Energie

Afgelopen zaterdag heb ik voor het eerst mijn dekentje weer tevoorschijn gehaald, het dekentje waaronder ik in koude maanden op de bank zit als ik tv kijk. De herfst komt eraan. De verwarming heb ik nog niet aan, zo koud is het, voor mij, nog niet. Het is dit jaar een heet hangijzer (no pun intended) geworden: de jaarafrekening van de energienota en de nieuwe termijnbedragen. Ik hoef u niets te vertellen, u volgt het nieuws ook, of sterker nog, u heeft de jaarnota en uw nieuwe termijnbedrag al ontvangen en u bent geschrokken/had het wel verwacht/vond het meevallen. Alles lijkt mogelijk als ik het zo om me heen hoor, er is niet echt een peil op te trekken. 

Zelf ben ik er niet zo mee bezig, ik meen dat mijn afrekening in november komt en ik zie het dan wel. Nu ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik bewust alleenstaand ben zonder kinderen. Daarnaast is mijn woning twee jaar geleden verduurzaamd met zonnepanelen, overal vernieuwd dubbel glas, individuele bemetering op de verwarmingen en allerlei andere zaken, zodat ik me ook niet zo heel druk hoef te maken over torenhoge bedragen. Daarnaast gaat er, net zoals de maatregelen tijdens de pandemie, weer net iets te laat, actie ondernomen worden door de overheid met een energie prijsplafond. Daar zal ik bij lange na nooit boven komen, want, dat veronderstelde plafond, zoveel heb ik nog nooit in een jaar verbruikt. 

Ik snap dat het voor mensen met woningen die niet verduurzaamd zijn en mensen met kinderen die het op hun kamer ook warm willen hebben of een heel gezin wat moet douchen met elke dag een wasmachine met was e.d. heel anders is. Toch vind ik het goed dat er gekozen is voor een plafond, zodat mensen die nu al verzuchten dat ze er boven zullen komen, actief gaan nadenken waar te kunnen bezuinigen. En ik ga dat ook doen, ook al kom ik er, zoals gezegd, nooit boven. Ik doe het voor milieu en klimaat. Ik laat mijns inziens al niet een grote voetafdruk na, geen auto, geen wasdroger, al jaren niet meer gevlogen, flexitarisch, kortom ik draag mijn kleine steentje bij. Wat ik nu zou kunnen doen is dat ik mijn verwarming, als ik die weer ga aanzetten, anderhalf uur voordat ik naar bed ga uitzet. Tot nog toe deed ik de verwarming uit als ik naar bed ging, maar dan is ie best nog een vrij lange tijd warm. Hoe lang weet ik niet, maar anderhalf uur lijkt me niet heel gek gedacht. Zo denk ik dat iedereen, als ie eens even goed nadenkt, altijd wel iets kan vinden om te bezuinigen. Voor milieu, klimaat of gewoon voor uw portemonnee. 

Ik schets even een beeld van hoe mensen kunnen denken. Toen het hele verduurzaamheidsproject hier van start ging was er een informatieavond. Toen er werd gesproken over de individuele bemetering op de verwarmingen was er een buurman die opvloog en zei: "Die sloop ik er meteen weer af. Ik heb altijd overal voluit de verwarming aanstaan anders krijg ik het niet warm, dan krijg ik straks een hele hoge rekening". De dame legde uit dat het project ook inhield dat er betere dubbele beglazing kwam en betere afzuiging, e.d.. Maar hij was niet te overtuigen. Ik reageerde toen: "Wij hebben al die jaren aan uw buitensporige verbruik meebetaald" (de verwarmingskosten werden over alle bewoners verdeeld). Hij droop wat mompelend af en de dame gaf mij een knipoogje. 

Ik voorspel u dat de financiële tegemoetkomingen die door de overheid gisteren op Prinsjesdag bekend zijn gemaakt voor een bepaalde groep mensen nog niet als voldoende zal worden gezien. Vaak zijn dit mensen die zelf niet echt verantwoording nemen en vinden, nee, eisen dat ze overal recht op hebben. Om het nog maar niet te hebben om hier en daar een stapje terug te doen, dat komt al helemaal niet in hun woordenboek voor. Ten overvloede: 'vaak' is het sleutelwoord. Maar dat had u als begrijpend lezer natuurlijk al zo geïnterpreteerd.