In Memoriam: Bibian Mentel

'Woorden schieten te kort' is een veel gebruikt platitude zelfs als er best nog woorden te vinden zijn, maar met het overlijden van meervoudig Paralympisch kampioene Bibian Mentel zijn er geen woorden genoeg om uit te kunnen drukken wat voor een ongelooflijk bijzonder mens zij was. Alle superlatieven die in onze gedachten opkomen zijn in haar geval ook zeer zeker waar. Ik hoef u niet te vertellen wie zij was, wat haar lot was en hoe zij de verpersoonlijking was van het positief omgaan met tegenslagen. Vanaf haar zevenentwintigste is Bibian vijftien keer getroffen door kanker.

Begin deze maand werden bij haar uitzaaiingen in haar hersenen geconstateerd, behandeling was niet meer mogelijk. Bibian reageerde op alle reacties die daarop kwamen:

'Wat een liefde heb ik de afgelopen tijd mogen ontvangen. Ontzettend veel dank

voor jullie berichtjes, kaarten en bloemen. Ook vind ik het echt fantastisch om 

te zien hoeveel donaties en steunbetuigingen er zijn binnengekomen bij mijn 

Mentelity Foundation. Ik ben ervan overtuigd dat mijn stichting nog heel lang

kinderen met een lichamelijk uitdaging gaat helpen.

Het lukt me niet meer om zelf berichten te plaatsen. Volg daarom Mentelity Foundation

om op de hoogte te blijven hoe het met mij en met de stichting gaat. Er gebeuren op 

dit moment zoveel mooie dingen. Ik ben ontzettend blij dat ik dit nog allemaal mee

mag maken en geniet enorm van elke dag. 

29 Maart j.l. overleed Bibian, ze mocht slechts 48 jaar worden. Ik wens haar man, kinderen, familie en vrienden heel veel sterkte met het verlies van deze onvergetelijke kanjer. Ik werd als ik haar zag steevast geraakt door haar optimisme en levenslust, die sprankelende ogen en haar stralende glimlach. Nee, het leven is niet altijd eerlijk. 

Dagboek

 'Ik zit alleen op m'n kamertje,

voor me ligt m'n dagboek.

Een boekje vol met herinneringen.

Sommige zijn heel fijn, maar

andere zijn heel verdrietig.'

Zo begint het overbekende liedje van Willeke Alberti alvorens zij ons kond doet van het vriendje wat door haar misplaatste trots binnen een week alweer passé is. Ook ik heb ooit een dagboek bijgehouden, ik kreeg er één voor kerst 1980, omdat ik er om gevraagd had en de eerste dag dat ik erin schreef was dan ook 25 december 1980. Ik heb het lang volgehouden de laatste dagboeknotitie is van 27 december 2010. Eerlijkheid gebied me te zeggen dat de laatste jaren ik soms maar een paar keer per jaar erin schreef. De eerste jaren deed ik dat trouw iedere dag.

Ik heb ze vanzelfsprekend nog, doch ik lees er eigenlijk nooit in. Maar van de week wilde ik de precieze datum opzoeken van een onderwerp voor een later blogje en dan ontkom ik er niet aan om er even in te verdwalen. Dan lees ik dingen die ik nog als de dag van gisteren weet, maar ook zaken waarvan ik geen idee meer heb. Zo had ik blijkbaar plannen om met Greet, een vriendin van mijn zus, mee te gaan doen aan de 'Showbizzquiz'. Al zou men mij een pistool tegen m'n hoofd gehouden hebben, ik heb totaal geen herinnering aan die ambitie. Het heeft dan gelukkig ook nooit plaatsgevonden. 

Wat me verder opvalt is de manier van schrijven in een jargon en stijl die bij die tijd past en met woorden die ik nu niet meer zo gauw zal gebruiken. Aan de andere kant was ik nog heel jong en schreef enkel over de kleine wereld om me heen die mij aanging. Uitgebreid verslag over hoe een spelletje kaart verlopen was, en de dag van uur tot uur wat er was gepasseerd. Een soort schoolkrantverslag van een tiener. Wel leuk dat er mensen in voorkomen die er niet meer zijn of uit mijn leven verdwenen zijn. Ook namen waarvan ik geen idee meer heb wie het zijn of namen die ik was vergeten en nu weer kan plaatsten. 

Dit alles kan worden gezien als vingeroefeningen voor de blogjes van nu, alhoewel er natuurlijk een verschil is tussen het schrijven in een dagboek en het schrijven van blogjes die worden gepubliceerd. Als ik nu als middelbare man nog steeds van a tot z zou schrijven over het hoe en wat van een diner, hoe een spelletje kaart van minuut tot minuut verloopt of iedere beweging die ik maak op de sportschool, zou u als lezer snel afhaken. De kunst van het weglaten, daar had Tsjechov het al over, daarnaast is het schrijven in een dagboek veel persoonlijker dan een blog, althans dat geldt voor mij. Misschien zijn er mensen die het juist fijn vinden om heel hun hebben en houden, gedetailleerd en sans gêne met wie het maar lezen wil, te delen, dat zou heel goed kunnen. Voor mij is het schrijven van een blog meer het grotere geheel gezien door de bril van de blogger/schrijver. En in mijn geval met een ironische knipoog, omdat ik het leven in het algemeen en mezelf in het bijzonder niet te serieus neem. 

U weet inmiddels dat ik van mezelf vind dat ik niets wezenlijks kan, dat is ook zo, maar ik durf wel te zeggen dat ik kan schrijven. Het heeft even geduurd eer ik dat volmondig kon beamen, maar ik heb een bepaalde eigen schrijfstijl ontwikkeld, waar ik volledig mezelf in kan zijn, zonder me te verliezen in overbodige nulliteiten. En nee, een auteur van een boek zoals mijn lieve getalenteerde vriendin Bo, die onlangs heel erg verdiend een prijs in ontvangst mocht nemen voor haar eerste roman, zal ik nooit worden. Maar blogjes of columns, dat kan ik, daar heb ik talent voor. In mijn jeugd met veel plezier de 'stukkies' van Simon Carmiggelt gelezen en nu maak ik een diepe buiging voor de columns van Youp van 't Hek. Grote namen, helden bij wie ik nog niet in de schaduw mag staan, ik weet het, maar fantastische voorbeelden waar ik erg van kan genieten en leren.

Qua schrijfstijl is er dus veel veranderd en ook Willeke kondigt anno nu haar liedje 'Mijn Dagboek' anders, met wat ironie en zelfspot, aan dan in 1964:

'Ik zit helemaal alleen op m'n kamertje,

Voor me liggen drie dagboeken.

Sommige verhalen zijn heel verdrietig,

maar andere verhalen...

die zijn nog veel erger!'  

Mijn dagboeken 1980-2010

Rare kostgangers

De wereldwijde pandemie waar we nu zo'n jaar mee te maken hebben, en die, mede door de verschillende varianten die er zijn en gaan komen, nog wel even zal gaan duren, komt natuurlijk doordat er teveel mensen zijn. Moeder Natuur grijpt in op de enige manier die zij kent, uitdunnen van de soort die de meeste problemen geeft. Daar heeft Moeder nogal een klus aan, want de soort verzet zich tegen de uitroeiing. Nu zijn er voor Moeder gelukkig mensen die niet in het virus geloven en menen met een griepje van doen te hebben. Zij zouden ook het liefst per direct het leven weer opstarten als voor de pandemie. Hoe dat scenario uitpakt kunnen we goed zien in Brazilië. Effectief voor Moeder, maar voor de menselijke soort an sich desastreus. Tóch verkiezen zij het leven op de rand boven het leven met de maatregelen. Ja, dat is uit eigenbelang, dat, ik zeg het nog maar eens, zij hun leven in de waagschaal willen stellen is prima, maar het virus steekt zo in elkaar dat degene voor wie het niets uitmaakt het virus bij zich kan dragen, niet ziek wordt, maar het wel aan anderen kan overbrengen die er wel heel ziek van kunnen worden en ook overlijden, misschien wel mensen die nog wel even mee willen en de maatregelen, voor zover zij daar invloed op hebben, keurig in acht nemen.

Rare kostgangers, inderdaad, zo is er ook een kleine maar hardnekkige groep mensen die niet in de kracht van Moeder Natuur geloven, maar in God, het verzonnen personage uit een eeuwenoud door mensen steeds weer herschreven boek met fantastische verhalen. In deze kleine groep heerst de overtuiging dat je zolang het kan zoveel mogelijk kinderen bij elkaar moet neuken, want dat schijnt God te willen, één van de schrijvers van het boek heeft God laten zeggen: "Ga en vemenigvuldig u".  Vooroorlogse gezinnen met een hele von Trapp-kinderschaar komen er dan ook bovenmatig veel voor. 

Die God van hen is geen gezellig type, het is een nogal boosaardig, chagrijnig, licht geraakt personage die erg blij is met zichzelf en van zijn fanboys en -girls op aarde louter lofzang, onderdanigheid en strikte navolging van zijn wil eist. Dat voeren sommigen maar ten dele uit. Op het voormalige inteelt eiland Urk snuift en spuit men zich het leplazerus om het leven volgens zijn maatstaven nog een beetje dragelijk te maken, dat kan toch niet de bedoeling zijn hun baas? In Krimpen aan den IJssel, het dorp naast me, huist een grondpersoneelslid van God, dominee Anthonie de Kort, die heel erg anti lhbt is, hij vindt dat 'De roepende zonden die tegen de scheppingsorde indruisen dienen uitgebannen'. 

Logisch dat zowel in Urk als Krimpen aan den IJssel wordt geloofd dat het God is die deze pandemie op ons heeft afgevuurd. En dan niet vanwege teveel mensen op dees aardkloot, ze blijven rustig doorgaan met het maken van nog meer kinderen, maar vanwege zaken die volgens hen de immer veroordelende God een doorn in het oog zijn, zoals o.m. euthanasie, abortus, zondagopenstelling en de lhbt-medemensen. Dat een aantal van de fans het gedeelte in het boek waarin te lezen staat 'heb uw naaste lief gelijk uzelf', naar alle waarschijnlijkheid hebben overgeslagen, alsmede die mooie zin van de andere wang toekeren zijn vergeten, zagen we afgelopen zondag in beide plaatsen. Journalisten die er verslag van wilden doen dat de Mieraskerk en de Sionkerk alle coronamaatregelen aan hun laars lapten door zo'n 500 fans in de kerken toe te laten werden door kerkgangers bedreigd, geslagen en zelfs omver gereden met een auto. 

De kerkgangers geloven dat God hen beschermt, dat is natuurlijk schattig te noemen, en mocht er toch een enorme uitbraak van het virus onder hen uitbreken zien zij dat als de wil van hun grote baas, en daarnaast hebben ze er zo weer nieuwe fans bijgemaakt, bijzonder als je zo in het leven staat, zo egoïstisch op jezelf gericht. Dat deze mensen die bewust risico willen lopen deze week weer naar hun werk en school gaan, gaan winkelen, de kapper bezoeken, etc. en dan weer anderen kunnen besmetten, daar zitten ze niet zo mee. Dat hun grimmige opperwezen een nog boosaardigere benedenbuurman heeft waar hij ze zonder pardon heen bonjourt als ie zijn dag niet heeft en zeker als door hun toedoen anderen leed zijn aangedaan komt niet in hun geïndoctrineerde hersentjes op. 

Omringd door gekken week 13

Kauthar Bouchallikht is met voorkeurstemmen in de Tweede Kamer gekomen namens GroenLinks. Geert Wilders noemt het een zwarte dag voor de democratie en met hem de hele extreem rechtse achterban. Haatberichten en erger zijn haar deel.  Doch daar waar Kauthar afstand neemt van haar vermeende banden met het Moslimbroederschap is Geert heel goede vrienden met de premier van Hongarije, de pers-, democratie-, en homo-onderdrukker Viktor Orbán. Dat vindt de achterban dan weer niet zo'n probleem. 

Mark Rutte lonkt naar JA21 voor in de coalitie: 'Ik ken die partij niet zo goed, dus we moeten even kijken wat ze verder willen'. Serieus? Politiek is 's mans werk, op het hoogste niveau nota bene. Als ik als politieke nitwit al weet dat daar hele afschuwelijke mensen in zitten die hun racisme, antisemitisme en vreemdelingenhaat al jaren niet onder stoelen of banken steken....

Dus de avondklok gaat een uurtje later in, rumoer, gekrakeel, gezeur, gezeik. Lieve mensen, het gaat volgende week in als de zomertijd is ingegaan. als het dan op die tijdelijk artificiële tijd 22.00 uur is, dan is het op de echte tijd nog steeds gewoon 21.00 uur. Omdenken, kent u die uitdrukking?

Heel Nederland blijft moedig weerstand bieden. Héél Nederland? Nee, één klein dorpje geeft zich over. Het zal het godvrezende drank- en drugsdorp Urk weer eens niet zijn. 'De zielenheil van de bewoners' is volgens ouderling Snoek veel belangrijker dan het houden aan de coronaregels. Vandaar dat de Sionskerk gewoon zo'n 400 gelovigen hebben ontvangen in plaats van de toegestane 30. Zonder anderhalve meter afstand, zonder mondkapje, want vertrouw maar op God. Ach, gelukkig doen Urkers vrijwel alles enkel met elkaar, vandaar de vele erfelijke aan inteelt gerelateerde aandoeningen onder de bevolking van Urk. Dan blijft een eventuele corona-uitbraak ook grotendeels beperkt tot henzelf. Ik heb het eerder gezegd, en ik zeg het weer: laten we van Urk gewoon weer het eiland maken wat het ooit was.

Ocharm, kent u dat verhaal van die twee verkenners die oriënterende gesprekken zouden gaan voeren over en nog te vormen coalitie? Binnen een week was het alweer klaar. U heeft ook gezien en gehoord waarom. Tenenkrommend en gênant, geeft wel een aardig inkijkje in de slangenkuil die het Binnenhof heet. En dan zijn er toch nog steeds mensen die geloven dat de overheid in staat is tot supergeheime internationale complotten die nooit naar buiten zullen komen. 

Bilal Wahib, ik had nog nooit van hem gehoord, maar hij blijkt een vooral onder de jeugd populaire acteur, zanger en rapper te zijn. Maar nu hij een twaalfjarig kind heeft gemanipuleerd om voor geld op camera zijn piemelette te laten zien, is het wel klaar. Als door kinderen geadoreerde 'ster' heb je een bepaalde verantwoordelijkheid en nee, dit kan niet worden afgedaan met 'het was maar een grapje'. Dit is misbruik maken van je status, waar zo'n kind sowieso al geïntimideerd door is. In plaats van even een pas op de plaats te maken, was Bilal al meteen van plan om in een talkshow te redden wat er nog te redden valt, maar de ouders van het kind zijn daar dwars voor gaan liggen. Terecht. 'Als tv-makers slachtoffer tot een figurant maken' kopte het NRC. En zo is het, het kan niet zo zijn dat een BNer die in de fout is gegaan iets aan tv kijkend Nederland uit te leggen zou hebben om zo de imagoschade proberen te beperken. Hij doet gewoon (voorlopig) niet meer mee. 

 'Niemand gaat hier uitleg over geven', aldus Mark Rutte. Wat denk je zelf? Die teflonlaag bladdert steeds meer af. Als demissionair premier zou iets minder attitude beter passen, ook als het gepeupel je tegen beter weten in weer heeft gekozen. Speaking of which, Pieter Omtzigt, om wie dit alles gaat, is in z'n eentje al goed voor bijna vijf Kamerzetels, wees bang Mark, wees heel bang. 

Meer dan duizend woorden

 

Robert Wadlow, de langste man die ooit heeft geleefd met zijn familie. Hij was 2 meter 72. 

Wat nou dat gezeur om mondkapjes, nee dan deze sneeuwstormmaskers uit 1939.

Van Norma Jeane Mortenson naar Marilyn Monroe.

Britse padvinders houden een inzamelingsactie in 1912 naar aanleiding van de ramp met de Titanic.

Moeder Teresa als 18 jarige. 

Toen was geluk... #83

De keukens van nu, niets is te dol, inbouwapparatuur, een aanrecht van muur tot muur, met maar liefst twee spoelbakken en, godbetert, kranen waar het water al gekookt uitkomt. Ik kan mij nog herinneren dat mijn moeder bijna een radslag door het huis maakte bij het nieuws dat de jaren vijftig keuken gerenoveerd zou gaan worden naar de destijds geldende maatstaven van eind jaren zeventig, begin jaren tachtig en dat betekende een lang gekoesterde wens van haar, een roestvrijstalen aanrecht!

Hoe weinig wist zij dat anno nu het granieten aanrecht en de wit-zwart geblokte gootsteen waar zij zo genoeg van had weer überhip zijn. Roestvrijstalen aanrechten staan heden ten dage weer te boek als oubollig. Het kan verkeren. Wat kenmerkend was voor de keukens uit de jaren vijftig en zestig was dat er geen kastje zat onder de gootsteen. Links en rechts daarvan wel, maar onder de gootsteen zat...ja, euh, niets. Het was een loze ruimte waar men ik denk emmers of zo plaatste. Ik weet niet zo goed meer wat wij daar hadden staan. Maar wel dat het aan het oog werd onttrokken door een gordijntje. Dat had iedereen, een gordijntje voor het gapende gat onder de gootsteen. Kom daar nog es om in deze tijd. 

Tegeltjeswijsheid 388

 

Toen en Nu: Glenn Medeiros

In menig meisjeskamer en kamers van jongens met artistieke neigingen hingen eind jaren tachtig posters van Glenn Medeiros, de toen 18 jarige zanger had in 1988 een nummer één hit met 'Nothing's Gonna Change My Love For You'. Twee jaar eerder had hij met dat lied, oorspronkelijk van George Benson, een talentenjacht gewonnen op Hawaii waar Glenn is geboren. De prijs was dat hij het nummer mocht opnemen. Op Hawaii werd het een grote hit en nadat een dj van het vaste land het nummer ontdekte werd het ook een hit in de VS en vanuit daar ging het de wereld over.

Vanaf zijn 16e tot z'n 24e duurde zijn succes, en het leven als zanger beviel hem maar zozo. Toen de platenmaatschappij hem dumpte vond hij het prima. Hij ging terug naar school, behaalde zijn dokterstitel, werd leraar geschiedenis en is sinds 2018 directeur van de Saint Louis school in Honolulu. Zingen doet ie nog wel, maar meer als hobby. Wekelijks treedt hij op in het Hale Koa Hotel in Waikiki. 

Glenn is nu 50 jaar, en sinds 1996 getrouwd met Tammy en ze hebben twee kinderen. 

        

   

Er wordt een vinger gegeven....

Met de verkiezingen in aantocht en onder druk van het gepeupel zijn er bij de laatste twee persconferenties, tegen de adviezen van de experts in, versoepelingen doorgevoerd. Er werd bewust risico genomen, zo zei men ook, en dat wat de experts al aankondigden is waarheid geworden, grote stijging van besmettingen met als te verwachten toekomstbeeld weer meer ziekenhuisopnames al dan niet op IC-afdelingen.

Bij de persconferentie vanavond, welke vanzelfsprekend al is uitgelekt, zal de boodschap zijn dat het voorlopig blijft zoals het is. En dat is verbazingwekkend, nee, niet omdat er geen versoepelingen komen, een kind begrijpt dat men die te snel heeft doorgevoerd tegen de adviezen in, waardoor het nu in het gezicht ontploft, maar dat er niet wordt aangescherpt. De meeste besmettingen vinden op scholen plaats, nu blijken kinderen niet zo heel ziek te worden van het virus, maar die wel door te geven aan anderen, hence de stijgingen en de te verwachten ziekenhuisopnames en erger. Dus is het goed zoals het nu gaat op scholen? Zou daar niet naar gekeken moeten worden?

Daarnaast mochten winkels meer mensen ontvangen, één persoon per 25 vierkante meter, en wat doen de winkeliers, die gaan uit van de oppervlakte van een lege winkel, niet de winkel met al het meubilair erin, daar gaat het al mis. Vervolgens houden niet alle winkels zich aan het vier uur van te voren een afspraak maken om te komen winkelen, sterker nog er zijn winkels die mensen welke zonder afspraak voor de deur staan gewoon binnenlaten. Hen is een vinger aangereikt, maar men pakt meteen de hele arm tot aan de oksel. De bedoeling van de maatregelen voor het winkelen was om het funshoppen tegen te gaan, daar is het nu echt de tijd niet voor. De mensen daarentegen houden zich ook niet allemaal aan het alleen komen winkelen, hele gezinnen met opa en oma willen gezellig een half uur gaan shoppen. Alsof ze onder een steen geleefd hebben de afgelopen tijd.

Kinderen worden hierbij niet gezien als mensen, dat is normaal gesproken volledig terecht, het zijn hooguit mensen in wording, maar in deze zou dat wel wenselijk zijn. Onder de twaalf jaar worden ze niet meegerekend bij de bezoekers per vierkante meter, terwijl kinderen, zo weten we, op dit moment de grootste verspreiders van het virus zijn. Dat winkeliers denken aan zoveel mogelijk omzet genereren is logisch, maar in pandemische tijden met een levensgevaarlijk virus dat rondwaart hebben ook zij verantwoordelijkheid voor de gezondheid van medewerkers en bezoekers, met name hun personeel, klanten kiezen er zelf voor om hun gezondheid en dat van anderen in de waagschaal te stellen voor salontafel 'Svante' en kast 'Ulrika', maar die verantwoordelijkheid nemen niet alle winkeliers, gefocust als ze zijn op geld verdienen. 

Het blijft verbazingwekkend dat de overheid na een jaar er nog steeds blind voor is dat men over het algemeen in deze coronacrisis geen groot verantwoordelijkheidsgevoel heeft en vooral voor het eigen belang gaat. Mede door het te vroeg loslaten van een aantal maatregelen kunnen o.m. horeca, sportscholen, musea en theaters voorlopig nog niet open. Maar ja, zoals gezegd, u en ik zagen dat al aankomen, de wappies vermoed ik niet, die dachten echt met Pasen op een terras te kunnen zitten.

Hoesjes

Als u denkt dat mijn leven in het algemeen en sinds een jaar, vanwege de pandemie, op mijn vierkante kilometer in het bijzonder inhoudsloos is en gelijk staat aan de dood, moogt u opnieuw denken. Ik heb mijzelf namelijk op een missie gezet, welke is om bij alle albums in mijn muziekbibliotheek hoesjes te zoeken op het wereld wijde web. De gemakzuchtigen onder u zullen zeggen dat de muziekbibliotheek dat zelf doet, maar dan heeft u mij duidelijk nog nooit ontmoet. Een lichte vorm van obsessieve compulsieve drang om zaken onder controle te houden is mij niet vreemd en maken dat ik dat zelf in de hand wil houden. 

Maar ik ga nog een stapje verder, van de losse nummers of nummers van een album die op single zijn uitgebracht vind ik het leuk om daar het singlehoesje bij te zoeken. Het is heerlijk ontspannend om te doen en het geeft, zeker met de singletjes uit mijn jeugd een hoop aha-erlebnissen. En ik ben voorlopig nog wel bezig, want er staan in totaal op dit moment 55894 nummers in. Die lockdown kan voor mij gerust tot 2035 duren, ik vermaak me wel. 

Zo gaandeweg leer ik ook over de geschiedenis van het singlehoesje. Vanaf de jaren vijftig worden singles steeds populairder, maar met de hoesjes deed men niet zoveel. De meesten werden gewoon in een blanco papieren hoesje gestopt, soms met een logo van de platenmaatschappij erop. Maar zo hier en daar wordt er een fotootje van de uitvoerende(n) op gezet, later wordt dat eerder regel dan uitzondering. Wat daarbij opvalt is dat, met name in Amerika, in de beginjaren de singles van zwarte artiesten vaker nog in hoesjes zonder foto werden aangeboden, soms zelfs met algemene afbeeldingen van witte mensen erop.

In de jaren zestig en zeventig werd er vaak maar wat gedaan, afschuwelijke lettertypes, wel een foto, maar die waren soms zo lelijk dat je je afvraagt of er niet een ander kiekje van de artiest te vinden was. Soms waren er in die tijd ook platenmaatschappijen wiens hoesjes een bepaald ontwerp hadden voor alle artiesten die ze uitbrachten. In Nederland is daar de 'Favorieten Expres' een goed voorbeeld van. 

Steeds meer kregen de maatschappijen maar ook de artiesten en hun management door dat ook singlehoesjes konden bijdragen aan image building. Zo vanaf eind jaren zeventig en zeker in de jaren tachtig zitten er soms echte kunstwerkjes tussen. Door hiermee bezig te zijn word ik steeds weer verrast, soms door de wanstaltigheid, maar vaker door de schoonheid van singlehoesjes.

Blanco hoesjes.

Geen afbeelding van Nat 'King' Cole, maar een wit koppel.

De singletjes van Favorieten Expres. 

Er was toch wel een mooiere foto te vinden van Otis.

Kleine kunstwerkjes.

Censuur! De dame zat naakt, maar er moest een broekje
op worden getekend. 

Omringd door gekken week 12

1.369.000 mensen hebben gekeken naar het uur lang durende interview van een multi-vreemdganger waarmee hij zijn zangcarrière weer nieuw leven in wilde blazen en tevens zijn nieuwe single kon promoten. Die mensen hebben afgelopen woensdag ook allemaal mogen stemmen. 

De besmettingscijfers lopen weer op, dat is voor niemand een verrassing, want het was al voorspeld en hoorde bij de risico's die de overheid nam vanwege de aankomende verkiezingen en om het gepeupel tegemoet te komen tegen de adviezen van de experts in. Het heeft natuurlijk alles te maken met het openen van de scholen. Maar ja, als scholen zo met de maatregelen omgaan zoals een moeder beschrijft: 'Juf werd op zondagavond ziek, klas hoefde niet in quarantaine, want 48 uur van te voren was vrijdagavond. Dus de klas afgelopen week nog naar school. Het ene na het andere kind test nu positief'. 

Dinsdag 16 maart opende IKEA de deuren voor winkelen op afspraak. Het online systeem waarop klanten een afspraak kunnen inplannen lag er maandag al uit vanwege de enorme belangstelling hiervoor. Die mensen hebben afgelopen woensdag ook allemaal mogen stemmen. 

De hoogbejaarde Frans Snoek, fractievoorzitter van de SGP in Ermelo, moest welhaast braken bij het zien van het regenbooghartje welke was geplakt op de verkiezingsposter van de SGP aldaar. 'Dat gendergedoe en ook het COC is een gruwel voor God. De bijbel spreekt heel duidelijk dat mannen met mannen verkeerdheid doen'. En dat met Ermelo's accent. Ach, Frans hoeft niet zo lang meer, dan kan hij zelf ervaren wat God eigenlijk van hem vindt. Ik weet dat al van Zijn bezoekje een tijdje terug. 

De begraafplaats in Bodegraven krijgt permanente beveiliging omdat complotdenkers bloemen leggen op graven van mensen die jong zijn gestorven omdat zij denken dat de kinderen begin jaren tachtig op satanische wijze zijn vermoord door een RIVM-medewerker en een lokale huisarts, die elkaar overigens niet eens kennen. Nabestaanden voelen zich door de acties van de complotdenkers erg gegriefd en op hun verzoek zijn de bloemen verwijderd. Ook de complotdenkers hebben afgelopen woensdag allemaal mogen stemmen. 

Nou, boerenoma Caroline van der Plas stelt niet teleur in wat ik al vermoedde. Enkele van haar tweets: 'Als je met strings door je bilnaad en glitters op kruis door de gracht vaart WIL je niet geaccepteerd worden', 'Best ironisch dat Nelson Mandela dood gaat op de dag dat wij de eer van Zwarte Piet hoog houden'. Daarnaast staat in het partijprogramma van haar partijtje dat er een meldpunt moet komen voor ouders en leerlingen om onderwijzers aan te geven die in hun ogen 'eigen ideologieën' verspreiden. Ze zal het goed kunnen vinden met de andere extreem rechtse partijen en partijtjes in de Kamer. 

De Turkse dictator Recep Erdoğan stapt uit de Istanbul Conventie, een verdrag uit 2011 waar landen die het onderschrijven geweld tegen vrouwen moeten voorkomen, slachtoffers beschermen en daders veroordelen. Volgens Recep is de inhoud niet in lijn met de traditionele familiewaarden in de Turkse samenleving. Ach zo, voorlopig zijn er in Turkije dit jaar reeds 70 vrouwen vermoord en het moet nog april worden. Ze worden vermoord omdat ze vrouw zijn, vaak door hun echtgenoot , ex of familielid. Ja, dat zijn wel de traditionele familiewaarden die je in ere wilt houden natuurlijk. 

Herinnert U zich deze nog? #173

SHANGRI-LAS

"LEADER OF THE PACK"

1964

Geen hitnotering

(de re-release in 1976 kwam in de tipparade)

Klik hier als de video niet te zien is.

De Shangri-Las bestond uit de zusjes Mary en Betty Weiss en de tweelingzusjes Marge en Mary Ann Ganser. Betty was 18 en de andere drie waren 16 jaar toen deze plaat op nummer één kwam in Amerika. Er was altijd wat verwarring over de samenstelling van de groep want er zijn foto's (ook op platenhoezen) waar maar drie meisjes op staan en vaak traden er ook maar drie op, zoals in het clipje. Betty is er niet in te zien omdat ze halverwege 1964 een jaar is gestopt vanwege zwangerschap. Ook Mary Ann is een tijdje gestopt in 1966 en Marge stopte er halverwege 1966 helemaal mee toen Mary Ann weer terug kwam. Eind 1968 werd de groep ontbonden. 

 

Oorspronkelijk zou Betty de lead zingen in dit lied (vandaar ook de beginvraag 'Betty is that Jimmy's ring you're wearing?'), maar haar zus Mary heeft uiteindelijk de leadvocalen voor haar rekening genomen. 

De Shangri-Las waren anders dan de meisjesgroepen die men tot dan toe kende, geen zoete lieve liedjes maar melodramatische nummers over tienerleed, liefdesverdriet en stoere jongens, zoals in 'Leader Of The Pack' en zogenaamde 'death disc', het loopt niet zo goed af met Jimmy op z'n motor. Ze maakten tussen 1963 en 1967 twee albums en vijftien singles. 

Mary Ann is in 1970 overleden op 22 jarige leeftijd aan een overdosis drugs. In 1976 was er plotseling hernieuwde belangstelling voor de Shangri-Las na de re-release van 'Leader Of The Pack' waardoor Mary, Betty en Marge weer samenkwamen voor optredens. Er waren plannen voor nieuwe plaatopnames, maar de dames bedankten omdat men hen als disco-groep wilde lanceren. 

In de jaren tachtig was er een groep die onder de naam Shangri-La's opereerde, maar ze hadden totaal niets te maken met de originele groep. Er werden juridische stappen ondernomen door Mary, Betty en Marge omdat op videobeelden te zien en te horen was dat de bedriegers claimden de echte Shangri-Las te zijn. Marge is in 1996 overleden aan de gevolgen van borstkanker, ze is 48 jaar geworden. 

Betty is nu 74 woont op Long Island. Mary is 72 heeft allerlei succesvolle banen gehad en heeft in 2007 een soloalbum opgenomen. Op You Tube zijn clipjes te zien van Mary uit 2008 waarin ze de grote hits van de Shangri-Las 'Remember' en dit 'Leader Of The Pack' zingt. 

De overacterende man op de brommer die hun vader had kunnen zijn in het clipje is de acteur Robert Goulet. 

 

Les peuple ont choisi

Stelt u zich eens voor dat in uw professie mede door uw toedoen duizenden mensen in de ellende zijn gekomen. U weet dat ook, maar u houdt u stil, totdat men ook aan uw deur begint te rammelen en u met naam en toenaam wordt aangewezen als medeschuldige. U kunt er niet meer onderuit, dat snapt u zelf ook wel en u dient uw ontslag in. Hoe groot is de kans dat u na zo'n kleine drie maanden weer naar exact dezelfde functie solliciteert bij hetzelfde bedrijf? En nog extremer gesteld, hoe schat u de kans in dat u ook daadwerkelijk weer wordt aangenomen? Precies. 

Toch is dit juist wat er is gebeurd met de afgelopen verkiezingen. Ondanks de toeslagenaffaire en de in de loop der jaren hele rijen aan VVD'ers die wegens fraude, leugens en andere onoorbare feiten zijn opgestapt is deze partij toch wederom de grootste geworden van het land. Ja, ik weet het, het volk krijgt de leiders die het verdient. En het grootste gedeelte heeft er ook voor gekozen, dus prima zo, maar ik kijk er met enige geamuseerde verwondering naar. 

Waar ik met een bepaalde vorm van genoegdoening naar kijk is dat D66 zoveel zetels heeft gewonnen en daarmee de tweede partij van het land is geworden. En die genoegdoening zit erin dat fractievoorzitter Sigrid Kaag zoveel shit over haar heen heeft gekregen waarvan het grootste gedeelte enkel en alleen omdat zij een vrouw is, maar zij die shit heeft gebruikt als fertilizer en zodoende nu met haar partij op die tweede plek is gekomen. Nee, ik heb niet op D66 gestemd, u weet, ik ben erg voor natuur, milieu en klimaat, en zij zegt dat haar partij daar ook heel erg voor is, alleen heb ik dat tot nog toe niet gemerkt. Alles valt of staat voor D66 (en voor mij) met de partij(en) waarmee ze samen met VVD een kabinet zullen gaan vormen. 

Mark Rutte knipoogt alweer naar het ruggengraatloze CDA, die partij waait nogal makkelijk mee met de wind van het moment en dat vind Mark natuurlijk erg fijn. Sigrid heeft een progressiever beleid beloofd, dan heb je aan het CDA niet zoveel om het nog maar niet te hebben over de Gristenunie. We gaan het zien in de komende weken, nou ja, ik denk maanden. 

En dan is er natuurlijk de winst van Thierry Baudet's Forum. Zelf had hij op minstens 20 zetels gerekend, dat zijn er iets minder geworden, maar natuurlijk nog te veel. De boreale schat liep alweer onzin uitkramend over het Binnenhof, lallend roepend dat hij met zoveel zetels winst aan zet is bij een kabinetsformatie. De meeste stemmen komen trouwens van eendimensionale korte termijndenkers, die zijn belofte om het hele land op 18 maart stante pede uit lockdown te halen ook daadwerkelijk geloofden, bless their little hearts. Ook zijn vroegere collegaatje, de openlijk antisemitische en xenofobe beeldvullende Annabel Nanninga zal hij weer regelmatig zien. Zij komt samen met twee andere duistere figuren in de Kamer te zitten voor de partij met de raadselachtige naam Ja21. Ouwe wijn in een nieuwe zak, net zo extreem rechts als Forum. Maar ja, egootjes zijn in die partijen heel teer, men loopt nog wel eens weg uit interviews e.d., 'Geen LPF-taferelen bij ons' roepen ze altijd, en dan weten u en ik het al, op een gegeven moment knokken ze malkander de tent uit. Zo is Annabelleke ook bij De Thier weggegaan.

Waar ik ook wel benieuwd en nieuwsgierig naar ben is Volt, een nieuwe partij die in meerdere Europese landen actief is. Ze zijn jong en fris en bekijken veel zaken met en door een Europese bril. En wat is het heerlijk om zoveel jaar na Boer Koekoek weer een boer in de Kamer te hebben, de struise Caroline van der Plas die met een tractor, waar ze met moeite min of meer uitgetakeld werd, al toeterend op de eerste kennismakingsdag naar het Binnenhof kwam. 

We gaan het allemaal zien, de ruk naar extreem rechts van het gepeupel is zorgelijk te noemen, maar het zilveren lijntje is dat er wel genoeg te lachen valt. Zal Thierry alle leugens en onzin beweringen die hij heeft gedaan kunnen overtreffen? Ik denk het wel, het wachten tot wanneer men in die partij maar weer eens rollebollend over straat gaat geeft er toch een leuk spanningselement aan. Je wéét dat het gaat gebeuren, maar wanneer?  En als die Caroline maar half zo kleurrijk is als Boer Koekoek kunnen we nog wat jolijt verwachten. Haar entree was al cabaretesk, dus dat belooft wat. 

Verslavingsgevoelig

Zo nu en dan heb ik het wel eens aangestipt dat ik niet verslavingsgevoelig ben, ik zie dat niet als iets om op mijn borst te slaan, het is geen verdienste of zo, ik heb er niets voor hoeven doen, sommigen zijn het wel en ik ben het toevallig niet. 

Maar daar moet ik toch enigszins op terugkomen, van de week merkte ik het weer dat er toch iets is waar ik blijkbaar niet buiten kan. Mijn verstand zegt: 'O, het is er niet, nou ja, er zijn ergere dingen', maar mijn lichaam gaat reageren of om precies te zijn mijn hoofd, ik krijg flinke hoofdpijn. Voordat u de instanties gaat alarmeren voor een afkickprogramma, het gaat om koffie. Ik kan niet zonder koffie, of ik vermoed meer, niet zonder de cafeïne. VOF de Kunst had het in hun koffielied al over 'een keurig nette verslaving'. Dus daar gaat mijn ongevoeligheid voor verslavingen, dat houdt nu ook geen stand meer. 

Het was afgelopen dinsdag toen ik op mijn werk kwam, het koffieapparaat met water had gevuld, het kastje open deed om te ontdekken dat de koffie op was. Wat ik al eerder aangaf was mijn reactie een lichte schouderophaling. Mijn manager deelde ik natuurlijk wel mee dat er op die manier opstand onder het personeel te verwachten was, maar aangezien hij en ik de enige zijn die koffie drinken voelde en leed hij met me mee. Hij zou later die dag boodschappen gaan doen. De ochtend was druk met werkzaamheden, en wat ik al verwacht had gebeurde, splitting hoofdpijn. 

Na de lunch werden de boodschappen gedaan en maakte hij een bakje koffie voor me, maar mijn lichaam/hoofd is dan onverbiddelijk. 'Te laat!' lijkt dan het credo. De hoofdpijn heeft tot aan de avond aangehouden. 

Het is dus officieel.

Mijn naam is Aidan Beaverhausen (Hallo Aidan) En ik ben een cafeïneverslaafde. (Applaus)

Woensdag 17 maart 2021

Al doet u vandaag maar één ding, laat het dan uw gang naar het stembureau zijn om uw stem uit te brengen. Wees u ervan bewust dat wij in een land leven waar men mág stemmen, er zijn landen waar mensen gevangen zitten, worden gemarteld of zelfs worden gedood omdat ze voor vrije verkiezingen strijden. En wij mogen dat. En denkt u eens aan regimes, niet eens zo heel ver hier vandaan, waar oppositie niet wordt getolereerd en met harde hand wordt neergeslagen. Hier heeft u vandaag een keuze uit maar liefst 37 partijen, oké je kunt ook overdrijven, maar u snapt het punt wat ik wil maken: gebruik uw recht om te stemmen!

De postzegelboom

Het is mede door de pandemie veel te lang geleden dat ik in mijn geboortestad Den Haag ben geweest. Ja, ik weet dat ik gewoon de trein zou kunnen pakken en gaan, maar zoals u weet vind ik het niet verstandig om met het openbaar vervoer te reizen. Het komt wel weer als over een jaar of zes, zeven alles wellicht weer normaal is. Het heeft geen belang, er zijn nu belangrijker zaken gaande. 

Als geboren en getogen Hagenaar kom ik soms dingen te weten over de stad die ik nog niet wist, één daarvan is de postzegelboom waar ik onlangs over hoorde. Voor het werkpaleis van de koning aan het Noordeinde, als de vlag in top is, is de majesteit aanwezig en naar ik vermoed aan het werk, staat een magistrale paardenkastanje met een wit bankje eromheen. De boom is geplant in 1880, vandaar dat deze is uitgegroeid tot de monumentale boom die het nu is.

Wat ik niet wist is dat deze boom de naam postzegelboom heeft gekregen doordat er, al voor de oorlog, onder deze boom postzegelverzamelaars tezamen kwamen om hun postzegels te verkopen of te ruilen. Dat gebeurde doorgaans op de woensdag- en zaterdagmiddag, soms konden wel honderd verzamelaars tegelijk zich rond de boom verzamelen. Als het regende dan zocht men de beschutting op onder de galerijen van het paleis die toen nog toegankelijk waren. Ik denk dat mijn vader dit, als postzegelverzamelaar, had geweten. Als kleine jongen ging hij de vele ambassades af die Den Haag rijk is om zijn verzameling aan te vullen en wie weet heeft hij ook wel eens onder die boom gestaan om zegels te vergaren. 

Hoe belangrijk de boom is, blijkt wel uit het feit dat men in de jaren dertig van de vorige eeuw, ondanks de crisis, de randen van de fundering van de Gotische Zaal aan de overkant heeft weggehaald ten gunste van de steeds maar uitdijende wortels. Paardenkastanjes hebben het vandaag de dag moeilijk omdat er bloedingsziekte heerst die al veel bomen in Den Haag ziek hebben gemaakt. De postzegelboom wordt heel goed in de gaten gehouden en naar verluid heeft prinses Beatrix er hoogstpersoonlijk voor gezorgd, dat deze boom, voor zover dat mogelijk is, tegen deze ziekte wordt beschermd. Samen met zo'n 800 andere kastanjes zit de postzegelboom in een programma waarin onderzocht wordt hoe de bloedingsziekte onder de duim gehouden kan worden. Bijvoorbeeld door een bepaald type compost in de bodem te injecteren om de boom meer weerstand te geven tegen de ziekte. 

Heden ten dage worden er geen postzegels meer verhandeld onder de boom, maar de eerstvolgende keer als ik in Den Haag ben ga ik even langs de boom om op het bankje eronder te zitten en te mijmeren over zijn jaren als postzegelboom.

De postzegelboom met op de achtergrond Paleis Noordeinde.

De postzegeverzamelaars van weleer druk bezig met hun hobby onder de boom. 
Er zijn nog geen hekken voor het paleis.

De belofte van Pisa

 'De Belofte Van Pisa' is de autobiografische debuutroman van de Nederlandse auteur Mano Bouzamour, in 2019 is het verfilmd door Norbert ter Hall. Ik wilde de film destijds in de bioscoop gaan zien, dat kon toen nog, maar ik vernam dat de film, net als het boek overigens, felle kritiek kreeg uit de Marokkaanse gemeenschap. Zelfs zo, dat men dat tijdens de film in de bioscoopzaal liet blijken. U begrijpt, daar had ik geen zin in. Maar nu is de film op Netflix te zien en kon ik 'm in mijn eigen pantoffelbioscoop bekijken.

Het verhaal gaat over Samir Zalar, uit een stereotiep niet geïntegreerd Marokkaans milieu. Zijn broer is crimineel, maar omdat Samir goed trompet kan spelen wil hij dat ie auditie doet op het Muziek Lyceum, waar hij wordt aangenomen. Bij ijssalon Pisa moet Samir beloven dat hij zal slagen voor zijn eindexamen en niet zal afhaken, de belofte van Pisa. Zijn broer belooft op zijn beurt hem te helpen met het schoolwerk en de repetities, maar hij wordt opgepakt en verdwijnt voor jaren achter de tralies, waardoor Samir het op eigen kracht moet doen.

In het boek komen zaken voor die niet in de film te zien zijn, of enkel heel summier worden aangestipt en andersom, zo speelt Samir in het boek piano in plaats van trompet. Het zijn in de film ook kleine verwijzingen, van soms alleen maar een gebaar of een enkele zin, waar de kijker dat wat niet expliciet wordt verteld zelf kan plaatsen. De kritiek uit Marokkaanse hoek ging over de clichématige wijze waarop de gemeenschap waarin Samir leeft wordt geportretteerd, een spiegel die voorgehouden wordt is zelden prettig om in te kijken. Daarnaast heeft Samir seks met Nederlandse meisjes en zoent hij met een jongen. Dat die kritiek de vooroordelen juist weer bevestigd laten we maar even in het midden. 

Ik vond het, na er even te moeten inkomen, een heel mooie en ook goede film, niet in de laatste plaats door hoofdrolspeler, de toen pas 18 jarige, Shahine El-Hamus, die een fantastische Samir neerzet, hij knalt van het scherm af. Ook de metamorfose die hij voor de rol is ondergaan vanwege de tijdspanne van het verhaal is spectaculair. Ik kende Shahine al uit de serie 'A'dam E.V.A', waarin hij in het laatste seizoen de terugkerende rol van Mingus speelde. Hij draagt deze film met verve en is er terecht ook alom voor geprezen. Ik vermoed dat we nog wel van hem zullen gaan horen.

Voor een ieder die Netflix heeft, een aanrader deze film. 

 Shahine El-Hamus en Mano Bouzamour. 

Omringd door gekken week 11

Er schijnt een programma geweest te zijn voor kinderen met daarin blote mensen. U en ik worden er niet warm of koud van, want als je niet wilt dat jouw kinderen dat gaan zien, zet je de tv uit. Maar in de politiek ziet men ruimte om zich daar druk over te maken. Zoals verwacht natuurlijk Kees van der Staaij van de SGP, in die kringen is zoals de Here ons heeft geschapen taboe. Geneukt wordt er enkel met als doel kinderen te maken, en dan wel met het licht uit, je mag er vooral geen plezier aan beleven. Ook Recep Erdoğan's partij DENK liet bij monde van handpop Tunahan Kuzu weten dat zulks absoluut niet kan. Begrijpelijk, hun achterban heeft het onderbroekdouchen in Nederland geïntroduceerd. Maar hilarisch is dat Thierry Baudet van FvD het ook verwerpelijk vindt, u weet wel de man die zich naakt liggend in de branding heeft laten fotograferen omdat... ja, waarom was dat eigenlijk? 

In België is een 41 jarige man vermoord door drie jongmensen van 16 en 17 jaar, nadat hij op een datingsite op een nepprofiel had gereageerd en naar een park was gelokt voor een ontmoeting. Daar is hij overvallen, neergestoken en overleden. Mijn verstand is niet toereikend genoeg om hier ook maar iets van te begrijpen. 

Unilever gaat stoppen met 'normaal' op shampoos en crèmes. Dus geen shampoo voor normaal haar of crèmes voor de normale huid. Het blijkt dat mensen er een negatief gevoel bij hebben. Bij normaal. Een negatief gevoel. Dat hebben ze dus niet als ze shampoo afrekenen met daarop 'voor vet-, droog-, kaal- of futloos haar'. Anti-roos shampoo wordt zonder blikken of blozen in het mandje gedaan. Crèmes voor acne of couperose, het wordt lachend aangeschaft, maar normaal? Affreux!

Een agent die samen met zijn collega in Groningen om 22.00 uur een avondklokcontrole deed en daarbij twee mannen aansprak is meteen door één van hen met een mes in zijn gezicht gestoken. De daders zijn voortvluchtig en de agent ligt zwaargewond in het ziekenhuis. Van God los, kent u die uitdrukking?

Geert Wilders wil grondrechten afnemen van moslims. Het is in de moderne geschiedenis van Europa twee keer eerder voorgekomen dat een groep mensen vanwege hun geloof c/q afkomst grondrechten zijn afgenomen. In de jaren dertig in Duitsland en in de jaren negentig in Bosnië.  

Een commissie die namens de orde van advocaten veertien verkiezingsprogramma's heeft nagelopen op rechtsstatelijkheid, dus waar alle ingediende voorstellen rechtsstatelijk zijn en de rechtsstaat versterken, is tot de slotsom gekomen dat dat slechts geldt voor drie partijen, D66, GroenLinks en Partij van de Arbeid. Bij de andere partijen is het zelfs zo dat hun voorstellen de rechtsstaat juist ondermijnen. 

Albert Heijn heeft jarenlang een afbeelding van de Ghanese ananasboer, Okwesi Johnston, zonder dat de man het wist, gebruikt op hun reclameposters, waar hij door die leuke marketingpeopletjes van de grootgrutter 'Kwabena' werd genoemd. Een onderzoeksjournalist kwam Okwesi op het spoor, een jurist hoorde dit in de uitzending van Argos en bood Okwesi pro bono juridische bijstand aan. Natuurlijk probeerde Albert Heijn het van zich af te schuiven. Er kwam een claim die ze weigerden, vervolgens een dagvaarding waarbij er kosten door Albert Heijn moesten worden gemaakt voor een advocaat en ze dus duurder uit waren volgens de jurist van Okwesi. Uiteindelijk is het voor Okwesi naar tevredenheid opgelost. 

“Sigrid Kaag is getrouwd met een Palestijn en heeft ongeveer de helft van haar leven besteed aan het kapotmaken van Israël”, aldus Thierry Baudet, die recentelijk boos wegliep uit een programma omdat een cabaretier hem op satirische wijze een spiegel voorhield, wat klaarblijkelijk te confronterend was om in te kijken. 

Tegeltjeswijsheid 387

 

Glee

Ik weet dat ik het image heb van 'hip & happening', maar 'lame & outdated' is accurater. Ik loop nooit zo warm voor de waan van het moment. Kippendrift voor nouveautés is mij vreemd. Gelukkig zijn er zieners en lange termijndenkers, want als iedereen zo was als ik, dan hadden we nu nog aan de oever van de IJssel onze wekelijkse was gedaan, en als het aan mij had gelegen was er nooit zoiets onmisbaars als een stappenteller of een buienradar ontwikkeld en belden we nog met een bakelieten telefoon met draaischijf. Kortom ik ben tevreden met wat ik ken, en vind nieuwerwetsigheden al gauw humbug. En ja, natuurlijk ga ik best mee in de vaart der volkeren, anders zouden deze blogjes, die u zoveel verlichting brengen, met ganzenveer geschreven middels brievenpost tot u komen. 

Ook vele 'hitseries' op tv gaan geruisloos aan mij voorbij. Ik kijk niet zo heel veel tv en zo kan het gebeuren dat hele hypes voor mij grotendeels onbekend blijven. Van talentenshows die volgens mij ooit eens aftrapten met 'Idols' en daarna 538 varianten kregen heb ik nog nooit een minuut gezien. O nee, dat is niet de waarheid, ik keek, en kijk nu weer, naar de 'Op Zoek Naar' auditieshows voor een hoofdrol in een musical. Sinds een paar weken is men op zoek naar een Maria voor een zoveelste productie van 'The Sound Of Music'. Het kijkcijferkanon met een enorme fanbase 'Wie Is De Mol' heb ik geprobeerd, ooit eens een eerste aflevering, maar ik ben er niet intelligent genoeg voor en ik word zenuwachtig van dat geren en gevlieg. Zo heb ik de hitserie 'Glee' ook nooit gezien, door mijn werk destijds op de boeken- entertainmentafdeling wist ik wel wat het was door de dvd's van de serie die ik verkocht. 

Maar nu is er, uiteindelijk ook bij mij, sinds vorig jaar Netflix in huis, om maar weer eens aan te geven dat ik meer volgend dan trendsettend ben, en daar staat de serie 'Glee' op. Ik kijk niet meer dan twee series naast elkaar, ik ben niet verslavingsgevoelig, ook niet met series kijken. Bingewatchen, in de ware betekenis van het woord, ik moet er niet aan denken. Voor mij is bingewatchen iedere avond onder het eten één of hooguit twee afleveringen van de serie van het moment bekijken. Ik had een serie af gekeken ('The Good Place', aanrader) en dacht wat nu? Zo ben ik aan 'Glee' begonnen een paar dagen geleden en ik ben om. Wat een leuke serie.

De verhaallijnen zijn wat dun en zie je van mijlenver aankomen, de personages zijn karikaturaal aangezet, maar wat lekker om te kijken. Het is 'Fame' 2.0. Ik zit er helemaal in, verstand op nul en me laten amuseren. Ik weet dat een aantal van de jonge castleden niet meer onder ons zijn vanwege verschillende tragische gebeurtenissen, één van hen is zelfs overleden toen de serie nog in volle gang was, waardoor de makers na zes seizoenen ook zijn gestopt. 

Ik heb nu zo'n vijf of zes afleveringen gezien dus heb er nog meer dan honderd te gaan. Het kan zomaar zijn dat de hit van het moment op tv waar u ademloos naar kijkt bij mij over een jaar of negen, tien pas in het vizier komt. 

 

Herinnert U zich deze nog? #172

JIMMY CASTOR BUNCH

"KING KONG"

1976

Aantal weken: 5

Hoogste positie: 5

                                                    Als de video niet te zien is, klik hier.

Het verhaal van de reusachtige gorilla King Kong is in 1933 voor het eerst verfilmd. In 1976 kwam er een nieuwe versie met een vervolg in 1986. In 2005 kwam er nogmaals een versie van uit. Er kan dus gerust worden gesteld dat het een verhaal is wat generaties lang blijft aanspreken. 

Als je zo het jaartal ziet waarin deze single een hit was, zou je denken dat het vanwege de film uit hetzelfde jaar is, maar dat is niet zo. De film ging in september 1976 in première en dit nummer was al in 1975 opgenomen door Jimmy Castor Bunch en in ons land een hit in februari 1976. Maar het kan wel zo zijn dat de plannen voor het maken van de film al bekend waren en Jimmy dacht: weet je wat?

Wat Jimmy bezingt in het nummer is een scene die ook al in de eerste film is te zien, het gevecht van King Kong met een tyrannosaurus. Voor de single is het nummer in tweeën geknipt, maar in het clipje is het volledige lied te horen. De single a-kant stopt ongeveer als de aap ten tonele verschijnt. 

Jimmy Castor is begonnen als zanger en componist in 1956 en in 1960 begon hij met saxofoon spelen. De groep Jimmy Castor Bunch richt hij in 1972 op. Ze maken succesvolle platen en veel van Jimmy's nummers zijn later gebruikt als filmmuziek en als samples in hiphop. Jimmy is in 2012 op 71 jarige leeftijd overleden aan hartfalen. 

Gadverdamme

Omdat een aantal cabaretiers hun ziel aan de duivel hebben verkocht, zodat hun theatershows op SBS 6 worden uitgezonden ben ik net zo hypocriet en kijk die shows, zelfs al zitten er reclameblokken doorheen. Een mens moet wat nu de theaters gesloten zijn. Terwijl de cabaretier van dienst bezig is, is SBS niet te verlegen om rechts in de bovenhoek andere programma's van de zender alvast onder de aandacht te brengen. Ik wist meteen weer waarom het een schijtzender is toen ik het volgende in mijn gezicht geduwd kreeg: 

'Het verhaal waar heel Nederland op wacht'. 'Een exclusief en éénmalig interview'. Dat hijgerige toontje alleen al, gadverdamme. 

Het bleek om een interview te gaan van Linda de Mol met de voormalige hitzanger Marco Borsato, u weet wel die man die altijd zo schreeuwt in zijn liedjes. Nu weet ik dat corona, lockdown en avondklok rare dingen met mensen doet, mijzelf niet uitgezonderd, ik kijk bijvoorbeeld naar SBS 6, maar dat heel het land zit te wachten op een interview met Marco fucking Borsato, dan moet de geestesgesteldheid van de bevolking er wel heel erg aan toe zijn. 

Marco is een notoire vreemdganger en zijn vrouw heeft hem een jaar geleden het huis uit gegooid. Niks bijzonders, dat overkomt meer mensen (m/v) die vreemdgaan. Dus waarom een heel programma van Linda met Marco als enige gast? Wie kan het in godsnaam schelen? Maar gisteren las ik op een nieuwssite dat Marco een comeback wil forceren en een nieuwe single heeft te pluggen. En die single gaat over het einde van zijn huwelijk. Gadverdamme! Wat ben je dan een ongelofelijke lul. Zum kotzen.

Babystapjes

Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om te weten dat versoepelingen nu echt niet kunnen. Desondanks lieten de schreeuwers weer van zich horen op de diverse internetfora. Het zij zo, het schijnt iets Nederlands te zijn, velen zijn in de anale fase blijven hangen lijkt het wel. Eigen verantwoordelijkheid in deze pandemie is bij te veel gewoon niet aanwezig.

Als voorbeeld de uitbraak van de Zuid-Afrikaanse variant van het virus in Gorinchem. De partner van een medewerker van een fysiotherapiepraktijk was onlangs in Zuid Afrika geweest en had klachten. In plaats van thuis in quarantaine te gaan is de medewerker gewoon gaan werken met als gevolg dat acht medewerkers en acht bezoekers besmet zijn geraakt. Vierhonderd mensen zijn, verdeeld over negen regio's, opgeroepen om zich te laten testen, waar uiteindelijk maar tweehonderd mensen op hebben gereageerd, tien daarvan zijn besmet. Van de andere helft die niet heeft gereageerd op de oproep is dus niet bekend of ze besmet zijn.

En mede door dit soort gedrag is het dat met alle risico's van dien er slechts met babystapjes kan worden versoepeld. Veel van de chronisch verongelijkten over de maatregelen die zich er vervolgens ook niet aan houden, zijn er, ironisch genoeg, mede verantwoordelijk voor dat de maatregelen steeds worden verlengd. Hoe vervelend en ellendig ook, zie ik er ook de humor wel van in, vooral omdat ze het zelf niet door lijken te hebben.

In mijn branche is er nu winkelen op afspraak en dat is een hoop gedoe voor ons, mede omdat de firma mogelijk heeft gemaakt dat men zowel via de website, telefonisch als ook WhatsApp kan reserveren. Dat gaat dan ook hier en daar mis met dubbele afspraken. Zoals gezegd een hoop extra werk vanwege het geregel voor ons, maar ik ben dankbaar dat het zo is en niet ineens alles open, zoals ik al eens eerder uiteengezet heb. Onze veiligheid doet er namelijk ook toe.

Gisteren hoorde ik op de persconferentie dat in de winkels vanaf volgende week dinsdag één persoon per 25 vierkante meter mag komen winkelen in een van te voren gereserveerd tijdslot. Ik weet niet zo goed hoe groot onze winkel is, maar ik vermoed dat het dan om zo'n 10 klanten zal gaan. En dan is ook nog niet ieder filiaal even groot. Ik kijk met geamuseerde spanning uit naar hoe men dat denkt toe te passen in de praktijk. Dit wat nu mag, twee klanten per tijdslot, ging al gepaard met veel hiccups. 

Langzaam met babystapjes gaat de maatregelencocon waarin we ons sinds vorig jaar bevinden open, en ik weet nu al dat ik er in de toekomst aan zal refereren als 'the good old days', want ik voel me wel lekker in die cocon. Een aantal van de lockdownmaatregelen zal ik ook zeker uit vrije wil blijven handhaven, grote menigtes deed ik al niet aan, maar de grootste ontdekking is mijn vierkante kilometer waarop eigenlijk alles te vinden is wat voor mij van enig belang is. Ook de namasté-groet zal ik erin blijven houden in plaats van zoenen, knuffels en handen geven. Soms worden je ogen geopend als je het het minst verwacht. 

Verkiezingen

Volgende week woensdag, 17 maart, is het zover, we mogen weer naar de stembus. Vanwege de pandemie kan er ook 15 en 16 maart worden gestemd om het allemaal wat te spreiden. Mijn stempas heb ik al een geruime tijd in huis en waar normaal de stemlocaties staan vermeld, staat nu te lezen dat ik voor een actueel overzicht daarvan op een website kan kijken. Normaliter ga ik stemmen in één van de vele verzorgingshuizen die Capelle rijk is, maar daarvan kan nu natuurlijk geen sprake zijn. Ik heb het eens even bekeken en heb gekozen voor het sportpark vlakbij. Ik zal dan vanuit mijn werk meteen doorfietsen en mijn burgerplicht doen.

Hoewel, het is geen plicht, je kunt ook niet stemmen, maar voor mezelf zal ik dat nooit kunnen verantwoorden, wetend dat er zoveel mensen zijn in andere landen die maar wat graag zouden willen gaan stemmen, maar waar dat helemaal niet mogelijk is. Of waarvan de uitslag bij voorbaat al bekend is. Waar mensen die strijden voor eerlijke verkiezingen lange gevangenisstraffen uitzitten, worden gemarteld of er worden zelfs pogingen gedaan om oppositieleiders of tegenstanders van een regime te vergiftigen. 

Dan valt het hier alleszins mee, het enige nadeel in ons land is, er zijn teveel partijen en vooral partijtjes. Er kan keus worden gemaakt uit maar liefst 37 partijen. Daar zitten natuurlijk onzindingen bij zoals De Feestpartij van beroepsnitwit Johan Vlemmix, Lijst Henk Krol, de bejaarde Henk is bij iedere werkgever en partij met ruzie opgestapt en is nu in zijn laatste levensfase maar een eigen partijtje begonnen en NIDA een partij met een Islamitische grondslag, niet helemaal het juiste land, 'broer'. Maar daarnaast zijn er ook nieuwe partijen waar ik veel positieve dingen over hoor zoals Volt en Splinter.

Bij de verschillende stemwijzers die ik heb gedaan vind ik het steeds weer een geruststellende gedachte dat Forum voor Democratie, PVV en SGP bij de uitslag onderaan staan. Extreem rechtse partijen met fascistische trekjes alsmede partijen die iets met geloof hebben en er daardoor vaak wat middeleeuwse denkbeelden op na houden zijn niet zo mijn kopje thee. Ik ga er eigenlijk voetstoots vanuit dat Mark Rutte's VVD weer de grootste zal gaan worden, maar ik hoop dat er een andere samenstelling van het kabinet zal komen.

Zelf vind ik het klimaat erg belangrijk, niet zozeer voor mezelf, ik sta bijna met één been in het graf, maar voor de generaties na mij en daarnaast zijn we ook wel toe aan wat meer sociale rechtvaardigheid. Zo'n Wopke Hoekstra die heel gristelijk verkondigd dat de WW wel kan worden teruggebracht in tijdsduur, juist in een tijd dat er veel bedrijven failliet zullen gaan en velen hun baan zullen verliezen, maakt dat ik vurig hoop dat het CDA bij een volgende regeerperiode niet meer in een kabinet zal zitten. 

Aan mij zal het niet liggen, en u?

Omringd door gekken week 10

Zou het OM niet eens moeten kijken of Forum voor Democratie niet een criminele organisatie is? Oproepen om volmachten te gebruiken voor fraude ten gunste van de partij. De coronaregels steeds bij herhaling overtreden. Antisemitische, homofobe, misogyne en racistische uitlatingen in de diverse partijapps. 

Tijdens het lijsttrekkersdebat op tv zei Geert Wilders serieus: 'De enige persoon van kleur die ik wil beschermen is Zwarte Piet'. 

Ik noemde ze helden, de mensen die vrijwillig als proefkonijn wilden fungeren bij de FieldLab-evenementen. Maar een aantal daarvan blijken toch onbetrouwbare sujetten te zijn. Als je je daarvoor aanmeldt ga je voor het hele pakket, niet alleen voor de voorstelling, maar dus ook voor het testen op corona na het evenement. Dat is namelijk de hele bedoeling van die proef. Toch heeft 20% van de aanwezigen dat niet gedaan na de proefvoorstelling van Guido Weijers. Wel de lusten niet de lasten, dit geeft in het klein weer wat voor volk we zijn en waarom alles wel in kleine stapjes versoepeld moet worden, men denkt alleen aan zichzelf. 

Eén of andere zinloze levensvorm of misschien wel verschillende zinloze levensvormen heeft/hebben middels een met explosieven gevulde metalen pijp een explosie veroorzaakt bij een teststraat in Bovenkarspel. Dan ben je gewoon af. Je doet niet meer mee. Afvoerputje en klaar.  

Als we iets hebben geleerd van de serie 'The Crown' is het de walgelijke wijze waarop de Britse pers al decennialang te werk gaat met als tragisch dieptepunt de dood van prinses Diana, haar vriend en hun chauffeur in 1997 door een achtervolging van de rioolratten, maar ook dat het Britse koningshuis zelf voor geen kleintje vervaard is qua manipuleren, en naar mijn gevoel daar best een aandeel in gehad zou kunnen hebben. Diana was een nagel aan hun doodskist. Nu hebben ze van doen met Prins Harry (Diana's zoon) en zijn vrouw Meghan die afstand hebben genomen van het Britse koningshuis en nu in Amerika wonen. Vooruitlopend op het interview met Oprah Winfrey dat zij hebben gehad en binnenkort zal worden uitgezonden, is vanuit Buckingham Palace het gerucht de wereld in geholpen dat Meghan het personeel aldaar zou hebben gepest, zodanig dat mensen ontslag hebben genomen. Ik vermoed dat er nog wel een seizoen aan 'The Crown' toegevoegd kan worden. 

U zult begrijpen dat ik op geen van de partijen van het huidige demissionaire kabinet zal stemmen, maar dat neemt niet weg dat ik bewondering heb over hoe Mark Rutte met de pandemie vanaf het begin af aan is omgegaan. Zwalkend en onduidelijk, ja, maar ga er maar eens aanstaan, het is voor iedereen, ook de deskundigen, een nog steeds ongrijpbaar iets dat virus. Ik wijs de wappies en de alleen aan zichzelf denkende dictatuur roepende minderheid graag even op een echte dictator, Jair Bolsonaro van Brazilië. Het land heeft een record aantal aan besmettingen (ruim 75000 per dag) en de meeste coronadoden op de VS na. Tevens wordt er nauwelijks gevaccineerd. De dictator heeft, zonder met oplossingen of ideeën te komen, de bevolking gevraagd te stoppen met zeuren over het grote aantal coronasterfgevallen. "Genoeg gezeurd. Hoelang willen jullie nog doorgaan met huilen?" Nee, een Vader des Vaderlands zal hij nooit worden. 

Het Elizabeth TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg is het eerste ziekenhuis dat de aantallen aangeeft van patiënten met andere aandoeningen die, vanwege de vele coronagevallen die zij moe(s)ten verplegen, niet geholpen konden worden. Door deze uitgestelde zorg zijn er bij bijna 70 van hen complicaties opgetreden, 7 zijn overleden. Afschuwelijk, maar dat hadden er nog meer kunnen zijn als er geen maatregelen waren geweest. Ik weet dat ik waarschijnlijk het onmogelijke voor mogelijk hou, dat als meer ziekenhuizen dit naar buiten brengen er misschien bij de anti-alles-wat-met-maatregelen-te-maken-heeft-mensen het kwartje, of twintig eurocent muntje, zal vallen en ze zullen beseffen dat de sterftecijfers van zowel coronapatiënten als ook andere patiënten vele malen hoger zouden zijn geweest zonder die door hen zo verafschuwde maatregelen. Nee, ik denk het ook niet. 

Toen was geluk... #82

U kent ze toch ook nog wel, de 'Liefde is...'-cartoons, die vroeger in de krant stonden. Een vrouwtje en een mannetje met een oneliner onder het plaatje over wat liefde is. En liefde is veel want de stripjes worden al gemaakt sinds 5 januari 1970, toen werd het eerste stripje gepubliceerd in de Los Angeles Times.

Het begint allemaal eind jaren zestig als de Nieuw Zeelandse Kim Grove de Italiaanse Roberto Casali ontmoet in Los Angeles. Kim maakte kleine tekeningetjes voor Roberto en hij moedigt haar aan daar in door te gaan. Hij liet die aan familie en vrienden zien en ook aan de Los Angeles Times. Zo is het balletje gaan rollen en werden de cartoons opgepikt door 50 landen en vertaald in 25 talen

Na hun huwelijk in 1971 zijn ze verhuisd naar Groot Brittannië, het succes van de cartoons blijft toenemen en Roberto wordt haar businessmanager. De tekeningen worden op van alles en nog wat gedrukt, o.a. mokken, kalenders en t-shirts. Als Roberto in 1975 ziek wordt en overlijdt neemt cartoonist Bill Asprey het maken van de catoons en teksten over onder de naam van Kim. Kim overlijdt in 1997 en haar zoon Stefano neemt het bedrijf, genaamd Minikim, over. Het bedrijf waakt over het intellectuele eigendomsrecht van de figuurtjes. 

De populariteit van 'Liefde is...' was het grootst in de jaren zeventig. In de jaren tachtig en negentig loopt de interesse wat terug, maar de cartoons zijn nooit weggeweest en worden in vele kranten nog steeds dagelijks geplaatst. 

Naast de hoofdkaraktertjes, die niet geheel toevallig Kim en Roberto heten, komen er zo nu en dan ook andere in voor, hun kinderen, de wederzijdse ouders en ook dieren. Kim heeft vaak te horen gekregen dat het allemaal wat te ouderwets rolbevestigend was. Ik denk dat de tijd wel rijp is voor twee mannetjes of twee vrouwtjes zo nu dan, of misschien zijn die wel al eens gemaakt. Maar laat het wat gedateerd zijn, ze blijven lief en leuk die 'Liefde is...' cartoons.