Nou, hoe wás het dan?

Hoewel sommigen vermoedens hadden dat mijn herintreding in de sportschool in dezelfde lijn lag als de Nano-chip om je kind niet kwijt te raken, onesies voor je stofzuiger of beauty komkommers bij Etos, een 1 april grap dus, is niets minder waar. Ik ben heus op 1 april bij Noes Fiolet Studio's binnengestapt waar mij meteen een aangename verrassing te wachten stond.

Als oud lid hoefde ik namelijk geen inschrijfgeld te betalen, als ik het lidmaatschapspasje nog had, hoefde dat ook niet opnieuw gemaakt te worden, en meteen betaalde mijn bewaarzucht zich hier terug, want hoewel ik bij Noes Fiolet ben gestopt in, zo bleek, februari 2004 om bij een ander sportschool te gaan sporten destijds, had ik dat pasje nog steeds! Al met al scheelde het me €42,50, een aanzienlijk bedrag voor een uitkeringsgerechtigde.

Maar de vraag die natuurlijk op ieders lippen ligt: hoe wás het nou om na meer dan vier jaar me weer op de apparaten te storten? Vertrouwd en tegelijkertijd bijzonder. Vertrouwd omdat de sportschool nagenoeg hetzelfde is gebleven, en het net was of ik nooit was weggeweest, en bijzonder omdat mijn lichaam voor mijn gevoel meteen heel positief reageerde. Ik had het gevoel dat de endorfine door mijn lichaam stroomde, wat volgens mij alleen maar suggestie was omdat je dat helemaal niet kan voelen, maar vriendin Nadira vertelde me dat je zulks wel degelijk kan merken. Nou, zij kan het weten, deze vrouw heeft onlangs na 46 jaar voor het eerst bewogen, dus als zij het zegt is het gewoon waar.

Mijn lichaam tintelde dus, met uitzondering van mijn rug die zich nog wat zuinigjes opstelde,  maar ook die zal, binnen z'n vermogen, wel bijdraaien. Ik ben niet meteen als een dolle te werk gegaan, maar met bescheiden gewichten iedere spiergroep weer even wakker geschud, en vanzelfsprekend ook ruim een half uur cardio gedaan. 's Anderdaags had ik een prettig soort spierpijn, kortom het is me uitstekend bevallen!