbaar vinden ze het daar minder veilig, er is minder beschutting, en ze hadden denk ik gehoord van de kleine vijver waar meer verborgen plekjes te vinden zijn, en waar er eten in overvloed is. Onlangs kwamen ze eens een kijkje nemen, als door een wesp gestoken kwam de witte meneer Zwaan dreigend op ze af, deze licht getinte vogels hoorden hier niet: Opsodemieteren!

De altijd kalme majestueuze meneer Zwaan bleek een wolf in zwanenveren, een Badr Hari met een verencape van Gerard Joling om. Hij joeg het luid protesterende echtpaar heel de vijver rond. Zij durfden zelfs provocerend langs het kraambed van zijn vrouw te lopen! Hoewel, als hij ze niet had opgejaagd hadden ze dat waarschijnlijk niet gedaan. In volslagen paniek vloog er zelfs één in de boom. Een gans in een boom!

Toch laat het echtpaar Nijlgans het er niet bij zitten, zij vinden dat ze net als alle andere vogels recht hebben op een veilige en prettige leefomgeving, en regelmatig vertonen ze zich tot grote ergernis van meneer Zwaan in de kleine vijver die volgens hem niet groot genoeg is voor hen beiden. Minuten lang hebben de heren Nijlgans en Zwaan elkaar gisteren aangekeken, de één op de kant, de ander vanuit het water. De dames zijn wat minder strijdlustig, met name mevrouw Zwaan ziet het vanaf haar kraambed aan en als ze schouders had gehad, zou ze die hebben opgehaald voordat ze zich opkrulde met de gedachte 'hij leert het ook nooit'.

Zij denkt dan ongetwijfeld terug aan een paar jaar geleden toen meneer Zwaan zich uitermate agressief opstelde tegenover één bepaalde eend, een witte eend. Net zoals hij nu constant de Nijlgansjes achterna zit, zo zat hij toen die ene witte eend na, die natuurlijk veel sneller en wendbaarder was dan hij. Volgens mij zag hij in hem een concurrent, één die veel fitter en sportiever was dan hij en voor wiens charmes zijn vrouw misschien wel eens zou kunnen vallen. Dat was natuurlijk niet zo, want waar deze meneer Zwaan net zo onverdraagzaam is wat vreemdelingen aangaat als wij mensen, kunnen we wel een voorbeeld nemen aan hun trouw, die duurt een zwanenleven lang.