Ik was daar lang niet geweest, en toen ik vanaf het station de Kleiweg, dé winkelstraat van Gouda, in liep, waren de eerste zeven winkels leeg. Dit sterkte me in mijn idee om toch vooral geen werk meer in de detailhandel te zoeken. Ik werd allerhartelijkst ontvangen door Gerrit, degene die de training zou gaan geven en die mij ook had uitgenodigd, ik had hem een bevestiging gestuurd, en dat schijnt bijzonder te zijn. Ik vind het een vanzelfsprekendheid, en hij ook, maar merendeel van de mensen doen dat niet, of melden zich ook niet af. Hij had dus ook geen idee of het een druk bezochte training zou worden.
Dat werd het niet, nog één dame kwam, en die had, jawel, ook bij V&D gewerkt in de vestiging Gouda, 37 jaar, er is altijd baas boven baas. Zo hadden we een soort privé-training, wat het voordeel heeft dat er naast algemeenheden ook wat meer op jou als persoon ingegaan kan worden.
Naast enige competenties kwamen ook een aantal zwakheden en achilleshielen heel duidelijk naar voren, nou is mijn zelfkennis wel zo groot dat ik wéét waar mijn tekortkomingen liggen, maar het was een soort van 'prettig' het nog eens bevestigd te zien. Voor nu voelen die tekortkomingen nog wel lekker veilig en vertrouwd als excuus om me achter te verschuilen, maar ik snap ook dat ik op een gegeven moment het heft in eigen handen moet nemen, ik kan niet als een konijntje in de koplampen blijven staren, zo voelt het nu namelijk, als een soort tijdelijke immobiliteit. Maar ik weet ook dat dat 'en nu is het genoeg!' moment zich gaat aandienen, het laat zich alleen niet dwingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten