Zwaan kleef aan

Talitha en ik hadden een tijdje terug afgelopen zondag als dag geprikt om naar het Nederlands Fotomuseum te gaan, om daarna misschien nog de Remastered Experience op het nabij gelegen Willemsplein te bezoeken. Wat dat precies is weet ik niet, maar voor geplande spontaniteit ben ik altijd te vinden. Vriendin Roos zou misschien meegaan. Chris en Rick polste me van de week om samen iets te gaan doen zondag, het is het begin van hun vakantie, dus zij hadden wel zin om langzaam in de vakantiemodus te glijden. Na wat appcontact over en weer gebeurde het dat we volgens het aloude zwaan kleef aan principe nu met z'n vijfjes hadden afgesproken bij het Fotomuseum.

Toen Talitha en ik aankwamen zaten Rick en Chris al heerlijk onder het bladergroen in de schaduw voor het museum. Niet veel later kwam ook Roos aangelopen en konden we na even bijgekletst te hebben het museum betreden. Trigger om naar het Fotomuseum te gaan was de tentoonstelling 'Typisch Nederlands' van Jan Dirk van der Burg. Een hilarische tentoonstelling vol deerniswekkende herkenbaarheid van het kaliber HOME-letters in huis voor het raam neerzetten. Talloze foto's vanuit het hele land met o.m. Boeddha's in onderhoudsarme voortuinen, het camoufleren maar dan dat het juist heel erg opvalt van klikobakken, transformatorkastjes en die afschuwelijke eeuwige groene brievenbussen. De fantasieloze namen van neringdoenden die zonder het van elkaar te weten in elke plaats wel te vinden zijn, palmen bij woningen in vinex-wijken en in afschuwelijke vormen gesnoeide buxussen. Kortom herkenbaar van lelijkheid en fantasieloosheid. Er is ook een boek van de tentoonstelling te koop, maar waarom zou je? In het hele land en met aan zekerheid grenzende veronderstelling in de hele eigen woonomgeving is wel iets 'typisch Nederlands' te vinden. Er waren nog twee tentoonstellingen te zien (Verbeelding en Eregalerij van de Nederlandse Fotografie) die wat minder uitgesproken waren dan deze. 

Eenmaal weer buiten in het tropische Rotterdam wilden we maar één ding: een terras met wijn en sommigen eerst een kopje koffie. Niemand had meer behoefte aan Remastered Experience, dat loopt niet weg. We besloten ons te bewegen naar Katendrecht om bij café De Ouwe Hoer lekker aan de wijn te gaan met wat fingerfood. De naam is een knipoog naar het vroegere Katendrecht en de inrichting is alsof de tijd heeft stilgestaan en matrozen en prostituettes er elk moment weer naar binnen zouden kunnen komen. Die inrichting zagen we enkel als we even gingen toiletteren, want we zaten heerlijk buiten op het terras. Vervolgens even een wandeling gemaakt over Katendrecht, lopend van schaduw naar schaduw om uiteindelijk te gaan dineren bij het altijd leuke By Ami, ook buiten op het terras. Eerst een zalige cocktail en daarna heerlijk gegeten met elkaar. Voor Rick en Chris een fijn begin van hun vakantie en voor Talitha, Roos en mij alsof we vakantie hadden, zo'n leuke ontspannen dag hebben we met met elkaar gehad. 

Polder-Boeddha's.

De Ouwe Hoer.

By Ami.