Exotiche (sic)

Aan de buitenkant van het overdekte winkelcentumpje waar ik mijn boodschappen doe, zijn nog wat neringdoenden, waaronder een toko op een plek waar al verschillende zaken hebben gezeten. De toko doet het goed, zit er al een tijdje en van de week zag ik opeens dat er nieuwe belettering aan de buitenkant was aangebracht. Ik kon er niet omheen want er was gekozen voor een niet te missen oranje kleur. Nu is buiten EK's en WK's oranje mijn op één na favoriete kleur, dus ik vond het wel een frisse duidelijke uitstraling hebben, maar zag ik dat nu goed? Stond er 'exotiche supermarkt'?

Nu heb je mensen die altijd heel erg zeker van zichzelf zijn en er direct van uitgaan dat als ze iets zien wat in hun ogen niet goed is, het ook daadwerkelijk écht niet goed is. Ik ben niet zo'n mens, ik twijfel altijd zeer. Zelfs nu ik toch zeker wist dat 'exotiche' geen goed Nederlands is, dacht ik toch bij mezelf, misschien is het wel een woord wat ik zelf juist altijd verkeerd heb geschreven. Ik schrijf veel en doe dat zeker niet altijd foutloos, hoewel ik me wel tot het uiterste inspan om schrijffouten te voorkomen, ben ik daarin zeker niet volmaakt. En dan, zo'n bedrijf wat dat soort zaken aanbrengt zal toch wel weten wat ze doen.

Weer thuis heb ik het opgezocht en het bleek inderdaad foutief te zijn, het moet natuurlijk 'exotische' zijn. Gisteren liep ik er weer langs op weg naar de sportschool, en ik ben even naar binnen gegaan. Ook daar twijfelde ik over, maar als het mijn winkel was zou ik het fijn vinden als iemand me er op wees, dat trok me over de streep. 'Wat een mooie nieuwe signing heb je, springt echt in het oog dat oranje', begon ik positief. 'Maar weet je dat er een fout inzit?' De jongen lachte breed naar me en antwoordde: 'Ja, ze komen het opnieuw doen, ik zag het pas toen ik foto's ging maken toen ze klaar waren.' Hij vertelde verder dat hij er overheen had gelezen toen hij de voorbeelden via de mail had ontvangen. Ook dat hij me maandag al had zien kijken met een bedenkelijk gezicht. Ik moet voor hem iemand zijn die bij het dagelijkse straatbeeld hoort, als hij van achter zijn toonbank naar buiten kijkt, want ik loop er regelmatig, op weg naar de sportschool, naar de metro of boodschappen doen.

Ik vertelde hem dat ik het kwam zeggen omdat het waarschijnlijk best wel duur was om zoiets te laten maken, wat hij beaamde, en dat hij er dan over kon reclameren. Maar dat had hij dus al gedaan en het zal binnenkort worden aangepast. Hij bedankte me hartelijk voor mijn (verlate) oplettendheid.