Ik was geen buitenkind. Je hebt van die kinderen die hele dagen op straat te vinden zijn, ik speelde ook wel eens buiten, maar was meer senang binnen. En nog ben ik graag thuis, reden waarom voor mij de diverse lockdowns van light naar compleet pinda's waren. Ik voelde me niet in mijn vrijheid beknot, noch twijfelde ik eraan of we in een dictatuur waren beland . Het had wel iets overzichtelijks en vooral gaf het, mij in ieder geval, rust. Rust die met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid binnenkort weer zal heersen.
Maar terug naar vroeger, op het schoolplein in de pauze het speelkwartier en voordat de school 's middags weer begon, speelden we met elkaar spelletjes die op dat moment 'in' waren. Ineens had iedereen knikkers, en plots waren we aan het tollen. Het kwam in golfbewegingen. Zelf vond ik touwtje springen en hinkelen erg leuk. Touwtje springen deden we met een aantal kinderen. Vooral 'volgen' was populair. Je moest dan als het kind voor je had gesprongen meteen daarna, er mocht geen ruimte tussen zijn. Ik was daar vrij goed in, maar mijn oog-hand/voet- coördinatie is er in de loop der jaren niet beter op geworden, dus ik geloof dat ik dat nu niet meer zou kunnen.
Hinkelen was ook erg geliefd, gewoon op zo'n zelf gekrijte hinkelbaan als hieronder. Je gooide dan een steentje op een vakje, beginnend bij 1, die moest dan wel raak zijn anders was je beurt voorbij en mocht je als je weer aan de beurt was het weer proberen. Het nummer waar het steentje op lag moest je tijdens het hinkelen overslaan en bovendien niet over de lijntjes van het nummervak komen met je voet. Wij hadden nog een andere variant hinkelbaan, meer een vierkant met wat grotere vakken, ook van 1 tot 10, waarbij je ook moest draaien tijdens het hinkelen, dus wat moeilijker, verder volgens hetzelfde principe, maar daar kon ik helemaal geen voorbeeld van vinden op het web.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten