"Hallo, wie spreekt mij?"

Iedereen van om en nabij mijn generatie of misschien wel ver daar buiten ook nog, kent het bovenstaande zinnetje uit de jeugdserie "De Familie Knots", waar het wordt uitgesproken door het personage opa, gespeeld door Jan-Simon Minkema, die overigens nog 2 rollen in de serie speelde, als deze de telefoon aannam.

Sinds een week of drie word ik iedere dag gebeld door een privénummer, en omdat ik mijn telefoon niet altijd bij me heb of aan heb staan, ik geloof er nog sterk in dat ik gerust gemist kan worden en hoef dus niet 24/7 bereikbaar te zijn, kwam ik er steeds achteraf achter dát ik was gebeld. En omdat er niets was ingesproken kan het nooit iets heel dringends of belangrijks geweest zijn. Er werd ook nooit meer dan één keer per dag gebeld, en de tijden waarop er gebeld was waren ook vrij divers.

Ik had natuurlijk wel een heel sterk vermoeden wie mij min of meer op een naar stalking neigende manier probeerde te bereiken. Meer dan een jaar geleden hadden lieve vrienden aan mij gedacht toen de Volkskrant hen als abonnees aanbood anderen in hun omgeving diezelfde verrukkelijke ervaring te geven, en voor twee of drie weken de Volkskrant in de bus te krijgen. Heel lief natuurlijk, en een gegeven paard..., afijn, ik moet eerlijk bekennen dat ik niet zo heel veel met die kranten gedaan heb, en op post van de Volkskrant of ik nu overtuigd was dat mijn leven volstrekt zinloos zou zijn zonder iedere dag hun krant in de bus heb ik nooit gereageerd.

Ik ging ervan uit dat het zo duidelijk zou zijn dat ik verder geen interesse had in een abonnement. Ook toen ik op herhaaldelijke verzoeken middels post en mail niet reageerde leek me dat daar geen twijfel over kon bestaan. Maar dan had ik me toch ernstig vergist in de vasthoudendheid van de Volkskrant. Het kon natuurlijk niet anders dan dat ik op een gegeven moment toch een keer mijn telefoon wel zou horen afgaan en het scherm 'privénummer' zou aangeven. Ik had mij voorgenomen om dan met de woorden van opa Knots aan te nemen. Alzo geschiedde. Na mijn '"Hallo, wie spreekt mij" antwoordde de tewerkgestelde aan de andere kant met duidelijk hoorbare verbazing in haar stem: "Goedemiddag meneer, u spreekt met de Volkskrant..". Mijn vermoedens bleken dus juist, ik repliceerde dat ik geen interesse had en wenste de dame een fijne dag. Ik hoop dat nu ik het zeventiende telefoontje van hen uiteindelijk heb aangenomen en heb aangegeven dat ik niet geïnteresseerd ben, ik verschoond zal blijven van verdere acties van hun kant. Maar ik ben er niet echt heel zeker van.