Omringd door gekken week 5

Urk, daar waar je vader tevens je opa of broer kan zijn, waar de gristen-extremisten wel geloven in en bang zijn voor een oppermachtig sprookjesfiguur, maar niet geloven in een pandemisch virus en/of de maatregelen daartegen en daarom vernielingen aanrichten en hulpverleners belagen en zelfs een corona testcentrum in de as hebben gelegd. Is het een idee om het weer te laten afzinken in zee en het virus er gewoon z'n gang te laten gaan?

Apple waarschuwt om hun iPhone 12 minstens 15 tot 30 centimeter van pacemakers vandaan te houden. Deze zouden slecht reageren op de magneten die in de iPhone 12 zijn verwerkt. 

Er wordt zo hier en daar geroepen om inzet van het leger bij de rellen. Die laat weten nog niet te zijn gevraagd maar zegt ook niet opgeleid te zijn voor de-escalerend handelen. Fijn, dat weet het rapaille dan ook weer. 

In Rusland is Elena Kalinina in de boeien geslagen vanwege het organiseren van een 'massa bijeenkomst' in haar tuin. Die bestond uit een aantal sneeuwpoppen met borden waarop anti-Poetin teksten te lezen waren.

Voetbalhooligans en boeren die zelf meer dan eens vernielingen in verschillende steden hebben aangericht, menen daar denk ik het alleenrecht op te hebben. Want nu vinden ze dat ze hun steden moeten verdedigen tegen de avondklok-tokkies. Nah, ik ben niet zo overtuigd, ik vermoed dat ze het rellen een beetje missen. 

Het was vorig jaar april al bekend dat er een lek in het systeem van de GGD aanwezig is, wat pas afgelopen week naar buiten is gekomen. De privégegevens van de ruim 8 miljoen mensen die coronatesten hebben laten afnemen worden illegaal op internet verhandeld. Hugo de Jonge zei schouderophalend dat dat nu eenmaal kan gebeuren. 

Het is verkiezingstijd! Dus daarom is het helemaal niet singulier dat de demissionair minister van Financiën Wopke Hoekstra zich buiten zijn vakgebied begeeft en met overmoedige stelligheid voor zijn beurt praat en vermeldt dat de basisscholen zéker opengaan op 8 februari. Demissionair minister van Onderwijs Arie Slob die er écht over gaat wacht liever even op het advies van het OMT. 

Primair Onderwijs-raad meent dat kinderen jaren bijles nodig hebben vanwege de paar maanden dat er nu online onderwijs wordt gegeven. Jaren. 

Tegeltjeswijsheid 383

 

Toen was geluk... #78

Mensen van mijn leeftijd weten het vast nog wel, bij de aanschaf van een nieuwe televisie kon je gerust een avond reserveren voor het instellen van de kanalen. Ik mijn prilste jeugd waren er maar twee televisienetten, dus dat was te overzien, maar toen wij in de jaren tachtig plots over de landsgrenzen heen konden kijken en ook België, Duitsland en Engeland konden ontvangen, was je wel even bezig. Met de televisiegids in de aanslag moest je aan een wieltje draaien die ook weer op drie verschillende frequenties in te stellen was, om te zien welk net je had gevonden. En aan de tv zelf, hè, een afstandsbediening was er nog niet. 

Toen mijn vader dat ging doen, ging mijn moeder in de achterkamer zitten, ze kon niet tegen die ruis en dat flikkerende beeldscherm. Zelf heb ik het ook zo moeten doen toen ik op mezelf ging wonen. Heden ten dage met de KPN-tv ontvanger plug je in en voilà alle 338, of weet ik hoeveel, zenders zijn direct in glashelder beeld te zien. Zelf kijk ik eigenlijk alleen NPO 1, 2 en 3 en sinds ik heb ontdekt dat een aantal cabaretiers hun ziel aan de duivel hebben verkocht soms ook naar een commerciële zender omdat daar hun theatershows op worden uitgezonden, met, o gruwel, reclame tussendoor.

Dus toen vrienden Rick en Chris vorige week met een tv aankwamen was het een kwestie van tv ontpluggen andere tv inpluggen en hup meteen alle zenders op de juiste kanalen. Zelfs de reeds opgenomen programma's bleven in het KPN-boxje staan. Als kind uit de tijd van twee netten met behalve op woensdag- en zaterdagmiddag enkel 's avonds tv en op zondag nooit STER-reclame blijf ik dat iets Startrekkerigs vinden. 

Niemand in de stad

 'Niemand In De Stad' is een roman van Philip Huff uit 2012 en het gaat over het studentenleven in Amsterdam, en met name de drie vrienden Philip Hofman, Matt de Jager en Jacob van Wijnbergen. Het is enigszins autobiografisch waarbij Philip Hofman het alter ego van de schrijver is. Het boek werd heel goed ontvangen en Philip kreeg in 2013 de Diorapthe Jongerenliteratuurprijs voor het boek. 

In 2018 is het boek verfilmd en ik wilde destijds de film graag gaan zien in de bioscoop, maar op een of andere manier is dat er niet van gekomen, maar onlangs was ie op tv en heb ik van de week de film gezien. Een bioscoop is trouwens een zaal met stoelen waar men vroeger met tientallen tot honderden mensen tegelijk in één ruimte op een groot scherm een film ging bekijken op van te voren besproken plaatsen. Men kon gerust naast vreemden zitten zonder anderhalve meter afstand en zonder het dragen van een mondkapje. 

De film, geregisseerd door Michiel van Erp, werd eveneens heel goed ontvangen en heeft verschillende prijzen en nominaties in de wacht gesleept, en terecht. Wat een prachtige film die ogenschijnlijk over het brallende studentenleven gaat, maar er zitten verschillende lagen in en met name de drie hoofdpersonages gaan ieder op hun eigen manier gesteund door elkaar op weg naar het volwassen worden.

Minne Koole studeerde in 2017 af aan de  Amsterdamse Toneel en Kleinkunst Academie en speelt in deze film de hoofdrol van Philip, wat hem meteen een Gouden Kalf-nominatie opleverde. Philip is een kwetsbare wat onzekere jongen die met vallen en opstaan het leven leert kennen. Chris Peters speelt Jacob en ook hij studeerde in 2017 af en had in 2016 al de titelrol in de film 'Tonio'. Jonas Smulders (Matt) heeft sinds 2011 al in verschillende tv-series en films gespeeld. Met z'n drieën zetten ze drie vrienden neer die er voor elkaar zijn, door dik en dun, maar kennen ze elkaar nou echt zo heel goed? Of zijn er toch zaken die ze niet van elkaar weten? In de kleine bijrollen van de ouders zijn niet de minste acteurs gecast.

Ik kan u de film van harte aanbevelen. U moet wel even door één van de eerste scènes heen waarin Jacob een, laten we zeggen, bijzondere weddenschap aangaat, maar daarna kunt u zich laten meevoeren met dit mooie verhaal over vriendschap en volwassen worden.

Chris Peters, Minne Koole en Jonas Smulders.

Het heet hier Holland

Ik weet niet hoe het met u zit, maar ik heb het journaal gisteravond niet met droge ogen kunnen bekijken, wat krijgen ondernemers, die het nu al zo moeilijk hebben, nog een flinke trap na van die hersenloze neanderthalers die rampokkend door de diverse steden trekken. Om het allemaal toch wat lucht en licht te geven in deze verbazingwekkende tijden deel ik graag met u de tekst 'Het Heet Hier Holland' van de onvolprezen tekstdichter en zanger Robert Long. 

Het Heet Hier Holland

Het heet hier Holland
En cultuur is hier een voetbal
Of om precies te zijn de dingen erom heen
En van het oosten tot het westen
Ziet men na afloop nog de resten
Van zo'n cultureel festijn
Omdat we toffe jongens zijn
Men heeft een rookbom onder het jackje
Men toont een spandoek
Met een licht fascistisch trekje
Men sloopt een treintje
Gewoon een geintje
En slaat elkander op het bekje

Het heet hier Holland
En de heer is hier een toren
Een hoge toren met een klok
En glas in lood
En van het noorden tot het zuiden
Laat men die klok op zondag luiden
Dat is voor sommige het sein
Een uurtje christelijk te zijn
Men zingt een liedje, doet een gebedje
En gooit een gulden in de kosters nieuwe petje
Men krijgt de zegen

Kan er weer tegen
Het is een ritueel verzetje

Het heet hier Holland
Met wel zeven soorten vrouwen
Van onbewust gehuwd tot radicale pot
Men eist het recht om vrouw te wezen
Maar zonder koken, zonder kezen
Men hangt de c cup aan de lijn
Om minder lustobject te zijn
Men strijd zijn strijdje
En zingt erbijtje
Elke actie heeft z'n eigen melodijtje
Geen man, nee dank je

Een spermabankje
Da's geen gelul en toch een eitje

Het heet hier Holland
En ik kanker er zo vaak op
Nou ja, wat wil je als je
Ergens iets om geeft
Want waar je gek op bent kastijd je
En wat je niet bevalt bestrijd je
Maar ook al schreeuw ik moord en brand
Het blijft het fijnste pokkeland
Met z'n hacheetje, met z'n wwtje, 

En z'n Privé, z'n IKV, z'n domineetje
Al denk ik dikwijls, lik toch m'n reetje
Ik hou van Holland aan het zeetje

© Robert Long

Het volk

Het kan u niet zijn ontgaan, sinds het ingaan van de avondklok, de vernielingen, plunderingen en het met stenen, vuurwerk en eigenlijk alles wat voorhanden is gooien naar politie en andere ordehandhavers. Politiepaarden worden ook niet ontzien en met ploertendoders mishandeld door de onderste laag van de onderste laag van de bevolking. Ik blijf het maar herhalen tegen u en mezelf dat die luide groep laagschedeligen maar een heel klein deel is van de bevolking, ook al vinden ze zelf dat zij 'het volk' vertegenwoordigen. Ik merkte en schrok ervan dat ik voor een moment dacht dat het wenselijk zou zijn om het nekschot weer in te gaan voeren. Ik, die alles wat leeft respecteer en zelfs wespen, bijen, spinnen enzovoort als ze in huis verzeild zijn geraakt buiten zet. Nou ja, behalve muggen dan, die breng ik om met een elektrisch stroomstootje. Je zou die éénhersencellige ordeloze groep de muggen van de mensheid kunnen noemen, lastig, nadrukkelijk aanwezig en zonder duidelijk aanwijsbaar doel op aarde gezet. 

Wat me wel een heel goed plan lijkt is om deze mensen te laten helpen en dan bedoel ik steriliseren. Dit zijn niet de genen waarvan je wilt dat ze worden doorgegeven. Juist deze groep die bij monde van hun leiders tegen homeopatische verdunning is zou daar zo enorm bij gebaat zijn, het kan niet verdunt genoeg raken. Al is het alleen maar om de vreselijke slechte kledingsmaak die zij hebben, want wat zien ze er uit. Allemaal in dezelfde zwarte hoodie op dezelfde soort donkere afzichtelijke broeken. Vroeger tot ver in de jaren zestig werd dagelijks zwarte kleding enkel gedragen door mensen boven de veertig om aan te geven dat hun leven wel voorbij was, maar tegenwoordig is het het uniform van de rellende criminele hooligans. 

Dit alles gezegd hebbende laten we voor eens en altijd duidelijk maken dat dit uitschot niet 'het volk' is, laat staan dat zij 'het volk' vertegenwoordigen in hun chronische onvrede over van alles. In het zwaar geteisterde Eindhoven zijn maandag tientallen bewoners van die stad  met bezems naar de plekken gekomen waar zo ontzettend is huisgehouden om de medewerkers van de stadsreiniging te helpen met opruimen. Dát, lieve mensen, is 'het volk'. 

Ongearticuleerde klanken uitstotende simpletons..

Eindhovenaren die helpen alles weer op te ruimen. 

Greenwheels

Vanwege een verdrietige gebeurtenis was ik geïnviteerd om afgelopen donderdag naar Haarlem te komen. Reizen in tijden van pandemie, alleen noodzakelijke vanzelfsprekend, en dat was dit. Omdat ik geen auto heb zou ik met het openbaar vervoer moeten, maar dat voelde niet oké. Sinds de corona uitbraak heb ik dat niet meer gedaan, maar nood breekt wetten. Toen bedacht ik me opeens dat ik al jaren, voor een luttel bedrag per maand, lid ben van Greenwheels en dit was een uitgelezen gelegenheid om er weer eens gebruik van te maken. De laatste keer is zeker vier of vijf jaar geleden geweest, als het niet langer is, dus ik las nog even alles door over hoe het ook alweer ging.

Na het besluit om een Greenwheelsauto te reserveren viel ook het unheimische gevoel van me af wat ik had vanwege het vooruitzicht met het openbaar vervoer te moeten. De reis naar Haarlem in de Greenwheelsauto zou, als er een camera op gericht zou zijn geweest, ontelbare hits hebben gescoord op YouTube. Het begon al na aankomst bij de auto, het was een ander merk geworden in de loop der jaren. Voorheen waren het, geloof ik, Peugeots en nu is het een VW-Up. Auto ontgrendeld en op de boardcomputer mijn code ingetoetst zodat de contactsleutel vrij komt. Nou ja, sleutel, het was een plastic dingetje. Hoe moet ik nu de auto starten? Voorbijgangers zagen een man van middelbare leeftijd het plastic dingetje langs de stuurkolom bewegen in de hoop dat de auto zou gaan starten, vervolgens ben ik op wat knoppen gaan drukken omdat ik vagelijk wel eens had gehoord/gezien dat er ook auto's zijn die zo starten, maar niks. En toen, als was het magie, verscheen er ineens een sleutelbaard uit het plasticje. Het bleek een zogenaamde 'klapsleutel' te zijn en er zat een knopje op welke ik bij toeval had ingedrukt en voilá. 

Nou, starten deed ie, achteruit wilde de auto niet, maar ik bleek de pook te moeten indrukken om deze in de achteruitpositie te krijgen. Mijn TomTom waarin ik het adres had geprogrammeerd waar ik heen moest kon geen verbinding maken met GPS. Geen paniek, dat zal ie wel doen als ik ga rijden, ik had wel enigszins het idee waar ik heen moest, maar TomTom weigerde iedere dienst. Die alarmmailtjes van TomTom dat mijn apparaatje niet meer zou worden geupgrade bleken dus geen loze dreigementen. Nou dan maar Google Maps van mijn telefoon, altijd in oplossingen denken. Prima, die deed het, maar waar stuurde die me nou toch heen, ik moest bij een dorp verder de weg af het dorp in, hoezo dan? Nadere inspectie bracht aan het licht dat de dame van Google me weer naar huis dirigeerde, ik had dat als bestemming ingegeven blijkbaar. 

Met een schuin oog op de tijd het juiste adres ingegeven en gaan maar weer. Ik zag dat de tank bijna leeg was, dat was niet zo netjes van de vorige persoon die de auto had gebruikt, maar goed, ik moest ergens gaan tanken. Dat is met een Greenwheelsauto even een dingetje. Bij het tankstation klik je op 'tanken' op de boardcomputer waar vervolgens een betaalpasje uit vrijkomt en er is kort op het schermpje de pincode te zien, die moet je even in je opnemen als ook de kilometerstand. Als ouder mens schrijf ik dat natuurlijk op. Het houdt niet op, want vervolgens kreeg ik de tankdop niet los. Ik heb het echt moeten vragen aan een eveneens tankende man met de woorden: 'U ziet aan het autootje dat ik nooit rijd, ik krijg de dop niet los'. Die man had natuurlijk in één tel door dat je nét de andere kant uit moest draaien. Tanken dus, en ik had het papier met de code en kilometerstand als ook het betaalpasje even op het dak gelegd, maar ja, het waaide. Dat merkte ik toen ik klaar was met tanken, het papier lag bij het voorwiel, maar waar was het pasje? Ik heb rond de auto gelopen, er onder gekeken en al mijn zakken nagevoeld en zag toen dat het pasje een stuk verder het terrein op was gewaaid. 

Mijn hartslag was ongezond hoog en ook het pinnen met dit uitzonderlijke pasje ging alleen maar goed omdat de jongeman achter de balie mij er stap voor stap doorheen hielp. En de tijd tikte maar door, dat hinderde de dame van Google niet om me vanaf Alphen aan den Rijn via allerlei N-wegen richting Haarlem te laten rijden. Misschien was er ergens wat aan de hand of zo, want op de terugweg werd ik wel via de grote weg naar huis geleid. Maar uiteindelijk was ik net vijf minuten voor tijd op de aangewezen plek. Ik bezit dan wel de gave om met een rustige tred mijn entree te maken alsof ik zojuist na een comfortabele reis door een chauffeur ben afgezet in plaats van zelf te hebben gereden in een race tegen de klok. 

Het was, zoals u heeft gelezen, een hele ervaring, en nee, ik zal autorijden nooit leuk gaan vinden, alleen is het vaak wat makkelijker om ergens te komen, dat was, toen ik mijn laatste auto de deur uit deed, ook de reden om lid te worden van Greenwheels. Tevens heb ik van deze reis geleerd dat de dame van Google Maps zoveel duidelijker de te berijden route aangeeft dan TomTom ooit heeft gedaan. Ik heb het slechts op haar stem gedaan, want mijn foontje lag ergens in een bakje omdat ik er geen klemmetje voor heb, en zij benoemt precies wat er op de borden staat die je tegenkomt en vooral ook ruim op tijd. Verder moge het duidelijk zijn dat ik nooit 's-werelds beste chauffeur zal worden of überhaupt iets met auto's zal hebben.

Omringd door gekken week 4

Oman blijkt het Urk van west-Azië. Kroonprins Theyazin Bin Haitham Al Said is verloofd met zijn nicht, prinses Sayyida Meyyan Bint Shihab Al Said. Alsof prinses Amalia zich zou verloven met graaf Claus Casimir, de zoon van prins Constantijn. 

Over de illegale feestjes die wekelijks worden beëindigd door de politie heb ik het maar niet, dat zijn wappies waar je verder geen aandacht aan moet geven, maar om in deze tijd vanwege een gewapende gijzeling de politie op de been te brengen die dan bij aankomst te horen krijgt dat het slechts om een 'geintje' ging, dan ben je wel heel erg van het pad af. Het gebeurde in Oosterhout. Nu ze er toch waren doorzocht de politie de locatie en vonden er lachgas en een grote hoeveelheid geld. Twee mannen zijn opgepakt op verdenking van witwassen en het doen van een valse melding. 

Door een skireis in de kerstvakantie heeft een Belgische vrouw de Britste variant van het coronavirus opgelopen, zo'n iemand houdt zich na terugkeer natuurlijk ook niet aan de quarantaineregels. Zij besmette haar dochter die op haar beurt ook weer leerlingen op haar school aanstak. Het directe gevolg is dat de school nu dicht is, alle kinderen en personeelsleden en hun familieleden een week in quarantaine moeten blijven en moeten worden getest. In totaal gaat het om 5000 mensen. 

Ik zag het volgende voorbij komen: 'Er komen zeven seizoensplekken vrij op Camping Bakkum. En we zijn natuurlijk niet de enige die een plekje willen. We moeten daarom een creatieve presentatie geven van onszelf als seizoenskampeerder op Camping Bakkum. Bijvoorbeeld met een gedicht, een collage, een filmpje of op een andere creatieve manier. Daar kiezen zij de zeven winnaars uit. Duim je met ons mee?' Leest u het gerust nog eens opnieuw. Hospiteren/ballotage voor een fucking camping!

Zowel de maker van het vaccin (Pfizer) als ook de Nederlandse medicijnwaakhond raden het ten zeerste af om de tweede prik later dan de voorgeschreven drie weken te geven, omdat de werking van het vaccin niet is getest met langere tussenpozen tussen de eerste en de tweede prik. Toch is dat wat Hugo de Jonge heeft aangekondigd. Na zes weken wordt de tweede prik gegeven om sneller meer mensen met een eerste prik te kunnen inenten. Ook mag er opeens een zevende dosis uit het flesje Pfizer gehaald worden, maar dat moet wel door getrainde mensen worden gedaan. U begrijpt, ik ben al weer uitgetuned, er wordt maar wat aangerommeld is mijn indruk. 

Een hele dag is er gedebatteerd over de avondklok. Een hele dag! Terwijl iedereen wist dat het gewoon zou doorgaan, maar nu een half uurtje later dan voorgesteld. Nee, de Britse variant zal er niet door tegengehouden worden, dus zal er tijdens de derde piek geroepen worden: 'Zie je wel! Het heeft totaal geen zin!' Maar als de avondklok niet was ingesteld zou er tijdens de derde piek gevonden worden dat ze die avondklok hadden moeten laten doorgaan.

Voor Schiphol wordt door de overheid in deze barre tijden de beurs flink getrokken, maar voor de noodlijdende internationale treinen, die heel erg belangrijk zijn omdat ze het enige alternatief zijn voor korte afstandsvluchten, is niet zoveel animo om die coûte que coûte overeind te houden. Naast dat Moeder Natuur het coronavirus in al zijn mutaties als munitie heeft, is er ook nog steeds een klimaatcrisis aan de gang om de mensheid op z'n minst flink uit te dunnen. 

Toen was geluk... #77

Toen ik uit huis ging nam ik het oude tosti-ijzer mee, mijn ouders hadden een elektrische aangeschaft. Het oude tosti-ijzer was er één waarmee je de tosti's op het gasfornuis moest maken. Ik heb bij het maken van dit blogje geleerd dat het een 'Frans tosti-ijzer' genoemd wordt.

Je vet de beide kanten van het ijzer in met wat boter en dan leg je de belegde boterhammen, traditioneel met ham en kaas, maar kan ook met ander beleg naar keuze, in het ijzer en klapt het dicht en warmt het om en om op het vuur tot de gewenste bruiningsgraad is bereikt. Ik heb er in de beginjaren op mijn flatje in Den Haag veel plezier van gehad. Op een bepaald moment heb ik 'm weggedaan, ik weet eigenlijk niet waarom. Niet omdat ik een hedendaags tosti-ijzer in mijn bezit heb. Het kan zijn dat één van mijn verloofdes dat wel had, maar ik weet het niet meer.

Tot mijn verbazing zag ik dat Franse tosti-ijzers nog steeds te koop zijn. Na zo'n dertig jaar zonder voel ik toch een lichte behoefte om er zo één aan te schaffen, gewoon voor old times sake.

 

Tegeltjeswijsheid 382

 

Groot nieuws!

 Groot nieuws! schreef vriendin Bo Peters in een bericht, en dat is het zeker. Haar debuutroman 'Schaduwjaar' welke in december 2019 is uitgekomen is genomineerd door Thrillers & more in de categorie Beste Nederlandstalige Roman 2020. 

U weet vast nog wel dat ik samen met vriendin Talitha bij de boekpresentatie ben geweest, dat kon toen nog in het pre-coronatijdperk, en vanzelfsprekend het boek heb aangeschaft. Ik ga u ertoe bewegen om op het boek van Bo te stemmen, dat kan tot 6 februari, zelfs al heeft u het boek (nog) niet gelezen. Ik hoop dan dat de rol van boekhandelaar welke ik zo'n 35 jaar heb mogen vervullen voor u van een door vertrouwen ingegeven doorslaggevende factor is. Het is een indrukwekkend boek waarin de drie personages zo worden om- en beschreven in hun driehoeksverhouding dat ze gaan leven en telkens als je het boek weer oppakt je het gevoel krijgt dat je met oude bekenden van doen hebt.

U kunt hier stemmen: Thrillers & more Beste boeken 2020: de shortlists. Klik vervolgens op het plaatje en dan vindt u 'Schaduwjaar' in de derde categorie. U hoeft niet per se in elke categorie te stemmen, mag natuurlijk wel. Er wordt zelfs nog een boekenpakket verloot onder de stemmers!

Ik kan me ook zo goed voorstellen dat u in deze tijd van lockdown en avondklok heerlijk veel tijd heeft om weer eens een boek ter hand te nemen en dat u toch wel erg benieuwd bent naar het boek van Bo. U kunt het hier bestellen: Schaduwjaar - Bo Peters. 

Tenslotte nog even Bo in haar reactie op de nominatie:

'Ik ben ontzettend blij met deze nominatie. Voor een schrijver die in eigen beheer uitgeeft, zijn dit soort verkiezingen enorm waardevol. Wil je me helpen om 'Schaduwjaar' bij nóg meer mensen thuis te krijgen? Breng dan nu je stem uit. 

U bent overtuigd toch? En weet dat elke grote auteur van nu, ook uw favoriete, ooit eens zijn of haar eerste boek heeft uitgebracht.

Avondklok

In de coronacrisis die nog steeds voortduurt is al met enige regelmaat gesproken over het invoeren van een avondklok, waartoe bij een aantal andere Europese landen al is besloten. Uit alle denkbare hoeken was daar heel veel weerstand tegen, vanuit de Tweede Kamer tot aan de wappies die met hun favoriete platitudes 'dictatuur', 'vrijheid' en nog zowat van die uitdrukkingen die hen voor in de mond liggen, met bij de avondklok de toevoeging: Tweede Wereldoorlog, die geen van hen overigens heeft meegemaakt. 

Ik blijk van nature al een avondklok in me te hebben, ik wist dat niet en ben me er ook nooit zo bewust van geweest, maar wat ik begrijp zal de avondklok die vanmiddag op een persconferentie wordt aangekondigd gelden tussen 20.00 en 004.00 uur. Ik begeef me doorgaans nooit op straat in die tijdspanne. Natuurlijk in de tijd BC (before corona) was ik wel eens op weg naar huis van een theatervoorstelling of een restaurantbezoek tussen 22.00 en 23.00 uur, maar die zijn nu gesloten, dus wat zou ik in de winter op straat moeten na achten? Ik vind het één van de minst vergaande maatregelen, het feit dat we voorlopig met raar haar rondlopen vind ik ingrijpender, en ook daar leg ik me bij neer. 

Nu zal het één en ander er ook mee te maken hebben dat ik van middelbare leeftijd ben, veel maakt mij de pis niet meer lauw. Ik snap dat het voor jongeren grenst aan de dood dat ze nu een coupe wanhoop hebben en dat het in hun levensfase heel belangrijk is hun sociale skills te ontwikkelen met vrienden. Het is moeilijk te geloven, maar ik ben ook jong geweest, al was ik nooit zo heel erg uithuizig, en dan wil je graag dingen ondernemen met leeftijdgenoten. Maar door Moeder Natuur kan het nu niet, en dat is voor veel mensen (niet alleen jongeren) niet te bevatten. Het liedje 'The Last Seven Days' van Robert Long uit 1969 blijkt eng accuraat profetisch over hoe het gepeupel zich gedraagt ten tijde van temptaties. In plaats van een pas op de plaats, inkeer en het eigen gedrag onder de loep te nemen is er geschreeuw, geweeklaag, gevloek, gezucht en gehuil en ik weet niet wat meer omdat men niet voorbij het eigenbelang kan kijken.

Ik wil niet de brenger zijn van nieuws wat slecht ontvangen wordt, maar ben tegelijkertijd ook nuchter realistisch en de besmettelijkere Britse variant van het virus en de nu nog ver weg zijnde nóg besmettelijkere Braziliaanse variant zullen ervoor zorgen dat de besmettingscijfers weer zullen stijgen en als u heel goed naar de berichtgeving heeft geluisterd wordt al heel langzaam ingemasseerd dat de huidige, en misschien nog wat strengere, maatregelen best wel eens tot april zouden kunnen gaan duren. Duitsland is al zover. En als je de ontwikkelingen volgt zonder meteen aan alles te denken wat JIJ (voorlopig) niet meer kunt, maar het in breder perspectief ziet kan dat ook geen verrassing zijn. 

Flavaine Carvalho

Het jaar is nog maar 19 dagen oud, maar voor mij is de Amerikaanse serveerster Flavaine Carvalho nu al de held van het jaar. Flavaine werkt bij Mrs. Potato in Orlando en bediende in het restaurant een gezin van vader, moeder, zoon en dochter. Er werd eten besteld, maar niet voor de jongen, het viel haar ook op dat het kind erg stil was. Toen ze naar hun tafel liep om te vragen of alles naar wens was, vertelde de vader dat het kind thuis zijn eten zou krijgen.

Flavaine begon toen te vermoeden dat iets niet in de haak was, hij had een mondkapje en capuchon op, maar ze zag toch blauwe plekken aan de zijkant van z'n gezicht en op zijn arm, ook had hij een krabwond tussen zijn wenkbrauwen. Ze voelde dat ze iets moest doen. Letterlijk achter de rug van de ouders hield ze een papier omhoog met de vraag 'ben je oké?'

Na een paar pogingen lukte het de jongen om nee schudden, op het volgende papier stond de vraag of hij hulp nodig had. Hij knikte ja en uit een subtiel gebaar met zijn handen bleek dat hij niet wist wat te doen. Flavaine belde haar baas om hem te vertellen wat ze zojuist had ervaren, vervolgens belde ze noodnummer 911 waar ze de situatie uitlegde en om advies vroeg. De politie kwam ter plaatse en de jongen vertelde dat hij werd geslagen met een houten bezem en ondersteboven aan een deur werd opgehangen en regelmatig kreeg hij voor straf geen eten. 

De jongen werd naar het ziekenhuis gebracht en daar bleek dat hij minstens tien kilo te licht was voor een 11 jarige. ook werden er vele blauwe plekken en kneuzingen op zijn lichaam aangetroffen. 'Dit kind is door een marteling gegaan' zegt Erin Lawler van de politie in Orlando. 'Door het ingrijpen van Flavaine zijn twee kinderen gered, als zij niet zo adequaat had gehandeld was hij niet heel lang meer onder ons geweest.'

De stiefvader werd meteen in het restaurant gearresteerd en enkele dagen later ook de moeder, die op de hoogte was van de mishandelingen maar nooit heeft ingegrepen. Ze zijn overgebracht naar de gevangenis. 

Flavaine Carvalho.

Moeder en stiefvader. 

Het wastafelonderkastje

Ik was er al een tijdje naar op zoek, niet fanatiek, maar als er folders in de bus lagen nam ik die door en vorige week zag ik een wastafelonderkastje naar mijn zin. Ik had al eerder zo'n kastje in een folder zien staan maar dat zat geen extra plankje in, dat vind ik vrij onhandig. Er stond vanzelfsprekend wel al een wastafelonderkastje onder mijn wastafel, maar die was aan vervanging toe, de deurtjes sluiten niet goed meer, maar ik had dat kastje samen met mijn moeder gekocht, jaren geleden, zij nam toen zo'n zelfde kastje, en dan heb ik altijd een beetje moeite om het weg te doen. Maar op een gegeven moment toen ik met die deurtjes aan het klungelen was hoorde ik m'n moeder zeggen: "Kind, gooi toch weg, je blijft toch niet met zo'n aftands kastje zitten". 

Het kastje van mijn keuze werd aangeprijsd als 'krasbestendig en onderhoudsvriendelijk dankzij melamineharscoating' en bovendien met in de deurtjes 'gesatineerd veiligheidsglas', wie ben ik dan om zo'n pronkstuk voor in de badkamer af te wijzen. 

Nu mis ik gemiddeld zo'n drie dagen per jaar een 'man around the house', en dat is dan meestal als er iets doe het zelverigs gedaan moet worden. U weet, ik ben niet gecast in die rol. Als kind al had ik niks met Meccano bouwdingen of van die bouwdozen met priegeldingetjes waarmee je hele oorlogsschepen in elkaar moest lijmen en dergelijke. Ik heb wel een korte tijd een Legomanie gehad, maar dat verzandde al snel in een Legohuiskamer met poppetjes. Ik werd meer toegetrokken naar de Barbies van vriendinnetjes die ik in creaties kleedde waarvan variaties nu nog op menig catwalk te zien zijn.

Het wastafelonderkastje kwam in een doos met losse plankjes, schroefjes, frummeltjes en whatchamacallits en natuurlijk de onvermijdelijke beschrijving in plaatjes. Ik ben van de structuur, dus eerst pak ik alles uit en leg alle schoefjes e.d. netjes bij elkaar en controleer of de juiste aantallen zoals aangegeven er ook inzitten. En dan ga ik de stappen langs zoals beschreven in de handleiding. Die zijn niet altijd logisch, want waarom al de plankendragertjes in stap twee erin zetten? Dat heb ik als laatste gedaan. Vervolgens doe ik, zoals de wet van Murphy verordonneerd, altijd wel ergens schroefjes in de verkeerde plank, zo ook nu. Tevens is het voor mij onbegrijpelijk dat er scharnieren bij zitten waar je dan zelf ook nog iets moet aanschroeven. Lever dat onderdeeltje gewoon compleet af. 

Het komt uiteindelijk met veel gedoe en radeloze uitroepen af, maar ik doe er veel langer over dan de mensen die vroeger wel met Meccano hebben gespeeld en er is ook altijd wel ergens een beschadigingetje ontstaan omdat ik er gewoon even met de hamer op heb getikt wat volgens mij de enig overgebleven manier was om twee onderdelen in elkaar te krijgen. Daarnaast doet mijn hele lichaam zeer, dat kan nooit de bedoeling zijn als men een wastafelonderkastje in elkaar zet, maar toch is het zo. Het te lang niet op de leuke manier op mijn knieën zitten en mijn ouder wordende lichaam in allerlei bochten wringen alsmede het kracht moeten zetten bij het schroeven eist zijn tol.

Maar goed, zoals ik al vermeldde, het zijn maar gemiddeld zo'n drie dagen per jaar dat ik een kundige man mis die dat in een vloek en een zucht voor elkaar krijgt, dan blijven er nog 362 of soms zelfs 363 dagen over waarbij dat niet het geval is.

Omringd door gekken week 3

Bij de vorige verkiezingen bestond het verkiezingsprogramma van de PVV uit één A4-tje, nu uit vijftig pagina's, maar Geert wil dat Nederland dan ook teruggaat naar 'oer-Hollandse gezelligheid'. Hij wil o.m. dat er een 'Ministerie van Immigratie, Remigratie en De-islamisering' komt, uit de Europese Unie stappen, publieke omroep afschaffen en hij vindt dat er veel meer geld naar de zorg moet. Dat is verstandig, want hij wil dat er 140 km mag worden gereden en wil tegelijkertijd iedereen die niet Europees buitenlands van geboorte is zoveel mogelijk op allerlei manieren tegenwerken, en laten daar nu juist veel van werkzaam zijn in de gezondheidszorg. Gezelligheid en PVV is en blijft lastig.

Laat ik voorop vertellen dat ik lieve mensen ken uit Eindhoven en omgeving die stuk voor stuk in mijn hart zitten, maar ook die stad kent zo z'n wappies. De eigenaar en medewerkers van een delicatessenwinkel bijvoorbeeld die geen mondkapjes dragen in hun winkel. Daarop aangesproken weigeren ze nog steeds en een politieagent wordt door één van hen in wurggreep genomen terwijl zijn collega tegen haar benen wordt geschopt. Ook een BBQ-restaurant heeft z'n deuren geopend en er waren daadwerkelijk ook mensen die er gingen eten. Dat duurde niet lang natuurlijk, en rond 21.00 uur moest het restaurant de deuren alweer sluiten. Het zijn vaak dit soort mensen die moord en brand schreeuwen over de verlenging van de lockdown, dat zij daar zelf ook een rol in hebben zien ze voor het gemak maar over het hoofd. Eindhoven de gekste! 

In de Homosassa-rivier in Florida's Citrus County is een lamantijn (soort zeekoe) aangetroffen op wiens rug 'Trump' is geschreven. 

Bij het maken van de nieuwe videoclip van Famke Louise, u weet wel het meiske van 'frie dah piepel', die vanwege de ophef daarover aangaf 'respect te hebben voor corona', zijn 66 mensen aangehouden omdat ze zich niet aan de coronaregels hielden. Het respect blijkt een houdbaarheidsdatum te hebben. 

Naast buienradar kennen we nu ook de strooiwagenradar. De wereld is af.

De Israëlische rabbijn Daniel Asor waarschuwt zijn tienduizenden volgers op sociale media dat je van het Covid-vaccin homo kunt worden. De wappie is van mening dat zowel het virus als de vaccins werk zijn van een 'wereldwijde kwaadwillende regering' die probeert een nieuwe wereldorde te vestigen.

Het kabinet is er twee maanden voor de verkiezingen over gevallen: het toeslagenschandaal. De Belastingdienst heeft enkele tienduizenden ouders jarenlang onterecht gezien als fraudeurs. Dit leidde tot grote persoonlijke en financiële problemen. Velen kampen nog steeds met schulden. Het kabinet heeft toegezegd dat de gedupeerden een compensatie krijgen van minimaal €30.000. En wie eist dat zij een deel van deze compensatie gebruiken om hun schuld aan hen af te lossen? Juist, de Belastingdienst. 

Herinnert U zich deze nog? #168

MARTY ROBBINS

"EL PASO"

1959

In Nederland waren er nog geen hitparades.

Klik hier als de video niet te zien is.

Countryzanger Marty Robbins schreef het lied 'El Paso' en nam het op 7 april 1959 ook op. Het verscheen op single in oktober van dat jaar. Het werd een ongelooflijk succes. Omdat het lied ruim viereneenhalve minuut duurt, wat in die tijd ongekend lang was, produceerde de platenmaatschappij singles voor radiostations met aan de ene kant de volledige versie en aan de andere kant een versie van nog geen drie minuten. Het overgrote deel van de diskjockeys koos echter voor de lange versie. Terecht, want hier werd nog eens een verhaal verteld.

Marty zingt het lied als ik-figuur die verliefd wordt op Feleena een Mexicaanse danseres in Rosa's Cantina. Als een andere cowboy met haar flirt daagt de ik-figuur hem uit voor een duel en schiet hem dood. Op de vlucht voor wraak en justitie keert hij pas jaren later weer terug naar El Paso vanwege zijn ondraaglijk verlangen naar Feleena. Eenmaal aangekomen wordt hij neergeschoten en sterft in Feleena's armen. Ja, u leest het goed. Hoe een man na zijn dood nog het verhaal wat tot zijn dood heeft geleid op single kan uitbrengen? Geen idee. In 1967 mam John de Mol, inderdaad, de vader van Linda en John en opa van Johnny, er een Nederlandse versie van op. 

 

In 1966 vond Marty het tijd voor een vervolg op 'El Paso', en dat werd 'Feleena'. Het levensverhaal van Feleena wordt, in de derde persoon, nu gebracht vanuit haar perspectief. Waar in het originele nummer haar minnaar pas jaren na het duel terugkomt is het in deze versie de volgende dag al, hij sterft inderdaad in haar armen waarna zij zijn revolver pakt en zelfmoord pleegt. De geesten van het paar zijn nog te horen als het waait in El Paso.

Tien jaar later kwam Marty met het lied 'El Paso City', daarin zit de verteller in een vliegtuig wat boven El Paso vliegt en herinnert hij zich het liedje van lang geleden. De verteller voelt zich verwant met die cowboy. Zou hij diens reïncarnatie zijn?

Marty heeft zo veel meer gedaan dan deze hit, hij bracht in zijn 35 jarige carrière 52 studioalbums uit, 13 verzamelalbums en 100 singles. Hij behaalde 17 maal de eerste plaats van de Hot Country Songs en bereikte 82 maal de single-top 40. Daarnaast acteerde hij in verschillende tv-series en films. Hij was getrouwd met Marizona Baldwin en ze kregen twee kinderen. Marty is op 8 december 1982 op 57 jarige leeftijd overleden aan de complicaties van een hartinfarct. 

Wijsheid en inzicht

Wijsheid komt met de jaren, is een gevleugelde uitspraak, als je ouder wordt maak je je minder druk, ben je vaak wat berustender en krijg je soms verrassende inzichten. Zelf ervaar ik dat zo in ieder geval. Onderstaande inzichten zijn opgetekend van iemand die de zeventig is gepasseerd en op weg is naar de tachtig. Hoewel ik zelf nog niet zover ben qua leeftijd kan ik me er wel goed in vinden. Ik deel het daarom graag met u, want waarom wachten tot je vijftig, zestig of zeventig bent, waarom zouden we deze inzichten niet op elke leeftijd en op elk moment in ons leven in praktijk kunnen brengen?

1. Na het houden van mijn ouders, broers en zussen, mijn partner, mijn kinderen en mijn vrienden ben ik nu begonnen met van mezelf te houden.
2. Ik heb me gerealiseerd dat ik geen 'Atlas' ben. De wereld rust niet op mijn schouders
3. Ik ben gestopt met het onderhandelen met groeten- en fruitverkopers. Een paar stuivers meer zal mij de kop niet kosten, maar het zal hem misschien helpen om te sparen voor het schoolgeld van z'n kinderen.
4. Ik geeft de serveerster een flinke tip. Het extra geld zal misschien een lach op haar gezicht brengen. Ze zwoegt harder voor haar bestaan dan ik.
5. Ik ben gestopt om oudere mensen te zeggen dat ze dat verhaal al zo vaak hebben verteld. Dat verhaal brengt ze terug naar zoveel herinneringen en doet hen hun verleden opnieuw beleven.
6. Ik heb geleerd om mensen niet te verbeteren ook al weet ik dat ze het verkeerd hebben. Het is niet aan mij om iedereen perfect te maken. Een goede sfeer en rust is veel kostbaarder dan perfectie.
7. Ik geef vrijelijk en royaal complimentjes. Complimenten zijn een stemmingsversterker niet alleen voor de ontvanger, maar ook voor mij. Een kleine tip voor de ontvanger van een complimentje, wijs ze nooit, NOOIT van de hand, zeg gewoon: 'Dank je wel'.
8.  Ik heb geleerd om me niet meer druk te maken over een vlekje op mijn shirt. Persoonlijkheid zegt zoveel meer dan uiterlijk vertoon.
9. Ik loop weg van mensen die mij niet op waarde schatten. Zij weten niet hoeveel ik waard ben, maar ik wel.
10. Ik blijf kalm als iemand vuil spel speelt in een 'rat race'. Ik ben geen rat noch ben ik in wat voor race dan ook.
11. Ik heb geleerd me niet te schamen voor mijn emoties. Het zijn mijn emoties en ze maken me mens.
12. Ik probeer elke dag te leven alsof het de laatste is. Ten slotte kan dat ook zomaar zo zijn.
13. Ik doe wat me gelukkig maakt, dat ben ik aan mezelf verschuldigd. Je kunt op ieder moment gelukkig zijn. Kies daarvoor!

Tegeltjeswijsheid 381

In liefdevolle herinnering aan J. 

 

Verlenging

Zo in de tweede week van de huidige lockdown voelde ik al aan dat 19 januari wel heel erg optimistisch was om alle maatregelen weer los te laten, dus is het geen verrassing dat de lockdown vooralsnog tot 9 februari zal duren. Vooralsnog, want de mutatie van het virus welke in het Verenigd Koninkrijk als een malle om zich heen grijpt is vrij zorgwekkend en aangezien die mutatie ook al hier is en het veel besmettelijker is dan het originele virus, zou het zomaar kunnen dat...., maar goed die brug nemen we wel als het zover is. Ik laat de twee andere mutaties in Zuid Afrika en Japan nog maar even voor wat ze zijn. Er komen trouwens nog wel steeds zestien vliegtuigen per dag uit Londen naar Schiphol, maar dit even ter leering ende vermaeck. 

Ik vind het prettig om te horen dat slechts 17% van de bevolking helemaal niks in die lockdown ziet. Het is een vrij luide groep, dus krijg je algauw het idee dat de wappies de overhand hebben, maar niets is minder waar. Het is een goed Nederlands gebruik dat zaken al in het weekend voor de persconferentie uitlekken, zodat je die gerust kunt overslaan en de belangrijkste punten gewoon in het journaal tot je kunt nemen. Geen verrassingen, alleen dan een avondklok die er aan gaat komen, nee, daar is nog geen definitief besluit over genomen, maar het wordt alvast ingemasseerd, zodat als die Britse mutatie uit de klauwen gaat lopen hier deze dan ingezet kan gaan worden. Lijkt me geen probleem, er is nergens iets te doen, dus wat zou je op straat rondhangen. 

Waar ik wel weer om moet glimlachen omdat het zo heel Nederlands is: de vaccinatievoorpiepers. Ook zorgpersoneel wat geen acute zorg verleend zijn in meerdere instellingen toch al gevaccineerd, denk bijvoorbeeld aan kantoorpersoneel, die, als het goed is, vanuit huis werken. Mede daardoor komen anderen die wel acute zorg verlenen pas veel later aan de beurt, omdat er niet genoeg vaccins zijn. Dat hele 'ikke, ikke, ikke' zit toch heel diep in ons DNA. Hoe snel vergeten we het onnodige hamsteren van o.m. toiletpapier. 

Ja, maar wil ik dan niet zo snel mogelijk gevaccineerd? Nee hoor, Ik ben niet tegen of voor, als kind heb ik al mijn inentingen gekregen, maar er is wat dit vaccin betreft nog best veel onduidelijk. Op alle vragen zit er net iets te veel 'we denken dat...', 'het is nog niet duidelijk of....', 'we vermoeden van wel...', 'we weten het niet zeker...' in. Het meest hilarische vind ik dat de vaccins 'vermoedelijk' drie maanden werkzaam zijn. Dus de hele bevolking elke drie maanden twee prikken dan? 

Het is nog steeds totale chaos door een niet duidelijke aanpak, niet alleen hier hoor, wereldwijd. Maar dat is ook niet zo gek, het is en blijft een totaal ongrijpbaar iets waarbij dagelijks nieuwe zaken aan het licht komen. Kinderen niet, wel of een beetje besmettelijk. Groepsimmuniteit. Mutaties. Eerdere aannames die weer herzien moeten worden en daarna nog een paar keer. Eerst de ouderen vaccineren, nee toch maar de zorgmedewerkers. Het zijn enerverende tijden.

Ik blijf er zelf nogal nuchter onder, ik vind de door de omstandigheden ontstane bubble waar ik me vanaf vorig jaar maart in bevind eigenlijk wel cosy. Ik kijk een beetje met angst en beven uit naar het moment dat zaken weer versoepeld gaan worden, veel mensen zullen dan weer denken dat alles kan, sterker nog, tijdens lockdown-light en lockdown-light light dachten te veel dat al (stranden, winkels, parken, vakanties). Ik vermoed dat de echo van deze pandemie nog heel lang zal duren, langer dan sommigen voor mogelijk houden. En een te groot deel van de mensheid is niet in staat om dat schrikbeeld het hoofd te bieden ben ik bang. 

Kiekerekie

Van de week haalde ik het verhaal weer eens op wat al sinds jaar en dag door de familie van moeders kant gaat. Het speelt zich af in Delft in de jaren dertig van de vorige eeuw. Het schijnt dat er in die dagen een krantje of een onderdeel van een krantje was onder de noemer 'Kiekerekie'. Ik heb op het internet gezocht maar kwam niet verder dan dat er anno nu nog zoiets is ten tijde van carnaval in Oosterhout. En het wordt genoemd in een krant uit de jaren veertig waarin 'Kiekerekies en stuiverbladen van 1932' worden aangeboden. 

Volgens overlevering werden in de Kiekerekie rare/lelijke mensen afgebeeld. Ik weet, heden ten dage zou zoiets terecht niet meer kunnen, voortschrijdend inzicht heeft ons dat doen inzien maar zo'n negentig jaar geleden waren er andere normen en waarden. Nu het verhaal.

Mijn moeder en haar één jaar jongere broer Bertus waren op school en Bertus werd beticht van iets. Dat ging in die jaren niet zachtzinnig, en ik meen zelfs dat er slaag aan te pas is gekomen. Hij was zo overstuur dat hij van angst in zijn broek plaste. Mijn moeder was er getuige van en kon toen al niet tegen onrecht en wierp haar handwerkje naar het hoofd van de juffrouw. Dat klinkt als een kleine daad van verzet, maar in die tijd leerden meisjes te handwerken rondom een steen, dus kwam dat waarschijnlijk wel hard aan. 

Die aanslag werd hoog opgenomen en vader werd op school ontboden. Nu was opa van Etten geen gemakkelijke man, ook niet voor zijn gezin, maar aan zijn kinderen werd niet gekomen. Toen hij op school kwam en de juffrouw zag die niet moeders mooiste was riep hij uit: 'Verrek, dat lijkt er wel één uit de Kiekerekie!' Hoe het verder is afgelopen weet ik niet, maar ik vermoed dat de toon wel gezet was. 

 

Nekvlekken

Er lag een schrijven in de brievenbus met als aanhef  'Beste bewoners', dat gebeurt wel meer, dan komt het van de bewonersconsulent die iets wil meedelen over het één of ander. Nu was het schrijven ondertekend door drie andere bewoners uit de twee woongebieden die ik voor privacy-redenen 'A' en 'B' zal noemen. 

Zij melden dat ze 'in de wandelgangen' en via de Facebookgroep, die er klaarblijkelijk is, van woongebieden 'A' en 'B' vele klachten hebben vernomen betreffende het verduurzaamheidsproject van najaar 2019. Ik krijg dan meteen al nekvlekken, want 'in de wandelgangen' en een Facebookgroep van elkaar ophitsende klagers, daar heb ik zo mijn eigen ideeën over. Als ik dan zie dat twee van de ondertekenaars dezelfde achternaam hebben en op verschillende nummers in dezelfde straat wonen, doe ik de aanname dat dochter uit huis is gegaan maar wel een zelfde woning is betrokken als waar zoveel klachten over zijn. De drie initiatiefnemers zijn vrouwen, geen waardeoordeel, ik signaleer slechts. Je kunt bij klachten kiezen om te zeuren of om actie te ondernemen. Dat doen ze nu toch, zult u opmerken, maar dat bedoel ik niet.

In de loop van de jaren heeft u het kunnen lezen in mijn blogjes, als er iets is met mijn woning, dan meld ik dat bij de bewonersconsulent en dan wordt er actie ondernomen door haar. Het moeten natuurlijk wel gegronde klachten zijn, maar ik heb alleen maar goede ervaringen met het melden van klachten en het oplossen ervan. 

En ik durf te zeggen dat er veel zeikerds zijn onder de bewoners, dat heb ik mogen ervaren bij het bespreken van het verduurzaamheidsproject en ook toen er inspraak was bij het herindelen van de groenvoorzieningen. Verveelde vrouwen en ja, ook mannen, met een kuthuwelijk die hun chagrijn daarover niet laten resulteren in een echtscheiding (oplossingsgericht), maar lekker gaan zeuren over van alles om zo hun mislukte leven op anderen te botvieren (klagen om het klagen).

De bedoeling van dit schrijven is om zoveel mogelijk klachten n.a.v. het project alsmede van achterstallig onderhoud te inventariseren, om zo een 'uitgebreide' brief op te stellen voor de woningbouwvereniging. Daarvoor hebben ze een enquête in het leven geroepen en van ons bewoners wordt gevraagd emailadres en adresgegevens aan hen te verstrekken, dan sturen ze de enquête rond en houden ons middels email op de hoogte van wat er na de brief op poten allemaal gebeurt. 

U begrijpt dat ik dit ver van me werp. Als er iets is dan meldt ik dat bij de bewonersconsulent en klaar. Ik heb ook zomaar het vermoeden dat het zaken zal betreffen waar bewoners gewoon zelf verantwoordelijk voor zijn. En dat ligt wat moeilijk in deze tijd, eigen verantwoordelijkheid. Als u me zoekt, ik ben even mijn nekvlekken aan het verzorgen. 

Omringd door gekken week 2

De wereld staat in brand en de mensheid is begonnen met uitsterven en dan opent het journaal ergens vorige week met het nieuws dat de populariteit van de koning is gedaald. 

Een klacht van iemand die een geschenkenset heeft gekregen en de inhoud van het potje scrub heeft nagewogen (!) en daarbij tot de ontdekking kwam dat er 24 gram te weinig in zat. Als oplossing wordt gewenst: de missende 24 gram, een nieuwe pot óf een voucher. Ik ga heel goed op dit soort mensen, ze kleuren mijn dag en dekt de titel van dit blogje volledig. Als organisatie zou ik de 24 gram, en geen gram meer, opsturen of een voucher met tot op de cent nauwkeurig de waarde van 24 gram.   

Daar waar u en ik vanwege het gunstig vallen van De Feestdagen in combinatie met de lockdown van de nood een deugd maken en op tiende kerstdag heerlijk thuis cocoonen, kwamen zo'n 1750 mensen in Haarlem bijeen, zonder mondkapje en lekker dicht bij elkaar om er op die manier zeker van te zijn dat die lockdown verlengd zal worden. Dat was niet hun insteek, maar ligt wel het dichtst in de buurt wat ze met zo'n actie bereiken. De term averechts, zou dat ze wat zeggen? 

'Omringd' betekent van alle kanten, zo waren er afgelopen week ook de actievoerders 'Hulpzame Burgers', voor wie het allemaal veel te lang duurt. Zij zijn van het type 'vaccineren en er kan je niets meer gebeuren', schattig naïef, maar wel een positieve insteek. Drie van hen zijn door de politie tegengehouden toen ze met een koelwagen op weg waren naar Movianto in Oss waar de Pfizer-vaccins liggen opgeslagen. 'Prikken is niet moeilijk en het vervoer ook niet', vinden ze. Daarom wilden ze tienduizenden vaccins in hun koelwagen laden en verdelen over ziekenhuizen, verpleeghuizen en priklocaties. 

Willem Engel is verkiesbaar voor de Tweede Kamer.

Donald Trump met zijn megalomane dictatoriale trekken en die verstandelijk beperkte, idolate en neanderthalerachtige supporters. Het houdt niet op.

De doos van de week is het 17 jarige Nederlandse meisje die op vakantie is gegaan in pandemische tijden waarin dat sterk wordt afgeraden. Op haar vakantiebestemming in Zwitserland is ze besmet geraakt met het virus, en zat dus in quarantaine. Die is ze ontvlucht en wilde met een nepcoronatest waarop stond dat ze negatief was getest op het vliegtuig naar Nederland stappen. Op het vliegveld in Zürich is ze aangehouden en is er een strafzaak tegen haar geopend wegens het overtreden van de coronawet en het vervalsen van documenten. Mijns inziens mag daar ook het opzettelijk in gevaar brengen van anderen aan toegevoegd worden. 

Zo'n dag

Gisteren toen ik naar mijn werk ging regende het, niet zo heel erg, maar toch. Omdat ik naar mijn werk fiets, begint de dag dan toch een beetje scheef. Ik zal u eerst uitleggen hoe het kan dat ik in deze lockdown toch naar mijn werk ga terwijl de branche waarin ik werkzaam ben niet is geopend. Wij houden ons bezig met webshop verkopen. In de winkel krijgen wij de orders binnen en dan gaan we de gewenste artikelen verpakken en versturen. En ja, daar kun je gerust een dag mee vullen, zeker rondom De Feestdagen. Daarnaast kunnen we eens goed opruimen en schoonmaken en ik moet zeggen ik vind het wel lekker werken zo, mijn OCD-kant is helemaal blij met het feit dat alles nu het opgeruimd is ook blijft staan zoals het staat en op die manier alles te vinden is voor de weborders. Gisteren zouden er voor het eerst sinds de lockdown weer nieuwe goederen geleverd worden, die we dan in alle rust kunnen verwerken. 

Maar goed, in de lichte regen op de fiets, aangekomen op het werk zie ik bij binnenkomst al dat er iets is misgegaan. De goederen zijn geleverd, maar staan in de winkel in plaats van in de laadruimte, wat meteen inhoudt dat de chauffeur de retourcontainers niet heeft meegenomen, en dat waren er nogal wat. Ik loop naar de pantry, doe m'n jas uit, kijk in mijn tas en ontdek dat de lunch die ik heb gemaakt nog op het aanrecht thuis staat. Koffie, eerst koffie nu. Inmiddels is mijn collega ook gearriveerd, zij aan de thee en ik neem een slok koffie en ontdek dat ik geen nieuw padje in het apparaat gedaan heb, zodat ik een soort bruin water drink, getrokken van yesterday's padje, bah! Nou ja, dat is gauw hersteld. 

Inmiddels had ik ook al gezien dat er geen nieuw verpakkingsmateriaal bij de nieuwe zending zit die we best hard nodig hebben om de weborders te versturen. En dan houdt het gauw op, zonder die materialen kunnen we niks versturen, maar het blijkt bij collega's net zo te zijn. Gedeelde smart. En het is pas even na tienen als we ontdekken dat de schuifdeuren toen we ze even wilden openen niet meer open, en niet meer dicht gaan, ze staan permanent op een kier. Mijn exacte woorden waren: 'Ik ben officieel klaar met deze dag!'

Vervolgens moet er actie ondernomen worden op al deze rampspoed. Een mail verstuurd over de niet meegenomen retourcontainers, telefonisch een melding gemaakt over de deur, de manager op de hoogte gesteld van dit alles zodat hij ook aan wat touwtjes kan gaan trekken. Chauffeur werd gesommeerd om de retourcontainers alsnog op te halen. Het was een nieuwe chauffeur en hij had verkeerde informatie gekregen over waar in de winkel hij de goederen moest leveren. Hij legt ook uit wat er is gebeurd met de schuifdeuren waar hij per abuis door naar binnen is gegaan met de vracht. Later in de middag kwam er een monteur om die deuren te repareren. In het bedrijf is groot alarm geslagen over de niet verstuurde verpakkingsmaterialen en onze manager kwam op z'n vrije dag 's middags even poolshoogte nemen en ook om ons even bij te staan in de misère. 

Voor mijn lunch ben ik naar de lokale Albert Heijn gegaan voor broodjes en beleg en daar zag ik die heerlijke driehoek-appelflappen, net uit de oven, en vond dat we die wel verdiend hadden, dus trakteerde ik m'n collega's erop voor bij de koffie en thee 's middags. Zo'n dag was het dus, maar u weet ook zulke dagen gaan voorbij. 

Meer dan duizend woorden

 

Mij wordt niks gevraagd

'Mij wordt niks gevraagd', kent u die uitdrukking, thuis of op uw werk? 'Mij wordt niks gevraagd', het zijn vaak mensen met een wat pessimistische kijk op het leven in het algemeen en het hunne in het bijzonder. 'Gaan we nu alweer naar zo'n romantische comedy, mij wordt niks gevraagd'. 'Wat! Kunnen we geen frikandellen meer krijgen in de kantine, mij wordt niks gevraagd'. Op een beetje verongelijkte toon met een mengeling van gespeelde verontwaardiging en passief agressieve berusting. Mij wordt niks gevraagd. Ik begin maar niet over politieke of bestuurlijke besluiten door de gekozen volksvertegenwoordigers, als het de chronisch verongelijkten niet zint komen ze weer met die stoplap, want dat is het uiteindelijk natuurlijk gewoon, 'Mij wordt niks gevraagd'.

Mij zult u die uitdrukking nooit horen gebruiken, ik ben doorgaans juist heel blij dat mij niks gevraagd wordt. Rommel maar lekker an met mekaar, ik laveer er wel doorheen. En ik kán sinds gisteren die uitdrukking ook helemaal niet bezigen, want er wordt mij wel degelijk iets gevraagd door het Centraal Bureau voor de Statistiek. In de brievenbus lag post van het CBS met de vraag of ik, nou ja 'de bewoner(s) van dit adres', mee wilde doen aan een onderzoek. 

Bijgevoegd zat een folder: 'Waarom vraagt het CBS u?'. Dat wilde ik ook wel weten. Er staat in te lezen dat zij regelmatig aan inwoners van Nederland vragen om mee te doen aan één van hun onderzoeken. Het is belangrijk om te weten wat onze mening is en wat we meemaken. Zo kunnen ze laten zien hoe het staat met ons land. de cijfers worden bijvoorbeeld gebruikt door ministeries om plannen voor Nederland te maken. En ja mijn privacy is, voor zover dat nog iets zegt in deze wereldwijde web wereld, gewaarborgd.

Het is een 'Enquête Beroepsbevolking'. In de brief lees ik dat ze inzicht willen krijgen in o.a. de volgende punten: Voor de meeste mensen is werk belangrijk, maar lukt dat ook voor iedereen? Hoeveel mensen zoeken een baan? Hoe zit het met flexcontracten? Hoe verdelen we onze tijd tussen werk en zorgen? 

Elke maand trekt het CBS een klein aantal adressen uit alle adressen die er in Nederland zijn. En deze keer zit mijn adres in hun selectie. Mijn huishouden, dat van een bewust alleenstaande man van middelbare leeftijd, vertegenwoordigt veel andere inwoners van Nederland, zo delen ze me verder juichend mee. 

Nou, voor het eerst sinds ik op deez aardkloot rondloop wordt mijn visie waar ministeries dan hun beleid op gaan voeren belangrijk gevonden. Ik ben niemand als ik dat verzoek als inwoner van een democratisch land niet zou inwilligen, want we willen toch inspraak, dus zal ik me aankomend weekend met een kopje koffie eens achter de laptop nestelen en me gaan verdiepen in de vragenlijst en zult u mij binnenkort zo langs mijn neus weg met een blik van superioriteit en een tegelijkertijd afwerend handgebaar welke meteen duidelijk maakt dat ik eigenlijk al teveel prijsgeef op ietwat samenzweerderige toon horen zeggen: 'och, mij wordt best wel eens wat gevraagd...', als iemand met permanent neerwaartse mondhoeken weer eens roept: 'Mij wordt niks gevraagd!'

Toen was geluk... #76

Eind jaren zeventig tot diep in de jaren tachtig was geen enkele badkamer en toilet compleet zonder de plastic accessoires van Tiger. Het merk bestaat nog steeds, maar de producten zijn met de tijd meegegaan. Spiegels, planchetjes, toiletrolhouders, toiletborstels met houder, toiletbrillen, handdoekhaakjes, kortom alles was te verkrijgen in de kleur van dat moment. Zo in het begin was dat vooral bruin, beige, licht- en donkerblauw en wit. Later kwamen er nog wat andere kleuren bij.

Het summum uit de badkamerlijn was natuurlijk het plastic zitbad. Voornamelijk gekocht door mensen die uit hun kleine etagewoningen uit de jaren vijftig ooit het lavet hadden gesloopt en nu vonden dat ze iets wat op een bad leek, maar het net niet was, in hun kleine doucheruimte moesten plaatsen omdat familie en vrienden in modernere huizen ligbaden hadden. 

Vanzelfsprekend in dezelfde kleuren verkrijgbaar als de overige accessoires. Zelf heb ik nooit de behoefte gehad om zo'n zitbad aan te schaffen, ook niet toen ik in 1987 mijn eerste woning in de Dalfsenstraat in Den Haag betrok. Gebouwd begin jaren vijftig dus oorspronkelijk met lavet, maar die was al verdwenen toen ik er kwam wonen. Een klein stenen 'stoepje' in de douche was het enige wat er nog aan herinnerde. Wel heb ik de andere accessoires van Tiger gekocht, dat was een standaard iets.

Ik ben helemaal geen badmens, ik ben meer een douchemens. In een hotel als er een bad is wil ik er wel eens gebruik van maken, en als ik er eenmaal in lig denk ik:  ja, wat nu. Maar dan is het nog een ligbad. Een zitbad vind, en vond ik, helemaal iets eigenaardigs. Maar ze gingen goed in die dagen, en een snelle blik op het wereld wijde web laat zien dat zitbaden nog steeds verkrijgbaar zijn, alleen niet meer in de kleuren van toen.

In Memoriam: Gerry Marsden

Begin jaren zestig ontstond in de omgeving van Liverpool de zogenaamde 'Mersybeat'-scene, waarmee bands, zangers en zangeressen werden bedoeld die uit Liverpool en de directe omgeving kwamen. De naam is ontleend aan de rivier Mersey die daar stroomt. Beatles, Cilla Black, Freddie & the Dreamers, Searchers zijn enkele voorbeelden van de tientallen acts die er vandaan kwamen. Zo ook Gerry & the Pacemakers met frontman Gerry Marsden, zij waren na de Beatles de succesvolste band uit Liverpool.

Gerry formeerde de band in 1959 met o.m. zijn broer Fred op drums. Net als de Beatles kwamen ze onder contract bij Brian Epstein en speelden in die eerste jaren in dezelfde omgeving als de Fab Four zowel in Liverpool als Hamburg. De groepsnaam was oorspronkelijk Gerry Marsden & the Mars Bars, maar daarover kwam protest van de producenten van de Marsrepen. 

De eerste single van de groep 'How Do You Do It', was met enige tegenzin ook opgenomen door de Beatles, maar die wisten producer George Martin te overtuigen om 'Love Me Do' uit te brengen. Gerry & the Pacemakers scoren er een nummer één hit mee en ook hun twee volgende singles 'I Like It' en 'You'll Never Walk Alone' komen op de eerste plaats terecht. Drie nummer één hits op rij, het was de eerste keer dat het gebeurde in de UK Singles Charts. 

'You'll Never Walk Alone' is oorspronkelijk een liedje uit de musical 'Carousel' uit 1945. Het wordt gezongen door het nichtje van de hoofdrolspeelster als diens man in zijn eigen mes valt en overlijdt. Nadat Gerry & the Pacemakers er een hit mee scoren wordt het door de voetbalclub uit Liverpool geadopteerd als clublied. Maar daar stopte het niet, voetbalclubs wereldwijd nemen het lied over als clublied. Op een onbewaakt ogenblik nam onze eigen Lee Towers het lied op en zo werd zijn wat onverstaanbaar murmelende versie door zijn eigen Rotterdamse voetbalclub Feyenoord als clublied omarmt, ondanks dat ze het aloude 'Hand In Hand Kameraden' van Jacky van Dam al hadden. Wanneer je Lee ziet barst hij gevraagd en ongevraagd in het lied uit. Het lied is door ontelbaar veel artiesten opgenomen en wordt daarnaast direct uit de kast getrokken als er waar ook ter wereld saamhorigheid moet worden uitgedrukt.

Zelf ben ik erg gecharmeerd van het melancholieke 'Ferry Cross The Mersey' van Gerry en zijn mannen uit 1965. In 1967 stopt de band ermee. Gerry Marsden heeft na de Pacemakers een kabbelende carrière op tv. Neemt in de jaren zeventig nog wat singles op en zong, als er aanleiding voor was vanwege ellende en rampspoed, een zoveelste versie van 'You'll Never Walk Alone', al dan niet met andere artiesten, voor het goede doel, zo ook vorig jaar als eerbetoon aan de National Health Service ten tijde van de corona-uitbraak. 

Sinds 1965 was Gerry getrouwd met Pauline Behan en zij hebben twee dochters. Hij is op 3 januari 2021 overleden aan een bloedinfectie in z'n hart. hij is 78 jaar geworden.