Ondoorgrondelijk

Als u mijn blogjes al wat langer leest, weet u dat naast de wegen van Den Heer ook de wegen van mijn woningbouwvereniging ondoorgrondelijk zijn. Tijdens mijn weken vrij hoorde ik plots rumoer aan de kant van de lanai en de vijver. Dat is bijzonder want daar is eigenlijk niet iets waar mensen hoeven te komen, er is enkel gras en beplanting. Als proefpensionado deed ik wat er verwacht wordt in zo'n geval, het zijn van de ogen van de buurt, en ging kijken waar de drukte om was. 

Onder mijn lanai, welke voor het grootste gedeelte in de vijver is gesitueerd, werd een steiger aangebracht. Licht apoplectisch dacht ik: wat nu weer? Na vijf jaar in meer of mindere mate in staat van onderhoud te zijn geweest dacht ik dat het nu wel klaar was. Gelukkig werd de steiger slechts tot onder de lanai gebouwd en de mannen gingen weer. Ze hadden de beplanting vertrapt en het leek erop dat er niet veel ging gebeuren. Maar een paar dagen later waren ze er weer en gingen de muur wit verven. Heel snel waren ze weer weg. Er was een vierkant geverfd. Ik ging ervan uit dat ze de rest zouden afmaken.

Van de week deelde een buurvrouw mee dat de stelling weg was maar dat ze nooit verder zijn gegaan met verven. Omdat ik nu weer proefpensionado af ben is me dat volledig ontgaan. Ik ben zo benieuwd naar de gedachtegang hierachter. Je brengt een steiger aan, vertrapt daarbij de beplanting, maakt een begin met het verven, gaat daar niet mee verder en bouwt de steiger weer af. Ondoorgrondelijk, ik zei het al. 

Vertrapte beplanting.

Het geverfde vierkant.