Tegeltjeswijsheid 126

Toen en Nu: Roger Daltrey

Roger Daltrey kreeg bekendheid als leadzanger van de Britse popgroep The Who. Met zijn messias-achtige verschijning, wat nog werd versterkt door zijn rol in de door de band geschreven rock opera "Tommy", was hij het gedroomde rock idool: een bos blonde krullen, de jasjes met franjes, het rondslingeren van de microfoon, wat zijn handelsmerk was en natuurlijk die geweldige iconische stem. Het was niet altijd koek en ei tussen de bandleden onderling, maar de (nog in leven zijnde) leden van de band kwamen toch steeds weer bij elkaar voor reünies.

Ook heeft hij succesvolle soloplaten uitgebracht, speelde na zijn debuut in "Tommy" in talloze film,- en TV-producties, en in het theater. Roger is nu 70 jaar en treedt nog steeds op maar niet genoeg naar zijn zin, en hij wil graag weer een album maken. "Als ik op mijn leeftijd stop met zingen, dan is mijn stem binnen 2 jaar weg, zie het als een automotor, die moet ook voldoende gebruikt worden, dus ik móet doorgaan".

Herinnert U zich deze nog? #52

TONNY HUURDEMAN

"JASPER EN JASMIJN"

1975

Tipparade

Één van de liefste liedjes ooit, dat vond ik toen al en nu nog steeds. Maar wat ik leerde bij het maken van dit blogje is dat het van oorsprong een Amerikaans nummer is, geschreven door Kris Kristofferson met als titel 'Jody And The Kid'. De versie van Tonny volgt vrijwel één op één het oorspronkelijke lied, alleen is het einde enigszins anders. De vertaling is gemaakt door Peter de Vos.

Tonny Huurdeman was een actrice die in de jaren 50 en 60 mee deed aan radiohoorspelen, ook op TV en op toneel heeft ze verschillende rollen gespeeld. Haar grootste succes had ze in de speelfilm 'Turks Fruit', waarin ze de moeder van Olga (Monique van der Ven) speelde. Tonny is in 1991 op 69 jarige leeftijd overleden.

WTF!?

Gisteren was er op het journaal weer eens een bericht waarbij ik letterlijk met open mond het nieuws tot me nam, en dan bedoel ik niet de schorsing van de hapgrage Luis Suárez, kijk naar die man zijn gebit, zie die tanden, met zo'n overbite is zulk gedrag genetisch bepaald. Nee dat zal allemaal wel, waar ik bijna van van de bank viel was het nieuws dat een ambulancebroeder in Amsterdam die was aangevallen door een hysterische hersenloze tijdens het uitoefenen van zijn werk zich in de rechtbank moest verantwoorden omdat hij 's mans keel voor een kort moment had vastgegrepen, zelfverdediging dus.

Het wordt nog gekker, de twee mannen die op een bijna dierlijke manier, zowel verbaal als fysiek, tekeer gingen tegen het ambulancepersoneel, waar tegen de betreffende ambulancebroeder vanzelfsprekend aangifte heeft gedaan wegens bedreiging en mishandeling, hoeven zich niet te verantwoorden, één van hen kreeg een geldboete van €50,- en de zaak tegen die van het keeltje is geseponeerd.
Bent u daar nog?

Herinneren wij ons nog de Stichting Ideële Reclame (SIRE) met de campagne 'Handen Af Van Onze Hulpverleners'. En de stelligheid van Minister Opstelten in deze? Nu staat dus iemand van wie men de handen af zou moeten houden, dat hadden we, speciaal voor de onderste lagen van de bevolking, namelijk afgesproken met elkaar, in het beklaagdenbankje en hoorde een taakstraf van 20 uur tegen zich eisen. Aan de andere kant, erger dan zich met dit soort, en ik gebruik de term losjes, 'mensen' te moeten occuperen kan die taakstraf niet zijn, maar het is natuurlijk te idioot voor woorden.

Wat voor signaal geef je dan in godsnaam af?
De officier van justitie had wel begrip voor de ambulancemedewerker, "Omstanders hebben zich niet te bemoeien met het werk van hulpverleners", zo vond hij. "Zonder hun inmenging had de medewerker niet terechtgestaan".  Maar dan toch die 20 uur straf eisen. De rechtbank doet over 2 weken uitspraak

Van de nood een deugd maken

Mijn moeder wilde graag wat nieuwe broeken hebben en we zouden in mei al naar de stad gegaan zijn als het hele gedoe met die pijnen en de operatie er niet tussen was gekomen, maar gisteren zijn we dan toch gegaan. We wilden ook graag het nieuwe station zien, ik reis doorgaans via station Blaak en mijn moeder had het op TV gezien en dacht dat ze het nooit in het echt zou zien omdat ze niet meer reist per trein, dus had ik gezegd dat als we gingen winkelen we dat in één moeite door konden gaan bekijken.

Het is echt heel erg mooi, het voorheen onoverzichtelijke plein voor het station met trams en bussen, is nu een mooie ruim plein geworden, de vroegere hal en smalle doorgang naar de perrons is een ruimte geworden met veel winkels en vooral zaakjes waar je wat kunt eten of drinken, of meenemen voor in de trein. Wat ook heel bijzonder is, is dat de karakteristieke letters en klok van het oude station zijn geïntegreerd in het nieuwe ontwerp.

Wat ook bijna klaar is is de prestigieuze Markthal, een overdekte (food)marktvloer met woningen in een hoefijzervormige boog er omheen gebouwd. In oktober gaat het open. Ik heb zo voor de vorm eens gekeken naar een woning aldaar, maar buiten dat het boven het budget is, moet ik niet aan verhuizen denken, het idee aan dat hele gedoe doet me de moed al in de schoenen zinken, en dat terwijl ik na mijn eerste scheiding in 1 jaar 3 keer ben verhuisd, daar draaide ik toen mijn hand niet voor om. En dan ook, ik zou mijn miniparkje missen waar ik nu in woon, al dat groen, de vijvers en de vogels. Ik woon dicht genoeg bij de stad om áls ik drukte wil ik er binnen een kwartier zit.

We hebben dus een leuke middag gehad en veel gezien, maar broeken, daar is ze niet voor geslaagd. Een dame van mijn moeders leeftijd heeft heel vastomlijnde ideeën van wat ze wel en vooral wat ze niet wil, en we waren ook net iets te laat voor lichte broeken, er hangen nu al allemaal al herfstkleuren, en dat was nou net niet de bedoeling.

Daar zit ze dan, mijn moeder voor het nieuwe station, waar ze in haar leven zovele stappen heeft gezet.

Woningen van de Markthal

Nutteloze weetjes

Gemiddeld breng je per jaar zo'n 2 weken door in de badkamer.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Er zijn 5 miljard lichtjes op de Eiffeltoren.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De Eerste Wereldoorlog eindigde precies om 11 uur, op de 11e
van de 11e maand.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Van de Finse overheid ontvangen zwangeren kartonnen dozen voor
de baby om in te slapen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Slechts 2 procent van alle mensen heeft groene ogen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Een getrouwd stel is gescheiden nadat ze er achter kwamen dat ze
elkaar aan het bedriegen waren in een online chatroom, mét elkaar
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Coca Cola verkocht maar 25 flessen in het eerste jaar dat het
bestond.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Leonardo Da Vinci kon tegelijkertijd met één hand schrijven
en met de andere tekenen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
90% van wat je droomt vergeet je weer.

Apart

Gisteren had ik samen met een groepje collega's weer eens cursus en de rode draad van deze cursus is vooral positiviteit, dat komt steeds weer terug, mochten we de vorige keer iets positiefs zeggen over een ander, nu was het de bedoeling dat we een papier lieten rondgaan met onze naam er op waar iedereen dan iets opschreef wat hij of zij positief vond aan je, dat vervolgens omvouwde en het doorschoof naar een ander, zodat je een soort harmonica-achtig iets kreeg met positieve kreten er op.

Ik vind zoiets leuk om te doen, want was is er leuker dan iets liefs of aardigs over een ander te zeggen in een werksituatie waar het eerder gewoon is juist te benoemen wat niet goed gaat, iets waar ik me altijd al voor heb ingespannen, zeg ook gewoon eens: "Wat ziet het er goed uit, dat heb je mooi gedaan". Mijn bedrijfsleider stak destijds hand in eigen boezem door te zeggen dat ook hij dat veel te weinig deed.

Maar goed, het is geweldig om complimentjes en aardige dingen over een ander op te schrijven, maar het is vanzelfsprekend ook leuk om op je eigen harmonica-velletje te lezen wat anderen van jou vinden. Ik ben de beroerdste niet en deel dat met jullie, mijn trouwe lezers:

• 'Ik moet altijd om je humor lachen'
• 'Vriendelijk en weet altijd passende quote's te maken voor de kantinetafel.' (in dit blogje kun je lezen wat er mee bedoeld wordt)
• 'Grappige man'
• 'Heel veel vakkennis'
• 'Is goed bezig'
• 'Een leuke collega'
• 'Mooi, gevoelig'
• 'Apart'
• 'Volgens mij heb je veel humor'
• 'Kennis van boeken, vriendelijk'

Een heel leuke manier om de maandagochtend te beginnen, toch? En de opmerking die er met kop en schouders boven uit steekt is natuurlijk 'Apart'. Als iemand een nieuwe bril heeft, zo'n ingewikkeld moeilijk model, enigszins a-symmetrisch in een hele felle kleur, dan zeg je: "Leuk zeg, wat een aparte bril". "Heel apart!" roep je ook geveinsd enthousiast uit over een heel lelijke tatoeage. Dus hoe ik mijn 'apart' moet plaatsen? Ik weet het niet, ik vind het wel geweldig dat iemand het er op zet, en omdat de nadruk lag om iets positiefs er op te zetten ga ik gewoon van het goede uit. Zelf heb ik bij een nieuw meisje die ik niet ken er op gezet "Leuk dat je bij ons komt werken, dapper ook", da's wel apart, ja.

Klijnsma let op de kleintjes

De Partij van de Arbeid is duidelijk de weg kwijt, en komen met ideeën die wel uit een cabaretvoorstelling lijken te komen. Asielzoekers en allochtonen vinden als vanouds nog steeds een luisterend oor bij deze partij, met de chronisch verontwaardigde pratende trui Hans Spekman voorop, maar voor de rest is het sociale aspect ver te zoeken. Minister Lodewijk Asscher kwam met het volslagen idiote plan, dat mensen met een tijdelijk contract meer rechten zou geven, Vanaf juli 2015 kunnen ze niet na drie jaar, zoals nu, maar na 2 jaar aanspraak maken op een vast contract. Lodewijk geeft hiermee aan niet in de maatschappij te staan, want wat gebeurt er? De tijdelijke krachten worden vanaf dat moment niet na 3 maar na 2 jaar ontslagen.

En dan hebben we nog de volslagen ongeloofwaardige Jetta Klijnsma, de op een 'nou-dat-is-toch-heel-gewoon'- toon enkele weken geleden meedeelde dat mensen die mee willen doen aan de door het kabinet voorgestelde participatiemaatschappij en hun oude ouders in huis nemen te maken zouden krijgen met een mantelzorgersboete, de ouders zouden worden gekort op AOW, "Want", zo stelde Jetta, "er zijn minder kosten van o.a. huur, dus kan er makkelijk wat geld af". Vanzelfsprekend leidde dit tot veel onbegrip, en in plaats van de belachelijkheid van haar voorstel in te zien, stelt ze het een jaar uit en gaat ze er nog eens goed over nadenken.

Je zou denken dat van iemand die drs. voor haar naam mag zetten toch wel enige intelligentie mag worden verwacht, ik twijfel zeer aan haar verstandelijke vermogens nu er onlangs uit haar mond kon worden opgetekend, en ik ben bang op diezelfde 'dat-is-toch-vanzelfsprekend-toon', dat ouderen die AOW ontvangen het beste een moestuintje konden beginnen, dat scheelt zo in de kosten voor het eten.
Wat een ongelofelijke domme doos! Als Youp van 't Hek het in een voorstelling zou verwerken zou de zaal plat liggen. Iemand als Jetta, lid van een partij die het sociale altijd hoog in het vaandel hadden staan, moet toch tegen zichzelf in bescherming worden genomen en meteen uit haar functie worden ontheven.
Kan ze fijn een moestuintje beginnen, als 57 jarige kun je daar niet vroeg genoeg mee beginnen.

Op safari

De rij prijzen die vriend Harry wint bij, ik dacht, de Vriendenloterij is welhaast oneindig, zo konden wij gisteren, op de al lang van te voren geprikte dag, afreizen naar safaripark de Beekse Bergen, al waar wij gratis entree hadden. Ik was er als kind wel eens geweest en ik herinnerde me een tocht langs de dieren in een auto, dat kan nog steeds, maar er is ook een wandelroute, en daar hebben we voor gekozen.

Het is een erg leuk park en de meeste dieren hebben heel veel ruimte, we hadden heerlijk weer en begonnen na de rit er heen met een bakje koffie met wat lekkers, het was er niet bovenmatig druk, dus was het fijn wandelen. Onderweg nog een soort van klimparcours gedaan, ik natuurlijk maar voor een gedeelte, ik ben niet zo van het survivallen, even gepauzeerd met een ijsje, en vervolgens een vogelshow bezocht waar roofvogels en uilen rakelings boven onze hoofden vlogen.

Er kon ook een boottocht gemaakt worden, maar de boot was net weg en om nu een uur te wachten op de volgende boot, vonden we niet echt een goed plan, en tijdens het terug wandelen bleken we nog een aantal dieren niet gezien te hebben. De bavianen waren het leukst, er was een heel klein babyaapje waar iedereen uit de groep op lette, er was aldoor een volwassen aap die 'm in de gaten hield zo schattig. Het volgende uitstapje die we gaan maken is dan ook naar de Apenheul, en ja, óók door vriend Harry gewonnen, Rick, Chris en ik boffen maar met zo een vriend.

Als afsluiting hebben we gegeten bij het Griekse restaurant in Capelle wat erg lekker was. Het was weer een heerlijke dag met drie geweldige vrienden.

"Ask yourself why"

Toen ik van de week in één van mijn blogjes meedeelde dat ik me vaak afvraag 'waarom?', moest ik denken aan een liedje van Barbra Streisand van één van haar minst succesvolle albums,"What About Today". uit 1969, die ik dan natuurlijk weer één van haar leukste vind. Op dit album staat het liedje "Ask Yourself Why". Het nummer is geschreven door het echtpaar Marilyn en Alan Bergman, samen met Michel LeGrand. De tekst heeft iets 'flower powerigs', en ik heb het hertaald en een beetje naar nu gehaald, maar de strekking van het lied blijft in tact.

Als je wandelt met een nonchalante pas
en je ziet een bordje "Niet op het gras"
heb je jezelf dan wel eens afgevraagd, waarom?

Speeltuinen waar kinderen hebben gespeeld
pleintjes waar verliefden kusjes hebben gedeeld
zijn weg, parkeerplaatsen zijn nu in beeld , waarom?

Als je eenmaal begint houden vragen niet op.
Ze blijven komen en zitten in je kop.
Voor kinderen en honden verboden.
Waarom? vraag jezelf af waarom?

En als je er over nadenkt
moord en doodslag dagelijks op TV.
Heel gewoon en niemand zit er mee.
Maar liefde krijg je niet te zien, nee, waarom?

Je kleedt je als vrouw maar hebt ook een baard.
Je bent best dik, meer eet gewoon een stukje taart.            
Men heeft een mening en je wordt aangestaard, waarom?

Op een heldere dag in het juiste seizoen
zie je wat nog over is van al het groen
en het landschap is niet meer als toen, dus kom,
                       
ja kom, naar buiten waar de zon nu schijnt
en als je wandelt met een nonchalante pas
vlakbij een bordje met  "Niet op het gras"
zet er een bordje naast met erin gekrast "Waarom?"

Marier

Zelf zou ik nooit willen trouwen, en om eerlijk te zijn ben ik de huwbare leeftijd al ruimschoots gepasseerd, maar ik vind dat iedereen die van iemand houdt de mogelijkheid moet hebben om te kunnen trouwen met de persoon naar zijn of haar keuze, ook als het een persoon van hetzelfde geslacht betreft. Na Nederland, België, Spanje, Canada, Zuid Afrika, Noorwegen, Zweden, Portugal, IJsland, Argentinië, Denemarken, Uruguay, Brazilië, Frankrijk, Nieuw Zeeland, Verenigd Koninkrijk, en een aantal regio's in Mexico en een aantal staten in de Verenigde Staten, heeft ook het Luxemburgse parlement op 18 juni j.l. met een ruime meerderheid ingestemd met een huwelijk tussen partners van gelijk geslacht.

Premier Bettel van Luxemburg zegt dat vanaf januari 2015 de eerste huwelijken voltrokken kunnen worden. Luxemburg is niet vaak in het nieuws, en dit heb ik ook niet via het journaal meegekregen, waarschijnlijk vonden die het niet belangrijk genoeg om te vermelden, daarom even onder de aandacht in een blogje.
Bravo Luxemburg!

Zichtbaarheid

Het is belangrijk dat minderheidsgroeperingen zichtbaar zijn in de maatschappij, dat zij zich niet laten wegdrukken. Met het Zomercarnaval in Rotterdam laten de mensen uit de Caribische gebieden zich in al hun sprankelijkheid zien, in Amsterdam is het jaarlijks vrolijkheid alom bij de Canalparade van de homoseksuelen, Den Haag heeft ieder jaar weer een grote Pasar Malam waar de Aziatische mensen al het goede uit hun landen delen met de bezoekers en Noord Afrikanen hebben ook zo hun eigen manier om hun aanwezigheid onder de aandacht te brengen.

Die zichtbaarheid is heel goed en vaak ook nog steeds noodzakelijk om te laten zien dat zij er ook mogen zijn en om ervan te leren en te genieten. Daarom vond ik het gisteren niet meer dan mijn plicht om tijdens de voetbalwedstrijd van Nederland tegen Australië mij als voetbalonverschillige op straat te laten zien tijdens een heel gewone dagelijkse bezigheid, namelijk boodschappen doen. De voetbalonverschilligen zijn een minderheid in de samenleving die steeds opnieuw moeten uitleggen waarom ze onverschillig zijn ten opzichte van het voetbal. Dus enigszins nerveus rechte ik mijn rug en liep met opgeheven hoofd en een kloppend hart de straat op op weg naar de supermarkten, de weg die ik zo vaak loop, maar nu herkenbaar als voetbalonverschillige, want geen oranje kleding/hoedje/sjaaltje/pruik/e.d. op of aan, en tijdens, godbetert, een wedstrijd!

En ik was niet alleen! Er waren er meer zoals ik! Voor een tweede keer in mijn leven voelde het als een coming out nu ik gelijkgestemden zag. De onverschilligen worden vanzelfsprekend volledig overstemt door het supportersgeweld, maar op weg naar het boodschappen doen tijdens de wedstrijd zag ik gewoon auto's rijden op straat, mensen gingen met de metro en bij Lidl en Albert Heijn liepen anderen rond, verbonden door onze gezamenlijke onverschilligheid ten opzichte van het voetbal. Mijn hart werd er warm van, wij mogen er zijn!

Velen, met name supporters, vragen zich af of het in een land als Nederland wel nodig is om je als onverschillige zo in het openbaar te moeten laten zien, het wordt toch geaccepteerd, en het is beter als men het niet aan je ziet, je zet jezelf op die manier juist buiten spel (no pun intended). Maar dat betwijfel ik, zolang een hooggeplaatste leidinggevende zich hardop uit tegenover mij met "Ik kan niet snappen dat er mensen zijn die niet naar voetbal kijken", zijn we er nog lang niet. Als diezelfde leidinggevende zou zeggen tegenover een homoseksuele medewerker: "Ik kan niet snappen dat er mannen zijn die het met mannen willen doen", kan hij worden aangeklaagd. En als het allerliefste kassameisje bij Albert Heijn toch nog even, met haar liefste stem, dat dan weer wel, vraagt: "Moet u geen voetbal kijken meneer?" weet ik dat we nog een lange weg te gaan hebben. Dus daarom een oproep aan alle voetbalonverschilligen, wees zichtbaar, draag in ieder geval geen oranje, dat is een mooi begin.

Toen en Nu: Patricia Routledge

De meeste Toen en Nu blogjes gaan over hoe (voormalig) bekende mensen er nu uitzien, maar in het geval van Patricia Routledge is het wel eens leuk om te zien hoe ze er toen uitzag, wij kennen haar uit de geweldige Britse serie "Keeping Up Appearances", waar ze op onnavolgbare wijze de rol van Hyacinth Bucket neerzette. Ze was de zestig al gepasseerd toen ze begon met de rol in 1990. In 1995 stopte de serie op haar verzoek.

Ze begon haar carrière in 1952 en heeft ongelofelijk veel gedaan, in het theater, van Shakespeare tot musicals, op TV en in speelfilms, zowel in Engeland als in Amerika. Maar haar grootste succes was haar rol van de snobistische Hyacinth. Patricia is nu 85 jaar, is nooit getrouwd geweest en heeft geen kinderen.

Patricia in haar glansrol van Hyacinth Bucket

Serotonine

Hoe ouder je wordt, hoe meer je van jezelf gaat begrijpen, zo kwam ik er enkele maanden geleden achter dat ik behept ben met misofonie. En van de week werd mij duidelijk dat mijn hersenen het stofje serotonine niet aanmaken, of in ieder geval heb ik er maar heel weinig van, en dan valt plots alles op z'n plaats.

Ineens snapte ik waarom ik, van kinds af aan, nooit gevoelig ben geweest voor massatrends of groepsdruk, daar heb je namelijk serotonine voor nodig. Het stofje maakt iemand vatbaarder voor groepsgedrag. Mensen met veel serotonine zijn erg te beïnvloeden door hun omgeving, bij hen is het positieve gevoel van 'beloning' als ze ergens aan meedoen heel erg hoog. 

Toen iedereen op de middelbare school ging roken omdat iedereen ging roken was ik één van de weinigen die het zelfs maar nooit geprobeerd heeft, pas laat in mijn leven ben ik eens een wijntje gaan drinken, maar nooit gedronken om in een bepaalde stemming te komen omdat anderen dat ook deden. Trends ik laat ze aan me voorbijgaan of stap pas vrij laat in (Facebook is daar een voorbeeld van). Ik vertoon van nature dus geen kuddegedrag.

Massahysterie zoals nu met het WK gebeuren, ik kan er met open mond naar kijken. Überhaupt ontloop ik grote groepen mensen, voor mij geen koningsdag, gaypride, popfestivals e.d., ik voel me er niet prettig en nu weet ik waarom: niet voldoende serotonine. De combi met misofonie versterkt het waarschijnlijk alleen maar.

Ik ben altijd al een mens geweest die, als hele groepen ergens warm voor liepen (in mijn ogen dus hysterisch gedrag vertoonden) bij zichzelf dacht: Waarom? En als je dan hun gedrag bekijkt door de ogen van de serotonine-arme die ik ben, is het echt niet wervend om er aan deel te nemen. En ja, ondanks dat ik dus geen meeloper ben en vaak mijn eigen plan trek, heb ik een heel leuk leven. Wel kan ik nu met de intonatie van de glutenvrije vrouw uit één van de shows van Brigitte Kaandorp antwoorden bij een uitnodiging voor een mega evenement: "Nee, ik heb een serotonineprobleem". 

Herinnert U zich deze nog? #51

STEVE ROWLAND & THE FAMILY DOGG

"SYMPATHY"

1970

Aantal weken: 11

Hoogst positie: 1

Op zoek naar een nieuwe hit kwam Steve Rowland begin 1970 het nummer "Sympathy" tegen. Opgenomen door de groep Rare Bird, die bij dezelfde platenmaatschappij zaten als Family Dogg. Er werd een deal gemaakt dat de versie van Family Dogg niet gereleased zou worden in Engeland, om Rare Bird niet in het vaarwater te zitten. Zulks kon nog in het pre-download tijdperk. Voor deze release werd besloten om Steve Rowland apart te noemen, niemand weet meer goed waarom dat was. Het werd een grote hit op het Europese vaste land. Engeland maakte pas kennis met de versie van Famlily Dogg toen het nummer in 1972 op hun tweede een laatste album stond.

Family Dogg heeft maar zo'n vijf jaar bestaan, het was een studiogroep die slechts éénmaal live heeft opgetreden, op een muziekfestival in Ljubljana. De groep bestond de eerste drie jaar uit Steve Rowland, Albert Hammond, Mike Hazlewood en twee zangeressen. De rij zangeressen lijkt welhaast eindeloos, waarvan er één niet onvermeld mag blijven: Ireen Sheer. Zij heeft vanaf 1973 tot op heden een bloeiende carrière in Duitsland als schlagerzangeres. Ze heeft 3 keer aan het Eurovisie Songfestival meegedaan, in 1974 en 1985 voor Luxemburg en in 1978 voor Duitsland.

Na deze single gingen Albert Hammond en Mike Hazlewood naar Amerika en in 1972 maakt Steve Rowland als Family Dogg met een nieuwe mensen een doorstart met het album "The View From Rowland's Head". Het kon het grote succes van eind jaren 60 niet meer evenaren, in 1976 probeerde hij het nog één keer met de single "Uptown Uptempo Woman", maar daar eindige het Family Dogg verhaal dan echt. 

De drie heren bleven nummers schrijven voor anderen, waar ze heel succesvol mee waren en Albert Hammond is daarnaast nog een prachte solocarrière begonnen. 

Nutteloze weetjes

Sinds de Tweede Wereldoorlog zijn er slechts 20 baby's in
Engeland Adolf genoemd.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Een miljoen jaar lang  is de wereldbevolking minder geweest
dan 26.000 mensen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Meer dan 1 op de 5 Amerikanen denkt dat de wereld
tijdens hun leven zal vergaan.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In 1915 kocht slotenmagnaat en miljonair Cecil Chubb
Stonehenge voor zijn vrouw. Ze vond het niet mooi dus
schonk hij het in 1918 aan de overheid.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Een mannetjes neushoornkever kan 850 keer zijn eigen
lichaamsgewicht tillen.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Vaticaan is de enige staat ter wereld waar de instructies op
de betaalautomaten in het Latijn zijn gesteld.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Toen de eerste aardappelen in Engeland werden geïntroduceerd
werden deze gebruikt om toetjes van te maken.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Er zijn nog maar 2 fabrieken in Frankrijk waar baretten
worden gemaakt.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De laatste 2 sprekers van het Zoque, een taal uit Mexico, zijn
de zeventig al gepasseerd en weigeren met elkaar te praten.

Een meevaller

Afgelopen donderdag hebben we m'n moeder weer naar het ziekenhuis gebracht voor een operatie aan haar been, hetzelfde been waar ze in januari ook al aan geopereerd is, ze kreeg er steeds meer pijn aan, sliep nachten niet, en het bleek dat haar ader weer was dicht geslipt. Het zou volgens de dokter weer een ingrijpende ingreep worden, deze keer kwam er een stukje kunst ader in. Donderdagochtend was de operatie en deze zou tot het eind van de middag kunnen duren.

Groot was de verrassing toen mijn zus me al om half één belde met de mededeling dat het al gedaan was en mama al op de uitslaapkamer lag. De dokter had haar zelf gebeld en verteld dat de operatie zeer voorspoedig was verlopen. Gisteravond ben ik bij haar geweest en het gaat prima met haar, de pijn is helemaal verdwenen, door de narcose was ze nog wat misselijk, en het was, vond ze, erg warm in het ziekenhuis, en mijn moeder is iemand van ramen open en lekker doortochten, maar dat kan nu even niet. 

Ik verwacht dat ze in de loop van de volgende week weer thuis zal komen als het voorspoedig blijft gaan. Ik had aan dit hele gebeuren niet zo'n ruchtbaarheid gegeven, omdat het een blijde tijd is voor velen, mensen zijn lekker op vakantie, maken zich er juist gereed voor of komen net ervan terug. Velen verheugen zich op de voetbalwedstrijden die Nederland gaat spelen en organiseren leuke bijeenkomsten met vrienden, daar passen geen zorgelijke berichten in waar niemand toch iets aan kan veranderen. Maar nu kan ik zeggen dat het al met al reuze is meegevallen en het belangrijkste is dat mama geen pijn meer heeft. En als kers op de taart zou het zomaar kunnen zijn dat haar stoepje voor de deur is opgehoogd als ze weer thuis komt!

Het verleidelijke Leiden

Leiden, de geboortestad van mijn oma, ze heeft er jaren gewoond en haar zusters zelfs tot aan hun dood. Veel vrienden van me wonen er of hebben er gewoond zodat ik er heel wat leuke momenten heb doorgebracht. Longtime vriend Jeroen woont er sinds een paar jaar weer, en afgelopen woensdag was het weer eens tijd om elkaar te zien en om kennis te maken met de nieuwe liefde in zijn leven, en waar anders is dan de uitgelezen plek op zo een zonovergoten dag dan in Leiden.

Jeroen en zijn Philippe pikten me op op het station en we vonden meteen dat het een goed plan was om te gaan lunchen, dat deden we in het schitterende monumentale pas geheel verbouwde pand van V&D, heerlijk buiten op het dakterras. Daarna even wat gewinkeld en gewandeld door de vele nauwe steegjes en hofjes die Leiden rijk is, om vervolgens in de lounchestoelen op het terras van de Hortus Botanicus een heerlijk wijntje te drinken. Toen wederom lekker al wandelend van de zon genoten, en het is natuurlijk examentijd wat in deze studentenstad heel merkbaar is, zodat we langs verschillende feestjes liepen waar het behalen van het diploma werd gevierd.

Op een brug over een gracht wilde Jeroen even een foto maken toen er een prachtig jong stel ook op de foto werden gezet, De jongen met in zijn handen een fles champagne en een bul, zijn trotse vriendin er naast. Heerlijk om dat te zien, twee jonge mensen die een heel leven voor zich hebben op zo'n glorieus moment. "Willen jullie niet met z'n drieën op de foto?" vroeg het meisje. Dat wilden we. "Gefeliciteerd!" riep ik naar de jongen, "Wat ben je nu?" "Psycholoog" was het antwoord, "Dus als jullie behoefte hebben, kun je altijd komen praten." Nu ken ik de prijs van een bevriend psycholoog, dus ik zei: "Negentig Euro per uur, hè?"
"Ik doe het voor vijfenzeventig." antwoordde hij. Een leuke onverwachte ontmoeting, ik wenste ze veel plezier en succes.

Het was onderhand tijd voor een diner, en ook dat kon buiten genuttigd worden en wel bij het restaurant met de ludieke naam Annie's Verjaardag, uitgekozen tot 'Het mooiste terras van Leiden', je zit er zo ongeveer op het water en ziet de bootjes voorbij varen en het eten was ook nog eens erg lekker. Daarna was het weer tijd om richting huis te gaan, Philippe had nachtdienst in Den Haag dus die reed voor een stukje met mij mee met de trein. De zon, blije mensen gezien op een mijlpaal in hun leven, Jeroen en Philippe zielsgelukkig met elkaar, kortom een heerlijke dag!

Jeroen en Philippe aan de lunch

Wijntje in Hortus Botanicus

Doorkijkje op de gracht

Daar gaan we weer

Voor het eerst sinds ik aan blogjes schrijven ben begonnen zal ik een blogje van 2 jaar geleden, een klein beetje aangepast en daar waar nodig aangevuld, opnieuw plaatsen. Het gaat namelijk over uitleg en tips voor een minderheid waartoe ook ik behoor: mensen die helemaal niets met voetbal hebben. Aangezien aan het hele voetbalgebeuren door de jaren heen weinig is veranderd, zijn deze uitleg en tips nog steeds actueel. Vandaag barst de hele happening weer los en het duurt een maand (!) lang. Als single ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik er binnenshuis ook niet mee geconfronteerd word, dat geluk heeft niet iedereen, dus voor deze mensen is deze blog bedoeld, zodat ze zich niet alleen voelen in deze idiote hysterie over miljonairs die achter een bal aanrennen en de tijd dat het duurt een beetje begrip kunnen opbrengen voor de massa supportenden. 

De liefde voor voetbal in het algemeen en de EK en WK competities in het bijzonder, zijn in alle lagen van de bevolking voelbaar, maar over het algemeen geldt: hoe lager op de sociale ladder hoe fanatieker de supporters zijn. Denk maar aan de uitdrukking 'Geef het volk brood (lees: een uitkering) en spelen'. Dit verklaart ook de verbazingwekkende versieringen in achterstandswijken waar hele straten op brandgevaarlijke wijze in een visioen van oranje worden omgetoverd. 

De ironie, of zo je wil het karma, wil dat voor het eerst (nieuwe) buren bij mij ook op niet mis te verstane wijze hun enthousiasme voor de aanstaande kampioenschappen menen te moeten uiten met de meest wanstaltige versieringen. Ondanks dat de schok groot was, uit de linkerkant van mijn lichaam verdween voor een kort moment alle gevoel, was het niet echt een verrassing. Deze mensen woonden hier enkele weken toen er al politie aan de deur stond en na wat maanden werd een ordinaire burenruzie, iets wat wij in de wijk tot dan niet kenden, luidkeels op straat uitgevochten. Toen dacht ik al: 'Als dat met EK of WK maar goed gaat'. Mijn vermoeden werd helaas in al zijn omvang grotesk bewaarheid, zeker nu de nieuwe buren aanzuigend werken op anderen die al wat tegen het volkse aanzaten maar zich tot nog toe altijd inhielden. De beer is nu echt los, met keukentrappen werd door buurvrouwen barrevoets het parkje voor mijn deur betreden en werden er (kilo)meters vlag en lint aangebracht. Het enge van dit alles is dat deze mensen zich nu gaan groeperen en verwacht ik meer prachtwijkachtige toestanden als schreeuwerige bijeenkomsten en buurtbarbecues. 

Buiten voetbal zijn er talloze andere sporten, maar die doen tijdens een EK of WK niet ter zake, hou dat voor ogen. Supportend Nederland denkt steeds dat Nederland ook gaat winnen, dat is echter nergens op gebaseerd, slechts één keer heeft Nederland een EK gewonnen, in 1988, een WK nog nooit.

Er zijn mannen die aanwijzingen schreeuwen naar het TV-scherm en voetbal,- en clubliederen drie octaven lager zingen dan hun eigenlijke stem is, ik heb eens gevraagd waarom dat is, maar daar komt niet echt een zinnig antwoord op, ik denk dat het een soort restje oergevoel is wat nog niet is weggeëvolueerd, net zoals mannen die nooit koken, maar wel barbecueën
Heeft het Nederlands eftal gewonnen wordt er gesproken van 'wij' en 'ons', hebben ze verloren gebruikt men 'zij' en 'hun'.
Tijdens het WK kun je voor iedere gemoedstoestad het woord 'oranje' zetten, dat wordt geaccepteerd.
Oranjegevoel, oranjevreugde, oranjeverdriet, oranjeteleurstelling, oranjeslapeloosheid, etc.
Voor ons geldt de gemoedstoestand oranjemoe, zelfs al vóór er ook maar één wedstrijd gespeeld is.

Wat je nooit moet doen:

• Bij het zien van een leuke voetballer zeggen: "Zo, die mag mij wel eens stevig in dekking nemen."
• Na een nederlaag zeggen: "Het is maar een spelletje."
• Dingen zeggen als: "Wat zit dat shirtje raar, zou het wel goed gewassen zijn"
• Als non supporter tijdens de WK oranje kleding dragen, je wilt niet geassocieerd worden met die ordeloze troep. Zodra Nederland is uitgeschakeld kan het weer wel.
• Praten over de verloren WK finale in 1974 tegen Duitsland, dit zorgde voor een nationaal trauma zelfs voor degenen die toen nog niet geboren waren.
• Ook de WK finale uit 1990 maar liever niet aansnijden, daar werd Nederland al in de kwartfinale uitgeschakeld door alweer Duitsland.

Wat je wel kunt doen is terwijl je een boek leest of iet anders nuttigs doet tijdens de door de supporters bekeken wedstrijd is op ieder willekeurig moment, zelfs zonder op te kijken, roepen:

• Is die scheidsrechter blind of zo
• Wat is Ronaldo* een eikel
• Geef eerst mijn fiets maar terug (als Nederland tegen Duitsland voetbalt)
• Bier allemaal?

Door rekening te houden met en begrip te tonen voor deze massale tijdelijke uitbarsting van verstandsverbijstering zijn de komende vier weken best door te komen.

*Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro is de duidelijke, maar niet openlijke, homosexuele voetballer uit Portugal. Homosexualitieit is een no go area binnen de voetballerij, er is geen plaats voor binnen dit bolwerk van 'echte mannen'. Hetero voetbalsupportenden voelen ook wel aan dat Ronaldo 'anders' is, de man liet een voor de buitenwereld onbekende vrouw in 2010 een kind voor hem baren, lakt zijn nagels zwart en heeft voor iedere wedstrijdhelft een andere haarstijl, Ik vind het een kleurrijke verademing, maar zij kunnen er niks meer mee dan hem een eikel te noemen, vooral omdat hij er honderddertig keer beter uitziet dan zijzelf en hun vrouw/vriendin dat verschil ook wel ziet.

Heldinnen

Wat een fantastisch bericht in de krant van gisteren, mijn twee stadsgenoten de 14 jarige Amina en haar vriendin, de 12 jarige Sara hebben een 3 jarig jongetje gered van de verdrinkingsdood in de Kralingse Plas in Rotterdam. Ze waren er aan het zwemmen toen Sara tegen Amina zei: "Wat zwemt dat jongetje raar". Ze keken nog eens goed en zagen dat zijn ogen dicht waren en er water uit zijn mond kwam. Amina handelde direct en haalde het kind uit het water en rende naar haar moeder, Laâziza. Samen met andere vrouwen legden ze het jongetje op zijn zij, hij was bewusteloos maar begon plots veel water te spugen en te huilen.

De ambulance werd gebeld, en aanwezige studenten geneeskunde boden direct hulp aan. Het was echt op het nippertje, als Amina en Sara enkele minuten later waren geweest zou het jongetje verdronken zijn. Laâziza, Amina en Sara zijn met hun hoofd de hele dag bij het kind en hopen dat het goed met hem gaat.

Wat mij opvalt is dat nergens in het bericht over dit incident de ouders van het jongetje worden genoemd. Wie let niet als een havik op zijn 3 jarig kind, en dan nog in de buurt van water nota bene. Als bewust kinderloze mag ik natuurlijk niks vinden daar waar het kinderen aangaat, maar ik denk wel over de ouders: Niet geschikt. Amina en Sara zijn in mijn ogen heldinnen, ze hebben, nog maar 14 en 12 jaar oud, een leven gered! Deze gebeurtenis zal hun beider leven altijd bijblijven, zeker als ze later zelf kinderen mogen krijgen.

Ik kan me dan ook niets anders voorstellen dan dat Frank Koen, de burgemeester van Capelle aan den IJssel, deze twee meisjes en hun ouders een groots onthaal geeft op het gemeentehuis. Hij mag zijn trots over deze twee inwoonsters van zijn gemeente niet onder stoelen of banken steken.

In memoriam: Rik Mayall

Totaal onverwacht is de Britse acteur en komiek Rik Mayall overleden. Rik was hier in Nederland vooral bekend van zijn rol in de TV-serie's "The Young Ones" en "Bottom". Ook had hij met zijn collega's uit "The Young Ones" samen met Cliff Richard een nummer 1 hit  met een hilarische remake van Cliff's oude hit "Living Doll". opgenomen voor het liefdadigheidsprogramma "Comic Relief".

In 1998 raakte hij zwaar gewond na een ongeval met een quad-bike. Hij heeft een paar dagen in coma gelegen, maar hij herstelde daar weer volledig van en vierde sindsdien samen met zijn gezin ieder jaar die dag. Vorige week heeft hij nog gewerkt op de set van de Nederlandse speelfilm "De Ontsnapping" naar het boek van Heleen Van Rooyen. Rik is slechts 56 jaar geworden.

I want to be like Bernard Jordan

Een verpleeghuis in het Britse Hove heeft vrijdag alarm geslagen omdat een 89-jarige veteraan uit de Tweede Wereldoorlog spoorloos was verdwenen. Bernard Jordan bleek op eigen houtje naar Normandië te zijn vertrokken, voor de 70e herdenking van D-day.

Jordan woont al langer in het verpleeghuis en gaat regelmatig een stukje wandelen. Dit keer kwam hij niet terug en de ongeruste verzorgers van het verpleeghuis besloten de politie in te schakelen. De ongerustheid maakte in de loop van de dag plaats voor opluchting, toen de Britse politie een telefoontje kreeg uit Frankrijk. Een collega-veteraan belde vanuit een hotel in Ouistreham, een van de stranden waar de geallieerden op 6 juni 1944 landden. Hij was daar samen met Jordan en het ging goed met de 89-jarige.

Aanvankelijk waren er berichten dat de veteraan geen toestemming had gekregen van het verpleeghuis om naar Normandië af te reizen, maar dat werd later ontkend. Het verpleeghuis zegt juist nog te hebben geprobeerd om hem mee te laten gaan met The Royal British Legion, een organisatie die veteranen steunt, maar de aanmelding zou te laat zijn gekomen.

Jordan, die bij de marine zat, heeft van de ophef in het Zuid-Engelse plaatsje vermoedelijk weinig gemerkt. Zijn gedachten - op de plek waar hij 70 jaar geleden ook was - waren bij de veteranen die het die dag niet haalden.

Al jaren heb je mij kunnen horen roepen dat 50 jaar voor mij wel de limiet is, en nu die mijlpaal langzaam maar zeker dichterbij komt vind ik dat nog steeds, alles wat erna nog gaat komen ervaar ik als extra. Het voordeel van ouder worden vind ik dat je er niet meer zo toe doet, dat is een prettige gedachte. In mijn opinie behoort de wereld toe aan de jonge mensen, zij kleuren het straatbeeld terwijl je als oudere slechts wordt gesignaleerd als iets wat er nu eenmaal is zoals een lantaarnpaal of een struik en die rol bevalt me wonderwel erg goed, dat had ik als jongmensch nooit gedacht. Maar mochten mij nog vele schemerlicht jaren vergund zijn, dan is een man als Bernard Jordan een lichtend voorbeeld. 

Nutteloze weetjes

Een derde van de 250 Amerikanen per jaar die lepra oplopen
krijgt dat van gordeldieren.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Theeleverancier Twinings bestaat al sinds 1706. Het bedrijf heeft
nog steeds hetzelfde adres in Londen en het logo is het oudste
ter wereld.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Er zijn varkens die aan mysofobie lijden en dus bang zijn voor
modder.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Een groot deel van de duiven die bij de openingsceremonie van
de Olympische Spelen van 1988 in Seoel werden losgelaten
werd abusievelijk verbrand in de vlammen van het olympisch
vuur.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
In Italië is 13 geen ongeluksgetal maar 17 wel.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Als Beethoven koffie zette telde hij altijd precies 60 bonen af,
zodat de sterkte elke dag hetzelfde was.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Meer dan een derde van alle rokers is Chinees.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
De Nederlandse taal heeft meer dan een miljoen woorden. In Van
Dale Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal staan er
240.000. Het is dus niet zo dat een woord geen Nederlands is als
het niet in Van Dale staat.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Toen de fez in 1925 in Turkije werd verboden leidde dat tot
rellen, executies en een bloeiende smokkelhandel in fezzen.

Tegeltjeswijsheid 125

MyCatch

Recreatieve vissers hoeven binnenkort niet meer uren naar hun dobber te staren totdat ze beet hebben. Er is nu een app in het leven geroepen, MyCatch. Die verzamelt wereldwijd data over de soorten, lengte, gewicht en de exacte locaties. Bent u daar nog? Als ik iets een stompzinnige bezigheid vind is het wel vissen. Volwassen dikbuikige voornamelijk oudere mannen die met veel misbaar over de juiste uitrusting, locatie en aas langs de waterkant gaan zitten niksen, en om er toch nog een misplaatst gevoel van activiteit aan te geven, het over SPORTvissen hebben. 

Maar nu is het zoveel geroemde beeld van de oerman die één is met de natuur en zich aan de grillen daarvan overgeeft helemaal niks meer over door deze app, nu wéten ze bij voorbaat al dat er gevangen gaat worden.

Ik ben het met de Partij voor de Dieren eens als zij zeggen dat vissen geen speelgoed zijn. Tweede Kamerlid Esther Ouwehand van de partij zegt: "Jagers hebben altijd het argument dat ze bijdragen aan natuurbescherming, maar ik snap dat nooit zo. Je kunt ook de natuur beschermen en de dieren die daarin leven met rust laten, in plaats van ze uit het water te halen, een foto te maken en jezelf een hele vent vinden."

Dat hele vissen, is dat een laatste restje nog niet weggeëvolueerde holenmensch die in sommige (hetero)mannen huist? Volgens mij zijn dat dezelfde mannen die nooit koken maar als de barbecue tevoorschijn komt plots een 'man-maakt-vuur'-houding over zich heen krijgen, de voor dit doel aangeschafte messen en tangen hanteren, en alleen wat andere mannen in hun directe omgeving dulden om het eten voor hun wijfjes vrouwen en nageslacht volgens door henzelf bedachte procedures te bereiden. 

Mannen en vissen, het gaat ver. Een vriendin van me had zich aangemeld op een datingsite, en aardig wat mannen menen dat het heel wervend is om een foto van zichzelf te plaatsen waarop ze een grote vis vasthouden, nee ik verzin dit niet, ik heb het tot mijn grote ontzetting met eigen ogen gezien. Dat zo'n vrouw dan denkt: 'Hoe kan ik weerstand bieden aan een man met zo'n grote vis in z'n armen'.

Maar goed, terugkomend op MyCatch, recreatievissen is al niet een heel inspannende bezigheid, en door deze app wordt het allemaal nog gemakkelijker. Ik heb een tip die voor nóg meer gemak kan zorgen: de viskraam of viswinkel! Daar is de vis al voor je gevangen en voor en klein bedrag kun je die zo meenemen, en die ga je dan heel mannelijk op de barbecue bereiden, ben je weer helemaal het stoere mannetje wat je zo graag wilt zijn, en kunnen de vissen verder ongestoord verder zwemmen.

Broodnodige kennis

Ineens vonden ze het bij Albert Heijn een goed idee om de verschillende broodjes los te koop aan te bieden in plaats van per 2 stuks voorverpakt, in tegenstelling tot de initiatiefnemers van het hoofdkantoor, waar dit idee ongetwijfeld vandaan komt, zag ik de bui direct al hangen. De stickertjes op de appels met daarop wát voor een appel het is, is gedaan voor de caissières, omdat die schatten geen idee hebben van appelsoorten, en zo kunnen ze de juiste prijs rekenen na het afwegen bij de kassa.

Ik voorzag problemen, want als die lieverds al geen appels herkennen, hoe herkennen ze dan de broodjes die de klanten zelf in de zakjes doen? Vorige week had ik 8 volkorenpistoletjes, in 2 zakjes gedaan. Het pistoletje is echt niet het meest exotische broodje uit het assortiment, zelfs vrij gewoon, zeg maar. Ik vond voor wat ik in mijn karretje had liggen het eindbedrag vrij hoog, en bij het nakijken van de kassabon had het kassameisje het pistoletje aangezien voor een heel volkoren brood. Acht hele volkorenbroden, wel te verstaan. Zij heeft dus zonder ook maar even te denken dat €2,49 voor 1 pistoletje wel erg veel is gewoon 8 maal €2,49 aangeslagen i.p.v. €0.30 wat zo'n broodje werkelijk kost.

Ik ken de procedures van Albert Heijn, men dient zich bij de counter te vervoegen als er iets niet klopt. Aan de dame achter de counter zag ik dat dit niet het eerste 'broodfoutje' was van die dag, en ik moest eigenlijk wel lachen om de hele situatie, omdat je duidelijk kan merken dat deze verandering is bedacht door mensen die totaal geen ervaring hebben op de winkelvloer van Albert Heijn, en dit achter een bureau op het hoofdkantoor hebben verzonnen, terwijl ik als klant dit al mijlen ver van te voren zie aankomen.

Gisteren weer 8 pisoletjes gekocht, en nu dacht het poppenkind achter de kassa dat het Franse stokbroden waren à €0,99. Omdat ik nu nog alerter was keek ik naar wat ze aansloeg, zodat ik haar meteen kon corrigeren. Mijn gedachte was dat als ze direct ziet wat ze fout doet, met de broodjes nog onder haar neus, ze dat beter zou onthouden dan als een collega dat naderhand zou zeggen, en dat was ook zo, na mij had een klant ook pistoletjes, en dat deed ze nu meteen goed. De in mijn ogen moeilijker herkenbare meergranen bolletjes had ze wel meteen goed. Ik ga er de komende tijd vast nog veel lol mee beleven.

Herinnert U zich deze nog? #50

BONEY M.

"WE KILL THE WORLD"

1981

Aantal weken: 12

Hoogste positie: 13

Één van de laatste wereldwijde grote hits van Boney M. (nr. 1 in Spanje en Zuid Afrika, nr. 3 in Oostenrijk). Zelf vond en vind ik het één van de leukste, vooral omdat mijn favoriet Marcia Barrett er de leading vocals op zong en omdat ik het destijds helemaal eens was met de strekking van het nummer, hoewel we nu 33 jaar later nog steeds niet erg lief zijn voor moeder Aarde.

Halverwege het lied horen we plots een kinderstem, die het nummer van sound en titel doet veranderen in "Don't Kill The World", dat is Brian Paul die vervolgens samen met Brian Sletten een heel kinderkoor uit de luidsprekers laat klinken, de wegen van producer Frank Farian zijn ondoorgrondelijk.

Onverwacht rolmodel

Onze voormalige vorstin Beatrix blijkt een onverwacht rolmodel, en dan niet vanwege haar vintage kapsel of kleding met vierkante schouders en driekwart mouwen, maar sinds haar aankondiging in januari 2013 van haar abdicatie is er in staatshoofdenland een trend gezet. Achtereenvolgens legden de staatshoofden van Vaticaan, België en binnenkort ook Spanje hun functie neer ten behoeve van een nieuwe jongere generatie.

Nou ja, bij Vaticaan kwam er een ander oud besje voor in de plaats, het enige jonge wat ze in die kringen kennen is er om te misbruiken, maar zowel koning Albert II als koning Juan Carlos vonden dat hun troonopvolgers het roer moesten overnemen om met een andere frisse kijk de functie van staatshoofd te gaan vervullen. In Nederland is het heel gebruikelijk, maar in de andere gevallen is het vrij uniek te noemen dat ze vrijwillig terug traden en moesten er zelfs wetten voor worden aangepast.

Was dit het of zijn er meer staatshoofden die hier wel oren naar hebben, alle ogen zijn natuurlijk gericht op de 132 jarige koningin Elizabeth II van het Verenigd Koninkrijk, die al sinds mensenheugenis op de troon zit en als het zo doorgaat een hele generatie overslaat voor de troonsopvolging.
We zullen het zien.

Beatrix

Benedictus XVI

Albert II

Juan Carlos

Elizabeth II