Ziek

Tegeltjeswijsheid 72

The Passion 2013

Na Gouda in 2011 en Rotterdam in 2012 was het dit jaar in mijn geboortestad Den Haag waar "The Passion" werd gehouden. Het verraad en de kruisiging van Jezus wordt verteld aan de hand van vrij recente Nederlandse liedjes, gezongen en gespeeld door zangers en acteurs van diverse pluimage, dit jaar werd Jezus gespeeld door musicalster René van Kooten en Maria door de al jaren populaire Anita Meyer.
Ik vind het bijzonder dat de liedjes in deze setting een heel andere lading krijgen dan waarvoor ze in eerste instantie geschreven zijn.

Hoewel dit pas de derde keer is dat het werd gehouden, kan ik er al een rode draad in ontdekken, de confrontatie tussen Jezus en Pilatus wordt steeds bezongen met het lied van "Zwart-Wit" van Frank Boeijen, en de bescheiden rol van Barabbas, de misdadiger die door het volk wordt gekozen om vrij te laten ten koste van Jezus wordt steeds door een sporter gespeeld (2011 Dennis van der Geest, 2012 John de Wolf en nu in 2013 door Thomas Dekker)

Naast het gezongen gedeelte is er het 6 meter lange kruis wat door de betreffende stad wordt gedragen in een processie naar de plaats waar Jezus wordt veroordeeld. Spectaculair is de plek waar Jezus het laatste lied zingt nadat de kruisiging zich heeft voltrokken. In smetteloos wit zingt hij de mensen nog één keer toe, vorig jaar stond de aan hoogtevrees lijdende Danny de Munk als Jezus in Rotterdam in het bovenste nokje van de Erasmusbrug "Afscheid Nemen Bestaat Niet" te zingen, dit jaar zong René van Kooten  "Pak Maar Mijn Hand"  óp het water van de Hofvijver, een adembenemend gezicht.
Hoewel ik wel dacht, met z'n voeten zo in dat water in die dunne kleding met dit weer: als René maar geen kou vat.

Ik vind het een mooie traditie worden.

Jezus (René van Kooten) op het water in de Hofvijver

Maria (Anita Meyer)

Processie door Den Haag.

Één week verder

Vorige week begonnen BodieBoost, een 'andere manier van eten'. En nu één week later ben ik anderhalve kilo lichter en is mijn buikomvang met 2 centimeter verminderd, en ja daar ben ik trots op en blij mee. Ik ga dus vol goede moed door, en dat is ook niet moeilijk, want met name de avondmaaltijden zijn heerlijk.

En, niet onbelangrijk, je staat er niet uren voor in de keuken, de meeste gerechten zijn in minder dan een half uur klaar. Het enige waar ik nog een beetje mee worstel zijn de hoeveelheden. Bedenkster en schrijfster van "BodieBoost" Charlotte Willems heeft alle recepten bedoeld voor 1 persoon, maar ik weet niet wat zij verwacht wat 1 persoon kan eten, maar ik krijg het vaak niet op. 'Luister naar je lichaam' roept ze ook ergens in het boek, en dat doe ik dan ook, genoeg is genoeg en de volgende keer dat ik een recept maak doe ik wat minder.

Ook de tussendoortjes zijn soms, voor mij in ieder geval, belachelijk veel. Zo mag ik aankomende week als tussendoortje iedere dag 's-morgens rond 10 uur een heel bakje cherrytomaatjes, dat ga ik niet op krijgen dus ik neem er dan een stuk of 10. Vanzelfsprekend ook de verplichte 'jokermomentjes' benut en 2 keer iets lekkers genomen, zaterdag een plakje cake en dinsdag een mergpijpje.

Absoluut geen last van honger of snoepzin, het is natuurlijk ook een kwestie van de knop omzetten en er voor gaan. Mentaal dus nergens last van, maar mijn lichaam is een beetje in een soort onwenningsmodus geschoten vanwege het niet meer snoepen en minder koffie drinken. Overdreven gesteld is mijn lichaam aan het afkicken, suiker is immers ook verslavend. Niet dat ik schuddend en schuimbekkend in een hoek van de kamer lig, maar ik merk dat ondanks dat ik verzadigd ben mijn lichaam vindt dat er nog iets mist. Yeah right, ik ben nog altijd de baas!

Huwelijk

Het huwelijk, zelf heb ik er niets mee, maar er zijn mensen die het een heel belangrijk instituut vinden, en dat is vanzelfsprekend te respecteren. Als twee volwassenen zoveel van elkaar houden dat ze dat graag bezegeld willen zien met een huwelijk, hef ik het glas en proost op een lang, liefdevol en gelukkig leven samen, ik pink er zelfs een traantje bij weg, dat dan weer wel. Ik vind ook dat íedereen die keus moet hebben, en in Nederland kan dat ook het huwelijk is opengesteld voor man/vrouw, man/man en vrouw/vrouw.
Naast Nederland kan dit ook in België, Spanje, Canada, Zuid Afrika, Noorwegen, Zweden, Portugal, IJsland, Argentinië en Denemarken

In de Verenigde Staten van Amerika is in slechts 10 staten is het huwelijk tussen mensen van gelijk geslacht mogelijk. Deze week staan er in Amerika twee rechtszaken over het homohuwelijk centraal in het Amerikaans Hooggerechtshof. Negen raadsheren beslissen over de zaken. Dat zal een flinke botsing opleveren: vier raadsheren zijn voor het homohuwelijk, maar drie anderen zijn faliekant tegen. Wat de uiteindelijke uitspraak van het hooggerechtshof is kan dus nog erg spannend worden.

Wat de Amerikaanse bevolking zelf betreft, een paar jaar geleden was er nog een meerderheid tegen, maar nu is zo'n 60% voor. Die verandering wordt voor een deel toegeschreven aan de jongerencultuur. Vooral in de soms zo macho (rap)muziek,- en sport wereld lijkt een kleine revolutie gaande. Lichtend voorbeeld hierin is de hetero worstelaar Hudson Taylor hij heeft 'Athlete Ally' opgezet nadat hij was geconfronteerd met homofobie in de sportwereld. 'Athlete Ally' is een non-profit organisatie met de missie om heterosporters aan te moedigen om homofobie in de sportwereld tegen te gaan en met succes vele, ook hele beroemde atleten, sloten zich er bij aan. Hudson:

"Sporters zijn voorbeelden, ik ben in de unieke positie hier iets aan te doen. Echt het klimaat te veranderen. Zodat ik later kan terugkijken en zeggen dat ik worstelen beter heb gemaakt want ik was een bondgenoot."

Het is nu zelfs overgeslagen naar de überhomofobe rapwereld, rapper Jay Z zegt: "Het is hetzelfde als dsicriminatie tegen zwarten. Simpel"

Ik vind deze mannen helden, want ze staan op en gaan tegen de geldende normen en waarden van hun omgeving in, zij maken het verschil.

Hudson Taylor 

Jay Z

In Memoriam: Herman Emmink

Herman Emmink hoorde bij mijn jeugd als de presentator van het programma "Wie Van De Drie" wat hij vanaf 1971 tot 1982 presenteerde. Daarnaast is hij natuurlijk bekend van het in 1957 opgenomen lied "Tulpen Uit Amsterdam", wat trouwens een vertaling is van het oorspronkelijke Duitse "Tulpen Aus Amsterdam".

Naast deze voor mij bekende feiten is Herman ook een populaire radiopresentator geweest onder ander van het precies op mijn geboortedag gestarte "Muzikaal Onthaal", waarvan hij maar liefst 830 live uitzendingen maakt.

Herman Emmink is 86 jaar geworden.

Toen en Nu: Boudewijn de Groot

Sinds begin jaren 60 is Boudewijn de Groot niet weg te denken uit de Nederlandse muziekgeschiedenis, sterker nog hij maakt er een zeer belangrijk onderdeel van uit. Zijn samenwerking met Lennaert Nijgh, met wie hij samen 76 nummers maakte, is daar mede de oorzaak van. De muziek en teksten die deze twee mannen samen maakten is van een zeldzame kwaliteit.

Door het vrij grillige verloop van zijn carrière is het oeuvre van Boudewijn niet zo heel groot, als je alle verzamelplaten buiten beschouwing laat heeft hij in de 50 jaar dat hij actief is slechts 11 studioalbums gemaakt. Maar hier geldt duidelijk kwaliteit vóór kwantiteit, wat hij, al dan niet samen met Lennaert, heeft gemaakt staat nog steeds als een huis, en geven zijn oudere platen een heerlijk tijdsbeeld weer.

Ik heb een aantal concerten van hem bezocht en ze behoren tot de hoogtepunten van mijn theaterbezoeken, ik kan iedereen aanraden er heen te gaan nu het nog kan, want Boudewijn is nu bezig met zijn laatste theatertournee. Hij is nu 68 jaar en vindt het moot geweest, het toeren dan, laat dat duidelijk zijn, muziek maken blijft hij doen.

Leuk trouwens dat Boudewijn mijn 'prangende vraag' sinds jaren zelf beantwoordde op zijn site:

Geweldig

Wat was het optreden van u en uw band weer fantastisch op 9 maart in Rotterdam. Wat mij altijd weer opvalt is de geweldige muzikaliteit en het plezier dat jullie hebben met het spelen en met elkaar.
Zo leuk dat één van mijn favorieten "Prikkebeen" er bij zat (kon haast niet anders, gezien de titel van de tour  ) Zou u zo graag nog eens met Elly Nieman gezien hebben, maar Monique deed het prima! Er is iets wat ik me altijd heb afgevraagd, hoe is ooit de samenwerking met Nico Haak tot stand gekomen voor de 'carnavalsversie' van "Tante Julia"? Ik vond het namelijk een wonderlijke combi van u en Nico omdat jullie muzikaal gezien nogal verschillend waren
Nog veel plezier met de verdere tour!
Groetjes,

Aidan

Reactie:
Beste Aidan,

Bedankt voor je reactie en je leuke vraag.

Hieronder kan je het antwoord van Boudewijn lezen:



De samenwerking met Nico is in een opwelling op voorstel van Peter Koelewijn tot stand gekomen. Nico, Peter en ik waren bevriend en het leek ons leuk om eens iets samen te doen. Het is altijd bedoeld eenmalig te zijn en dat was het dus ook. Voor de lol dus.

Photoalbums

In deze tijd slaat iedereen zijn foto's op op z'n computer of op een ander medium, zelden worden er nog fotoalbums gemaakt. Ja, die albums die je kan bestellen bij HEMA, Kruitvat of andere aanbieders dat wordt nog wel gedaan, maar ik bedoel zelf aan de gang met een album, hoekjes of fotolijm en daarbij allerlei memorabilia plakken als bonnetjes, entreekaartjes, anzichtkaarten, etc.

Maar we vinden het allemaal leuk als de oude fotoalbums uit onze jeugd tevoorschijn worden gehaald en met het album op schoot je weer teruggaat in de tijd en er allemaal vergeten gewaande gebeurtenissen naar boven komen, om maar niet te spreken van al die dierbaren uit die tijd die nu niet meer onder ons zijn.

Nodeloos te zeggen dat ik nog steeds van de fotoalbums ben, hoewel ik moet toegeven dat er een beetje de klad in is gekomen. Ik had aardig wat foto's op mijn PC staan waarvan ik voornemens was die op zeker moment te laten afdrukken, maar steeds dacht, dat komt nog wel, binnenkort is er weer iets waar foto's worden gemaakt, daarna doe ik het wel.

Toen kwam de crash van 1 december j.l. en was alles weg, hoewel, er stond nog op mijn camera en telefoon, dus dat was weer een extra drempel om het maar uit te stellen. Maar toen een aantal weken geleden vrienden Jeroen, Chris en Rick er waren en we wat albums hebben ingekeken uit ons gezamelijk verleden wist ik weer hóe leuk het was.

Van de week de koe bij de horens gevat en alles van camera en telefoon op de computer gezet, wezen 'shoppen' op de Facebook pagina's van vrienden waarvan ik wist dat ze van bepaalde momenten ook foto's hadden gemaakt die ik al had maar die ook met de crash verloren zijn gegaan, en nu eens niet vanuit huis op zo'n bestelsite foto's besteld (is best wel veel werk), maar alles op een USB-stickje gezet en naar de HEMA gegaan en aldaar in een oogwenk alle ruim 300 foto's besteld.

Gezien het huidige lenteweer is het mooi tijd om alles in te gaan plakken, en dat gaat geruime tijd in beslag nemen, de laatste ingeplakte foto's dateren van juni 2011.

Herinnert U zich deze nog? #29

BARBRA STREISAND

"SECOND HAND ROSE"

1966

Aantal weken: 14

Hoogste positie: 3

Barbra Streisand zal op 6 juni voor het eerst een concert geven in Nederland in het Ziggo Dome in Amsterdam, en hoewel ik een groot bewonderaar ben van haar, al haar CD's heb en veel films ga ik er niet heen. Het is voor mij te massaal, bij het repertoire van deze vrouw moet je aan haar lippen kunnen hangen vanaf rij 1 en niet in zo'n groot stadion ergens achterin een heel klein Barbra'tje zien. Bovendien zijn de prijzen ver boven mijn budget. Maar bijzonder blijft het wel dat iemand met zo'n enorme staat van dienst op haar 71e voor het eerst een optreden geeft in Nederland.

Het nummer "Second Hand Rose" werd geïntroduceerd door Fanny Brice in 'Ziegfeld Follies of 1921' en is na "My Man" Fanny's bekendste nummer. 45 Jaar later had Barbra Streisand er een hit mee. Grappig is dat Barbra in de musical op Broadway (1964) en de latere film (1968) "Funny Girl" Fanny Brice speelt, maar dat dit nummer in geen van beiden voorkomt, in de film wordt het alleen terloops genoemd en zingt ze er een heel klein stukje van. Wel zingt ze het in haar Televisieshow "My Name Is Barbra Two" en staat het op de gelijknamige LP en wordt het als single een wereldwijde hit. 

Fanny Brice

Tegeltjeswijsheid 71

BodieBoost

De aanvraagformulieren voor het programma "Obese" gepresenteerd door Pinkelotje Wendy van Dijk, had ik al in huis. In dat programma vallen mensen soms een complete Wendy af! Maar ik laat ze nog even oningevuld, want er is een andere methode op mijn pad gekomen: BodieBoost.

Vorige week was vriendin Talitha bij me en vertelde er enthousiast over, en Talitha bezit de kracht dat als zij enthousiast is jij dat ook wordt. BodieBoost is niet zozeer een dieet als een andere manier van eten en, zoals veelvuldig in het boek staat vermeld, 'je boerenverstand gebruiken'. Er wordt gedacht in 5 families, koolhydraten, zuivel, fruit, groente en eiwitten, van ieder groep mag je 2 porties per dag. Met het boek kan je 10 weken vooruit met 10 ontbijt/lunch/tussendoortjes-menu's en 70 (!) recepten voor het diner.

Op de site van BodieBoost kun je er alles over lezen. De diners zijn allemaal tussen 15 en 30 minuten te bereiden, en je mag best veel.  Geen punten of calorieën tellen, maar gewoon gevarieerd eten uit de 5 families.De laatste tijd was ik nogal verzand in ongeïnspireerd makkelijk eten maken, of hup iets in de magnetron. Ook sloeg ik wel eens een lunch over, wat niet goed is want je lichaam en stofwisseling werken pas goed als het wat kan verbranden. Vandaag begin ik er mee en heb gisteren de boodschappen gedaan voor week 1. Amai! Dat was nogal een gesjouw, want zoals gezegd je mag veel en eten zál je!

Talitha is het 'we-laten-er-geen-gras-over-groeien-type' dus daags na haar bezoek had ze me al op het op haar initiatief in het leven geroepen besloten Facebook groepje aangemeld waar mede BodieBoosters hun ervaringen kwijt kunnen. Dus terugkeren op mijn schreden was vanzelfsprekend geen optie, maar dat geeft niet, zo'n schop onder m'n kont duwtje in m'n rug heb ik af en toe nodig, en het is leuk om er samen mee bezig te zijn.

Ik heb me vanochtend gewogen en buikomvang gemeten (en nee, dat wordt niet gepubliceerd) en ga dat iedere week doen, want Charlotte Willems, de schrijfster en bedenker van BodieBoost beloofd dat als je het systeem goed volgt je per week tot één kilo zal afvallen en buikomvang zal verminderen.

Zoveel positiviteit is er niets negatiefs te melden over Charlotte en haar boek? Toch wel, ik heb even voor in het boek gekeken of het van origine geen Amerikaanse uitgave was, want de standpunten van Charlotte/BodieBoost worden tot in den treure herhaald als een soort mantra. De antwoorden op de "veelgestelde vragen" achter in het boek lijken daardoor wel als door een robot beantwoord. Maar dat is mijn mening, verder ziet het boek er heel hip uit en zijn de weken en recepten heel helder vorm gegeven en is er per week een handige boodschappenlijst samen gesteld.

Mocht je geïnteresseerd zijn in het boek: 'BodieBoost'- Charlottte Willems ISBN 9789045201993.

Één week eten ....

In Memoriam: Frank Thornton

Frank Thornton begon met acteren in 1954 en zijn carrière duurde tot 2008. Hij heeft een enorme staat van dienst, maar zal altijd herinnerd worden voor zijn rol als Captain Stephen Peacock die hij vertolkte in de uitermate populaire serie "Are You Being Served" (in Nederland:  'Wordt U Al Geholpen')
De serie heeft vanaf 1972 t/m 1985 gelopen. In het seizoen 1992-1993 kwam de cast van die serie bij elkaar om een eenmalig vervolg te maken "Grace & Favour"

Zaterdag 16 maart is Frank in zijn slaap overleden, hij is 92 jaar geworden. Met zijn overlijden is de nu 79 jarige Nicholas Smith (Mr. Rumbold) de nog enig levende acteur uit de serie.

De cast van "Are You Being Served" 

Hommeles om Yunus

Van de week zag ik een hysterische Turkse vrouw op het journaal die op Turks-pathetische wijze uiteen zette dat haar zoon Yunus sinds dat hij vier maanden oud was uit huis was geplaatst en tot haar grote walging  bij een lesbisch stel. Yunus is nu 9. Vind ik bijzonder om er dan nu 'al' schreeuwend en huilend op tv over te verschijnen. Daarnaast woont die moeder hier maar praat nog steeds alleen Turks, lekker ingeburgerd.

Zij vindt dat haar zoon een Islamitische opvoeding moet krijgen en niet in een Westers gezin moet worden opgevangen, laat staan lesbische ouders. Zij heeft zelfs premier Erdogan van Turkije om hulp aangeroepen.
Ik denk dan als je dat zo belangrijk vindt, wat doe je hier dan nog? Ga vooral terug, niemand heeft je gedwongen hier te komen wonen dat is je eigen keus geweest.

Maar waar even aan voorbij gegaan wordt: Waarom is Yunus uit huis geplaatst?
Met een gebroken arm en een opgezwollen hoofd komt Yunus als hij vier maanden is in het ziekenhuis terecht, volgens zijn moeder is hij uit de wieg gevallen. Een maand later wordt Yunus in een pleeggezin geplaatst, de twee pleegmoeders waar hij nu nog steeds woont, al 9 jaar. De twee oudere broertjes worden later ook twee keer met spoed uit het ouderlijk huis gehaald. De eerste keer omdat ze (ook) mishandeld worden, de tweede keer omdat hun moeder 'onmachtig' is hen op te voeden.

Die 'liefhebbende' moeder heeft dus allerlei juridische stappen ondernomen (hoe? ze praat alleen Turks, en wie betaald dat?) om Yunus daar waar hij wel met liefde wordt opgevoed weg te laten halen. Deze kwestie loopt nu hoog op en heeft in de Turkse gemeenschap voor een tweedeling gezorgd, kort gezegd vóór en tégen de plaatsing van Turkse kinderen in Westerse gezinnen in het algemeen en bij homoparen in het bijzonder.

De twee pleegmoeders en Yunus hebben nu zelfs moeten onderduiken. De pleegmoeders die Turks hebben geleerd om het hem ook te kunnen leren, hem meenamen op vakantie naar Turkije. Zijn achtergrond wordt door hen dus niet vergeten, ze zijn er samen met hem bewust mee bezig.

Geruchten gaan nu dat premier Erdogan de kwestie van Turkse kinderen die uit huis worden geplaatst bij Westerse en , o gruwel, homoparen wil bespreken tijdens zijn bezoek aan Nederland aanstaande donderdag. Let wel deze man is premier van een land die het niet zo nauw neemt qua mensenrechten en anders denkenden. De Nederlandse regering heeft al laten weten dat hij absoluut niet kan rekenen op enig begrip voor zijn standpunt daarin.

Ik hoop alleen maar voor Yunus en zijn pleegouders dat deze middeleeuwse opvattingen snel voorbij zullen zijn en ze weer gewoon kunnen leven zoals ze dat al 9 jaar doen.

Yunus

Gouden tijden, zwarte bladzijden

In de 78ste boekenweek, van 16 t/m 24 maart, reizen we met het thema 'Gouden tijden, zwarte bladzijden' door de vaderlandse geschiedenis. Onze historie kent zowel roemrijke perioden als schaduwkanten. Talloze boeken zijn er over te lezen waarin je als het ware in een tijdmachine stapt en plots je op een VOC schip waant, in een schildersatelier van één van onze beroemde schilders, of tussen de onderduikers in de Tweede Wereldoorlog.

De boekenweek die tot dit jaar altijd 10 dagen duurde, duurt nu écht een week. Bij aankoop van €12,50 aan boeken ontvang je het boekenweekgeschenk, 'De Verrekijker', geschreven door niemand minder dan Kees van Kooten. Ook is er een boekenweekessay verschenen van Nelleke Noordervliet, 'De Leeuw In Zijn Hemd', voor €2,50. Bovendien kan met het boekenweekgeschenk op zondag 24 maart gratis worden gereisd met de trein.

In het boek van Kees van Kooten neemt hij ons mee naar zijn jeugd en reflecteert van daaruit associatief op het heden. Kees gaat op zoek naar het verhaal achter de oude verrekijker van zijn vader.
Nelleke op haar beurt gaat in haar boek op 'reportage' in de vaderlandse geschiedenis als een journalist voert ze zichzelf op als vragenstelster met de stem van nu en krijgt antwoord van stemmen uit het verleden.
Als ze, bijvoorbeeld,  Rembrandt bezoekt neemt hij haar van top tot teen taxerend op om tot de conclusie te komen dat ze ongeschikt is als model voor hem.

Doe jezelf dus deze week een boek cadeau en krijg een cadautje van je boekhandelaar erbij.

De Jantjes

Het toneelstuk "De Jantjes" stamt al uit 1920, in 1934 werd er een speelfilm van gemaakt welke de tweede  in Nederland gemaakte geluidsfilm was. Talloze keren werd het stuk opnieuw op de planken gebracht, en dit theaterseizoen toerde "De Jantjes" weer door de Nederlandse theaters met de originele liedjes van toen, alle andere liedjes die er in de loop der jaren werden bijgeschreven zijn verwijderd. Gisteren de voorstelling bezocht in het Luxor theater in Rotterdam.

Willeke Alberti speelt met glans en humor de rol van Na Druppel, haar oneliners zijn geweldig. De Jantjes worden gespeeld door Stefan de Kogel (Dolle Dries), Job Bovenlander (Schele Manus) en Rick Sessink (Blauwe Toon). Het decor is prachtig en de liedjes overbekend en toch nog steeds zo vrolijk en mooi vol enthousiasme gezongen door de cast. Bij 'Nou Tabé Dan' moet ik altijd even een traantje wegpinken, en ook Willeke's solo 'Onder De Bomen Van Het Plein'  is een mooi verstilt moment in het stuk. Maar verder vrolijk meeklappen en zingen met 'Word Nooit Verliefd' 'Draaien' en 'In De Jordaan'

Het was een heerlijke voorstelling en onze 'theatermarathon' is nu even ten einde tot april, dan mogen we nog een aantal keer. 

Rick Sessink, Stefan de Kogel en Job Bovenlander

Arie Cupé en Willeke Alberti

Adèle

Theater in theater uit lijkt het wel de laatste tijd, maar het is ook zo leuk. Gisteren samen met vaste theatervriend Harry de voorstelling "Adèle" bezocht. Op mijn werk gaf dat enige verwarring aan de kantinetafel, een aantal jeugdige collega's dachten dat ik naar Adele ging, de Britste zangeres die onlangs een Oscar mocht ontvangen voor haar James Bond thema "Skyfall". Ik bedoelde natuurlijk de voorstelling over onze nationale vedette Adèle Bloemendaal, gespeeld door Paul Groot en Sanne Wallis de Vries.

De voorstelling is in èèn woord grandioos. Paul en Sanne belichten op verschillende manieren het leven en werk van Adèle, ze vertellen over hun ontmoeting met haar, wat ze allemaal heeft gedaan in haar carrière, hoe ze in het leven stond en staat, maar ook vertellen ze iets van hun eigen leven.

Er wordt uit het omvangrijke liedjesoeuvre van Adèle geput en komt ze zelf, beurtelings gespeeld door Paul en Sanne, aan het woord, waarbij ze allebei heel dicht tegen de echte Adèle aanzitten. Ik herkende diverse hilarische uitspraken uit interviews en fragmenten uit haar theatershows. Adèle blijft ongrijpbaar of zoals het in het programmablaadje staat: In haar werk en haar leven was zij een vat vol tegenstrijdigheden. Sophisticated en ordinair. Femme fatale en lefgozer. Feestbeest en moeder. Eersteklas vakvrouw en onbetrouwbaar sujet. Scherpe observator van de waarheid en fantast

Tegen het eind van de voorstelling vergeleek Paul haar met Marlene Dietrich die ook zorgvuldig een mythe om zichzelf had heen gebouwd, met natuurlijk dat verschil dat Adèle nog wel eens, zij het niet vaak, in het openbaar verschijnt.

Paul Groot

Sanne Wallis de Vries

Adéle Bloemendaal

Ienimini

De voorbereidingen voor de reis naar Canada zijn heel divers, de reis op zich is voor me geboekt, ik heb de noodzakelijke informatie ingevuld op internet, mijn pas is geregeld, een kaart van Toronto is gekocht om mijn positie vanaf het logeeradres tot de bezienswaardigheden te bepalen. Nu is het zaak in kaart te gaan brengen wat ik er wil gaan zien.

Vriendin Talitha merkte op dat het leuk was dat ze nu eens mijn reiservaringen in blogvorm kon gaan lezen. Zelf blogt ze altijd haar reisverhalen vanuit verre oorden. Ik legde haar uit dat ik geen tablet heb en dat het op mijn telefoontje geen doen was mijn blog bij te gaan houden. Bovendien wil ik Robert in Toronto niet vragen om op zijn computer te mogen werken.

Talitha kwam toen met de aanbieding om haar minilaptopje te lenen en gisteren heeft ze hem meegenomen. Ik wist van het bestaan niet af, maar het is een heel schattig ienimini dingetje, waarmee ik nu als voorbereiding en test dit blogje zit te tikken, zodat jullie, mijn trouwe lezers, deelgenoot kunnen zijn van mijn ervaringen in het bruisende Toronto t.z.t..

 

 

Mijn vrouwen

Gisteren was het dan zover, ze wilden het zelf. Nadat ik hen over elkaar verteld had en dat ze qua interesses, werk en hoe ze tegen veel dingen aankijken in het leven best veel op elkaar lijken hebben mijn vrouwen elkaar ontmoet. Op neutraal terrein, dat wel. Een restaurant leek me wel chique, is het niet meteen zo officieel, maar konden ze elkaar en mij in combinatie met de ander onder het genot van een wijntje en een hapje eten leren kennen en in een ander licht zien.

Niet over één nacht ijs gegaan natuurlijk middels het door God gegeven Facebook hadden ze al een positief beeld van elkaar waaruit deze ontmoeting dan ook voortvloeide. Dat ze, los van elkaar, een gedeelde ervaring met mij hebben was geen belemmering in deze. Het was meteen gezellig en er waren geen ongemakkelijke spanningen, ik zou bijna zeggen alsof ze elkaar al jaren kenden. Hier droom je als man van, dat de twee belangrijkste vriendinnen in je leven elkaar de omgang met jou gunnen en het samen ook prima kunnen vinden.
I'm one lucky bastard!

Waarom?

Soms lees je een berichtje in de krant en denk je meteen: waarom? Bioscoop Pathé in Breda heeft "Cinemum" verzonnen. Jonge ouders kunnen dan met hun baby naar de bioscoop, ik herhaal, jonge ouders kunnen dan met hun baby naar de bioscoop. Het licht blijft aan, het geluid staat zacht, de stoel naast je is beschikbaar voor het babyzitje en ouders konden heen en weer lopen om hun baby te verschonen want in de lounge zijn commodes geplaatst.
Niet wat je zegt de volledige bioscoopervaring, voor hetzelfde gemak huur je thuis een dvdtje als de vrucht van je lendenen gewoon in bed ligt.
Dus waar-in-godsnaam-om???

De vogels van Holland

24 Mei 1956, het allereerste Eurovisie Songfestival vond toen plaats in het Zwitserse Lugano, de allereerste artiest die optrad was Jetty Paerl die voor Nederland uitkwam en het door Annie M.G. Schmidt geschreven lied "De Vogels Van Holland" zong,

...De vogels van Holland zijn zo muzikaal

Ze leren in hun prille jeugd al tierelieren

De merel, de lijster en de nachtegaal

Om zo de lente in Holland goed te kunnen vieren...

Het was duidelijk niet de maatstaf voor het werk van Annie, die zulke prachtige, ironische teksten kon schrijven. Van het eerste festival is enkel de winnaar bekend (Zwitserland) waar de andere inzendingen zijn geëindigd is niet te achterhalen, maar ik kan me niet voorstellen dat het erg hoog was.

