Toen was geluk... #129

'Ach, ga jij voor mama even een pakje sigaretten halen op de hoek', was een verzoek die ik als tien of elfjarige met enige regelmaat kreeg. Voor ƒ2,75 (€1,25) kocht ik dan voor mijn moeder bij Koos de sigarenboer op loopafstand een pakje Stuyvesant van 25 stuks. Of toen ik iets ouder was en ik wel eens boodschappen deed bij de supermarkt van V&D voor mijn moeder kon ik gerust bij Slijterij 'in de Lanscroon', die binnen het supermarktconcept van het warenhuis viel, een fles de Kuyper vieux voor mijn vader meebrengen. Geen wenkbrauw werd opgetrokken.

Heden ten dage is zulks natuurlijk ondenkbaar. U weet allemaal dat rookwaar en alcohol pas mag worden verkocht als de koper 18 jaar of ouder is. Mensen die tussen de 18 en 25 jaar zijn dienen zich dan ook te legitimeren als ze het willen aanschaffen. Daar wordt ook streng op gecontroleerd met lokkinderen en al, van nog net 17 jaar. Boetes volgen als de winkelier het, al is het per abuis, tóch verkoopt aan iemand onder de 18.

Daar waar vroeger, met name roken, heel erg was ingeburgerd, in mijn beleving rookte iedereen, rookt nu de meerderheid van de bevolking niet. En dat is een goede ontwikkeling. Ondanks dat in mijn jeugd roken eerder regel dan uitzondering was, mijn ouders rookten en iedereen die op bezoek kwam ook, ben ik nooit in de verleiding gekomen. Ik vond het toen al stom. Ik zag leeftijdgenoten op school beginnen om na twee maanden met veel gevoel voor drama te verzuchten: 'Ik wil stoppen maar het lukt niet...'. Wat een aanstellerij vond ik dat. Nou viel ik toch al enigszins buiten welke groep dan ook, dus hoefde ik ook nergens bij te horen om erbij te horen, ik heb altijd mijn eigen plan getrokken. In mijn inner circle nu is er niemand die rookt. Het geld wat je niet aan roken uitgeeft kun je aan zoveel andere zaken besteden. In vergelijking met de prijs eerder genoemd kost een pakje sigaretten met ongeveer dezelfde inhoud nu €11,- (ƒ24,25). 

De Hoek, waar sigarenboer Koos was gevestigd. Wij woonden er schuin achter.