De reünie

Zomaar een foto uit duizenden; V&D Den Haag, Leyweg. Drieëntwintig jongens en meisjes met nog een heel leven voor zich. Ankie, gediplomeerd schoonheidsspecialiste werd van de parfumerie naar de destijds nieuwe computerafdeling geplaatst. Wat doet ze nu? Jules, altijd de lachers op zijn hand. Heeft hij nog steeds zoveel humor? Miranda, kwam toen uit de kast, ging er weer in en kwam er weer uit. Hoe is haar relatie nu met dit meubelstuk? Frans, met Joan Collins samen de enigen ter wereld die 20 jaar lang 29 bleven. Hoe oud is hij nu? Paul, was ongelofelijk enthousiast over deze reünie, maar ontdekte te laat dat hij er helemaal niet bij kon zijn wegens vakantie. Hoopt hij op een tweede kans? En dan zijn er nog, Anke, Els, Eric, Esther, Debby, Katja, Martin, Rob en Wim. Kortom collega's van V&D Den Haag, Leyweg 32 jaar later. 

Zo'n 6 jaar geleden liep ik Debby tegen het lijf onder het boodschappen doen, ik heb er destijds nog een blogje over geschreven. Ze bleek al jaren niet zo ver bij mij vandaan te wonen. Na die tijd kwamen we elkaar zo nu en dan tegen. Door het faillissement van V&D kwamen er op Facebook talloze pagina's waar (oud) collega's elkaar opzochten, en zo ontstond er ook één van V&D Den Haag, Leyweg, waar ik van 1982 t/m 1989 heb gewerkt. In die tijd behoorde ik tot de jongeren van het pand en we hadden een hele leuke groep. Privé gingen we ook met elkaar om, en we organiseerden zelf in 1985 en 1986 een tripje naar de Efteling.

Zoals dat gaat hou je met sommigen nog contact, maar ook dat verwatert omdat het leven er tussen komt, heel af en toe kom je elkaar nog tegen en dan is er toch meteen weer de klik van toen. Jules zag ik een paar jaar terug plotseling op tv in een uitzending van het programma "De Reünie", waarin zijn klas centraal stond. Anke heeft net als ik tot het laatst bij V&D gewerkt, en we kwamen elkaar wel eens tegen op vakdagen, maar de meesten had ik echt sinds die tijd niet meer gezien.

In de Facebookgroep ontstond langzaam het idee om een reünie te organiseren, maar tussen idee en werkelijkheid zit een groot verschil. Uiteindelijk werd er een What's App aangemaakt, dan ben je al wat directer met elkaar in contact. Er kwamen er steeds meer bij en uiteindelijk is er besloten dat we op vrijdag 20 oktober elkaar zouden ontmoeten in Zoetermeer of all places om een hapje te eten en elkaar na al die jaren weer eens te zien en te spreken. Zoetermeer omdat mensen vanuit het hele land kwamen, tot aan Lelystad en Hellendoorn aan toe.

Samen met Debby ben ik naar Zoetermeer gereisd en het was een hartelijk en vrolijk weerzien. Ik heb er ontzettend van genoten en het was net of de tijd even had stil gestaan, het gedimde licht droeg daar aan bij. Oude verhalen kwamen naar boven, roddels werden bevestigd dan wel ontkracht. Helaas niet met iedereen kunnen spreken, maar ik zat heerlijk tussen mijn vriendinnen van toen Ankie en Anke in en wij zijn weer op de hoogte van elkaar. In die meer dan dertig jaar hebben sommigen ook de nodige tegenslagen gekend qua gezondheid, maar we zijn er allemaal nog en als ik voor mezelf spreek ben ik nog steeds aan het nagenieten.

Unaniem vonden we dat het een vervolg moet krijgen, onder andere om ook met anderen te kunnen kletsen en vooral ook omdat Paul pas te laat ontdekte dat hij er helemaal niet bij kon zijn en al deze jolijt heeft moeten missen.

1 September 1985 Efteling

20 Oktober 2017 Zoetermeer