Nu 57 jaar later zendt Nederland maar weer eens een lied over vogels naar het festival, de Haagse rockzangeres Anouk Teeuwe zal daar het mede door haarzelf geschreven nummer "Birds" ten gehore gaan brengen. Gisteren konden we kennismaken met het nummer. Het is een soort walsje met bombastiche orkestratie, niet wat ik van Anouk had verwacht, het nummer vraagt naar mijn idee om een zanger(es) met een grote stem en die heeft ze niet. Het is ook geen 'oorwurm', blijft niet echt hangen. Bovendien is het lied iets te lang, 21 seconden, en daar zijn ze heel stipt in, een lied mag maar 3 minuten duren en geen seconde langer.

Omdat Anouk zelf al maanden roept dat ze een 'killersong' had voor het festival had ik een rocknummer verwacht wat zij als geen ander kan zingen. Die verwachting wordt volledig ingelost door de 61 jarige Britse zangeres Bonnie Tyler die haar schuurpapieren stemgeluid is trouw gebleven in het door haar gezongen "Believe In Me".

Jetty Paerl

Anouk Teeuwe

Bonnie Tyler

Tweet tweet

Kort geleden vond ik dat ik me eens in de wereld van Twitter moest gaan storten, ik wist zo'n beetje wat de bedoeling ervan was en dacht ik zal eens kijken of ik dat leuk ga vinden. Binnen anderhalve week was ik er weer vanaf. Ik heb er zo eens rondgeneusd en ontdekte dat je heel rap en snel hoort te reageren op trending topics. Dat je ook zelf steeds laat weten wat je doet, waar en met wie, en dat er mensen zijn die heel ongenuanceerd en negatief twitteren, natuurlijk niet onder hun eigen naam en zonder foto.

Daarnaast kun je mensen volgen en ik zag dat heel veel bekende mensen twitteren waar ze mee bezig zijn en duizenden volgers hebben. Dat heeft denk ik wel een functie, dan hebben de fans en bewonderaars het idee dichterbij hun idool te staan. Ik zou niet weten wat ik zou moeten twitteren wat van enig belang is voor de wereldbevolking. Kleine ditjes en datjes berichtjes plaats ik op Facebook, daar lezen mensen het die mij kennen en ik hen. Dat is voor mij voldoende en leuk genoeg.

Tóch is mijn zeer korte Twitterleven niet ongemerkt voorbij gegaan, ik had een tweet geplaatst met een knipoog over Ferry Doedens die met een groot interview stond in de Veronicagids. Ik had nog nooit van de jongen gehoord en toen ik las wat ie tot nu toe gedaan heeft begreep ik dat ook, het zijn programma's waar ik niet naar kijk.

Wat quotes van hem uit het interview:
"Ik ben af en toe heel erg met mijn uiterlijk bezig, maar dat komt natuurlijk ook omdat ik bekend ben"
"Ik word aan één stuk door herkend, dat is lastig met stappen, binnen een seconde weet de hele kroeg dat ik er ben"
"Ik heb pas mijn rijbewijs gehaald o.a. omdat ik gek werd van die starende blikken in de trein"
"Ik kan niet meer normaal over straat"
"Om Ferry Doedens kan momenteel bijna niemand meer heen"
"Ik zie mezelf niet als hunk, wat dat betreft ben ik best onzeker"

Ferry is duidelijk blij met zichzelf, en dat is alleen maar fijn natuurlijk, maar iets genuanceerder kan het allemaal wel, ach het zal de leeftijd wel zijn (22). Hij had tegenover me in de trein kunnen zitten en ik zou geen idee hebben wie het was, het leek me voor hem een heel fijne gedachte dat er nog mensen zijn die hem als gewoon mens behandelen dus heb ik er een bemoedigende tweet over geplaatst. Dat is opgepikt door Veronicagids en in de gids van deze week staat die tweet afgedrukt. Het is geen reden om mijn Twitteraccount weer te reanimeren, ik hou het wel bij Facebook berichtjes voor (FB) vrienden en mijn dagelijkse blogjes.

Ferry Doedens

Vaarwel, misschien tot ziens

Naar deze voorstelling van Boudewijn de Groot had ik erg uitgezien, omdat de liedjes van Boudewijn vaak geschreven door woordkunstenaar Lennaert Nijgh zo wonderschoon zijn én omdat dit de laatste grote tour is die hij zal maken, vandaar de titel. Ik heb al een aantal voorstellingen van Boudewijn meegemaakt en het zit muzikaal zo goed in elkaar, de band bestaat, sinds jaar en dag,  uit louter topmuzikanten als Ernst Jansz, Jan Hendriks, Monique Lansdorp, Åke Danielson en Bert Embrechts.
Wat me steeds weer opvalt is de multi-muzikaliteit, een aantal bespelen meerdere instrumenten, van deze band en het ongelofelijke plezier wat ze hebben met het muziek maken en elkaar.

Deze tour eindigt op 14 mei 2014, precies 50 jaar na de datum waarop Boudewijn voor het eerst een platenstudio betrad om liedjes op te nemen (14 mei 1964), daarna zal hij muziek blijven maken maar geen grote tournees meer doen. Vriend Harry en ik hebben weer genoten van deze voorstelling waarin Boudewijn een ruime greep nam uit zijn oeuvre, hij begon met zijn eerste single "Strand" en hij eindigde met zijn grootste hit "Het Land Van Maas En Waal", daartussen sprong hij muzikaal door de tijd heen gelardeerd met anekdotes over zijn leven die in zijn vroege periode zo met die van Lennaert verweven was.

