In loving memory: Palle Huld (1912 - 2010)

Vandaag, 18 juni, is het Internationale Sushi Dag. Dit kan maar één ding betekenen, u gaat lekker sushi eten vanavond.

In 1928 won de destijds 15 jarige Palle Huld een prijsvraag van de Deense krant 'Politiken' voor de herdenking van de honderdste geboortedag van Jules Verne waaraan enkel tienerjongens mochten meedoen. De prijs was een solotrip rond de wereld in minder dan tachtig dagen zonder een vliegtuig te gebruiken. Het lukte Palle in vierenveertig dagen.

De media wereldwijd genoot ervan, kranten volgden zijn reis op de voet, waar hij ook aankwam werd hij begroet als een beroemdheid. Hij was de held van schooljongens over de hele wereld die met open mond zijn avonturen tot zich namen. Bij zijn terugkomst in Kopenhagen werd hij onthaald als een nationale held. Zo'n 20.000 mensen wachtten hem op het station op.

De roodharige Palle was gekleed naar de mode van die dagen in een plusfour en een jaar later introduceerde Hergé stipheld Kuifje, de nieuwsgierige jonge reporter met eveneens rood haar en tevens steevast gekleed in een plusfour met een hang naar reizen en een hart vol hoop. Hergé heeft het nooit met zoveel worden toegegeven, maar velen denken dat hij uit het verhaal van Palle zijn inspiratie voor Kuifje heeft gehaald. Beide jongens hebben die mix van nieuwgierigheid, bescheidenheid en vrijmoedigheid.

Palle heeft na zijn wereldreis in Canada gestudeerd en is in 1932 een acteursopleiding gaan volgen aan het Koninklijk Theater van Denemarken. in 1934 maakte hij zijn debuut op het toneel en tot 2000 speelde hij in veertig Deense films. Na zijn reis heeft Palle in 1929 een boek geschreven 'De Wereld Rond In 44 Dagen' en in 1992 een autobiografie; 'Zover Ik Me Kan Herinneren'.

Palle is 98 jaar geworden.

Palle tijdens zijn wereldreis op het Rode Plein in Moskou - Kuifje

Palle bij zijn terugkomst in Kopenhagen.

Palle op latere leeftijd met zijn boek uit 1929.

Herinnert U zich deze nog? #250

Vandaag, 17 juni, is het de Internationale Dag voor de Bestrijding van Woestijnvorming en Droogte. Woestijnvorming is een risico voor mensen die in het gebied wonen. Droogte betekent een gebrek aan water, en dat is vaak toch wel handig als je ergens wilt leven. De Verenigde Naties hebben daarom allerlei initiatieven opgezet om woestijnvorming tegen te gaan. Tijdens deze dag kunt u wereldwijd allerlei rapporten verwachten die de huidige staat van 's werelds droogte weergeven, en acties die erop gericht zijn woestijnvorming te voorkomen. 

BZN

'SWEET SILVER ANNY'

1973

Aantal weken 5

Hoogste positie 15

BZN kent u allemaal van die olijke Jan Keizer met de wat introverte Annie Schilder die in 1976 de nummer 1 positie bereikte met het in schoolfrans gezongen 'Mon Amour'. Het was het startsein voor een hele succesvolle periode die tot 2007 zou duren met in 1984 een andere zangeres. Maar voor die grote doorbraak bestond BZN al sinds 1966. Jan Tuijp (basgitaar), Cees Tol (gitaar) en Jan Veerman (zang) richtten samen met twee anderen een band op die, omdat ze geen naam konden verzinnen, BZN werd genoemd. Band Zonder Naam, er was al jarenlang een zangeres die ook geen naam mocht hebben met een aardige carrière. 

Er waren wat personele wisselingen maar 1969 kwamen Thomas Tol (toetsenist) en Jan Keizer (drums) erbij. Tussen 1968 en 1976 brachten ze 16 singles uit in het (hard)rock repertoire. Sommigen ervan werden kleine hitjes. Bovenstaande single was een aardig succes in 1973 met de zang van de onlangs overleden Jan Veerman. Het is geschreven door Hans Bouwens onder pseudoniem van Ricardo, en ja, dat is de Hans Bouwens die als George Baker zijn eigen band had.

In 1974 trad Lida Bond toe als zangeres van die band en de George Baker Selection had een jaar later hun grootste (wereld)hit met 'Paloma Blanca'. De heren van BZN stonden rond die tijd op een kantelpunt; doorgaan met BZN terwijl ze er allemaal nog een baan naast hadden om rond te kunnen komen, stoppen, of het over een hele andere boeg te gooien qua muziek en ook een zangeres aan te trekken, dat werd in tweede instantie Annie Schilder, nadat Marietje Kwakman (de latere Maribelle), die de demoversie van 'Mon Amour' had ingezongen, met haar 15 jaar te jong werd bevonden door haar ouders om zangeres van een band te worden. En de rest is geschiedenis.

Zelf heb ik altijd gedacht dat het succes van de George Baker Selection nadat Lida was toegetreden, die trouwens met Jan Keizer ooit nog in de band Q Tips heeft gezeten, reden voor de mannen van BZN was om ook met een zangeres verder te gaan. Maar vandaag dus dit lied, met wellicht een vooruitziende blik van Hans/George en vanzelfsprekend ter nagedachtenis aan de eerst zanger van BZN Jan Veerman. 

Jongens waren we

Vandaag, 16 juni, is het de Internationale Dag van de Zeeschildpad. Zes van de zeven soorten zeeschildpadden worden met uitsterven bedreigd. Er wordt geschat dat slechts 1 op de 1000 zeeschildpadden de volwassen leeftijd zal halen. En als stranden bezaaid zijn met zwerfafval, kan het voorkomen dat jongen de zee überhaupt nooit bereiken. Acht miljoen ton aan plastic wat jaarlijks in de oceanen wordt gedumpt werkt ook niet echt mee. Deze dag is dan ook broodnodig. Op deze dag vragen natuurclubs, zoals het Wereld Natuurfonds, dan ook aandacht voor het dier en kunt u bijvoorbeeld informatie krijgen op internet of fysiek in de dierentuinen of aquaria.

Jongens waren we, maar aardige jongens. Al zeg ik 't zelf. We zijn nu veel wijzer.

Nee, ik ga hier niet het hele verhaal van Nescio's 'Titaantjes' plaatsen, maar het waren wel de eerste woorden die me te binnenschoten toen vriend Remco afgelopen week verjaarde en ik zondag bij hem op de koffie met taartjes werd uitgenodigd, om het heugelijke feit te vieren dat hij 55 jaar werd. 55 jaar. Gisteren waren we nog in de twintig en ik knipperde even met m'n ogen en boem! We zijn ruim dertig jaar verder en zal hij binnenkort de paarse enveloppe gaan ontvangen.

Wij leerden elkaar kennen toen we beiden bij V&D Rijswijk werkten begin jaren negentig, ja, in de vorige eeuw. We werkten op verschillende afdelingen, maar in de pauzes zaten we bij elkaar aan tafel in de kantine. En sinds die tijd hebben we, met zo hier en daar een pauze, altijd contact gehouden. Het feit dat we nu als middelbare mannen nog steeds vriendschap hebben spreekt voor zich. Verjaardagen, oud en nieuw, stappen, weekendjes en dagjes weg, etentjes, bioscoop, theater, concerten, helpen bij verhuizingen het heeft allemaal de revue gepasseerd in die jaren. Remco is één van de weinigen die nog in mijn eerste flatje in Den Haag is geweest, net zoals ik de Haagse Menkemastraat, waar hij zijn eerste woning had nog voor de geest kan halen. Beide huizen bestaan niet meer. 

Nu zijn we beiden geland in het leven, hij met zijn Pieter en ik met mezelf. Het is leuk om mensen als vrienden te hebben met wie je lang teruggaat, er is zoveel gezamenlijke geschiedenis, vaak hebben we aan een half woord genoeg en kunnen we ons de plekken van toen in het Haagse waar we gingen stappen, die er nu niet meer zijn, nog levendig voor de geest halen. Het is fijn met elkaar even langs Memory Lane te gaan zo nu en dan, dan zijn we weer even die jongens, die aardige jongens, maar nu zoveel wijzer.

Aardige jongens op 13 augustus 1994. 

Aardige mannen op 31 maart 2024.