Maar eerst was ik al vroeg uit de veren vanwege het gasleidingdebacle. De man is ruim 2 uur bezig geweest, en daar de oude leiding ergens in het beton geklonken zit, was daar niets aan te doen, die is afgesloten en ik heb nu een, laat ik zeggen, vrij in het oog springende omleiding van meters koperen pijp die via de meterkast de gang inkomt en door de muur geboord verder gaat in de keuken. Het is er niet mooier op geworden, dat is wel de duidelijke conclusie die ik kan trekken. Ik verzin er wel weer iets op, maar als er wat nadenkender was gewerkt door de heren van de bergingsrenovatie, had dit niet hoeven gebeuren. Maar goed, water onder de brug.
's Middags dus naar de bibliotheek voor de eerste les taalcoaching en de ontmoeting met de leerling. Het was een leuke kennismaking en voor ons beiden natuurlijk even wennen. Verder is het een vanzelfsprekendheid dat ik over niets van wat er op de taalcoaching wordt gedaan en besproken zal schrijven. Taalcoaching is als Las Vegas: Whatever happens at taalcoaching stays at taalcoaching.
Het is in ieder geval leuk om iemand te kunnen helpen bij het lezen, schrijven en spreken van de Nederlandse taal, assisteren eigenlijk. Assisteren.....hoorde ik nu op het journaal uit meerdere onderwijzersmonden de term klassenassistent? Zou ik in dat profiel kunnen passen? (lees: ben ik daarvoor niet te oud?) Laat ik eerst maar eens kijken hoe het taalcoachen zich zal ontwikkelen, maar ik houd het in mijn achterhoofd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten