Het bestaat nog! Ik dacht dat het iets was uit vervlogen tijden: 'kloppudding'. Ik zag het van de week voorbij komen op mijn werk. Mensen van mijn generatie, en daarvoor, kunnen het zich nog herinneren van het merk Saroma, pakjes met poeder die je met melk moest opkloppen, laten opstijven in de koelkast en voilà je had pudding. Nu is het verkrijgbaar van het merk Dr. Oetker, wat we sinds enkele jaren om onduidelijke redenen dienen uit te spreken als Dr. Utker. Als we dat maar niet met koetjesrepen ook gaan doen, maar ik dwaal af.
Zelf heb ik niet zo'n heel scherpe herinnering en smaakbeleving aan die kloppuddingen, maar dat komt omdat mijn moeder kookpudding maakte. De oude puddingvorm waarin ze dat deed staat bij mij in de keuken te pronken. Kookpudding maken kost meer tijd, maar dan héb je ook wat. Het meest vermaard was mijn moeders' bitterkoekjespudding met échte bitterkoekjes of griesmeelpudding met zelfgemaakte bessensap. En nee, nooit een vel op de pudding (de gruwel) omdat er een boterpapiertje op werd gelegd bij het afkoelen om dat te voorkomen.
Toch zal ik heus wel eens een Saroma puddinkje hebben gegeten, maar zoals gezegd niet echt een herinnering. Ik las er over: Er waren verschillende smaken verkrijgbaar, die allemaal een beetje hetzelfde smaakten. En zo stel ik het me ook voor. Ik weet nog wel dat toen ik met mijn eerste verloofde samenwoonde er in die tijd, begin jaren negentig, iets op de markt was wat je met yoghurt moest vermengen en wat ook een soort pudding werd. Dat maakte ik wel eens. En ik zag nu dat de kloppuddingen van Dr. Oetker zowel met melk als met yoghurt vermengd kunnen worden. Ik ben een gek mens, ik ga het gewoon een keer doen. Met yoghurt dan, met melk lijkt me echt niet lekker.
 |
| De oude jaren vijftig puddingvorm van mama. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten