Hoodie-deken-sweatshirt

Laat ik om te beginnen het boetekleed aantrekken. Ik heb ooit mensen die onder een dekentje op de bank lagen/zaten veracht, openlijk. Maar zoals u wellicht heeft kunnen lezen is mijn bankdekentje vorige week ook weer tevoorschijn gehaald. Mijn bankdekentje ja, er bestaat zoiets als voortschrijdend inzicht, tenminste voor sommigen, in deze bange tijden zijn er genoeg die terug willen naar de jaren vijftig van de vorige eeuw en een aantal daarvan zelfs naar de bruine periode van de jaren dertig en veertig, maar ik dwaal af. Ergens gaandeweg heb ik dus bedacht dat ik ook een dekentje moest hebben voor op de bank. Het zal heel organisch zijn gegaan, want ik kan me niet herinneren dat er een plechtig moment was waarop het is besloten.

Vaagjes wist ik dat er next-level bankdekentjes waren, bankdekentjes met mouwen. En nu in deze tijd waarin we voor milieu, klimaat en/of de dure energieprijzen beter wat zuiniger aan kunnen doen ben ik eens het wereldwijde web opgegaan met een google zoekopdracht. Alsof er een licht vanuit de hemel op mijn laptopje scheen zag ik de onderstaande, zoals het wordt aangeprijsd, hoodie-deken-sweatshirts. Het is van alle decorum ontdaan, maar als bewust alleenwonende aankomende bejaarde, is decorumverlies niet iets belangrijks. Maar toch dacht ik: ik weet nu dat het er is, ik zie nog wel. 

Op ons maandagse samenzijn liet ik het aan de koningin der koukleumen Talitha zien, die meteen razend enthousiast was. Zij wilde dit coûte que coûte hebben en ging direct tot bestellen over, meteen voor ons alle twee. Ik ben wat bedachtzamer, zij is meer van het actie ondernemen. We vullen elkaar prima aan. Ik koos blauw, zij grijs. Ergens in oktober worden onze hoodie-deken-sweatshirts bezorgd. Het heeft iets Ivan Rebroff-achtigs en tegelijkertijd werkt het ook goed als preservatief elke aandrang wordt volledig tenietgedaan bij de aanblik van iemand in zo'n monstrosity. Maar o, wat zullen wij het lekker warm hebben.