"We gebruiken geen tekst. Een enkel woord misschien of een uitroep, maar geen dialoog of tekst die de handeling draagt. Ergens staat steeds de liefde op het spel, niet alleen het verlangen om de liefde te ontvangen, maar ook om het te geven. Het gaat niet alleen om romantische liefde, maar ook liefde in de vorm van aandacht. Ook hoe die liefde op de proef wordt gesteld door verschillende emoties, vooroordelen of uiterlijk vertoon. Je ziet dat de spelers met een zogeheten beperking bloeien in de repetities en niet alleen omdat er rekening wordt gehouden met hun beperking. Er wordt juist veel van ze gevraagd. Alle mensen hebben beperkingen en daar is niets mis mee. ze versterken de creativiteit, en ze geven een mens focus. De figuren met de grootste beperkingen om het podium zijn poppen. Het kan altijd nog beperkter".
Ik heb samen met Harry, Chris, Nadira, Albert en Jeane genoten van deze voorstelling. het is zo mooi om te zien hoe de acteurs met en zonder beperking er samen iets heel moois van maken. Rick die ik al zo lang ken maar me altijd weer verrast omdat ie in een rol écht een ander persoon is, ik zie wel dat ie het is, maar hij kijkt anders, beweegt anders, heel boeiend om te zien. Sommige van de andere acteurs heb ik al eens eerder mogen zien, maar er waren ook weer nieuwe gezichten. De jongen die verschillende muziekinstrumenten bespeelde (xylofoon, drums, gitaar, klavecimbel) twee dames die met hun stemmen de woordeloze zang voor hun rekening namen zorgden voor een sfeer die zo goed bij de scenes paste.
Tot tranen toe geroerd was ik door de dame met beperking, die vanwege een handicap ook moeilijk liep, voor een grote spiegel ging staan, haar bovenkleding uittrok zichzelf van alle kanten bekeek en een kus op haar spiegelbeeld drukte. Maar er was ook veel te lachen, de oudere dame die een date had die niet kwam opdagen en zich dan maar ging bezatten, een heuse bruiloft met taart in een gezicht.
En stof tot nadenken, iemand die een vreemde zomaar troost, een liefde die plotseling eindigt, of als ze elkaar later nog eens tegenkomen toch niet? Boosheid als iemand toenadering zoekt maar niet wordt geaccepteerd. Kortom een voorstelling waar je nog lang over na kunt denken.
Leuk is het dat na de voorstelling de verschillende acteurs de bezoekers van eten voorzien, pasta deze keer, terwijl we nog fijn konden napraten over wat we gezien hadden.
Tot besluit wil ik graag alle 18 spelers even noemen:
Oscar Alblas, Johan Boekhout, Rick Bouwens, Corné Bouwmeester, Diana Coolen, Mirthe Dokter, Grace Emer, Emile Elsenaar, Soufian Kasmi, Tugba Kiliç, Terence Patra, Stijn Quist, Anet Rijkers, Miriam van Rossum, Belinda Tijssen, Ronald Timmers, Jos Tournier en Nina van der Woude, heel erg bedankt voor deze mooie voorstelling!
 |
| Vriend Rick staat er klaar voor |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten