zondag 30 april 2023

Tien jaar geleden

Het is vandaag tien jaar geleden dat Willem-Alexander koning werd en ik weet nog precies wat we die dag gedaan hebben: 

Toen koningin Beatrix aankondigde op 30 april afstand te willen doen van de troon, besloot ik direct om dat bij mijn moeder te gaan kijken, ik vind zo'n gebeurtenis er echt een moment voor, precies zoals ik Herman van Veen hoorde vertellen dat ook hij op zo'n dag aan zijn ouders moest denken, bovendien is voor mijn moeder koning Willem-Alexander de vierde vorst die ze meemaakt. En ook moest ik aan mijn vader denken die je gerust koningsgezind kon noemen, maar die deze dag helaas niet meer mee kan maken.

Toen vrienden Chris en Rick vroegen wat ik zou gaan doen en ik ze het vertelde zeiden ze: "Dat vinden wij ook leuk om het te gaan zien bij je moeder" Mijn moeder op haar beurt vond het weer geweldig dat jonge mensen deze bijzondere dag met haar als gevorderde bejaarde wilden doorbrengen.

excerpt uit de blog van 1 mei 2013

Vorige week heb ik het er nog met Rick en Chris over gehad en we hebben afgesproken dat als over tientallen jaren Willem-Alexander zijn ambt overdraagt aan zijn dochter Amalia, wij dat weer gezamenlijk gaan bekijken. Daar zitten natuurlijk heel wat mitsen en maren aan, ik ben op leeftijd en wie weet ben ik er dan niet eens meer, in dat geval proosten ze met het oranjebittertje ook maar namens mij. Wellicht is het koningshuis tegen die tijd wel afgeschaft of heeft Moeder Natuur haar strijd tegen de mensheid wel gewonnen en zijn we er geen van allen meer, dan is er ook geen land meer om koningin van te worden. Ik wil maar aangeven dat in deze verwarrende tijden niets zeker is, vooral niet op zo'n lange termijn. Maar het idee is alleraardigst, vindt u niet? 

Om er maar alvast een voorschot op te nemen werd er gisteravond vrij organisch en spontaan besloten om vandaag samen een wijntje te gaan drinken met wat lekkers bij Tanah Lot, het tuintje van Talitha. Vieren we tien jaar koningschap op de oude en toch nog steeds vertrouwde Koninginnedag. Hef ik ook even het glas naar boven, naar mama, die er tien jaar geleden bij was.  




zaterdag 29 april 2023

Amateuristisch

Amateuristisch, kent u die uitdrukking? Thuis of op uw werk, amateuristisch, ik moest er aan denken toen ik gisteren de tv aanzette en in het programma 'Khalid & Sophie' viel waar onze Eurovisie Songfestival deelnemers Mia Nicolai en Dion Cooper te gast waren samen met Duncan Laurence, de man die hen naar voren heeft geschoven. Ik stuitte net op het moment dat ze hun lied 'Burning Daylight' ten gehore gingen brengen. Ik vind, zoals al gemeld toen het liedje bekend werd gemaakt, het een vreselijk depressief nummer gezongen door twee mensen die totaal geen chemie hebben met elkaar. 

Het amateurisme zit in het gegeven, wat tijdens deze uitzending naar voren kwam, dat niemand Mia en Dion ooit samen live voor publiek heeft horen zingen toen werd besloten dat zij het werden die met dit lied naar het Eurovisie Songfestival zouden gaan. Leest u dit voorgaande nog maar eens over. Alsof je de plaatselijke voetbalclub zonder enige voorbereiding in de één of andere belangrijke league laat spelen, of hoe dat in die kringen heet. Een liedje in een studio opnemen is met de huidige technieken niet zo heel erg moeilijk. Ook was het optreden in Madrid waar ze nogal de mist ingingen het eerste optreden ooit van hen samen, om het later nogmaals heel vals te zingen in Amsterdam. 

Het amateurisme kent geen grenzen want nu zongen ze een heel andere versie van het nummer met drie backingvocalisten erbij en is het vocaal minder uitdagend gemaakt voor Mia en Dion. De oorspronkelijke versie konden ze vocaal niet aan. Echt, kortsluiting in mijn hersentjes. Het is een SONGfestival, het eerste vereiste is dat de uitgekozen vocalist in ieder geval een liedje van drie minuten een beetje behoorlijk over het voetlicht kan brengen. Mia, Dion en Duncan hadden heel veel woorden nodig om hun op dit moment duidelijke ongeschiktheid goed te praten. De nieuwe versie van het al vreselijke lied is nu nog vlakker en nietszeggender omdat het is gedownsized naar het beperkte stembereik van de twee, die nog steeds geen eenheid vormen. De drie backingvocalisten zijn erbij gehaald om hun incompetentie te verbloemen. Wat een hemeltergende treurigheid. Ik vermoed zomaar dat Mia en Dion hetzelfde overkomt als Joan Franka in 2012, vanuit hun zolderkamer in één keer voor de leeuwen gegooid waarbij ze zelf weinig tot geen inspraak hebben. 

Dat incestueuze clubje dat de laatste jaren beslist wie er met welk liedje voor Nederland naar het Eurovisie Songfestival mag heeft z'n beste tijd wel gehad. Wellicht tijd om het aloude Nationale Songfestival weer eens van stal te halen, waarbij meerdere acts strijden om aan het festival mee te kunnen doen. 



vrijdag 28 april 2023

Koningsdag 2023

Zoals u van mij weet zal ik nooit de drukte opzoeken, Koningsdag is daar geen uitzondering op, dus ook als de Majesteit in de buurt langskomt met zijn familie is er geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om naar de stad te gaan. In plaats daarvan hadden we afgesproken met vrienden bij het tuinhuisje Tanah Lot van Talitha. 

Het weer bleek tegen alle verwachtingen in mooi te zijn, dus toen ik aankwam was Talitha net bezig om de loungeset buiten te zetten, voor het eerst. Parasols opgezet, want in de volle zon zitten daar doen we niet meer aan. Pieter en Remco waren in charge van de oranjetompouces en die taak hadden zij serieus genomen, ze waren overheerlijk. Koffie, tompouces en oranjebubbels en voor het eerst dit jaar buiten, dit alles natuurlijk ter ere van Zijne Majesteit. Onderwijl lekker bij kunnen kletsen en langzaam overgegaan op wat hartig vingervoedsel. 

In de namiddag hebben we even een wandeling over het complex gemaakt, dat hadden we nog niet eerder gedaan. Dat was een vrij opmerkelijke, zelfs zo hier en daar schokkende, ervaring. Er zijn huisjes en tuinen bij waarvan je je afvraagt of de eigenaren nog wel weten dat ze ergens een tuinhuisje hebben staan. Er was zelfs één tuintje bij, onttrokken aan het zicht met een door klimop overwoekerde ingang waar sinds jaar en dag geen mens meer doorheen is geweest. Wie weet wát er aan het zicht onttrokken wordt? Ik krijg er heel akelige denkbeelden bij. Unaniem kwamen we tot de slotsom dat Tanah Lot aan de goede kant van het complex ligt en dat het bestuur niet een steekje maar een heel breiwerk heeft laten vallen in hun taken om het allemaal onder controle te houden. Binnenkort neemt de gemeente het over en ik denk dat dat geen moment te vroeg is. 

Wij hebben een heerlijke dag gehad en naar ik begrepen heb de koninklijken in het Rotterdamse ook.




donderdag 27 april 2023

In Memoriam: Paul van Vliet

Er is een Hagenaar dood gegaan. Paul van Vliet, als ik zijn onmiskenbare stem hoor, zo mooi van timbre, met een vleugje Haagse tongval, die je bij de echte Hagenaar er nooit helemaal uit krijgt, waan ik me in gedachten meteen op het Lange Voorhout. Hartje stad, waar ook het vermaarde Hotel Des Indes is gevestigd, Binnenhof en Denneweg zijn op loopafstand. Het Lange Voorhout is heel dichtbij de Koninklijke Schouwburg en theater PePijn die onlosmakelijk met Paul verbonden zijn, vooral die laatste dat door Paul in 1964 is geopend in een voormalig pakhuis in de Nieuwe Schoolstraat en nog steeds als theater functioneert. Als geboren Hagenaar zit de stad, ook al woon ik er niet meer, in mijn DNA, in mijn hart. En Paul had de gave om enkel met zijn stem en natuurlijk zijn prachtige liedjes mij meteen in Den Haag neer te zetten, zeker als die liedjes over onze gezamenlijke geboortestad gingen. 

Paul was als student in de jaren vijftig al bezig met cabaret, hij maakte onderdeel uit van het Leidsch Studenten Cabaret. In de jaren zestig richt hij een ensemble op, PePijn en dus ook het theater met dezelfde naam. Paul baarde opzien toen hij in 1966 optrad in een tv programma ter gelegenheid van het voorgenomen huwelijk van Beatrix en Claus en sprak, heel ongebruikelijk voor die tijd, Claus persoonlijk aan met een conference over een echte Hollandse overjas. Zoiets was nog nooit vertoond. 

In de jaren zeventig gaat Paul met zijn onemanshows beginnen in Scheveningen onder de voor mij als kind al poëtische noemer: 'Een avond aan zee met Paul van Vliet'. Zo'n ogenschijnlijk eenvoudige titel, maar nog steeds roept het bij mij de meest prachtige beelden op, Kurhaus, strand, zee, zomeravond. Daar leerden we zijn geweldige typetjes kennen als Bram van de Commune, Majoor Kees en Baron Teats van Avezaethe, als ook zijn mooie liedjes, o.m. 'Meisjes van Dertien', 'Veilig Acherop Bij Vader Op De Fiets' en 'Den Haag Met Je Lege Paleizen'. Zelfs sommige van zijn conferences werden op single uitgebracht en stonden in de hitparade. 

Naast zijn theatershows heeft Paul ook in de jaren negentig in de musical 'My Fair Lady' gespeeld als professor Higgins en in 2007 in het toneelstuk 'Liefdesbrieven'. Vanaf 1992 was hij speciaal ambassadeur van Unicef. Op zijn 65e stopt hij met het maken van theatershows om in 2012 toch weer theater te gaan maken op de zondagmiddag in de Koninklijke Schouwburg. Vanaf 2011 is er de Paul van Vliet Academie waar studenten worden opgeleid tot professionele kleinkunstenaars en cabaretiers. 

Paul is op 25 april j.l. overleden na een kort ziekbed. Hij is 87 jaar geworden. Zoals ik al zei, er is een Hagenaar dood gegaan, niet zomaar een Hagenaar maar één die een mede Hagenaar alleen al met zijn stem en liedjes aan de hand meeneemt door hun stad.

Den Haag, met je lege paleizen
Den Haag, waar de westenwind speelt
Den Haag, waar de wijzen in 's lands dienst vergrijzen
En waar op de zolders Couperus vergeelt
Den Haag, met je standen en rangen
Den Haag, met je geur van een Indisch pension
Je kan je karakter in een woordje vangen
In dat beetje gewichtige
Tikkeltje schichtige
Altijd voorzichtige woordje: Pardon

© Paul van Vliet, Rob van Kreeveld



woensdag 26 april 2023

In loving memory: Jeanne Calment

De Franse Jeanne Calment geldt als de oudste mens ooit van wie de geboorte- en sterfdatum officieel vaststaan. Ze werd geboren op 21 februari 1875 en is overleden op 4 augustus 1997 op de leeftijd van 122 jaar en ruim 5 maanden. Om even een indicatie te geven, ze was 14 jaar toen de Eiffeltoren was voltooid en ze heeft Vincent van Gogh ontmoet toen hij een schildersdoek kwam kopen in de stoffenwinkel van een familielid. Ze vindt hem lelijk, vies, slecht gekleed en koppig, bovendien rook hij naar alcohol. 

Fietsen was één van haar liefste bezigheden dat deed zo nog toen ze de honderd al gepasseerd was. Toen ze 117 was stopte ze met roken, wat ze vanaf haar 21e had gedaan, de reden had niet te maken met haar gezondheid, ze wilde, omdat ze bijna blind was, anderen niet vragen om haar sigaret aan te steken. 

Toen ze in 1965 90 was en geen erfgenamen meer had, sloot ze een lijfrentecontract af met de 47 jarige André-François Raffray. Hij zou na haar dood haar appartement krijgen. In ruil daarvoor zou hij Jeanne tot haar dood een maandelijkse toelage van 2500 frank betalen. Het leek een goede deal, maar André-François stierf nog voor Jeanne in 1995, waarna zijn weduwe de betalingen moest voortzetten. In totaal werd tweemaal de marktwaarde voor het appartement betaald voordat de weduwe het erfde. 

Tot aan haar dood bleef Jeanne scherp van geest en had humor. Toen ze 120 werd vroeg men haar wat voor toekomst ze dacht te hebben. Waarop ze antwoordde: 'Een hele korte'. Hier zijn wat uitspraken en levenswijsheden opgetekend uit haar mond:

  • Ik ben verliefd op wijn
  • Alle baby's zijn mooi
  • Ik denk dat ik lachend zal sterven
  • Volgens mij is God me vergeten
  • Ik heb maar één rimpel en daar zit ik op
  • Blijf altijd lachen. Dat is het enige hoe ik mijn lange leven kan verklaren
  • Ik zie slecht, ik hoor slecht en ik voel me slecht, maar alles is oké
  • Jong zijn zit tussen je oren, het hangt niet van iemands lichaam af. Ik ben eigenlijk nog steeds een jong meisje, het is enkel dat ik er niet meer zo goed uitzie de laatste zeventig jaar. 
Na een interview zei een journalist: "Madame, ik hoop dat we elkaar weer kunnen zien ergens volgend jaar". Waarop Jeanne antwoordde: "Waarom niet? U bent nog niet zo oud, u zal er vast nog wel zijn."



dinsdag 25 april 2023

De Meivakantie

Als taalgevoelig mens kan ik een ongefundeerde allergie voor bepaalde woorden en uitdrukkingen hebben, dingen die voor anderen heel gewoon in de oren klinken geven mij lichte braakneigingen. De Meivakantie is er één van, ik zal u proberen uit te leggen waarom. Ik heb eens teruggedacht aan mijn schooltijd, zo net na de oorlog, nadat wij het schooljaar waren begonnen hadden we ergens in oktober herfstvakantie, in december kerstvakantie, eind februari voorjaarsvakantie, met Pasen paasvakantie en dan in juli en augustus zomervakantie. 

Omdat ik bewust kinderloos ben heb ik geen idee hoe scholen nu functioneren en werken, maar een bevriende leraar hoorde ik op een gegeven moment zeggen: "Met De Meivakantie ga ik...". De Meivakantie? Wat mijn, ik zeg het nog maar eens, volledig irrationele, aversie er tegen aanwakkerde was hoe het werd uitgesproken 'Dé Meivakantie', ik hoorde de hoofdletters en de vanzelfsprekendheid alsof er werd gesproken over 'met kerst ga ik...'. De Meivakantie is niet iets wat voor iedereen geldt, het is voor mensen die in het onderwijs werken en voor mensen met schoolgaande kinderen. Voor al dan niet bewust kinderlozen, zoals ik, die geen emplooi hebben in het onderwijs is het niet een ding. Nu was dit dezelfde persoon die ieder jaar in de zomer zei: "Ik heb maar negen (acht of zeven, ik weet het niet precies meer) weken vrij". De klemtoon werd gelegd op 'maar' en dit was enkel om reacties uit te lokken, om daar vervolgens als door een wesp gestoken op te reageren als die kwamen. Vanzelfsprekend reageer ik juist niet als mensen zo doorzichtig naar een weerwoord hengelen. Daarnaast werd het ook elk jaar opnieuw gezegd. 

Ik heb me maar eens verdiept in De Meivakantie, omdat het iets is wat ik als schoolgaand kind niet kende. Het blijkt dat de paasvakantie is geschrapt, omdat dat elk jaar op een ander moment valt en daardoor het ritme in de schoolvakanties verstoorde. Je verzint het niet. Ik denk nu met terugwerkende kracht dat dát het is waardoor in mijn latere leven zoveel is misgegaan, het verstoorde ritme van de schoolvakanties. Vanwege het feit dat dan de periode tussen de voorjaarsvakantie en de zomervakantie te lang duurt is De Meivakantie geïntroduceerd. De Meivakantie is een week, maar scholen mogen er ook twee weken van maken. Het is ook maar een naam want dit jaar is De Meivakantie officieel in april. Ik heb niet kunnen achterhalen in welk jaar de paasvakantie is vervangen door De Meivakantie. 

Nou ja, dat dus, of ik de term De Meivakantie nu omarm weet ik niet, ik blijf het een holle frase vinden, maar aan de andere kant heb ik er ook niet mee te maken. En ja, het is heel grondeloos dat het zo in mijn allergie zit, maar ik denk dat het komt door het verstoorde ritme van mijn schoolvakanties vroeger door die vermaledijde verspringende paasvakantie, zoiets werkt lang door. 



maandag 24 april 2023

Depot

Zondag zijn Rick, Chris en ik naar het Depot in Rotterdam geweest. In Rotterdam is het inmiddels een bekend fenomeen, maar ik zal u even kort uitleggen wat het is. Het is het depot van het museum Boijmans Van Beuningen en het eerste toegankelijke kunstdepot ter wereld. Het naastgelegen museum Boijmans Van Beuningen is enige jaren al aan het verbouwen en het duurt nog wel even voor het weer open gaat. Nu is het Depot nadrukkelijk géén museum, er zijn geen tentoonstellingen te zien, maar als bezoeker kun je zelfstandig of met een gids over de zes etages van het gebouw dwalen. 

Het ronde gebouw zelf is al een uniek iets, de gevel is volledig met spiegels bekleed, zodat de stad zich erin weerspiegelt. Eenmaal binnen zijn we na alle plichtplegingen (kaartjes laten zien, stempels op de hand, tassen en jassen opbergen en aangemeld voor een rondleiding) naar de zesde etage gegaan voor een kopje koffie met wat lekkers om onderwijl weer even bij te kletsen. Vervolgens hebben we, omdat het goed weer was, boven op het gebouw buiten rond gelopen, een heel leuke ervaring omdat je de stad weer vanuit een heel ander perspectief bekijkt. Vervolgens door het gebouw heen gelopen en verschillende kunstwerken gezien om ons op tijd aan te melden bij de gids.

Wij dienden een witte jas aan te doen gemaakt van het materiaal waarin kunst ook bewaard wordt, dit is vanzelfsprekend ter bescherming van de depotruimtes waar men enkel in een kleine groep met een gids (én twee bewakingsmedewerkers!) in mag. De gids vertelde ons leuke weetjes over het gebouw en een aantal kunstwerken. De veertien depotruimtes waar de kunstwerken bewaard worden hebben allen een specifiek klimaat om de opgeslagen werken in zo gunstig mogelijke omstandigheden te bewaren. De ruimtes zijn dan ook qua tijd beperkt toegankelijk. Het was een hele leuke ervaring om het te zien. 

Hierna zijn we naar de woning van Rick en Chris gegaan voor een wijntje en daarna een heerlijk dinertje. Na het eten kwamen op het aankomende Eurovisie Songfestival die zij samen met Talitha bij mij komen kijken en hebben we al wat inzendingen beluisterd en bekeken. Zoals altijd weer gezelligheid ten top. 





zondag 23 april 2023

In Memoriam: Barry Humphries

Mensen uit mijn kringen veren op bij de naam Barry Humphries, wij weten dat het de naam is van de Australische acteur wiens alter ego Dame Edna Everage zijn eigen naam ver heeft overstegen, en dat is het personage met wereldfaam waarbij veel meer mensen opveren. 

Edna is door Barry al in de jaren vijftig voor het eerst opgevoerd, uiteindelijk groeide ze uit tot de 'houswife and megastar' die we allemaal kennen, met haar paarse ('wisteria') haar gekapt in Margaret Thatcher stijl, haar glitterbrillen ('face furniture') en hysterische outfits hostte ze tv-shows waarin ze de grootste sterren van de wereld ontving die ze meteen op hun plaats zette door hen een naamkaartje op te plakken, of door ze gewoon niet binnen te laten of soms nog erger. Het ging natuurlijk om Edna zelf, de anderen eromheen waren er ter meerdere eer en glorie van haar. Ze trad ook op in het theater en was te zien in enkele films. Hilarisch was Edna tijdens een 'royal performance' waar zij plots verscheen in de koninklijke loge waar Charles en Camilla al zaten, die hadden het niet meer en toen ze werd gesommeerd weg te gaan, zei ze: "Ach ze hebben een betere plaats voor me kunnen regelen". Het schijnt dat Elizabeth een grote fan was van Dame Edna.

Dame Edna Everage was Barry's grootse succes, maar hij heeft veel meer gedaan, o.m. in 1960, 1963, 1967 en 1997 gespeeld in de musical 'Oliver!'. In de eerste twee als de begrafenisondernemer Mr. Sowerberry en de in de laatste twee als Fagin. Hij is vier keer getrouwd geweest en heeft uit zijn tweede en derde huwelijk twee dochters en twee zoons. Op 22 april j.l. is Barry overleden aan de complicaties van een heupoperatie die hij moest ondergaan vanwege een val in februari van dit jaar. Hij is 89 jaar geworden. 



Edna Everage in 1959 lang voordat ze 'Dame' werd. 


zaterdag 22 april 2023

Herinnert U zich deze nog? #216

SUPERMAX
"LOVE MACHINE"
1978
Aantal weken: 8
Hoogste positie: 11

Mocht het clipje niet te zien zijn, klik hier.

Een eendagsvlieg zo zou je de band Supermax wel kunnen noemen. Qua hits is het bij deze ene gebleven, toch heeft de band in wisselende samenstellingen bestaan tot 2007. Vaste waarde was de Oostenrijkse frontman Kurt Hauenstein, die samen met Peter Hauke in Frankfurt de band in 1977 oprichtte. Ik weet nog dat deze single een voor ons nieuw geluid was, de stoïcijnse manier van zingen in het Engels met Duits accent van Kurt baarde opzien. 

Supermax was de eerste band met zowel mensen van kleur als witte die in Zuid Afrika optrad, ondanks waarschuwingen en doodsbedreigingen. Door dit te doen waren er landen die weigerden hen te laten optreden, ook werd de groep op een zwarte lijst gezet door bepaalde politieke organisaties. 

Op 21 maart 2011 is Kurt plotseling overleden, hij is 62 jaar geworden. 

vrijdag 21 april 2023

De luiwagen

Omdat voor iemand met een rugconditie het jaarlijkse schoonmaken van de lanai best een hele onderneming is, besloot ik vorig jaar om er metten mee te maken, hele korte. Ik kocht een buitenkleed en rolde die uit over de lanai, reduceerde de planten tot een wat meer aanvaardbaar aantal, vanaf de lanai kijk ik immers al in een oase van groen. Ik was en ben er heel tevreden mee, op deze manier wordt de lanai ook meer bij de woning betrokken. 

Echter gaandeweg de winter merkte ik dat de groenaanslag toch ook het buitenkleed niet ontziet en nu het voorjaar fluks aanbreekt begrijp ik dat ik actie zal moeten ondernemen, want ik kijk er vanuit de huiskamer op. Vriend Chris vertelde dat met groene zeep het een fluitje van een cent zal zijn en ik zag me al op handen en knieën in het zweet mijns aanschijns bezig, toen mijn zus de optie van de luiwagen opwierp. 

Een luiwagen, wat een idee! Gisteren dus naar Blokker getogen en een luiwagen aangeschaft alsmede ook een flacon groene zeep. Alles is in huis om te beginnen, maar het blijft een klus. Ik zal dus zorgvuldig een dag uitkiezen dat het qua weer en mijn algehele gesteldheid goed in balans is om te beginnen. Ik weet dat ik er minstens een halve dag over ga doen, omdat ik tussendoor, rugtechnisch gezien, steeds even moet rusten, maar als het dan weer is gedaan ben ik er o zo blij mee. 


U ziet wel dat het nodig is. 


donderdag 20 april 2023

De omweg

Op 7 april j.l. was vriend Jan-Simon bij de presentatie van de cd 'De Omweg' van Britta Maria en Maurits Fondse. Hij was daar niet zomaar, de tekst van één van de nummers op de cd, 'In Dromen' is van zijn hand met muziek van Maurits en gezongen door Britta. Naast de blog over het mooie tafeltje dat Jan-Simon heeft gemaakt en de prachtige dichtbundel van zijn hand, is dit nu alweer de derde keer in korte tijd dat u zijn naam hier tegenkomt over, in dit geval, een liedtekst. U merkt wel, een kunstenaar in heel brede zin. 

Hij had over de presentatie bericht op Facebook en verlootte een cd aan degene die een getal onder de 150 goed zou raden. Samen met nog twee anderen had ik het juiste getal, 72, Jan-Simon's leeftijd. De cd heb ik inmiddels ontvangen en ik moet bekennen dat ik Britta en Maurtis niet kende, maar wat een geweldige kennismaking is deze cd. Er staan twaalf nummers op, waarbij Maurits tekent voor de muziek en hij samen met Britta voor een aantal daarvan ook de tekst heeft geschreven. Naast Jan-Simon hebben ook o.m. Ivo de Wijs en Jan Boerstoel teksten geschreven. 

Ik ben er echt voor gaan zitten en werd vanaf de eerste klanken meegevoerd door de wonderschone melodieën en de prachtige teksten gezongen door Britta en Maurits die beiden een heerlijke stem hebben om naar te luisteren, een streling voor de oren en vooral ook verstaanbaar, daar wil het heden ten dage nog wel eens aan schorten. Poëzie op muziek, zo zou ik het willen noemen. 

Britta heeft een grote liefde voor het Franse lied, ze heeft samen met Maurits een aantal cd's opgenomen en theaterconcerten gegeven met Franse chansons, bestaande van o.a Serge Gainsbourg en Charles Aznavour, maar ook schreven ze zelf nieuwe Franse nummers. 'De Omweg' is een organisch vervolg daarop, Nederlandse liedjes die ze zelf 'Nederlandse chansons' noemt, omdat de tekst dan wel Nederlands is maar de muziek is geïnspireerd op het Franse chanson. Ik ben blij dat ik door Jan-Simon Britta en Maurits heb mogen leren kennen. Hieronder plaats ik het door Jan-Simon geschreven lied 'In Dromen', zodat u ook kennis kunt maken met Britta en Maurits. En mocht u nog meer willen weten kunt u het vinden op de website: brittamaria.nl


'In Dromen' mocht de video niet te zien zijn, 
klik hier.

dinsdag 18 april 2023

Liefde versus haat

In het door mij graag bezochte LantaarnVenster in Rotterdam was er afgelopen zondag een voorleesmiddag georganiseerd waarbij twee dragqueens kinderen zouden gaan voorlezen. De neonazistische organisatie Voorpost, de JFvD (jongerentak van het Forum voor Democratie) en Stichting de Roze Leeuw, die zegt op te komen voor de regenbooggemeenschap, maar in deze is zeggen heel anders dan het ook daadwerkelijk doen, kondigden aan om bij LantaarnVenster te gaan demonstreren, want het voorlezen aan kinderen door dragqueens, wat trouwens al jaren gebeurt, zien zij als het 'seksualiseren van kinderen'. Het is niet zo dat de queens halfnaakt het ene na het andere pornoboekje voorlezen, maar dat had u, als weldenkend mens, natuurlijk ook wel begrepen. Zo niet alles wat extreem rechts is, niet door enige kennis gehinderd, zoals ik al eerder heb vermeld, gooien ze travestie, drag, trans en ook pedofilie op één hoop en koppelen er zelf constant seksualiteit en kinderen aan. 

Vanzelfsprekend liet ook de regenbooggemeenschap zich niet onbetuigd en kwam er een tegendemonstratie. Het meest hilarische was wel dat LantaarnVenster het voorleesmoment naar voren had geschoven dus toen de demonstranten aankwamen was het allemaal al voorbij en hadden de kinderen en hun ouders een leuke ochtend gehad. Ma'MaQueen, die samen met Xtra Xceptit had voorgelezen vertelt dat het een geweldige ochtend is geweest, we hebben voorgelezen, de kinderen aten chips, schminkten en speelden verstoppertje, de glitters vlogen door de zaal. De organisatie had het evenement verplaatst zodat de kinderen niet al die boze mensen hoefden te zien.

Voorpost, gekleed in zwart en grijs, heeft prinsenvlaggen meegenomen, in de dertiger jaren gebruikt door de NSB en de mannen roepen 'Pedofielen!' naar de kleurrijke groep die vele malen groter is en de regenbooggemeenschap als ook de voorleesmiddag steunen en terug scanderen 'Share love, not hate!' De melkmuilen van JFvD hebben spandoeken bij zich waar het in principe strafbare 'LHBT = grooming', want collectief benoemd, op staat. Uiteindelijk komen Ma'MaQueen en Xtra Xceptit hand in hand met hun armen in de lucht naar buiten. Er wordt een ei naar hen gegooid die kapot valt op de straat. Ze worden toegejuicht door de kleurrijke groep en knuffelen met de mensen die hen en hart onder de riem willen steken. "Sommigen zijn helemaal uit Friesland gekomen" zegt Xtra. 

Maar hier is het waar het eigenlijk om gaat:
De 7 jarige Ivo die samen met zijn vader nog wat aan het drinken is bij LantaarnVenster zegt: "Het was gezellig. Ze lazen goed voor. Het was gewoon leuk."

Ma'MaQueen en Xtra Xceptit na het voorlezen. 

Ma'MaQueen aan het voorlezen. 

De tegenstanders.

De voorstanders. 


maandag 17 april 2023

Keerpunt

In aanloop naar het grote feest van Talitha ben ik in mijn hoofd bezig met wat ik zal aandoen, en zoals altijd komt dan zo net voordat het evenement plaatsvindt tot me wat het zal zijn. Mijn garderobe is vrij uitgebreid, er zitten dus kledingstukken tussen die ik niet vaak aanheb. Vrijdagavond haalde ik dat wat ik wilde dragen tevoorschijn en dacht: ik zal het even aandoen om te zien of het in werkelijkheid net zo matcht als in mijn hoofd, om vervolgens tot de ontdekking te komen dat het fabuleuze shirt wat ik aan wilde niet meer dicht ging, nou ja, het ging wel dicht maar dan kon ik niet meer bewegen noch ademen.

Nee, het was geen verrassing, ik weet zelf ook wel dat ik sinds ik niet meer sport en ik eet waar ik zin in heb veel te dik ben geworden. Voor mezelf verschuil ik me dan achter het feit dat ik qua leeftijd met één voet in het graf sta en dat je als ouder wordend mensch nu eenmaal wat zwaarder wordt. Tegelijkertijd weet ik ook dat als ik wat meer op mijn eten let en weer zou gaan sporten het er ook zo weer af is. Uw reactie op het bovenstaande is waarschijnlijk: Waarom onderneem je dan geen actie? Heel terecht opgemerkt van u. Mijn antwoord daarop zou dan iets zijn in de trant van 'dat (lekker eten en snoepen} is nog het enige wat ik heb'. Het doet denken aan mensen onder de armoedegrens die toch nog roken en die tussen twee hoestaanvallen door met een sigaret tussen de lippen hetzelfde zeggen. Kortom, geklets van een dronken aardbei.

Alsof het universum het mij ook onder de neus wilde wrijven kwam er bij Facebookherinneringen een foto van Talitha's verjaardagsfeest toen ze veertig werd. Op die foto was ik precies op het juiste gewicht, en ik sportte toen ook niet, ik lette gewoon op wat ik at. Sporten ben ik pas weer gaan doen na het faillissement van V&D omdat ik mijn dagen als uitkeringsgerechtigde toch invulling wilde geven. Op een bepaald ogenblik had ik de taille van een twink en een caboose waar men een twee euro muntstuk op kon laten stuiteren. Waarschijnlijk heb ik in die periode het shirt gekocht wat ik in eerste instantie aan wilde. Het heeft ooit gepast, anders hangt 't er niet.

Tot aan de lockdowns ben ik blijven sporten, en toen het weer kon met beperkingen heb ik ook door gesport, maar na die laatste lockdown had ik er geen zin meer in. Ik ontving het bericht van de sportschool dat alles weer kon met blijdschap, maar vervolgens ging ik niet. En nu heb ik dus overgewicht, geen morbide obesitas, maar toch. Het feit dat ik kleding niet meer pas is wel een eyeopener. 

Ik ben op een keerpunt beland. Blijf ik dik en zal ik mij vanaf nu in Demis Roussos achtige kleding gaan hullen of ga ik er wat aan doen. Vrienden stelden voor dat ik de gang naar de sportschool weer moet gaan maken. Ik heb even gegoogeld en ik word er niet vrolijk van, maar ik houd de mogelijkheid open, enkel niet meteen. Wat ik eerst ga doen is gewoon beter op mijn eten letten, dat is tien jaar geleden ook gelukt. Naar die sportschool kan ik altijd nog gaan, ik kan beginnen met thuis wat oefeningen te doen en es zien wat dat voor effect gaat hebben. Het heeft er ook mee te maken dat ineens alles tegelijk gaan doen niet iets is voor mij. Babystapjes. 

En ik doe het voor mezelf, hè, ik hoef niet meer in de vaart der volkeren een verloofde te scoren, die tijd heb ik (gelukkig) gehad. Maar ik moet eerlijk tegenover mezelf zijn en erkennen dat ik beter in mijn vel zit met wat kilootjes minder en mezelf niet voor de gek houden met 'als ik wil....' en 'gezien mijn leeftijd...', om natuurlijk ook niet door te slaan naar een middelbare man die vindt dat ie nog met de jeugd kan en moet meedoen. Niets is sneuer dan dat. Ik zal u op gezette tijden op de hoogte houden en u begrijpt dat dit neerzetten in mijn internationaal veelgelezen blog ook een stok achter de deur is die ik nodig heb. Ik ben soms net een mens. 



zondag 16 april 2023

Partay!

Al sinds vorig jaar waren er plannen voor, werd er bekeken waar, hoe en wat, en gisteren was het dan zover. Afgelopen vrijdag is Talitha 50 jaar geworden en dat werd zaterdag uitgebreid gevierd. Daartoe had ze een gedeelte van de Tuin van de Vier Windstreken, gelegen aan de Kralingse plas in het Kralingse Bos, afgehuurd. Het weer was haar zeer gunstig gezind. Zo tussen half zes en zes uur werden de gasten welkom geheten met een welkomstdrankje, waarna er een uitgebreide barbecue werd aangericht met salades, diverse soorten vlees en vis en ook aan de vegetarische mensch was gedacht. Rond acht uur kwam er een DJ die geweldige muziek draaide, geheel afgestemd op de gemiddelde leeftijd van de gasten, dus veel jaren zeventig, tachtig en negentig muziek. 

Wij hebben gezamenlijke vrienden dus het was leuk elkaar in deze ambiance weer eens te zien. Daarnaast zult u als regelmatige lezer van mijn blogs weten dat Talitha en ik veel samen optrekken, zodat vriendinnen van haar uitriepen dat het leuk was om mij, na de verhalen en (Facebook)foto's, nu eens live te zien. En dat werkte natuurlijk twee kanten uit, ik had nu ook beeld bij de mensen over wie ik ook veel gehoord heb. Bijzonder was ook dat Rick en Chris een man zagen die ze kenden van vroeger, en ook ik meende hem wel eens op een verjaardag bij hen gezien te hebben, dat was meer dan twaalf jaar geleden, toen had hij een relatie met een vriendin van hun. Hij bleek met Talitha te hebben gewerkt, zodoende was hij er. Dan zie je weer hoe klein de wereld soms kan zijn. 

En dan voor mij de grootste verrassing, ik wist wel dat er een DJ kwam, maar ik dacht, mijn dansjaren zijn voorbij, ondanks dat ik vroeger niet van de dansvloer was weg te slaan, vraag het maar aan hen die het hebben meegemaakt en nog in leven zijn, zo geweldig vond ik het destijds. Maar jawel hoor, de muziek was zo leuk dat ik me met vetschort en al sans gêne gewoon op de dansvloer heb begeven als was het dertig jaar terug in de tijd.

Omdat Talitha heel veel cadeaus heeft gekregen hebben we die met een aantal vrienden bij haar thuis gebracht alvorens we naar huis gingen. We waren het er unaniem over eens dat het een geweldig leuk feest was. Omdat wat er op de partay gebeurt op de partay blijft heb ik geen foto's van de gasten gemaakt maar wel van het interieur en de omgeving om u een beeld te schetsen. 

Uitzicht naar de Kralingse plas © C. Bakker

Een erg fijne locatie, u ziet hoe zonnig het is.

De cadeautafel. 


vrijdag 14 april 2023

Goed voorbeeld doet volgen

In Amerika is het gebruikelijk dat kinderen met een speciaal daarvoor bestemde schoolbus worden opgehaald, om van en naar school gebracht te worden, u heeft het vast wel eens in een film of serie gezien. Het volgende verhaal is opgetekend door één van de de schoolbuschauffeurs die kinderen van 11 en 12 jaar rijdt.

Eén van de kinderen had het over een bejaarde buurvrouw die haar huis soms weken niet uitkomt, de chauffeur probeerde aan het kind uit te leggen dat het voor haar best moeilijk kan zijn om dagelijkse dingen te doen. Op een dinsdag kwam de chauffeur met zijn bus aanrijden en zag het kind niet staan bij de halte, hij keek eens rond en zag hem bezig met het schoffelen van de tuin van zijn buurvrouw. Hij was toch iets te vroeg dus besloot te wachten.

De andere kinderen vroegen waarom er werd gewacht, de chauffeur antwoordde dat iemand die een ander helpt een paar extra minuten verdient. Alle kinderen stelden hem vervolgens vragen over zijn buurvrouw. De volgende dag hadden zeven kinderen eten, kaarten en zelfs een dekentje bij zich voor die bejaarde vrouw. De chauffeur heeft het na zijn werk bij haar afgeleverd. 

Nu staat de bejaarde vrouw elke ochtend bij haar voordeur en de hele bus zwaait haar toe. De chauffeur zegt heel trots te zijn op die jongen die besloot om iets te doen voor zijn oude buurvrouw. Hij leerde daarmee de andere kinderen iets heel belangrijks. Hij zegt ongelooflijk blij te zijn met deze fantastische kinderen die hij elke dag mag rijden. 



donderdag 13 april 2023

Hoop

Afgelopen dinsdagavond waren Talitha en ik uitgenodigd om een voorstelling bij te wonen die vriend Rick geregisseerd heeft. Van te voren hebben we samen met Chris een hapje gegeten in het in Rotterdam zeer bekende Wester Paviljoen, daarvandaan was het maar een klein stukje lopen naar de locatie waar de voorstelling gespeeld werd. We werden hartelijk ontvangen met koffie en thee en ik vind creatieve mensen, uitzonderingen daargelaten, sowieso fijne mensen om tussen te verkeren. We waren gezellig met elkaar aan het kletsen. Daarnaast was de locatie ook een atelier, zodat we ook wat kunstwerken konden bewonderen. Rick zagen we drukdoende met de voorbereidingen zo nu en dan even verschijnen.

Om acht uur begon de voorstelling. Rick was geïnspireerd geraakt door de tekst 'Een Fantastische Ruïne' van Els Ingeborg Smits. Rick maakt geen doorsnee theater, ook nu heeft hij een element uit het verhaal gehaald en is daar op door gaan borduren. Het element was 'hoop', hoe vind je het? Hoe vergaar je het? hoe verlies je het? Spelers Gil, Jennifer, Kim, Suzanne en Yuri zagen we ieder hun eigen zoektocht naar hoop en wat daar allemaal bij komt kijken. Er was natuurlijk spel, maar ook muziek, zowel live als op de band en er werden sfeerbeelden geprojecteerd. Ik herkende er Ricks signatuur in, als publiek word je aan het nadenken gezet, en soms moet je het gewoon ook over je heen laten komen. 

Bij de nazit was er wijn en konden we fijn napraten met elkaar, Rick en de spelers. Omdat het op kleine schaal is, is de sfeer heel gemoedelijk en heb ik zelfs nog geholpen bij het opruimen zodat het atelier weer gebruiksklaar zou zijn voor de kunstenaars. Het was een leuke avond en Rick kan trots zijn op het resultaat. 



woensdag 12 april 2023

Noodklok

Afgelopen weekend is in Eindhoven het pand van het COC belaagd. Daar was de maandelijkse bijeenkomst voor regenboogjongeren t/m 18 jaar, 'Jong&Out' bezig. Twintig volwassenen, voetbalsupporters, rukten de regenboogvlag van de gevel en wilden die in brand steken onder het roepen van 'kankerhomo' naar de jongeren. De vrijwilliger die hen vroeg ermee te stoppen werd geslagen. De jongeren zijn enorm geschrokken. Daar waar je je veilig waant om te kunnen zijn wie je bent, waar je zelf misschien nog niet eens zo heel zeker van bent op deze manier aangevallen worden is heel beangstigend. 

Ook in Groningen afgelopen weekend een incident bij de bar 'Dorothy's Drag Under The Rainbow'. Rond half vier in de nacht toen de bar ging sluiten liep er een groep langs die homofobe taal begon uit te slaan. De medewerkers van de bar schreeuwden terug dat ze ermee op moesten houden en uiteindelijk boden ze hun excuses aan. Maar een omstander die het filmde werd alsnog agressief toen hem werd gevraagd ermee te stoppen. Hij sloeg één van de medewerkers en viel een andere aan. De eigenaar en zijn partner die hun medewerkers wilden beschermen kwamen in een vuistgevecht met de filmer. 

En laten we in deze de homospreekkoren in Spakenburg bij een voetbalwedstrijd niet vergeten. Het is al enige tijd aan de gang, de haat naar de regenbooggemeenschap gevoed door extreem rechts en conservatief Nederland. Die, als de daders een migratieachtergrond hebben, het ineens hebben over 'onze homo's', maar nu het hun laaggeletterde primair vanuit de onderbuik reagerende achterban betreft is het oorverdovend stil uit die hoek. 

De weldenkende mens veroordeeld deze agressie tegen de regenbooggemeenschap vanzelfsprekend, maar de niet zo scherpe mesjes uit de extreem rechtse hoek ventileren, niet gehinderd door enige kennis van zaken, hun onderbuikdiarree onder deze berichten. Nu zullen de meeste van hen affectief verwaarloosde zolderkamerrukkertjes zijn, maar toch, als je als jong mens aan het onderzoeken bent wie of wat je nu eigenlijk bent, zit je in een hele kwetsbare fase en als je dan leest wat chronisch boze mensen ervan vinden, besef je nog niet dat het een kleine maar hardnekkige luide groep is, en trek je het je aan en durf je nog minder jezelf te zijn.

Ik heb eens bekeken naar wat het voor mensen het zijn. Generaliseren is niet goed, maar de meeste zijn, zoals ik al eerder opmerkte, chronisch boos, zijn veelal aanhanger van de extreem rechtse kant van het politieke spectrum, zijn dienovereenkomstig tegen buitenlanders, er was zelfs iemand die mensen van kleur in reclames en series turft (leest u die laatste zin gerust nog eens over), begrijpen de Russische inval in Oekraïne wel, hebben grote problemen met de lentekriebelslessen op school, en laten meteen zien waarom het zo goed is dat die er zijn en dat zij die zelf node gemist hebben in hun reacties op de regenbooggemeenschap. Zij zetten transgenders, dragqueens, homoseksualiteit en zelfs pedofilie op één lijn. Voor hen is dat allemaal één pot nat. Het woord gedram is veelgebruikt, zij vinden de gelijke rechten waar andere voor strijden gedram. Zelf merken zij er niets van, geen van hun rechten wordt aangetast, anderen willen alleen dezelfde rechten.

De noodklok mag wat mij betreft wel geluid worden inzake acceptatie van de regenbooggemeenschap, het lijkt wel of we achteruit gaan in plaats van vooruit en dat moet te allen tijde worden bestreden. En dat dient heel breed te worden aangepakt, van mensen met een migratieachtergrond die ervoor kiezen in Nederland te wonen, zij willen zelf namelijk ook niet gediscrimineerd worden, tot voetbalhooligans, de regenbooggemeenschap is er in al zijn vormen en kleuren en er is voor iedereen plaats. 

Jij hoeft het niet te begrijpen dat iemand geboren als man of vrouw zich toch niet zo voelt, dat iemand op hetzelfde geslacht valt of dat er mensen zijn die zich juist helemaal niet willen genderlabelen. Ik begrijp ook heel veel mensen niet, waarom nemen mensen in godsnaam kinderen? Waarom willen mensen unbedingt trouwen? Hoezo kun je pas gelukkig zijn als je een relatie hebt? Waarom vind je dat je elke dag vlees moet eten? En zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar door de getrouwde vleesetende kinderwensende mensen gewoon te accepteren zoals ze zijn en God op mijn blote knieën te danken dat ik dat allemaal niet hoef is iedereen gelukkig met hoe hij/zij/hen wil leven. 



dinsdag 11 april 2023

Tweede paasdag

's Morgens lekker rustig aan gedaan om zo rond kwart over één de fiets te pakken en de route te gaan fietsen die ik naar mijn oude werk fietste door het bos, maar nu een klein stukje verder om naar het tuinhuisje Tanah Lot te gaan waar ik met vrienden had afgesproken om er 's middags lekker te chillen. We zouden allemaal wat meenemen en ik had voor toastjes met wat lekkers erop gezorgd.

We konden niet in de tuin zitten, want regen, maar zo in het huisje was het ook gezellig met elkaar. Weer fijn kunnen bijkletsen en onderwijl hebben we ook het één en ander doorgesproken wat er nog voor verbeteringen aan het huisje nodig zijn en welke in eerste instantie bedachte werkzaamheden er bij nader inzien niet meer nodig zijn. Het was op dat vlak een vrij constructieve middag. 

De hele middag heeft het geregend maar toen we op gingen breken, zo om een uur of zeven, was het weer droog toen ik naar huis fietste met zelfs een wat twijfelend zonnetje onderweg. De hapjes en lekkers samen met koffie en wijn hadden ervoor gezorgd dat avondeten niet meer nodig was en ik lekker op de bank heb gecocoond. Dit waren wel de paasdagen, hoor, lekker ongedwongen met lieve mensen. 



maandag 10 april 2023

Eerste paasdag

Zoals was te lezen in het blogje van 5 februari hadden Talitha, Remco, Pieter en ik bedacht om op eerste paasdag te gaan dineren in de Hoftrammm. Ik had u beloofd om er t.z.t. een blogje over te schrijven, en dat is dus nu. Omdat er een wijnarrangement bij zat leek het Talitha verstandig om met het openbaar vervoer te gaan. Ik had het uitgezocht en het is allemaal heel smooth gegaan. Met de metro en trein naar Rijswijk om aldaar op bus 23 over te stappen naar station Voorburg waar we aan boord konden gaan van de Hoftrammm. Ik ben te lang uit Den Haag en omstreken weg, dat bleek wel toen we ontdekten dat bus 23 niet meer stopt waar ie altijd stopte bij station Rijswijk, maar ik heb nog genoeg knowhow dat ik wist waar we dan heen moesten en het was lekker weer dus no sweat. Om er na twee haltes achter te komen dat de bus nu aan de ándere kant van het station stopt. Een leermoment.

Bij station Voorburg even zoeken, maar al snel hadden we het opstappunt en Remco en Pieter gevonden. We werden hartelijk welkom geheten en vanaf het eerste moment was het werkelijk een feest om dit mee te maken. De mensen die de bediening deden waren zo leuk en ter zake kundig, de wijntjes waren fantastisch en complementeerden de gerechten subliem, en over het zeven gangen diner, bestaande uit een welkomshapje, starter, entree, twee maincourses en twee desserts, raak ik voorlopig nog niet uitgepraat. U zult begrijpen dat het exquise kleine gerechten waren en geen eten tot je ploft maaltijden, als dat uw ding is, dan is de Hoftrammm niet iets voor u. Wij hebben er intens van genoten, van de zorg waarmee het allemaal bereid is en de oogstrelende wijze hoe het wordt geserveerd.

Daarnaast rijdt de tram door Den Haag, als geboren Hagenaar is dat natuurlijk een ongekend cadeau, maar ook als u de stad niet kent is het een machtig mooie ervaring, de tram rijdt langs vele markante punten van de stad. Het Binnenhof, de binnenstad, Scheveningen, het Vredespaleis, de prachtige architectuur, te veel om op te noemen, En omdat ik de eerste zesentwintig jaar van mijn leven er heb doorgebracht was het voor mij een reis door de tijd, er kwamen zoveel herinneringen boven van eerste kussen tot waar familieleden gewoond hebben en van de Haagse Markt waar we iedere vakantie wel een dag heen gingen tot De Lus bij het Scheveningse strand waar ik me nog uit zie stappen met mijn vader. Op een gegeven moment riep ik uit: 'Ga ik dood?', omdat het wel een terugblik op mijn bestaan leek. Het was een heerlijke ervaring met leuke, lieve mensen onder het genot van spijzen en dranken. 

U zult na deze lofzang begrijpen dat ik een ieder aanraad om bij gelegenheid ook deze ervaring op te doen. Hier op de site van Hoftrammm kunt u er alles over lezen. 









zaterdag 8 april 2023

Herinnert U zich deze nog? #215


 LUV'
'MY MAN'
1977
Aantal weken: 4
Hoogste positie: 12


 Als het clipje niet te zien is klik hier.

Luv' zult u zich ongetwijfeld herinneren, is het niet van de hits dan wel van het rollebollend over straat gaan vanwege allerlei roddels, ruzies en verwijten. Het eerste wat mensen doen bij de naam Luv' is met de handjes in de lucht het choreografietje imiteren van hun grote hit 'You're The Greatest Lover', 'shananananananana, shanananananana', u weet toch. Dat was hun hun vierde single. Dit 'My Man' was hun eerste plaatje. 

Hans van Hemert had Silver Convention gezien en gehoord en vond dat hij dat ook wel kon, en zo bracht hij Patty Brard, Marga Scheide en José van de Wijdeven samen. Grappig om te zien dat het allemaal niet te veel mocht kosten, de rode-roze pakjes waren klaarblijkelijk de enige bühnepakjes die ze hadden van het singlehoesje tot tv-optredens, dát werd er gedragen. Verder laat de choreografie ook wel wat te wensen over. Maar toch werd het singletje een bescheiden hit in Nederland en België. 

Het liedje gaat over een man die bij het spoor werkt en daar in een schermutseling de dood vindt. Wiens man het is, is wat onduidelijk, Marga en José zingen er om beurten over en ook Patty roept dat ze zo heel erg verliefd waren. Ook lijken ze niet heel erg in rouw, want ze brengen het opgewekt en lachend. 

Het nummer kwam op een vrij ongelukkig moment in de tip- en hitparade, precies toen van 23 mei tot 11 juni 1977 de treinkaping plaatsvond bij De Punt. Een gebeurtenis die het hele land in z'n greep hield. 

Bij de derde single 'U O Me' was de naam van Luv' gevestigd en kwamen hit na hit zowel in Nederland als ver daarbuiten. Tot het gekrakeel begon, er met plaatsvervangsters werd gewerkt, er weer een aantal reünies kwamen, er weer gedoe kwam, etc., etc.. Maar hier in dit clipje is het allemaal nog koek en ei

vrijdag 7 april 2023

Honest vocal coach

De Britse Georgina Hill-Brown is al bijna twintig jaar zanglerares. Ik heb haar leren kennen omdat ze elk jaar alle Eurovisie Songfestival inzendingen van deskundig commentaar voorziet onder de naam 'Honest Vocal Coach' op YouTube. Ze heeft natuurlijk ook een eigen website : Honest Vocal Coach

Ze geeft vanzelfsprekend praktijklessen, maar haar commentaar op Eurovisie deelnemers en ook vele andere zangeres en zangeressen zijn geweldig om te zien. Ze ziet eruit als de buurvrouw van drie deuren verder en heeft die geweldige Britste humor. Bij de Eurovisie inzendingen ziet ze de filmpjes vaak voor het eerst als ze haar commentaar geeft, haar blik en reactie op het getoonde zijn prijsloos. Ze verteld ook wat ze hoort, in de stem, hoe er gezongen wordt en geeft tevens commentaar over het geheel. Haar uitgangspunt is om zoveel mogelijk de live optredens te beoordelen, maar die zijn in aanloop naar het festival niet altijd beschikbaar. Ze kan heel erg geïmponeerd zijn door sommige performers, maar als het niks is zegt ze dat op een toch beschaafde Britse manier.

Vorig jaar heeft Georgina een tragedie meegemaakt toen haar dochter Ellie op 4 juli, haar 23e verjaardag, overleed tijdens een epilepsie aanval. Ze heeft daarna een fonds opgericht voor onderzoek naar oorzaken van overlijden van epilepsiepatiënten. 

Ik vind Georgina een geweldig mens, zo heerlijk naturel en eerlijk, hieronder plaats ik haar commentaar op de vals zingende Poolse deelneemster van dit jaar Blanka Stajkow. 

Georgina Hill- Brown, the honest vocal coach.


Georgina's reactie op de Poolse inzending van
dit jaar. Mocht het clipje niet te zien zijn,
klik hier.

donderdag 6 april 2023

De nieuwe Minkema: In mijn ogen

Vorig jaar kondigde vriend Jan-Simon Minkema aan dat er een nieuwe dichtbundel zou komen waarvoor we ons konden inschrijven. Daar hoef ik niet lang over na te denken, dat heb ik meteen gedaan. En na een vervelende en kostbare tegenslag voor Jan-Simon lag ie gisteren in de bus. De titel van het boek is 'In mijn ogen' en op de eerste pagina vraagt Jan-Simon zich af: 'Kan een muze een man zijn?' Het blijkt een retorische vraag want meteen komt het antwoord: 'Ja, dat kan.'

Zijn muze is in dit geval een goede vriend van hem sinds jaren, George Beentjes. Als u hier klikt komt u op de website van George. Hij is componist en pianist en maakt composities voor piano en zang van gedichten uit de 18e en 19e eeuw van o.m. Heinrich Heine, Nikolaus Lenau en Rainer Maria Rilke. George kleedt zich graag in kleding uit die tijd maar tegelijkertijd is hij ook bokser. Die dualiteit is wat Jan-Simon zo bijzonder vindt, in het gedicht 'Gentleman George' beschrijft hij de transformatie van sportschool-boy naar bewoner van Brideshead. De rode draad in de 41 gedichten in deze bundel is het ouder worden en de positie die je dan, soms tegen wil en dank, inneemt. Maar een dichter leeft natuurlijk bij zijn dichterlijke vrijheid of zoals Jan-Simon het gedicht 'Godenzoon' besluit met '...als dichter kan en mag ik dat.'

En toch houdt Jan-Simon de realiteit in het oog, hij weet en kent zijn positie als oudere heer in de huidige maatschappij in het algemeen en in de regenbooggemeenschap in het bijzonder. Heel herkenbaar als mede oudere heer en wij lijken er dezelfde visie op op na te houden, hij heeft het over 'ogenvreugd' waar ik het vaak over 'vitamientjes voor de ogen' heb. Wij berusten erin, gelukkig maar, want buiten oorlog is er niets zo erg als mannen van een zekere leeftijd, zowel hetero als gay, die nog vinden dat ze 'jong' zijn en dientengevolge zich menen te moeten inlaten met meisjes/jongens die hun dochter/zoon zouden kunnen zijn. Ik heb gezien dat die meisjes en jongens er heel ongemakkelijk van kunnen worden maar die subtiele lichaamstaal lezen de heren niet, zeker als ze zijn over hun eigen onweerstaanbaarheid. Vaak mannen met wat overgewicht en met eigenlijk te weinig haar voor een kapsel maar er desondanks toch voor kiezen om het haar dat er nog is welig te laten tieren. Plaatsvervangende schaamte.

Maar laat het aan een dichter als Jan-Simon om daar prachtig over te dichten en te schrijven met een zweem van weemoed en gelatenheid, maar soms ook in your face, zoals in het gedicht 'Het oude man zijn': '...maar handen thuis, en geen geneuk'. Ik kan u de bundel 'In mijn ogen' ten zeerste aanraden. Zoals altijd is het een feest om te ontvangen, de zorg die Jan-Simon er aan besteedt is een cadeautje op zich. Op onderstaande foto's zal ik u erin meenemen. De enveloppe met het prachtige kaligrafie-handschrift van Jan-Simon heb ik buiten beschouwing gelaten voor zijn en mijn privacy.

Keurig in ribkarton verpakt.

Als cadeautje voor mij had Jan-Simon er de cd van George Beentjes bij gedaan. 
Die ga ik op een rustig moment eens beluisteren. Ik ben heel nieuwsgierig. 

Verpakt in mooi zwart cadeaupapier met gouden lint met handgeschreven kaart en een 
mooie boekenlegger. 

Het boek zelf verpakt in vloeipapier,
daar gaat mijn boekenhart van kloppen, hoor.

Uiteindelijk het boek met een prachtige
foto van George erop als de 'Gentleman composer' die hij is. 

Ik heb bundel 70 van de 300 die zijn
gedrukt. 


woensdag 5 april 2023

Treinongeluk

Wat een afschuwelijk treinongeluk bij Voorschoten waarbij een goederentrein op een bouwkraan botste en een passagierstrein op de brokstukken daarvan. De bestuurder van het kraanvoertuig, een man van 65 jaar, kwam daarbij om het leven. Van de passagiers en het personeel van de treinen zijn negentien mensen opgenomen in het ziekenhuis, drie van hen liggen op de intensive care. De overige gewonden konden ter plekke worden behandeld.

Het ongeluk gebeurde rond half vier in de nacht, dat tijdstip zorgde voor een chaotische situatie, men moest over een sloot om bij de wrakstukken te komen. Mensen in de buurt opgeschrikt door de klap hebben zo'n dertig mensen uit de treinen in hun huis opgevangen en een in de buurt wonende huisarts heeft eerste hulp kunnen verlenen. 

De mensen die er goed vanaf zijn gekomen werden met een bus naar Den Haag gebracht en vanaf daar moesten ze het zelf weer uitzoeken. Ik snap de hectiek van de ramp, maar dat had wellicht iets beter gekund. Net een traumatische ervaring beleefd en dan weer een andere trein in stappen om uiteindelijk thuis te geraken. Maar Slachtofferhulp Nederland staat natuurlijk wel klaar voor alle betrokkenen.

Het is een lijn die voor mij als randstadbewoner niet onbekend is. Op weg naar Leiden of Amsterdam ben ik er, al dan niet samen met vrienden, talloze malen langs gegaan. Een nee, het gaat niet om mij, maar dit schiet toch wel even door je hoofd als je zo'n verschrikkelijk bericht hoort. 

Ik wens de familie en bekenden van de overleden man heel veel sterkte, en veel beterschap voor de gewonden in het ziekenhuis.