Overhaaste reacties

Nog geen twee weken nadat mensen elkaar wegduwden om te zeggen hoe erg ze het 'minder, minder' van Geert Wilders vonden en in verschillende plaatsen mensen massaal een aanklacht tegen hem gingen indienen zijn twee Marokkaanse criminelen (wat, helaas, bijna een pleonasme aan het worden is) doodgeschoten, naar men aanneemt door de vrouw van een juwelier in Deurne, die van plan waren een roofoverval te plegen.

Alles moet nog onderzocht worden, maar een groep van zo'n 40 Marokkanen hebben gedemonstreerd tegen de inderdaad wat voorbarige conclusie van het OM dat kans op vervolging van de vrouw bijna nihil is. Er komt dan weer heel veel informatie tegelijk mijn hoofd binnen van zaken waarvan ik alleen maar denk: 'Huh? Wat?'

Allereerst een demonstratie van Marokkanen voor twee doodgeschoten Marokkaanse criminelen. Waar demonstreren ze tegen? Dat, zoals wordt aangenomen, de vrouw twee criminelen heeft doodgeschoten? In dat geval zouden ze dus ook gedemonstreerd hebben als het Chinese, Nederlandse of Kroatische criminelen zouden zijn geweest, en dat betwijfel ik. Het waren bekenden van de politie die eerder al een soortgelijk delict hadden gepleegd, dan heb het je dus, om met Opstelten te spreken, over een 'beroepsrisico'.

Hoe kan het OM al zeggen dat er niet vervolgd zal gaan worden als er nog onderzoek moet plaats gaan vinden? Was het noodweer of is de vrouw, zoals ook een scenario luidt, doelbewust na het op een monitor in haar woning zien van de bedreiging van haar man met het pistool naar de winkel gegaan?

En dan is er nog het protest tegen deze voorbarige uitspraak van het OM van de, hou je vast, Bond Van Wetsovertreders. Ik herhaal, de Bond Van Wetsovertreders. Dat bestaat dus, hebben die ook gezellige bijeenkomsten voor hun leden waar ervaringen worden uitgewisseld? En wat zijn de criteria om lid te mogen worden? Komt er een maandelijks krantje uit? Het zou zomaar kunnen, mij verbaast niets meer.

Vervolgens zijn er mensen die vinden dat de vrouw onmiddellijk minstens in de adelstand moet worden verheven voor haar, zoals zij het zien,  heldhaftige en doortastende optreden, en zo alles bij elkaar heb je net als met het debacle na de uitspraken van Geert Wilders weer zwart en wit en geen nuances, geen grijs. Volgens mijn bescheiden kennis van het Nederlands rechtssysteem is het niet toegestaan eigen rechter te spelen, maar kunnen er wel verzachtende omstandigheden zijn.

Maar goed, er heeft een opzienbarende gebeurtenis plaatsgevonden die mensenlevens heeft geëist, en dan is het gebruikelijk om eerst af te wachten wat een gedegen onderzoek aan het licht gaat brengen, dus demonstraties en voorbarige uitspraken doen is niet op zijn plaats.
Geert Wilders, aan de andere kant, kan dankbaar gebruik maken van deze charade en heeft weer een voorbeeld om zijn visie kracht bij te zetten.

Kleine jongens worden groot

Achttien was ie toen Johan bij mij op de afdeling kwam werken en we hadden vrijwel direct een klik. Zo nu en dan gingen we ook privé met elkaar om, meestal kwam hij dan bij mij een hapje eten of gingen we films kijken en kletsen over van alles en nog wat, en veel humor, dat hadden we ook. Verkeerde keuzes in vriendinnetjes, was een terugkerend gespreksonderwerp, maar zoals hij me gisteren vertelde was dat een beetje een verkennende fase, zoals dat hoort op die leeftijd.

Want gisteren zo'n jaar of tien na onze eerste ontmoeting was ik op visite bij Johan en Greta, zijn vriendin, en het was geweldig om te zien hoe leuk ze het hebben in hun fantastische woning in Gouda, ik bedoel als je een TV-scherm hebt in je douche annex stoomcabine ben je een bevoorrecht mens. Maar daarnaast zag ik dat wat ik toen al zag schemeren in zijn wat onrustige en turbulente bestaan, een van nature evenwichtig mens die toen nog bezig was zijn balans te vinden.

Het zou een avond worden met een Thais thema, want daar hadden zij vorig jaar een fijne vakantie gehad en er was een film van gemaakt door Greta. Johan spande zich culinair in en dat was niet tevergeefs, heerlijke Thaise soep en rijst met een kip/kerrie gerecht had hij gemaakt, het smaakte voortreffelijk. Als dessert was er homemade tiramisu, niet Thais maar overheerlijk!

Ik genoot van de gezelligheid en dat er weer iemand van vroeger een leuk leven heeft opgebouwd, ik kan daar intens blij van worden, bovendien behoort Johan tot de selecte groep mensen bij wie, hoe lang je elkaar ook niet gezien hebt, de tijd wegvalt en je meteen de draad weer oppakt.
Er is de belofte gemaakt om de volgende keer Indonesisch te koken. Ik verheug me er nu al op!

Dragan Spitzenberger en Jeroen Bakema

Vandaag een blog alleen voor mezelf om het nu eindelijk eens uit mijn systeem te krijgen, sinds beide mannen regelmatig in diverse producties te zien zijn haal ik acteurs Dragan Bakema en Jeroen Spitzenberger door elkaar en zie ik ze voor elkaar aan, en dat verdient niemand, ieder is zijn eigen unieke zelf.

Jeroen Spitzenberger is van jaargang 1976 en was/is o.a. te zien in speelfilms "De Tweeling", "Alles Is Liefde" en "Mannenharten", op TV heeft hij in verschillende series gespeeld, o.a "Bloedverwanten", en is nu te zien in de zeer leuke en succesvolle serie "Divorce".

Dragan Bakema is geboren in 1980 en kennen we van de films "Loverboy" en "De Dominee". Op de televisie heeft hij grote rollen gespeeld in "De Troon", "Rembrandt En Ik" en "De Geheimen Van Barslet".

Zo dat is in kaart gebracht, qua fysiek lijken deze twee heren wel wat op elkaar, dus ik denk dat het daaraan ligt dat ik ze tot één persoon maakte, of door elkaar haalde, ik hoop niet dat ze het me kwalijk nemen, ik zal van nu af aan deze fout niet meer maken. Dragan en Jeroen hebben, voor zover ik weet,  nog nooit samen in één productie gezeten, maar dat kan nog komen, misschien wel als broers.

Dragan Bakema

Jeroen Spitzenberger

Tegeltjeswijsheid 116

Nutteloze weetjes

Op zijn achttiende heeft het gemiddelde Amerikaanse kind
200.000 moorden op televisie gezien.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Vanaf het jaar 1700 is er om de 6 uur een nieuwe
keversoort ontdekt.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Wereldwijd lopen mensen 10 procent sneller dan 10 jaar
geleden.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tot 1973 werd homoseksualiteit door de Vereniging van
Amerikaanse Psychiaters als een ziekte beschouwd.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Soedan is het enige land waar de doodstraf nog door middel
van kruisiging kan worden uitgevoerd.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Als je de tilde (~) boven de 'n' vergeet uit te spreken als je
iemand in het Spaans vraagt hoe oud hij is, dan vraag je
hoeveel anussen hij heeft.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Mother-in-law is een anagram van Hitler woman
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In 1187 bracht de Engelse koning Richard I een nacht door
in hetzelfde bed als de Franse koning Philip II als een
symbool van de eenheid tussen de twee landen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In 1953 begon de muzikale carrière van Keith Richards op
tienjarige leeftijd als koorzanger tijdens de kroning van
koningin Elizabeth II

Ohhhhbama

Gisteren kreeg ik door dat de stelling in de Metro van vandaag luidt: 'Beetje gênant die Obama-verering'. Voor mij was dat de spijker op z'n kop, ik kreeg er een beetje de kriebels van in de weken voorafgaand aan de nucleaire top, ik zag volwassen mensen over Barak Obama praten alsof God zou neerdalen uit de hemel, en ook toen hij er eenmaal was, irriteerde mij die devotie in de stemmen van mensen als ze over de man spraken. Hij keek, Hij wees, Hij deed, Hij sprak, je hoorde de hoofdletter in de persoonlijke voornaamwoorden, een beetje zoals tegenover kinderen over Sinterklaas gesproken wordt.

Laat het duidelijk zijn, ik vind de man geweldig in wat hij doet en zijn charisma en stralende lach kwamen door de TV heen, bovendien lijkt het me een hele gezellige en leuke kerel, maar een beetje minder glijerig had het allemaal wel gekund. Ook ik bewonder mensen om wat ze kunnen en doen, maar in die blinde adoratie kan ik me totaal niet verplaatsen. Ik kende iemand die dat had met artiesten, en hij ging daar heel ver in tot zelfs in de privé-sfeer van die mensen, hij loopt nu tegen de 60 en ik geloof dat ie dat nog steeds doet, dan krijgt het wel iets heel sneus. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat in de kringen van artiesten dit soort dweepzieke mensen wordt aangeduid als 'artiestenvlooien'.

Zelf weet Obama heel goed dat zijn komst in ons kleine land voor heel veel hectiek heeft gezorgd, daarom bedankte hij niet alleen de koning en de de premier maar ook het hele volk en zo zei ie "óók degenen die door mijn toedoen in de file hebben gestaan". Maar goed, wie weet was ook ik welhaast in katzwijm gevallen als Hij mijn hand had geschud en met die million dollar smile had gevraagd: "Hi nice to meet you, how are you?" Niets menselijks is mij vreemd.

Mocht mijn antwoord op de stelling niet worden geplaatst, krijg je 'm hier alsnog:

"Ja, geen kwaad woord over de man, maar van die adoratie
van volwassen mensen kreeg ik plaatsvervangende schaamte,
je hoorde de hoofdletter als ze het over 'Hem' hadden."

Nou ja zeg!

Zes jaar geleden is de vrouw van meneer Vlemmix overleden, op haar sterfbed had hij haar beloofd iedere dag naar haar graf te gaan op de begraafplaats achter de Petruskerk in Eindhoven, en dat deed hij ook trouw, ook zondagochtend 16 maart, daar werd de inmiddels 87 jarige man in elkaar geslagen.
Ja, je leest het goed, de zevenentachtig jarige meneer Vlemmix is in elkaar geslagen op het kerkhof toen hij het graf van zijn vrouw wilde bezoeken.

Hij werd op zijn achterhoofd geslagen en tegen de grond geduwd, vervolgens werd meneer Vlemmix aan zijn haren vastgegrepen en werd zijn hoofd omhooggetrokken om vervolgens met zijn gezicht tegen de betonnen tegels te worden geslagen. Zijn portemonnee werd hem afgenomen, en die werd later leeg teruggevonden.

Meneer Vlemmix ziet bont en blauw en is nu bang geworden en durft nu niet meer alleen naar het kerkhof toe. "Ik ging er altijd zo graag heen, maar nu denk ik steeds dat er iemand achter me aan komt", zijn dochter gaat nu met hem mee.

Dit in en in trieste bericht laat me niet los, meneer Vlemmix heeft van de wegrennende dader nog wel een signalement door kunnen geven en de politie gaat nu op onderzoek uit, maar je bent toch minder dan een pissebed als je een 87 jarige man in elkaar slaat, op een kerkhof nota bene, om hem vervolgens te beroven.

Meneer Vlemmix

Dordrecht

Het plan was om met vrienden Nadira, Rick en Christian een dagje naar Alkmaar te gaan, maar omdat Obama en zijn collegaatjes kwamen logeren en het niet helemaal duidelijk was wat wanneer hoe lang werd afgezet, besloten we om het plan te wijzigen en naar Dordrecht te gaan om daar in ieder geval de tentoonstelling van Willem II te bezoeken in het Dordrechts Museum. Ik arriveerde per trein, een kippenstukje vanuit Rotterdam, en liep geholpen door de routebeschrijving via mijn telefoontje enigszins zigzaggend richting het museum waar Rick en Chris al in het restaurant aan de koffie zaten.

Nadira kwam wat later want zij kwam vanuit het noorden van het land en had eerst haar vriend afgezet die een weekje op 'mannenvakantie' ging met vrienden. We besloten te lunchen en omdat Dordrecht, en met name deze tentoonstelling, groots in het NS-blad Spoor had gestaan was het er erg druk en daar hadden ze in het restaurant niet echt rekening mee gehouden, de bediening verliep uiterst vriendelijk maar erg chaotisch, ook het betalen was een avontuur op zich, maar uiteindelijk waren we klaar voor het museumbezoek, ook daar was heel veel belangstelling, rij bij de kassa, rij bij de garderobe, maar dan toch: binnen.

Het is een mooie collectie van alle kunst die koning Willem II samen met zijn vrouw Anna Paulowna verzameld had, het museum heeft een wat rommelige indeling qua ruimtes en het was er zoals gezegd erg druk, maar we hebben toch veel kunnen zien en zijn hier en daar weer wat wijzer geworden van zaken de we nog niet wisten, ook de reguliere collectie van het museum bezocht om daarna Dordrecht in te gaan, en ik moet zeggen ik was er erg door verrast.

Ik had geen idee dat het zo'n historische stad was met ongelofelijk leuke straatjes, mooie oude panden, bijzondere, vanzelfsprekend op zondag gesloten, winkeltjes. We hebben, mede door het weer, er fijn door kunnen wandelen, hebben bij een heel leuk zaakje koffie en thee gedronken en zijn toen langzaam richting restaurant Villa Augustus gegaan op aanraden van Nadira die het kende. Het is een complex waarbij een voormalige watertoren als hotel fungeert en door middel van een tuin verbonden is aan het restaurant waar ook een winkeltje/marktje is waar naast leuke cadeauartikelen bijzondere etenswaren, veel uit eigen tuin, gekocht kunnen worden. Het eten was er voortreffelijk en een waardige afsluiting van deze heerlijke dag.

Dordrecht, zo leuk en zo dichtbij, ik zal er zeker nog eens komen.

Pittoresk Dordrecht

Hotel met rechts het restaurant Villa Augustus

Minder, minder, minder

Ik heb getwijfeld of ik het er ook nog eens over moest hebben, ik bedoel de laatste 'minder' had nog niet geklonken of mensen buitelden over elkaar heen, duwden elkaar weg om maar heel goed aan anderen te laten zien dat zij aan de goede kant van het hek stonden. In de media ging het nergens anders meer over, en op de sociale netwerken werd met hetzelfde fanatisme als waarmee de PVV-aanhangers scandeerden tegengeluiden geplaatst, soms op niet mis te verstane, dezelfde zo verfoeide wijze. Ik zag opeens mensen die maandenlang niets hadden geplaatst op Facebook een maatschappelijk gewenst politiek correct statement maken. Moest ik mee gaan huilen met de wolven?

Alles betreffende deze kwestie heb ik eens op me moeten laten inwerken, wat gebeurde er hier? "Willen jullie meer of minder Marokkanen?" Vervang het woord 'Marokkanen' voor 'Joden' 'homo's', 'dikke vrouwen' of  'geblondeerde mensen', vind er de juiste groep bij aan wie je de vraag voorlegt en je krijgt hetzelfde tafereel. Zelf probeer ik altijd de nuance te bewaren, ook in deze, maar bij Geert is de nuance zoek, het is wit of zwart, maar nooit grijs. Ik vond het daarom ook een verademing om de column van Ebru Umar te lezen, niet het sociaal gewenste antwoord op dit hele gebeuren, maar een blik voorbij de correctheid die volgens mij dichter bij de werkelijkheid staat.

Ook de Marokkaanse Nederlanders die selfies maakten met hun Nederlandse paspoort vond ik een geweldig en ludiek protest tegen deze vreemde manier van politiek bedrijven. Het is té uitgesproken om er niet iets van te vinden, er is een duidelijke grens over gegaan, je kunt niet een hele groep mensen op deze manier wegzetten. Aan de andere kant ben ik er erg voor om de zaken zoals ze zijn onder ogen te zien en te benoemen, dus ja, Marokkanen en Antillianen zíjn oververtegenwoordigd in de criminaliteit en in uitkeringssituaties, maar is het niet zinvol en veel leuker om alle succesvolle mensen uit deze groepen eens te benadrukken, volgens mij zijn dat er heel veel, misschien procentueel gezien wel meer dan wordt gedacht, daar kunnen jonge mensen zich aan spiegelen.

En laat er eens een onderzoek plaatsvinden om te zien hoe het qua criminaliteit en uitkeringsfraude is gesteld bij de harde kern van de 'hij-zeg-wat-wei-finden-PVV-volgelingen'. Ik denk dat daar bijzondere cijfers uit zouden kunnen komen. Het zou wat nuancering brengen in de zo vermaledijde wij/zij-verhoudingen.

Maar goed, dit alles ontploft nu in het gezicht van Geert, de een na de andere PVVer loopt weg of neemt afstand van zijn optreden. Zo'n einde van de PVV, want dat wordt nu ingeluid, had ik altijd wel gedacht, de vuile was wordt door de ex-PVVers binnen niet onafzienbare tijd buiten gehangen, en Geert's rol is gedecimeerd, niemand wil meer met hem samenwerken en dan wordt het moeilijk je staande te houden in politiek Nederland. We leren hier weer van dat blinde haat nooit goed is en op een gegeven moment altijd zal worden ingehaald door de nuance.

Tegeltjeswijsheid 115

Marija en Robert, twee kanjers

Jaren geleden waren we collega's, Marija en Robert werkten als koopavond,- en weekendhulpen bij ons in de winkel en daar bewaar ik heel leuke herinneringen aan, de heerlijke Kroatische gebakjes van Marija's moeder, de muzikaliteit van Robert, die met ieder willekeurig nummer die hij hoorde kon meespelen, gewoon op zo'n speelgoedpianootje die bij kinderliedjesboeken zit , en de ongebreidelde lol die we hadden met elkaar, met de klanten. Ze waren destijds tieners, dus werden vriendjes en vriendinnetjes besproken, was er soms liefdesverdriet en ook dát vingen we dan wel weer op, maar bovenal hebben heel veel, en vooral hard (Marija) gelachen.

Het waren twee jonge mensen met een duidelijk doel voor ogen wat ze wilden in de toekomst en daar gingen ze voor, en op een gegeven moment was de tijd gekomen dat ze uitvlogen en ik ze moest laten gaan, zo af en toe kwamen ze nog eens voorbij, en was ik blij dat het ze goed ging, dat ze lekker bezig waren met hun droom te verwezenlijken, en dan opeens is er zoiets als Facebook en maakte ik mee dat Marija, al lang actief in de gemeentepolitiek, als 9e op de kieslijst kwam voor de Partij van de Arbeid voor de gemeenteraadsverkiezingen in Rotterdam! De 9e plaats betekende gewoon dat ze in de raad zou komen...dachten we. Landelijk heeft de PvdA toch een aardige klap gekregen, en in Rotterdam hebben ze maar 8 zetels gehaald. Acht! Dus net eentje te weinig voor haar, nu is het nog niet voorbij tot de dikke dame heeft gezongen, dus met voorkeurstemmen zou ze alsnog een kans kunnen maken, maar Marija incasseert dit en gaat gewoon door, stoere vrouw die ze is. Het spijt me voor de gemeenteraad van Rotterdam, zeker als ik lees wat mensen die met haar te maken hebben op politiek niveau over haar schrijven, maar ik weet zeker Marija's tijd komt nog, haar naam gaan we in het politieke landschap van Rotterdam, en ik ben er van overtuigd, ook in die van Nederland zeker nog horen!

Terwijl Marija zich druk bezig hield met de verkiezingen was Robert met iets heel anders bezig, in zijn opleiding tot piloot heeft hij een nieuwe mijlpaal bereikt toen hij vorige week trots kenbaar maakte dat hij zijn 'Wings' had gehaald, en ook hij gaat door. Het kan zomaar gebeuren in de nabije toekomst dat we naar onze vakantiebestemming worden gevlogen door piloot Robert.

Het ontroert me en maakt me ongelofelijk blij dat deze twee kanjers, want dat zijn het, ieder op hun eigen manier zo succesvol zijn in wat ze doen, en vergis je niet, het komt ze niet aanwaaien, het is voor beiden heel hard werken en ze moeten er veel voor opzij zetten. Ze waren er de bakermatten al voor aan het uitleggen met hun studies toen ze nog collega's van me waren. En jawel, ook ik heb een heel klein steentje, zeg maar een kiezeltje, bijgedragen aan hun enorme drive en doorzettingsvermogen om hun doel niet uit het oog te verliezen. Bij het geringste teken van enige lusteloosheid betreffende hun studie, stelde ik mijzelf als afschrikwekkend voorbeeld hoe je kunt eindigen als je niet blijft volharden, dat bleek voldoende en zie hier het resultaat, twee jonge mensen met een prachtige toekomst voor zich.

Marija en Robert in 2003

Marija op campagne

Robert met z'n behaalde Wings

Held

In 2004 kreeg de toen 6 jarige Oekraïense Andrej Senko van president Vladolf Poetin een horloge omdat op een conferentie jongeren Poetin vragen mochten stellen en de vraag van Andrej in de smaak viel bij hem. Andrej vroeg aan Poetin welke droom hij had en deze antwoordde: "Dat alle mensen gelukkig zijn en in vrede kunnen leven".

De inmiddels 16 jarige Andrej wil het horloge nu teruggeven aan Poetin. "Het horloge is niet meer iets om trots op te zijn, het is nu de getuigenis van een leugen", zegt hij. Hij hoopt dat hij de gelegenheid krijgt om het horloge terug te geven.

Deze jongen is voor mij een held door hiermee in de openbaarheid te treden als klein maar zeer moedig protest tegen de wandaden die zijn begaan door Poetin én die nog staan te gebeuren.

Mijn stem

Vandaag zijn de gemeenteraadsverkiezingen waar een lage opkomst van voorspeld is. In Nederland kennen we het stemrecht, dus je hebt de vrijheid om er voor te kiezen niet te gaan stemmen. Mensen die niet gaan stemmen hebben daar verschillende redenen voor, sommigen geloven niet in het kiessysteem zoals dat in Nederland is, maar door hier te wonen en te werken conformeren zij zich wel naar de Nederlandse samenleving waarvan zij onderdeel uitmaken en dus direct aan de door anderen gekozen bewindslieden en hun beleid. Ze zouden er ook voor kunnen kiezen om daar zelf initiatief in te nemen en dan iets op te starten om het anders te gaan doen of naar een land gaan waar het systeem beter past bij hun beeld daarover.

Weer anderen zeggen dat het 'toch niks uitmaakt' want 'ze' doen toch wat 'ze' zelf willen, de hond of de kat, we worden gebeten. Opvallend genoeg zijn dat vaak mensen wiens bestaan afhankelijk van 'ze' is omdat zij in een situatie zitten waarin ze niet zelf in hun onderhoud kunnen voorzien en dus worden ondersteund door diverse instanties, die met name, binnenkort, juist door de gemeente aangestuurd gaan worden.

Nodeloos te zeggen dat ik wel zal gaan stemmen omdat we dat recht hebben en ik dat een bijzonder voorrecht vind. Er zijn zoveel landen op de wereld waar dat recht niet is, of er is een stemplicht, zoals in bijvoorbeeld Noord Korea, waar alleen maar 'ja' ingevuld kan worden bij de enige kandidaat, en waar 'nee' ook heus wel kan, maar dan in een aparte ruimte waar men speciaal naar toe wordt geëscorteerd.

Zolang er mensen worden vervolgd, gemarteld, gevangen gezet of vermoord vanwege het feit dat zij zich inzetten, tegen de wil van hun regeringen in, voor vrije verkiezingen in hun land, wiens grote wens en levensdoel het is om het recht van stemmen te verwerven, zal ik mijn stem uitbrengen. Ik wil die in elkaar geslagen man of vrouw die in de gevangenis zit vanwege iets wat wij als vanzelfsprekend ervaren en waar we heel luchtig over doen in hun ogen durven kijken.

Showcase 2014

Net als vorig jaar de jaarlijkse uitvoering van de studenten van het Muziektheater Codarts bezocht en ik weet zeker dat ik namens vrienden Harry, Rick en Christian spreek als ik zeg dat we deze rollercoaster van bruisende energie met veel plezier hebben ondergaan, alle facetten van zang, dans, muziek en theater kwamen voorbij in een wervelende show van enthousiaste talentvolle jonge mensen.

Het begon heel bijzonder met het openingslied uit de musical "The Book Of Mormon" , die ik vorig jaar in Toronto heb gezien en daarna hebben we ons laten meevoeren in prachtig gezongen solo's, krachtige samenzang, van musical tot country, synthpop tot cabaret. Boeiende choreografieën, veel humor, maar ook zeker hele mooie momenten. Door de avond heen liepen verschillende rode draden. Mooi en vol hoop was het lied van de 7 vierdejaars studenten Cecilia, Erlijn, Eke, Renée, Sofie, Milène en Cathalijne waarin ze vroegen 'let me be your superstar' En zeer aangrijpend was de monoloog van derdejaars student  Lisse Knaapen die een verhaal vertelde vanuit de positie van een vluchteling, dat kwam wel even aan. 

Verder geniet ik altijd van het plezier wat deze studenten hebben in het spelen voor publiek, dat heerlijke enthousiasme, het snel kunnen schakelen tussen de diverse disciplines, na een prachtige solo weer opgaan in het ensemble om samen weer iets schitterends neer te zetten. Alle jongens en meiden, ook die van de band, jullie zijn geweldig!

Volgend jaar zijn we er zeker weer bij!

Jong

Zou ik weer jong willen zijn? Ik ben nog wel niet stok maar ook zeker niet meer piep, en van de week kwam die vraag plots in me op, en het antwoord verbaasde me zelf eigenlijk, want het antwoord was: 'Nee, in godsnaam, nee!' Maar om het even te nuanceren, ik zou in deze tijd niet jong willen zijn. Ik zou alleen weer jong willen zijn in de tijd dat ik het ook was, die tijd snapte ik als jongmens, ik zou me nu geen raad weten.

Hoe ouder je wordt, hoe minder je hoeft, dus kan ik mij als aankomend bejaarde goed handhaven in de tijd van nu en pik de dingen er uit die ik leuk vind, de jongeren van nu moeten daarentegen heel veel, meer dan wij vroeger en zekerheden die vroeger voor ons golden bestaan niet meer of staan op losse schroeven. 

Ook is het zo dat het verschil tussen oud en jong wat is vervaagd, vijftig is het nieuwe dertig zeg maar, ouderen waren vroeger echt oud terwijl dat nu vaak vitale mensen zijn die midden in het leven staan. Dat moet natuurlijk niet tot in het oneindige doorgaan, want dan krijg je het soort excessen als in het programma waarin obesitas moeders er net zo uit willen zien als hun tienerdochters, en dat zijn vrij onsmakelijke beelden. Datzelfde geldt ook voor mannen trouwens. Voor iedereen is het mogelijk om waardig oud te worden, alleen is daar een beetje discipline voor nodig, maar sommigen vinden zichzelf dat blijkbaar niet waard. Het is een keuze.

Nu ik zelf langzaam richting het nieuwe dertig ga merk ik dat ik goed in mijn vel zit, ik ben dus blij niet meer jong te zijn, ik moet er niet aan denken dat ik nog zou moeten rondhangen in disco's. Ik kan me herinneren dat, toen wij de koningen van de dansvloer waren, er van die mannen rondliepen die ver over de houdbaarheidsdatum heen waren en waarvan we toen tegen elkaar zeiden: "Sla me in m'n gezicht als ik op die leeftijd hier nog rondloop". Toch ben ik bang dat er vrienden uit die tijd zijn die dat toen ook vonden nu echter nog steeds dit soort etablissementen frequenteren, ze hebben de klok niet horen luiden. Gelukkig heb ik die behoefte niet meer, er zijn zoveel leuke andere dingen voor in de plaats gekomen met vrienden en vriendinnen die ook zijn meegegroeid met hun interesses: theater, musea, etentjes al dan niet bij vrienden thuis, daagjes of weekendjes weg.

Maar, zoals Annie M.G. Schmidt het al aanraadde, heb ik wel het kind in mezelf bewaard, en kan ik soms nog kinderlijk enthousiast worden van dingen, en dat is ook goed, en als ik eerlijk ben en er zou een teletijdmachine bestaan, zoals die van professor Barabas, en ik zou weer jong kunnen zijn in de tijd van mijn jeugd, dan zou ik, die toch wel enige vliegangst ken, er in stappen en me laten terugflitsen om het nog één keer te beleven, maar dat kan natuurlijk ook mijn nostalgische inslag zijn die hier spreekt.

Koning van de dansvloer.

Herinnert U zich deze nog #46

EMLY STAR(R)

'"NO NO SHERIFF"

1978

Aantal weken: 7

Hoogtse positie: 34

De Vlaamse Marie-Christine Mareels treedt aanvankelijk op onder de naam 'Heidi', in 1975 ontmoette ze producer Tony Winter die haar artiestennaam meteen veranderde in Emly Star, waar later nog een r aan werd toegevoegd. Haar bekendste hit is dit "No No Sheriff". In 1980 doet ze namens België mee aan het World Popular Song Festival in Tokyo en werd er 8e, het jaar er na kwam ze uit voor België op het Eurovisie Songfestival met het in Vlaams/Nederlands gezongen nummer "Samson" en behaalde er de 13e plaats mee.

Emly is nu 56 jaar en heeft jaren gelden haar zangcarrière al beëindigd, samen met Tony, nu haar man, werken ze als 'Globe Show Center', een bedrijf dat een televisiestudiocomplex omvat en ook showbizzapparatuur verhuurt en speciale evenementen organiseert in binnen-, en buitenland.

Sferisch

SFERISCH
1) Bol 2) Bolvormig 3) Bolrond 4) Bolle vorm 5) Kogelrond 6) Rond 

"We hebben een heel album gemaakt en dit vonden we het mooist. We kiezen voor sferisch" aldus zanger Waylon over het liedje "Calm After The Storm" waarmee hij samen met Ilse DeLange Nederland zal vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival in mei. Sferisch, wat hij ermee wilde zeggen was mij niet helemaal duidelijk. Goed, het liedje dan maar, het begon, het eindigde en daartussen gebeurde er niets, nou ja ze brachten het door henzelf uitgezochte liedje en in dat liedje gebeurde niks, ten eerste was het niet te verstaan, het was een soort van gemurmel in de microfoon, daarnaast zat er geen kop, geen opbouw, en geen staart aan, saai, geen dynamiek, ook niet tussen Waylon en Ilse. Landen die bij ons in de voorronde zitten kunnen blij zijn dat er al één kandidaat minder is waar ze zich druk om hoeven maken.

In het gesprekje aan tafel sprak lichaamstaal van beiden boekdelen, een overcompenserende adhd-achtige Ilse en een Waylon die duidelijk nu al spijt heeft dat ie dit hele Eurovisiegebeuren in zijn handen heeft laten frommelen, dat gaat nog wat worden als de man wordt blootgesteld aan die hysterische Eurovisie-achterban in Denemarken. Stukjes van een aantal concurrenten van zo'n 15 seconden maakten duidelijk dat die in die korte tijd meer sprankelden en bruisden dan 3 minuten kalmte na de storm.

De ons-kent-ons in omroep,- en muziekland, nooit te beroerd om over elkaar de loftrompet af te steken al is het nog zo vreselijk, bleken daar nu nogal wat moeite mee te hebben. 'gewaagd', 'bijzonder', 'nog niet helemaal overtuigd' en meer van dat soort holle frasen werden veelvuldig gebezigd.

Het gaat 'm niet worden. Is dat erg? Welnee, al doet Nederland niet mee, ik kijk toch wel naar het songfestival, in tegenstelling tot wat in de voetbalwereld een must is, is chauvinisme niet gebruikelijk bij het Eurovisie Songfestival, reden ook dat alle abri's in Nederland heel bleven toen Willeke Alberti in 1994 maar op 4 punten bleef steken, en niemand Ierse pubs ging plunderen toen de Ierse cameraploeg Ruth Jacott zo slecht in beeld hadden gebracht het jaar ervoor. Waren voetbalsupporters maar meer als Eurovisie-fans, de wereld zou er een betere plaats van worden.

Ik heb toch nog even de uiteindelijke versie beluisterd van het lied én de nog steeds onverstaanbare tekst gegoogeld, maar het voegde niets toe, het blijft een nietszeggend nummer met een raadselachtige tekst, net zo raadselachtig als het waarom van de Amish-outfit van Waylon.

Nutteloze weetjes

Een voorbehoedmiddel heet in het Duits
'Schwangerschaftsverhütungsmittel'. Tegen de tijd
dat je het gezegd hebt is het al te laat.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De kern van de zon is zo heet dat een stukje ter grootte van
een speldenknop iemand op een afstand van 160 kilometer
zou kunnen doden.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De vingers van een geoefende typist(e) leggen per dag zo'n
25 kilometer af.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In de Verenigde Staten wordt geen enkel boek zo vaak
uit winkels gestolen als de bijbel.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Nadat Birma door het Britse rijk was ingelijfd noemden de
in sarongs gehulde Birma-mannen hun nieuwe heersers
'broekmannen'
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Tot het einde van de vijftiende eeuw betekende het Engelse
'girl' alleen 'kind'. Jongens werden 'knave girls' genoemd en
meisjes waren 'gay girls'.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De echte voornaam van Oprah Winfrey is Orpah (naar de
zuster van Ruth in de bijbel), maar niemand spelde haar naam
correct en na verloop van tijd schikte ze zich in het
onvermijdelijke.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In 1987 wist American Airlines 40.000 dollar te besparen door
één olijf minder in de salades voor de eerste klasse te doen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Als we alle tijd die we met onze ogen hebben geknipperd bij
elkaar optellen, hebben we 1,2 jaar van ons wakende leven
in absolute duisternis doorgebracht.

Moe d'r dag

Gisteren had mijn moeder terugkomdag in het ziekenhuis, normaal doet mijn zus dit soort dingen, maar die is door haar rug gegaan en dus tijdelijk uitgeschakeld, zodat ik ben ingesprongen. 's-Morgens eerst boodschapjes gedaan voor mijn moeder en om iets na tienen melde ik me voor een bakje koffie. Met de taxi naar het ziekenhuis, waar we vrij snel al aan de beurt waren. De kleinschaligheid van het Capelse leven werd duidelijk toen de dienstdoende verpleegster nog precies wist hoe de onderzoekstafel moest staan zodat het voor mijn moeder prettig was. De dokter was zeer tevreden, en dan zijn wij dat ook. Over 4 maanden mag ze nog eens terug om haar aderen door te meten.

Omdat het heel mooi weer was en mijn moeder nog wat boodschappen was vergeten door te geven en ik zelf toch ook nog moest zijn we samen weer op pad gegaan, maar eerst, omdat we nu toch aan het ritten waren, naar het gemeentehuis om een aanvraag te doen voor enige aanpassingen aan de stoep voor haar deur, die is nu zo schuin dat ze er niet goed af durft, als je de rollator er op zet rolt die er vanzelf af, en dat kan de bedoeling niet zijn, bovendien moet er nu steeds iemand bij zijn als ze er uit wil en kan ze niet zelf alleen uit huis, en ook dat is niet zoals het moet. (Om even een indruk te geven: toen ik weer naar huis ging aan het eind van de middag, gleed ik ook bijna onderuit, laat staan een hoog bejaarde dame die slecht ter been is)
We konden na drie kwartier terecht, om de tijd te doden even op een terrasje gezeten in eerste instantie voor een broodje, maar dat duurde zo lang dat het bij een kopje koffie is gebleven. Formulieren gekregen, ingevuld, opgestuurd en nu maar afwachten.

Via mijn huis, om mijn boodschappenbriefje te halen, naar Lidl en Albert Heijn, en terwijl mijn moeder buiten in haar scootmobiel aan het wachten was op mij, kwam onze huisarts die visite aan het rijden was op zijn fiets (!) langs en zwaaide uitbundig naar mijn moeder en stopte even om een praatje te maken, wederom een dokter Deen moment in het dorpse Capelle. In het stralende zonnige weer mama weer thuis gebracht nog even een bakje gedronken en toen weer op huis aan.

Dus het was zomaar ineens onverwacht moe d'r dag, want zoals ze al jaren zegt over moederdag, waar ze niet zo'n belang aan hecht: "Moeder ben je niet één dag per jaar, maar het hele jaar door". En zo is het.

Kijk ze es gaan!

Nee! Echt waar? Tssss...

Nieuws wat geen nieuws is, het blijft me verbazen dat iets wordt gebracht alsof het een grootse ontdekking is terwijl het juist een bevestiging is van iets wat iedereen al weet. Ieder jaar komt het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) met een allochtonenpercentage over hoe zij in de samenleving staan en functioneren. Om het jaar gaat het om criminaliteitscijfers en daar blijkt dan steevast uit dat het percentage allochtonen is oververtegenwoordigd in vergelijking met autochtonen, dat weet iedereen al, maar het wordt gebracht alsof het pas ontdekt is en, met name linkse, politici reageren dan 'geschokt' en 'verbaast'. Dat onderzoekje hadden we dus vorig jaar en komt in 2015 weer, dit jaar kwam het SCP naar buiten met het 'nieuws' dat de werkeloosheid onder, met name niet westerse allochtonen, ruim 3 maal zo hoog is als onder autochtonen.

Vooral onder jongeren en met name Marokkanen doet zich dit het meest voor. Ik ben niet van mijn stoel gevallen van verbazing, nogmaals het zijn bevestigingen van feiten die voor niemand verrassend zijn, het is een optelsom van een aantal factoren die zich in een vicieuze cirkel voortbewegen. Schooluitval en, zo leerden we vorig jaar van het SCP, criminaliteit is onder deze groep het hoogst, allochtonen zijn ook vaker afhankelijk van een bijstandsuitkering dan autochtonen (12 tegen 2 procent volgens het SCP). Het gevolg is dat werkgevers die minder goede ervaringen met deze groep hebben liever geen allochtonen meer willen aannemen.

We kunnen wel stellen dat de multiculturele samenleving die men ooit voor ogen had jammerlijk is mislukt door mensen die gewoon weigeren te participeren in de westerse maatschappij, maar enkel de lusten en niet de lasten ervan willen.
Het is ongelofelijk jammer dat deze groep het ook voor allochtonen verpest die wel gestudeerd hebben, zich verre houden van criminaliteit en die dolgraag zouden willen gaan werken. Deze mensen moeten zich dubbel zo hard bewijzen. Is dat eerlijk? Moeten we dat gewoon vinden? Twee keer nee. Maar zo steekt het nu eenmaal in elkaar, de kwaaien verpesten het voor de goeden, denk alleen maar aan die Marokkaanse vrouw die een wijnbar opende, die dus aan het ondernemen was en door haar achterban met de dood is bedreigd.

Een voorbeeld dichter bij huis: van de 4 allochtone stagiaires die op mijn werk stage lopen is er één die we zo zouden willen aannemen, een voorbeeldig meisje met eigen initiatief, leergierig, punctueel, kortom iemand die heel graag wil. Van de andere drie is hun stage geplaveid met, afzeggingen, doktersbezoeken, onverwachte ziektes, plotselinge afspraken, afwezigheid zonder opgaaf van reden, etc.
In het klein kloppen de percentages van het SCP dus ook.

Blijf je dus richten op de persoon, niet alle allochtonen zijn gelijk, net zoals niet alle autochtonen gelijk zijn. De percentages van het SCP zijn niet verrassend en geven geen vrolijk beeld weer, maar we moeten er mee dealen. Het wordt tijd dat iedereen die wil, autochtoon of allochtoon, de kans krijgt. De linkse aanpak door allochtonen als zielige onmondige mensen te zien die gepamperd moeten worden zijn we nu toch hoop ik wel voorbij, er zijn genoeg voorbeelden in de maatschappij op alle niveau's van succesvolle allochtonen die als lichtend voorbeeld kunnen dienen.

Ook als allochtoon kun je burgemeester worden.....

.....of koningin!

Tegeltjeswijsheid 114

Verbeter de wereld....

Als contemplatief mens is het mij opgevallen dat ik als BAer die bovendien BKL (BewustKinderLoos) is me meer om het milieu bekommer dan mensen die, al dan niet bewust, nageslacht hebben voortgebracht. Ik maak dat op uit het feit dat ik keurig mijn afval gescheiden aanbied, glas werp ik in de glasbak, papier gaat in de papiercontainer en het plastic verdwijnt in de daarvoor bestemde bakken.

Mensen die ik op een geërgerde toon hoor verkondigen dat ze dat niet doen en het ook zeker niet van plan zijn (Ja dáhág, daar heb ik geen zin in hoor!) zijn bijna zonder uitzondering mensen met kinderen en soms zelfs al (achter)kleinkinderen, waarvan je zou verwachten dat zij de wereld voor hun nazaten wat netter willen achterlaten, of in ieder geval doen wat in hun vermogen ligt om dat te bereiken.

Ik vind dat vrij opmerkelijk, het zijn denk ik dezelfde mensen met een 'baby-aan-boord' sticker op hun auto of die, als er een baby is geboren, met stickers op de buitendeur kenbaar maken dat 'hier niet gerookt' wordt, maar als je op de 2e verjaardag van het kind komt ziet het er blauw van de rook. Hun zorg voor de vrucht uit hun schoot en de wereld waarin het opgroeit kent duidelijk een limiet.

Dus mocht er in de kringen van de (grote) gezinnen mensen zijn die BAers in het algemeen op zichzelf gerichte types vinden zonder enig verantwoordelijkheidsgevoel, denk dan even na of jij zelf wel je verantwoordelijkheid neemt en dat lege potje augurkjes niet tussen het gewone huisvuil deponeert, én van het afval gescheiden inleveren meteen een mooi opvoedmoment maakt.

Toen en Nu: Willy Dobbe

Voor mensen van mijn generatie doet de naam Willy Dobbe beelden oproepen van grote TV shows uit de jaren 70 die zij presenteerde. Torenhoog haar, enorme terlenka avondjurken en zeer welbespraakt, dat was Willy ten voeten uit. Opeens was ze weg, daar heeft ze vorig jaar in een interview een toelichting op gegeven

"Ik sloot elk jaar een contract af voor elf maanden, dat was in die tijd gebruikelijk. In 1988 kwam een nieuwe ster de TROS versterken, Linda de Mol. Jong, blond en spontaan. Ik dacht: die gaat het maken, nu hebben ze mij niet meer nodig. Ik had geen zin om opmerkingen te krijgen als: 'Wanneer stopt u ermee?' Ik wilde op mijn hoogtepunt stoppen en dan liever een jaar te vroeg dan een dag te laat. Toen ik dat najaar weer aan de onderhandelingstafel zat voor het nieuwe seizoen zei ik heel simpel: 'Laat maar zitten, ik stop ermee'. En dat was dat. Van die beslissing heb ik nooit spijt gehad, want als ik er op terugkijk, is het een fantastische tijd geweest en ik heb ontzettend veel mooie dingen mogen meemaken".

Wim T. Schippers had in verschillende VPRO-series als running gag een studioplantsoentje waar buitenscènes zich afspeelden het Willy Dobbeplantsoen genoemd. Toen er in Olst een echt Willy Dobbeplantsoen kwam, bleek Willy over een groot gevoel voor humor te beschikken en was samen met Wim bij de opening van het plantsoen aanwezig, en ook toen in 2007 het 10-jarig bestaan van het plantsoen werd gevierd was Willy van de partij. Willy Dobbe is nu 70 jaar.

Ondertussen ergens anders

Vandaag begint de 79e boekenweek met als thema 'Reizen' onder de noemer 'Ondertussen ergens anders'. Zelf vind ik dat bijna ieder boek wel onder dit thema valt, want als je niet over reizen leest of fysiek op reis gaat, reis je nog altijd in je hoofd naar en door de wereld die er door de auteur van een boek wordt geschapen.

In de boekhandel krijg je bij aankoop van €12.50 aan boeken het boekenweekgeschenk cadeau, let wel, je krijgt het boekje gratis, maar het is een misverstand dat het boekje ook gratis aan de boekhandel wordt verstrekt, die betaald daar wel degelijk voor, dit voor de mensen die, meestal ongefundeerd, menen 'recht' te hebben op 2 of meer gratis boekenweekgeschenken.

Het boekenweekgeschenk is geschreven door de veel geprezen auteur Tommy Wieringa, die in 1995 zijn debuut maakte en in 2005 doorbrak met zijn roman 'Joe Speedboat'. In 2013 ontving Tommy de Libris Literatuurprijs alsmede de Prijs van de Lezersjury van de Gouden Boekenuil voor zijn roman "Dit Zijn De Namen'. De titel van het geschenk is "Een Mooie Jonge Vrouw".

Met het boekje kun je op zondag 16 maart gratis met de trein reizen.

Tommy Wieringa

Voor zover nu bekend

Omdat ik het algemeen rechtse idee heb dat je voor jezelf moet zorgen en niet volledig afhankelijk moet willen zijn van de overheid heb ik ooit jaren geleden een polis afgesloten die mij later als pensionado aanvulling gaat geven op het kleine pensioen wat ik aan het opbouwen ben als werkend mensch. Maar jaren geleden was het gebruikelijk dat je ging stoppen in het jaar dat je 65 werd, een erg overzichtelijk vooruitzicht, waaraan we nu refereren als 'the good old days', want het zal niemand ontgaan zijn dat die zekerheid volledig op de schop is gegaan.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nieuws en de discussies hierover wel tot me neem, maar er niet bot bovenop zit. Ik ga er van uit dat het tegen die tijd dat ik in die leeftijdscategorie ga komen de visie hierover al minstens 4 keer veranderd zal zijn en we gewoon zullen moeten meeveren met wat er dan besloten is. Ik kan me zo voorstellen dat er wel een eind zit aan tot hoe oud mensen moeten blijven werken, het moet wel esthetisch verantwoord blijven, en laten we niet vergeten dat jongeren ook wel eens aan de bak willen.

Pijnlijk duidelijk werd me dat er nog veel vaagheid is over dit onderwerp toen ik afgelopen week post ontving van de maatschappij waarbij de polis is afgesloten. Vanaf 1 januari 2014 is de einddatum van de polis opgerekt naar het jaar waarin, stapsgewijs wordt opgebouwd naar 67 jarige leeftijd. Helder is wel dat de waarde welke is opgebouwd tot 31 december 2013 wél al op 65 jarige leeftijd kan worden uitgekeerd, maar op de tabel waarin de stappen stonden waarin de verhoging van de AOW-leeftijd werd vermeld stond achter het jaartal waar ik onder val het enigszins onheilspellende 'voor zover nu bekend'. Ay, we zijn er dus nog niet....

On Golden Pond

Zou Jenny er weer bij zijn? Dat was de vraag die Harry en ik ons stelden toen we gisterenavond naar het theater gingen voor het toneelstuk "On Golden Pond". Jenny Arean, die samen met Bram van der Vlugt de hoofdrol vertolkt, had in januari haar schouder gebroken en was daardoor enige tijd uit de roulatie, haar rol werd overgenomen door Liz Snoijink. Maar dit stuk hadden we uitgezocht, vooral omdat Jenny er in speelt, en ze was er! Voor de 79 jarig Bram van der Vlugt is dit de laatste reizende voorstelling die hij doet.

Het was heerlijk om deze twee mensen, die hun sporen in het theater ruimschoots hebben verdiend, te zien spelen in dit mooie van knappe humoristische teksten voorziene stuk. Paul van Vliet heeft daarvoor getekend. Oorspronkelijk is het een Amerikaans stuk uit 1979 welke in 1981 is verfilmd met Katharine Hepburn en Henry Fonda.
Het gaat over het oudere stel Norman en Ethel die de zomer doorbrengen in hun zomerhuis aan het meer, Norman wordt steeds vergeetachtiger en is een wat narrige man die opbloeit als zijn dochter op bezoek komt met haar nieuwe vriend en diens zoontje. Met name het zoontje zorgt ervoor dat Norman weer wat zin krijgt in het leven. We hebben er erg van genoten, en wat fijn dat Jenny er weer bij kan zijn, naar ik begreep pas weer sinds kort.

Herinnert U zich deze nog? #45

TRINITY

"WE LOVE THE PIRATE STATIONS"

1977

Aantal weken: 5

Hoogste positie: 28

Trinity was een Belgische groep bestaande uit Sofie Verbruggen, Fred Beeckmans en Bob Baelemans. van 1975 t/m 1978 hebben ze 7 hits gescoord waarna ze het voor gezien hielden. Hun grootste hit was "002 345 709", maar ik vind dit singletje hun leukste liedje. 

Het is een door Hans van Hemert afgestofte versie van een hit van de groep Roaring Sixties uit 1966. 

In 1977 deed Trinity mee aan de Belgische voorronde voor het Eurovisie Songfestival met het nummer "Drop Drop Drop", ze eindigden op de 2e plaats achter Dream Express. 

Sofie is na het uiteenvallen van de groep als solozangeres verder gegaan, Fred is gaan werken als producent en songwriter en ook Bob is verder gegaan in de muziek en heeft samengewerkt met Urbanus. Fred en Bob hebben samen vóór Trinity in de groep Pebbles gezeten die in 1968 een grote hit hadden met "Seven Horses In The Sky"

Tegeltjeswijsheid 113