Een nieuw lied "Het Is Mooi Geweest" verhaalt over zijn bijna 50 jarige carrière, en voor het eerst zong hij ook één van mijn persoonlijke favorieten "Meester Prikkebeen", waarin de zin voorkomt die de titel van het programma is geworden. Boudewijn legde uit dat het altijd wat moeilijk was dit lied te zingen omdat hij het destijds zong met het hippiemeisje Elly Nieman als "mager meisje van plezier", maar dat Monique die honneurs wel wilde waarnemen.

Monique die fenomenaal viool speelt was ook het middelpunt van het nummer "Een Meisje Van 16", wat een zigeunerarrangement had ondergaan en waarin Monique een weergaloze minutenlange solo had op haar viool. Prachtig.
Ik ben zo blij dat ik deze groep mensen een aantal keer heb kunnen zien musiceren, dat waren gouden avonden.

Ernst Jansz, Jan Hendriks, Bert Embrechts, Boudewijn de Groot, Monique Lansdorp en Åke Danielson

Eten

Gisteravond ben ik samen een aantal andere vrienden van Rick naar zijn examen voor theaterregisseur geweest. De voorstelling vond plaats in het Cleretheater in Voorburg. Het stuk had de titel "Eten" en ging over drie zussen die ieder op hun eigen manier problemen hadden met eten, het verleden, het heden en met elkaar. Ik vond het een heel mooi stuk, de drie actrices waren stuk voor stuk geweldig, ook in hun stille spel als er pauzes vielen, zag je op hun gezichten wat er op dat moment door ze heen ging.

In het begin zat er veel vileine Golden Girls-achtige humor in maar gaandeweg werd de sfeer grimmiger en werden de spoken uit het verleden weer heden voor de zussen, en moesten ze hun demonen onder ogen zien.
De eerst zo cynische zus werd emotioneel in haar uitleg toen haar verwijten werden gemaakt over hoe ze vroeger de sfeer verpeste door haar weigering om te eten. En de wat lievige zus werd plots heel fel en ging verbaal door het lint en zelfs met servies gooien toen het haar te ver ging.
Hun totaal verschillende opvattingen over hun ouders en hun jeugd was een ander heikel punt in hun onderlinge relatie.

Ik heb enorm van de drie actrices Sylvia van Rongen, Ria Gazan en Irene Flinterman genoten ze namen me echt mee in hun spel onder de regie van vriend Rick, die mij en ons allemaal heel trots maakte met dit examenstuk.

Woensdag hoort hij of hij is geslaagd, maar daar bestaat geen enkele twijfel over, we hebben gelachen, we zijn geëmotioneerd, er zaten actuele zaken in, er was herkenning, kortom het was compleet.
Zó hoort een stuk geregisseerd te zijn en gespeeld te worden.

A lady on stage

Gisteren was het dan zover, de door haar val op het toneel uitgestelde voorstelling van Ruth Jacott "A lady on stage", vond plaats in het Luxor theater in Rotterdam. Allereerst met vriend Harry gegeten bij restaurant Humphrey's op aanraden van een collega van mij, en dat viel niet tegen, we hebben meteen gereserveerd voor volgende week als we weer naar het theater gaan.

Eenmaal in de zaal begon de muziek te spelen en ging het gordijn open en daar stond Ruth, zonder make up (!!!) in oude spijkerbroek met gympen en een joggingjasje. Ze legde uit dat deze show een reis door de tijd zou zijn en dat ze ging beginnen bij de oorsprong en dít was de oorsprong, zo ziet ze er uit in haar kleedkamer waar we nu dan als het ware een kijkje in konden nemen. Onderwijl liedjes zingend bracht ze make up aan, kleedde zich om legde en passant nog even het belang uit van pruiken voor de Surinaamse vrouw en liet letterlijk een heel regiment schoenen binnenrollen (my babies!..)

De nummers die ze zong waren veelal gerelateerd aan bepaalde momenten in haar leven, ze putte uit haar rijke oeuvre (o.a. "Hou Me Vast", "Blijf Bij Mij", "Ik Kan Echt Zonder Jou" en het onvermijdelijke "Vrede")
Maar even zo goed zong ze nummers van grote namen als Cher, Barbra Streisand, Doris Day en een hommage aan Donna Summer. Ook voor een prachtige vertolking van "Mr. Bojangles" draait Ruth haar hand niet om. En wat kan deze vrouw geweldig zingen om het oneerbiedig te zeggen: Wat een strot!

Tussen de nummer door verteld ze over haar begin als zangeres, haar gestrande huwelijk, ouder worden, zelf zegt ze dat dit haar meest persoonlijke show is. Harry en ik hebben genoten van zoveel vakvrouwschap en de durf om van een make up-loze entree in een gemakkelijke kleding tijdens de show te transformeren naar diva met pruik en valse wimpers in een glitterjurk op stiletto's. Ruth rules!