Op 23 februari 1987 was het dan zover, mijn eerste nacht in mijn eerste eigen appartementje in de Dalfsenstraat in Den Haag. Ik kan me nu nog het gevoel voor me halen hoe het toen was en dat ik toen dacht: 'Ik lig in mijn eigen huis!'
Het waren andere tijden dan nu en veel van alles wat ik deed op huishoudelijk gebied was zoals ik het van huis uit gewend was. Ook eten. Thuis was het aardappels, groente en vlees, dus dat deed ik ook in het begin. Pragmatisch als ik ben had ik een boekje aangeschaft uit de serie 'Culinaire Boekerij' van uitgeverij Zomer & Keuning, geschreven door Tineke de Lang met de titel 'Koken voor beginners'. In haar voorwoord maakt ze duidelijk voor wie het boekje is bedoeld. "Als u er helemaal, maar dan ook helemaal niets van afweet en u denkt dat het toch wel eens tijd wordt dat, enzovoort. Dan bent u degene voor wie dit boek is bedoeld".
Nou, daar had Tineke niets van gelogen, het koken van aardappels, het koken van alle groentes die je maar bedenken kunt, en jawel, zelfs het koken van een ei, het wordt er allemaal in behandeld. Verder adviseerde Tineke: "Vraag veel in het begin, liefst aan iemand met ervaring". Dat deed ik en vanzelfsprekend was die persoon met ervaring mijn moeder. Mijn ouders woonden de eerste twee maanden nog vlakbij maar gingen op 9 april van dat jaar verhuizen naar Doetinchem. Mijn moeder vond niets zo fijn dan als ik haar belde (de tijd voor computers en google) om te vragen hoe ik iets het beste zou kunnen maken. Dan voelde ze zich toch nog steeds nodig voor haar kind.
Nou, ik ben er nog, dus het is goed gegaan qua voedselbereiding. Ik kan u vertellen dat ik vrijwel nooit meer aardappels-groente-vlees eet. Gekookte aardappels sowieso nooit, wel eens gebakken en vlees is voor 85% vervangen door vleesvervangers. In 1987 was karton en zaagsel in de vega-schapjes van drie kleine plankjes ver weg verstopt in de supermarkt het enige wat vlees verving, terwijl er nu zo ongelooflijk veel keus is in smakelijke vleesvervangers en terecht op een prominente plaats. Maar zo af en toe ben ik de pasta's, rijst en al dat zat en wil ik, zoals vroeger, spinazie uit een blikje (met paneermeel), gebakken aardappelschijfjes en één of andere vleesvervanger of als ik heel bloeddorstig ben een kipfiletje.
Het boekje, ernstig vergeeld in de loop der jaren en in een best wel gedateerd jargon geschreven heb ik nog steeds. Alles natuurlijk voor vier personen, want vader, moeder en twee kinderen was het standaard gezin. De bladzijde met 'snijbonen koken' heeft kookvlekken, dus die heb ik ooit intensief gebruikt. Ik sla het nooit meer open, nou ja, voor dit blogje weer eens, maar ik doe het niet weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten