"Ja, je hoort dat vaker" reageerde de andere vrouw begripvol, "maar het blijft vervelend, verveel je je nou niet zo'n hele dag?" "Neuh", zei de werkloze dame wat gelaten, "het punt is dat je structuur in je dagen aanbrengt, ik ga wat vaker naar mijn moeder, en ik doe vrijwilligerswerk in het bejaardenhuis twee ochtenden per week. Eigenlijk komen mijn dagen wel vol, een week is niks! Wat dat betreft mis ik het werken niet zo, hoor, alleen ben ik best wel achteruitgegaan qua inkomen natuurlijk".
"O ja, dat zal best, red je het wel nu dan?" vroeg de ander geïnteresseerd. "Nou, ook daar moet je mee om leren gaan, dat is het punt" was het antwoord op praktische toon. "Het is geen vetpot, maar ik ben met weinig tevreden, gelukkig ben ik alleen, en heb dus alleen maar rekening te houden met mezelf. Ik kom er mee uit, al komt het wel eens voor dat ik aan het eind van de week met de rekenmachine-app op m'n telefoon boodschappen doe." "Hè meid..." viel haar metgezel haar inlevend in de reden. "Vind ik helemaal niet erg", ging ze monter verder, "het is zoals het is, zo moet je het zien, dat is het punt. Ik vind het ergens nog wel een sport ook om uit te komen met wat ik per week te besteden heb."
"Nou, toch hoop ik dat je gauw wat vindt hoor, ik gun het je zo. Je ziet er ook helemaal niet uit als 54". "Nee, maar daar kijken ze dus niet naar, dat is het punt, ze kijken naar leeftijd, niet naar hoe je er uit ziet. O, meid, ik moet er uit hier, ik ga even naar de markt, daar is alle groente enzo veel goedkoper, daar let ik nu dus wel op, hè. Nou dag, was leuk je weer even gezien te hebben".
"Zeker, en ik zal voor je duimen, hoor!"
De dame die uit het bankje stapte en naar de deuren liep vlak voor waar ik zat, was een inderdaad een jeugdig uitziende vrouw met een heel open en vrolijke uitstraling. Jammer dat werkgevers zo gefixeerd zijn op leeftijd, ze zou zeker een aanwinst zijn voor menig bedrijf kunnen zijn, dat is het punt wat ze eens zouden moeten inzien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten