Het is nu ruim een jaar geleden dat ik mijn eerste
column schreef en voorlas in dit programma, na door Noes Fiolet te zijn
gevraagd. Vanaf het begin was er, betreffende mijn column, al een kleine
samenwerking tussen ‘Uit De Kast’ en ‘Roze Golf’, die tot op de dag van vandaag
voortduurt. ‘Roze Golf’ is het holebitrans-magazine, zoals ze het programma zelf
noemen, van RTV Oost, iedere zondag te beluisteren tussen 18.30 en 19.00 uur.
Het programma heeft ook een website, www.rozegolf.nl,
waar mijn column na de uitzending van ‘Uit De Kast’ gepubliceerd wordt.
Toen ik begon was er één uitzending per maand van
‘Uit De Kast’, en dat werd meteen vanaf oktober 2016 al twee keer per maand, op
de eerste en derde zaterdag, zoals de vaste luisteraars wel weten. Weer een
maand later, vanaf 5 november 2016, werd het programma ook op een later tijdstip
uitgezonden op Radio Zuidplas, en vanaf vandaag zijn we ook te horen op Radio
Schiedam. Als een olievlek spreidt het programma ‘Uit De Kast’ zich dus uit
naar de buurtgemeenten, en wie weet welke gemeenten er in de toekomst nog
allemaal gaan volgen.
Dit alles kan natuurlijk alleen maar gebeuren
doordat mensen willen samenwerken en het belang inzien van een programma voor
en over de LHBT-gemeenschap voor hun gemeente, maar ook zeker om een beeld te
schetsen en voorlichtend te werken over wat er in de LHBT-wereld speelt voor
luisteraars die geïnteresseerd zijn en er meer van willen weten. Dan zal al
gauw blijken dat LHBT’ers net mensen zijn, die gewoon gelukkig willen zijn,
lief willen hebben, graag een leuke job hebben, verdriet kunnen hebben, vrolijk
kunnen zijn, of om in deze context Shakespeare maar eens aan te halen:
“Heeft
een LHBT’er geen ogen? Hebben wij geen handen, organen, een menselijke
gestalte, vijf zintuigen, gevoelens, en passies? Eten we niet hetzelfde
voedsel, raken we niet gewond door dezelfde wapens, zijn we niet onderhevig aan
dezelfde ziektes, worden we niet genezen door dezelfde medicijnen, worden we niet
opgewarmd en afgekoeld door dezelfde zomer en winter, zoals elk ander mens. Als
je ons prikt bloeden wij dan niet? Als je ons kietelt, lachen wij dan niet? Als
je ons vergiftigt sterven we dan niet? En als je ons mishandelt, wreken we ons
dan niet? Als we in dit alles net als iedereen zijn, dan lijken we op iedereen
in elk opzicht”.
Oorspronkelijk wordt deze tekst uit het tragi-komische
toneelstuk ‘De Koopman Van Venetië’ natuurlijk uitgesproken door het personage
Shylock, een Jood, maar je kunt het met enige verbeelding voor elke
minderheidsgroepering in de maatschappij gebruiken, om aan te geven dat ieder
mens in basis gelijk is. Want dat is waar het naar mijn gevoel in deze tijd
steeds vaker mis gaat; het wij en zij denken, waarbij ‘wij’ altijd dat is wat
als norm gezien wordt en iedereen die daar van afwijkt, daar wordt lijnrecht
tegenover gestaan. Het is zwart wit, van
het grote grijze gebied ertussen of van de vele mooie kleurennuances, daar wil
men niet van weten. Het moet duidelijk en vast omkaderd zijn wat gewenst is en
wat niet.
Je komt het overal tegen, in het toneelstuk van
Shakespeare uit 1597 gaat het tussen een Jood en een Christen, en nu ruim 400
jaar later denkt ieder geloof dat ze ‘wij’ zijn, dus de goeden, en de anderen
zijn allemaal ‘zij’, de slechten. In de politiek is het links versus rechts,
terwijl aan beide kanten goede en minder goede ideeën en standpunten zijn, die
pas door samenwerken met elkaar in dat grote ruime gebied er tussen tot bloei
zullen en kunnen komen.
Maar het lijkt wel of de volledige samenleving een
aaneenschakeling van wij en zij kampen aan het worden is, kijk maar eens op
social media, de nuance is daar bijna niet te vinden, en als die er al
voorzichtig wordt geventileerd werkt dat meer als olie op het vuur, want je
MOET kiezen; het is wij of zij.
Het wordt in alles doorgevoerd tot de meest
triviale zaken als vrouwenvoetbal, tv-programma’s, het openbaar vervoer en
aanstonds zal de zwarte pieten wij en zij discussie wel weer losbarsten. Ik
vind heel vaak ook wel eens helemaal niets van iets, maar dat is een
gemoedstoestand die schijnbaar aan het uitsterven is. Het is vaak de felheid en
de toon waarmee te vuur en te zwaard het eigen standpunt, vol van het eigen
gelijk verdedigd wordt, waar ik me totaal over kan verbazen, ik bedoel je kunt er
ook voor kiezen om je niet in een oplaaiende discussie op social media te
mengen. Het zal zoveel rust geven en een hoge bloeddruk voorkomen.
Het is geen goede ontwikkeling dat we ons allemaal
in ons eigen wereldje opsluiten en de ander daarvandaan argwanend bekijken.
Door samen te werken komt er juist zoveel meer voor elkaar, je kunt zoveel van elkaar
leren, want in basis wil ieder mens eigenlijk hetzelfde, en zijn we ook
hetzelfde, wat in de tekst van Shakespeare van zo’n lange tijd geleden al naar
voren kwam.
Ik was net als iedereen met stomheid geslagen toen
ik een tijdje terug in de Amerikaanse stad Charlottesville de betoging zag en
de leuzen hoorde die werden gescandeerd tegen Joden, homo’s, gekleurde mensen
in het algemeen en vluchtelingen in het bijzonder. Maar toen ik niet lang
daarna in het hetzelfde Amerika mensen zag die honderden kilometers naar
Houston waren gereisd om daar van uit zichzelf hulp te bieden aan de
slachtoffers van die vreselijke overstromingen, dan blijf ik optimistisch en
goede hoop houden dat het overgrote deel van de mensheid inziet of in zal gaan
zien dat samenwerken altijd te prefereren is boven segregatie, en dat het niet
uitmaakt of je wit, zwart, Jood, Moslim, hetero of homo bent.
 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten