Fuck Bol

U weet dat ik nog steeds cd's koop en dat doe ik, bij gebrek aan goede entertainmentwinkels in mijn omgeving, online. Bij verschillende aanbieders, dus ook bij Bol. Maar die dagen zijn voorbij. Begin april heb ik een cd besteld bij Bol die een week of twee later zou verschijnen. Zij boden hem zelf aan als een te verwachtte cd. Sinds die tijd stond de status van de desbetreffende cd als : 'wordt verpakt'. Een paar dagen geleden maar eens een mailtje gestuurd waar de cd bleef. 

Per omgaande kreeg ik het antwoord dat de cd niet meer door hun leverancier werd geleverd en dat ik 'm zelf kon annuleren. Pardon? Dus als ik geen contact had opgenomen heeft Bol niet het fatsoen om mij hiervan op de hoogte te stellen. ZIJ bieden een cd aan, die ze naar eigen zeggen nu niet meer kunnen leveren. Dan informeer je de klant daar toch over. Sterker nog, de cd is overal te bestellen en hilarisch genoeg ook door een derde partij via de website van Bol. Ik attendeerde hen daarop en zei ervan uit te gaan dat zij mij de cd alsnog zouden leveren. Wederom snel antwoord dat zulks niet ging gebeuren. Ik kon zelf de bestelling annuleren of de klantenservicemedewerker kon dat voor me doen. En dan kon ik zelf bij die derde partij via de Bol website de cd opnieuw bestellen. Serieus?

Ik had nog een cd boxje in bestelling staan die één dezer dagen gaat verschijnen en ik heb die ook meteen maar geannuleerd en de beide items bij een andere aanbieder besteld. Fuck Bol, zo ga je niet met klanten om. En ik weet wel, Bol zal er geen traan om laten, ook niet over mijn antwoord op hun 'hoe heeft u het contact met ons ervaren'-enquête, die altijd als een soort Pavlov-reactie wordt nagestuurd, en waar verder niets mee wordt gedaan. Maar wat mij betreft kunnen ze de bout hachelen. Er zijn genoeg aanbieders op het wereld wijde web waar ik cd's kan bestellen, vaak veel kleinere bedrijven die ik, als ik eerlijk ben, het ook meer gun dan zo'n Bol die hun feeling met wat service is helemaal uit het oog is verloren. Waar ik de cd's nu heb besteld zit altijd een handgeschreven kaartje bij om me veel plezier te wensen met de aankoop. Had ik al gezegd: Fuck Bol?

Toen was geluk... #151

Van de week zag ik een fotootje voorbij komen en er ging weer een wereld voor me open: de Zaanse klok. Wij, en met ons half Nederland, hadden een Zaanse klok aan de muur hangen. De geschiedenis van de klok gaat terug tot maar liefst 1660. Bijzonder aan de Zaanse klok is dat de wijzerplaat vaak bekleed is met fluweel, bovenop Atlas staat die de wereld torst en de peervormige gewichten. 

U begrijpt dat de klok, vanwege de lange geschiedenis, veel verschillende verschijningsvormen kent. In de jaren vijftig van de vorige eeuw werd de Zaanse klok ongelooflijk populair, vandaar dat in mijn jeugd de klok alom aanwezig was, het was om aan de grote vraag te voldoen een coproductie van Nederland (de kasten) en Duitsland (uurwerken). Ik vermoed dat mijn ouders de klok ook in de jaren vijftig, of wellicht begin jaren zestig hebben aangeschaft. De prijs was destijds tussen de 100 en 200 gulden (45-90 euro).

De gewichten moesten eens in de zoveel tijd worden opgehaald, anders zou de klok stil staan. Dat was iets wat mijn vader deed. Niemand mocht verder aan de klok komen. Toen was het iets wat er nu eenmaal hing in het interieur, nu vind ik 'm achteraf best bijzonder. 

De naar voren geschoven Schoof

Het klinkt als een stripboektitel: 'Suske en Wiske en de naar voren geschoven Schoof', en aangezien die hele formatie en het benoemen van een premier op een klucht lijkt, ligt het helemaal in de lijn. Dick Schoof, na Wim Kok weer een naam waar men in Engelstalige landen om kan gniffelen. Dilan Yeşilgöz had op X gemeld 'Ongelooflijk blij met Dick'. I hear ya sister!

Maar goed, Dick gaat het dus doen nadat Ronald Plasterk wel moest bedanken voor de eer. Heel het op PVV stemmend kiesvolk gaat volledig uit de panty, want Dick is alles waar zij tegen ageren. Belangrijke functies bij Justitie en Veiligheid, AIVD en NCTV, organisaties waar boosrechts aversie tegen heeft, want 'ze weten alles van je', en de elite, nou ja u weet dat hele riedeltje wel onderhand.

Ik kan me daar dan weer heel vrolijk over maken, dan kies je PVV of BBB en dan krijg je Dick, een ambtenaar die in principe alles van je zou kunnen weten, want geheime dienst, een spion!, zo zag ik sommigen al x'en. Bovendien was de man dertig jaar lang lid van de PvdA, een radicaalrechts mensch zou voor minder een apoplexie krijgen. 'We krijgen een voormalig PvdA- ambtenaar die mensen jarenlang heeft zitten te bespioneren'. x'te het extreemrechtse omroepje Ongehoord Nederland. Thierry Baudet zegt er een onbehagelijk gevoel bij te hebben.

Nou ja, we gaan het zien, ik vind, zoals al eerder gemeld, die hele huidige politieke operette vermakelijk, maar tegelijkertijd blijft waakzaamheid geboden. Extreemrechts is natuurlijk nooit goed en de manier zoals de vier ruiters van de Apocalyps een kabinet willen vormen en zelf in de Kamer willen blijven zitten met ministers van buiten de politiek en een premier die bij geen van de vier partijen hoort is ook nog nooit vertoond. Ik denk nog steeds dat het allemaal geen lang leven is beschoren. 

Dick wil 'premier van alle Nederlanders' zijn, maar dat is vrij ingewikkeld als je een extreemrechts kabinet leidt, daarnaast wil hij 'bestaanszekerheid bieden, ook aan boeren', voegde hij er expliciet aan toe. Zou ie die toevoeging van Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas hebben moeten doen? Alle Nederlanders, daar horen boeren dan toch ook bij? Hoe dan ook, let the games begin!

Dick Schoof.

 

Da hood

U stelt zich mijn woonomgeving voor met veel groen, vijvers, statige zwanen, grappige eendjes, ijverige meerkoeten, vlinders en libellen die rondzweven, bijtjes en hommeltjes zoemen, als er hertjes zouden zijn geweest aten die zeker uit mijn hand. Het is nog nét niet zo dat vogeltjes naar binnen vliegen om me mijn ochtendjas aan te reiken als ik de ramen van de slaapkamer open zet, maar het beeld klopt enigszins. Het is idyllisch te noemen en ik voel me een bevoorrecht mens er te mogen wonen.

Maar onlangs werd het droombeeld ruw verstoord, althans, ik woon precies aan het miniparkje en de vijvers en niet aan de straat, dus heb ik het niet zelf geconstateerd, maar vorige week maandag blijkt er aan de overkant bij de 55+ woningen een inval te zijn geweest waarbij tien kilo aan harddrugs is gevonden. Een grote hoeveelheid geld, apparatuur om verdovende middelen in te pakken en een vuurwapen trof men er ook aan. Een 59 jarige man die daar woont is aangehouden. De jeugd van tegenwoordig, net wat u zegt.

Via de buurtapp vernam ik, van buren aan de straatkant, dat twee weken geleden er al undercover politie was om foto's te maken en er een burgerauto elke avond kwam posten. Zoveel voor undercover dan, als men al meteen doorheeft dat het politie is. Die bewuste maandag bleken er dus veel politiebussen in de straat te zijn geweest ten tijde van de aanhouding. 

Nou, ik moet het beeld over waar ik woon drastisch bij stellen, geen verdisneysering, maar eerder een vertokkierisering naar een soort da hood waar criminaliteit hoogtij viert. Ik hoop maar dat een op zich staand incident is. 

Nicki who?

Voor kennisgeving nam ik aan dat een of andere zangeres die in Nederland optrad haar fans zo'n drie uur had laten wachten. Ze deed een Madonnaatje, die doet dat ook steevast. Ik vind het dan vrij bijzonder dat de bezoekers niet gewoon naar huis gaan, ik bedoel er is geen entertainer ter wereld voor wie ik drie uur zou wachten. Later las ik dat een vrouw van middelbare leeftijd was gearresteerd op Schiphol toen ze naar Manchester wou vliegen omdat ze in het bezit was van drugs. Het bleek om die zangeres te gaan.

Nicki Minaj heet ze en ik kende het hele mens niet. Heb even gegoogeld en ik schrok me de tering. Mijn God, wat ziet die vrouw er uit! De uitdrukking 'minder is meer' is duidelijk niet op haar van toepassing, alles aan haar is te veel. Dat haar, dat platgespoten gelaat, die make-up, die borsten, die nagels, die kleding. Ze lijkt volledig uit polyester te zijn opgetrokken "My eyes, my eyes!!", zou Phoebe uit 'Friends' uitroepen. Ze is wat men in haar kringen noemt een 'nigga-bitch', iets wat ik als wit mens natuurlijk nooit mag, kan en zal zeggen. Ik hou het bij een overassertieve vrouw van kleur, maar dan kunt u zich enigszins een beeld vormen van hoe ze zich tijdens haar arrestatie heeft gedragen. 

Ze heeft alles gefilmd en heeft natuurlijk meteen de racismekaart getrokken en zegt dat ze tot de kern van alles heeft weten door te dringen, door het realtime op te nemen en te posten: "Ik heb zo veel bewijs'. Het vrouwtje blijkt ook een volledig idolate achterban te hebben zag ik op X. Zo heerlijk Amerikaans sloegen die helemaal door met een #freenicki hashtag en haalden er van alles bij, alsof men hun idool had mishandeld en in een kerker had gegooid, terwijl ze enkel was gearresteerd en met een kleine geldboete weer op vrije voeten werd gesteld. De hysterici haalden er allerlei zaken bij waarbij het pijnlijk duidelijk werd dat hun wereldbeeld, als dat al aanwezig is, niet verder reikt dan de grenzen van hun eigen Amerikaanse staat. Iemand noemde Amsterdam zelfs een land, dat niveau.

Maar ook Nicki greep net zo dramatisch alles aan om zich heerlijk in haar zelf veroorzaakte slachtofferrol te wentelen, want nu kon ze onmogelijk meer optreden in Manchester. Haar arme, arme fans, zo huilebalkte ze verder. Dit is dezelfde vrouw die haar 'arme, arme fans' net zo makkelijk ook drie uur laat wachten. Krokodillentranen dus en negatieve aandacht is ook aandacht natuurlijk. En ik vermoed zomaar dat mevrouw Minaj dat niet voor het eerst doet, zo'n typetje lijkt het me wel. Maar goed, de 'queen', zoals haar minions haar noemen, lijkt gekalmeerd en laat alles nu over aan haar advocaten en God.  

Tegeltjeswijsheid 478

 

Premier

Een aantal van u zal onderhand ook wel gepolst zijn of zullen dat in de nabije toekomst nog gaan worden. Mij is het onlangs ook gevraagd, maar ik heb nee gezegd, ik word niet de nieuwe premier van Nederland. De tot elkaar veroordeelde partijen PVV, VVD, NSC en BBB hebben zelf niemand in huis die de functie zou kunnen bekleden vanwege het bedroevend lage intelligentieniveau van met name de overal vandaan gehaalde Kamerleden van PVV en BBB. VVD zou wel gek zijn om een premier te leveren, die hebben vanwege de keuze van Dilan Yeşilgöz om zich met extreemrechts in te laten en haar gelieg over te veel zaken al genoeg ellende over zichzelf af geroepen, zo wordt de VVD wellicht uit de Europese fractie gezet, en Pieter Omtzigts NSC bestaat volgens mij niet eens echt. 

Geert Wilders van de PVV is het niet gewend om inhoudelijk op zaken in te gaan, die is alleen jarenlang op hoge toon verongelijkt geweest vanuit de oppositie en reageert exact zo nu hij aan de andere kant staat. En Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas praat alsof ze een apoplexie heeft gehad en klinkt als een licht beschonken boze moeder op een inspraakavond op school. Wat ze zegt raakt kant noch wal. Dus u begrijpt van dit zooitje ongeregeld wil geen weldenkend mens premier worden. Daarnaast staan we met deze incapabele operette internationaal gigantisch voor lul, daar wil je niet het gezicht van zijn. De aandachtsgeilebewuste Ronald Plasterk heeft niet zo heel veel principes dus die had zich al beschikbaar gesteld, ook het feit dat ie van de PvdA zonder maar één keer met z'n ogen te knipperen naadloos is overgegaan naar bruinrechts gedachtengoed was geen probleem. Wél een probleem was het patent waar hij onterecht alleenrecht op heeft geclaimd en er een miljoenenwinst mee maakte. Dus heeft hij zich teruggetrokken. 

De geperoxideerde tot de BBB bekeerde Mona Keijzer die zich voornamelijk over vloerbedekking druk maakt, maar daarnaast er enige racistische denkbeelden op na houdt zou mede daardoor voor BBB en PVV natuurlijk ook de gedroomde kandidaat kunnen zijn. Bovendien kan ze in tegenstelling tot voddenbaal Caroline (Kèr'olai'n) wél op hakken lopen, wat je als premierette moet kunnen volgens de boerenoma. Maar naar haar loopt dan weer een aangifte wegens groepsbelediging vanwege haar racisme. 

Vandaar dat men nu breed zoekt naar een premier en ze bij u en mij zijn aangekomen. Ik heb dus 'nee' gezegd omdat ik mij niet wens te occuperen met de jiskefetisering van de Nederlandse politiek. En u? Wat is/was uw antwoord op het eventuele verzoek?

Nutteloze weetjes

Rachel McAdams was 26 jaar toen ze in de film 'Mean Girls' de 17 jarige Regina

George speelde. Haar moeder werd gespeeld door de toen 33 jarige Amy Poehler.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het Noorse Spitsbergen is de enige plek in de wereld waar je voor onbepaalde

tijd kunt wonen en werken zonder een visum, waar je ook vandaan komt.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Als het goed is afgesloten zal honing nooit bederven. Archeologen hebben honing

gevonden in potten uit oude Egyptische tombes uit de 14e eeuw wat nog steeds eetbaar was.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een studie heeft aangetoond dat meer dan 86% van mensen die denken allergisch 

te zijn voor gluten geen enkele gevoeligheid toonden toen ze werden getest.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een visser in Costa Rica heeft ooit een krokodil verpleegd die in z'n hoofd was

geschoten. Ook al had hij het dier weer vrij gelaten, weigerde die om de man te

verlaten. De krokodil bleef buiten in de buurt van het huis van de visser en heeft

meer dan twintig jaar een soort onderdeel uitgemaakt van diens familie.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Een studie van Harvard heeft aangetoond dat een hoog productieve maar sfeer

bedervende medewerker een bedrijf uiteindelijk meer schade toe brengt dan 

minder productieve medewerkers die prettig in de omgang zijn.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Het Indiana Bell Building werd in 1930 16 meter verplaatst en 90 graden gedraaid

zonder de 600 werknemers te storen of zelfs maar buiten gebruik te zijn. Het 

gebouw van zeven etages werd in 34 dagen een kleine 40 centimeter per uur 

verschoven, terwijl alles erin gewoon doorging.

Indiana Bell Building.

Het verhaal van de foto

Ik was door één van mijn fotoalbums aan het bladeren en kwam foto's tegen van 8 september 2002. Met de vriendengroep van toen deden we vaak leuke dingen en op deze dag was er een zomerfeest bij vrienden in Alphen aan den Rijn. Een zomerfeest, maar we vierden het wel in een flat, wij konden dat. De dagen van Tanah Lot waren duidelijk nog niet aangebroken.

Het grappige is dat ik me niet zo heel veel meer kan herinneren van die dag. Ik weet wel dat ik destijds bijna een jaar single was en heel happy. De bloemenkransen die u ziet kregen we bij binnenkomst uitgereikt als ook een cocktail, maar verder geen idee meer. Op de foto's louter blije en vrolijke mensen, dus we hebben het geweldig gehad. Iedereen had zich in stralende zomerse kleuren gekleed, behalve ik. Ik had waarschijnlijk een memo gemist en was in stemmig zwart, maar de bloemenkrans haalde het wat sombere geheel op. 

De foto's doen me wel teruggaan naar een erg leuke tijd. De mensen op de foto zijn elkaar een beetje uit het oog verloren, maar zo nu en dan komen we malkander toch weer eens tegen. Ilonka zie ik af en toe bij wederzijdse vrienden. En vorig jaar ben ik Jan en Joost tegengekomen op een groots opgezet verjaardagsfeest. Het was erg leuk om elkaar na al die jaren weer es te zien. 

Jan, Joost, Hans, ik en Jeroen.

Ilonka ligt bevallig over me heen.

Met Joost. Die grimas deed me meteen aan Dexter denken, alleen
met wat minder bloed. 

Voorbij

Zo, mijn proefpensioenweekje is weer voorbij, vandaag mag ik weer aan de arbeid. Het waren heerlijke dagen waarin veel is gebeurd, zeker in huis. Gisteren heeft buurvrouw Jolanda de kledingrekjes opgehaald die ik gebruikte tot de paxkasten kwamen. Ze is er erg blij mee, en ik ben weer verheugd dat ik iemand opgetogen heb kunnen maken. Alles is nu ingeruimd wat kon en ik heb al een nieuwe indeling gemaakt op de IKEA-website voor de tweede kastenwand. Een kleine verandering qua indeling. Dat blijft zo staan op de website voor als ik het over een tijdje wil gaan bestellen. Ik (we) weet (weten) nu van de hoed en de rand als het moment van ontvangen en in elkaar zetten daar is.

Voorts natuurlijk allemaal leuke dingen gedaan in mijn vrije week, dat heeft u kunnen lezen in de voorgaande blogjes. Een triest moment dat Facebookvriendje Frank is overleden. Hij had dezelfde leeftijd als ik. Ik stond er op mijn verjaardag ook al bewust bij stil dat één van mijn voormalige schoonmoeders en mijn oom Bertus op dezelfde leeftijd zijn overleden als ik geworden ben. Wetend dat niet iedereen een hoge leeftijd mag bereiken, wat mijn motto, geleend van tante Stien; 'Pluk de rozen', alleen nog maar versterkt. 

Vandaar ook dat ik mijn vrije weekjes als een voorschot zie op mijn pensioen over een paar jaar, omdat je nooit weet of je het überhaupt zal halen. Want hoewel ik met plezier naar mijn werk ga vanwege de leuke collega's en clientèle, heb ik, als mijn pensioen daar is, meer dan vijftig jaar gewerkt en merk ik in die weekjes door het jaar heen dat ik me prima zal vermaken. Voor mij zeker geen zwart gat of me niet nuttig voelen of zoiets. De tijd van oogsten, wat al voorzichtig is begonnen, zal dan in volle omvang tot me komen. Als God het wil natuurlijk. Inch Allah.

In Memoriam: Frank Schaafsma

Mensen van mijn generatie zien hem zo voor zich, brutale kop, warrige bos blonde krullen: Frank Schaafsma in de film 'Schatjes', het betekende zijn doorbraak. Daarna heeft hij in talloze films, series en in het theater gespeeld w.o. 'Spijkerhoek', 'Bureau Kruislaan' 'Zonder Ernst' en 'Combat'. Naast acteren speelde hij basgitaar bij verschillende bands, Drukwerk, Bertje Beenens Bloedgroep. Ook was hij een wielrenfanaat.

Een paar jaar geleden werden we Facebookvriendjes via een wederzijdse vriend. Frank was duidelijk het type 'ruwe bolster, blanke pit'. Lekker ongenuanceerd met een gestrekt been erin, en tegelijkertijd vol liefde en tederheid praten over de tijd dat hij met Conny Vandenbos in een toneelstuk speelde en hij met haar en ook met Carry Tefsen mee mocht rijden. 

We reageerden op elkaars posts en hoewel ik hem nooit ontmoet heb leek Frank me geen makkelijke maar wel een heel aimabele man. Niet zo lang geleden heeft hij een documentaire gemaakt over de locaties van de film 'Schatjes', volgens mij te zien op YouTube. Daar was hij al een tijdje mee bezig om het voor elkaar te krijgen en was terecht trots en blij dat het gelukt was. 

Gisteren zag ik dit bericht op zijn Facebookpagina en ik was echt in shock: 

Met verdriet willen wij kennis geven dat Frank Schaafsma op zaterdag 18 mei

onverwachts een natuurlijke dood is gestorven.

Wij zijn geschrokken, maar putten troost uit de verwachting dat hij rust heeft gevonden

na een leven waarvan hij regelmatig zei het "geen makkie" te vinden.

Op naar de 'lipstick sunset' lieve Frank.

Papa & mama

Boyke & Susanne

Kim

Mark

Frank is maar 59 jaar mogen worden.

© Mark Uyl.

Hej en hurra

Hej en hurra is hoe IKEA hun mail aanheft, en ik heb sinds mijn bestelling van de paxkasten meermaals mail van ze mogen ontvangen. De laatste dagen met het juichende 'hurra', want de kasten waren in aantocht. Zaterdag tussen 8.00 uur en 20.00 uur zou de bestelling bezorgd worden, maar dat werd steeds meer ingedikt, en op de dag zelf werd het tussen 7.55 en 8.15, en dat was ook zo, om iets na achten werd er aangebeld. De jongeman besloot om alles met zijn collega via de noodtrap te doen in plaats van via het trappenhuis want daar zit een draai in, en hij kon de auto tot vlakbij de trap rijden.

 

Totaal driehonderd kilo deelde hij mee en ze sjouwden het op een manier naar boven waarbij ik meteen doormidden zou breken. "Ik weet niet of het gaat passen", zei hij toen ik hem de logeerkamer wees waar ik alle dozen wilde hebben. Natuurlijk paste het wel, "Komen de kasten boven?", vroeg ie. Ik antwoordde dat dat inderdaad het geval was. "Ze kunnen niet rechtop staan", constateerde hij. Even voelde ik de rechterkant van mijn lichaam niet meer, maar toen ze wegwaren heb ik in één doos gekeken en daar zat een centimeters dikke bescherming aan weerskanten, nee, dán kan het inderdaad niet rechtop staan. 

De bovenetage was een gecontroleerde chaos, ik heb van zaterdag op zondag geslapen in een slaapkamer vol met kleding, want we moesten natuurlijk wel de ruimte hebben om te kunnen werken. Rick en Chris waren er rond half tien en wilden eerst één kast in elkaar hebben voordat ze koffie kregen. Ik heb best wel wat talenten, maar ik ben niet degene om op mijn eigen vertubenflugen te blazen, om maar even in Scandinavische termen te blijven. Dingen in elkaar zetten is daar niet één van. Reden dat Chris zei dat het heel lief was dat ik me met dingen bemoeide, maar dat het beter was als ik hen hun gang liet gaan. Binnen een uur was er al één kast in elkaar. Koffie!

Ik heb me bezig gehouden met het wegbrengen van het karton, en er was heel veel karton. Laat ik het zo zeggen, ik hoop niet dat buren ook nog papier of karton weg willen gooien, want dat kan niet meer, de container is vol. Ik heb zelfs de laatste paar dozen in de papiercontainer verderop in de straat moeten deponeren. Maar zo steeds wat wegbrengen is beter dan te wachten tot alle dozen leeg zijn. Ook heb ik Rick en Chris gecaterd met dranken en spijzen, die we fijn op de lanai hebben kunnen nuttigen, want het weer was heerlijk. 

De schuifdeuren was wel een dingetje, maar toen ze dat eenmaal doorhadden ging de tweede schuifdeur veel sneller. Al met al is het toch een hele dag werken, en, ik heb het al eerder gezegd, dank God; lees Talitha, dat ik niet alles in één keer heb laten komen. Ten eerste had dat inderdaad nooit gepast in de logeerkamer, ten tweede had het nooit in één dag gekund en ten derde had ik planken over gehad, omdat ik per kast zeven planken had gedacht, terwijl er maar zes in kunnen (ik had de bodemplank óók als extra plank gerekend). Nu heb ik dus alvast een plank voor de volgende sessie, voor de kasten aan de andere kant van de kamer.

Ik ben al aan het inrichten geslagen en er kan heel veel in. Ik ben erg blij met mijn paxkasten én met lieve vrienden als Chris en Rick die ze in elkaar hebben gezet. Ik had het willen uitbesteden, maar daar wilde ze niets van weten. "Dat is heel duur" zeiden ze en dat is ook zo, daar kun je bijna nóg een keer een set kasten voor kopen, en het is natuurlijk lang niet zo gezellig als dat zij het doen. Daarnaast vertrouw ik hen blind. 

Op naar het volgende hurra-moment!

Ergens tussen al die kleding is mijn bed.

De eerste kast.

Het eindresultaat. Intens gelukkig ermee!

Herinnert U zich deze nog? #232

  ANEKA

'JAPANESE BOY'

1981

Aantal weken: 9

Hoogste positie: 7

Mocht het clipje niet te zien zijn klik hier.

Mezzosopraan Mary Sandeman zong Schotse traditionele liederen en nam in 1981 dit 'Japanese Boy' op. De platenmaatschappij was er zo van onder de indruk dat men het als single wilde uitbrengen met flink veel promotie eromheen. Mary vond de naam 'Aneka' in het telefoonboek en zocht naar een image wat bij het nummer past. Het werd een Japanse look. Kom daar nog eens om, een witte Schotse dame die zich als Japanse kleedt. Het werd een grote hit in heel Europa en zelfs Canada. 

Door dit grote succes moest er een opvolger komen en een album. 'Little Lady' werd de tweede hit en Aneka nam weer een ander personage aan, die van een 18e eeuwse dame. Er volgde nog een klein hitje, 'Ooh Shooby Doo Doo Lang', waarin Aneka zich voordeed als zangeres die was gereduceerd tot het zingen van koortjes als backingvocaliste. Er kwam dus een album en daarna nog twee singles, maar haar uitstapje als popzangeres was snel weer voorbij. 

Ze pakte in 1984 haar carrière als Schotse folkzangeres weer op, gewoon weer onder haar eigen naam. In 1979 had ze al een album gemaakt 'Introducing Mary Sandeman' en in 1991 volgde 'Reflections On Scotland'. In 2006 was er een documentaire op de Britse tv, 'Bring back the one hit wonders' om nog één keer hun hit te zingen, waar men Mary/Aneka ook voor benaderde. Ze bedankte ervoor, ze wilde niet vanuit Schotland naar Londen reizen en had bovendien niet de behoefte om haar toen 25 jaar oude hit nog eens te zingen.

Mary is nu 76 jaar en al lang gestopt als zangeres en heeft daarna parttime gewerkt als tourgids in de Schotse stad Stirling.  

Feest

Donderdagochtend kwam mijn zus een bakje koffie drinken om te vieren dat haar broertje tegen de zestig loopt. Lekker gebakje erbij en fijn bijgekletst, verder laag profiel gehouden. U weet ik ben niet zo van het groots vieren. Maar vrienden Talitha, Rick en Chris vonden toch dat het niet ongemerkt voorbij mocht gaan, dus hadden ze gevraagd wat ik leuk zou vinden en mij leek het leuk om op Tanah Lot een bescheiden barbecue te doen. Dat was gisteravond. Wij zijn geen carnivoren dus geen Flintstones-taferelen met enorme spareribes en kilo's speklappen of iets dergelijks, maar een goede hamburger op een broodje en door Talitha gemaakte shaslicks met verschillende salades. Natuurlijk bubbels om te proosten en een lekkere taart als dessert. 

Ik ben verwend met cadeautjes en zoals altijd hadden we het weer heel gezellig samen. Het ging regenen, maar wij zaten heerlijk op de loungeset onder overkapping met de heater aan. Lekker ongedwongen samenzijn. We hebben het best lang uitgehouden, ik had het gevoel dat het pas rond negenen zou zijn maar toen was het al bijna half elf. Tijd om het een dag te noemen, zeker ook omdat vandaag tussen 8.00 en 9.10 uur de paxkasten worden bezorgd. Lekker vroeg zodat ik verder de hele dag voor mezelf heb.

Zondag komen Rick en Chris helpen met het in elkaar zetten, dus ga ik even boodschappen doen, want ik wil voor de heren natuurlijk wel wat lekkers hebben, dat verdienen ze wel voor hun tomeloze inzet. Gisteren heb ik al alles zover in orde gebracht dat de bezorgers het allemaal zo in de logeerkamer kunnen zetten en zorg ik dat er in de kledingkamer ruimte is om zondag aan het schroeven te beginnen. Spannend!

Hoop, lef en trots

Het klinkt als de titel van een nummer van de één of andere volkszanger, maar zo wordt het hoofdlijnenakkoord van de vier ruiters van de Apocalyps gepresenteerd. Het is een akkoord waarbij je van de ene verbazing in de andere valt, dieren, natuur, onderwijs, cultuur, klimaat, vluchtelingen en asielzoekers daar wordt een dikke middelvinger naar opgestoken. En ook de mensen aan de onderkant van de samenleving die de grootste achterban vormen van in ieder geval de PVV, en daar in al hun onwetendheid op gestemd hebben, kunnen wat dit akkoord betreft de tyfus genieten. Nóóit (extreem)rechts stemmen als je je dat niet kunt veroorloven. Het zijn juist de mensen die het nu al goed hebben die het meest zullen gaan profiteren van al die plannen.

Dat is als ze door kunnen gaan. Nu al is duidelijk dat de meeste, zo niet alle, wensen op asiel, klimaat en natuur helemaal niet kunnen. De vier willen een 'asielcrisis' uitroepen, en doen zelf al een stap in die richting door de spreidingswet van tafel te vegen, zodat er mede daardoor inderdaad weer ellende komt in Ter Apel, waar dan weer de meeste mensen op PVV en BBB hebben gestemd, dat is dan wel weer humor. Ze willen meer huizen bouwen, (100.000 nieuwe woningen per jaar) daar moet waarschijnlijk natuur voor worden opgeofferd, daarnaast is er niet genoeg personeel voor. In de bouw werken veel arbeidsmigranten en die willen ze juist weren. Ook willen ze 'alles op alles zetten' om Europese richtlijnen aan te passen. Europa ziet ze aankomen. Ook willen ze vier kerncentrales terwijl er al geen geld is voor twee centrales.

En dan is er natuurlijk nog de 130 km per uur wat juichend al eerder werd gebracht. Die autootjes van de PVV achterban kunnen dat niet eens halen zonder dat het wagentje onderdelen gaat verliezen. Boeken en kaartjes voor theater worden duurder, maar pretparken en bioscoop niet, je wilt natuurlijk niet dat Henk en Ingrid zich op het culturele/literaire vlak zullen ontwikkelen dus voor hen moet je vertier en verstrooiing laagdrempelig houden. O ja, en in 2027 wordt het eigen risico in de zorg gehalveerd, maar dan gaat wel de premie omhoog. Sigaar uit eigen doos, iemand?

Kortom, ik heb met een aan verkneukelen gelieerde verbazing het regeerakkoord tot me genomen in de wetenschap dat heel veel gewoon niet kan en dat de dames en heren over niet al te lange tijd rollebollend over straat en X gaan omdat ze zijn veroordeeld tot elkaar en eigenlijk niet willen, dat merk je aan alles. De ongemakkelijkheid waarmee ze met elkaar omgaan alleen al. 

Ik vond het hilarisch dat Geert Wilders na een half uur al naar buiten kwam omdat zijn 37 minions het zonder een weerwoord eens zijn met wat de Grote Leider zegt, dus het regeerakkoord werd door hem slechts medegedeeld, want Geert is de PVV en het enige lid, wat hij zegt gebeurt. Zo'n extreemrechtse partij is ergens in Europa eerder in de geschiedenis ons nog eens lelijk in het gezicht ontploft. De extreemrechtse voorzitter van de Tweede Kamer, Martin Bosma, is van de extreemrechtse PVV, maar wenst niet dat men noch hem noch de partij extreemrechts noemt. Als het kwaakt als een eend en loopt als een eend...., maar goed, tot groot vermaak, van mij althans, vind hij de term extreemlinks totaal geen probleem.

Het worden bizarre tijden, de voorraad popcorn is weer op peil gebracht, want we gaan beroering krijgen, hoor. Het feit dat de trekkebekkende Ronald Plasterk waarschijnlijk premier wordt is toch iets uit een satirisch programma. Caroline (Kèr'olai'n) van der Plas, het schoothondje van Geert, vond het akkoord 'heel mooi voor Nederland'. "Ik feliciteer het land", zei de schat. Ik geef het een paar maanden, dan is het wel weer klaar. Maar ook al heeft het geen kans van slagen, het is natuurlijk meer dan schokkend dat er voor het eerst een extreemrechtse partij in de regering zit, dat is de NSB zelfs niet gelukt in de jaren dertig en veertig. We staan er als land internationaal gezien weer goed op. Eerst Joost en nu dit weer. Buitenlandse vrienden vragen zich af of het allemaal wel goed gaat hier. 

Genieten

Het is genieten, hoor, in m'n vrije weekje. De meeste mensen komen pas tot rust en laden weer op door fysiek ook echt weg te gaan op vakantie, zo niet ik. Ik laad juist weer helemaal op als ik thuis ben in mijn eigen omgeving. Als het niet te lang is, hooguit vier, of als ik heel gek doe, vijf dagen, wil ik best een reisje maken, en daar geniet ik intens van, maar het geeft me geen rust, al die prikkels en indrukken zijn voor mij vrij intens. Ik ben zo iemand die na weg te zijn geweest eerst moet bijkomen van alles, ik weet het ik ben een gek mens.

Afgelopen dinsdag ben ik afgereisd naar Den Haag om op bezoek te gaan bij mijn lieve oud collega Nel. Ik ga er uit bij station Moerwijk, een station die er in mijn tijd nog niet was, en loop dan naar haar huis. Ik kom dan langs twee winkels op de hoek van de Melis Stokelaan en de Troelstrakade en in één van die winkels ben ik samen met mijn moeder geweest in 1969 om een bruidsjonkerkostuumpje te huren voor het huwelijk van mijn zus. U begrijpt dat er nu andere neringdoenden in gevestigd zijn, en altijd als ik er langsloop vraag ik me af in welk van de twee winkels die zaak destijds was gevestigd. Het heeft geen belang, maar gewoon voor mij om het beeld compleet te hebben. 

Bij Nel was het als altijd weer ongelooflijk leuk. Het was heerlijk weer, dus we hebben fijn in haar mooie tuin kunnen zitten, onder de parasol. Nel is inmiddels 88 jaar en zoals zij is en in het leven staat is dat een lichtend voorbeeld. We kletsen honderd uit over van alles en nog wat, altijd natuurlijk even over de tijd van toen, in de jaren tachtig dat we samen hebben gewerkt, maar ook over wat er vandaag de dag allemaal gebeurt en wat ons bezig houdt. De tijd vliegt altijd om in de namiddag ben ik weer richting huis gegaan.

Gisteren vroeg op want ik had een afspraak bij de kapper, niks erg, want dan heb ik een lekkere lange dag. Na de kapper thuis wat administratie gedaan en 's middags naar de berging gegaan om daar eens wat op te ruimen. Aantal zaken weggegooid, en wat spullen klaargezet om naar de kringloop te brengen. Ik kwam in de berging nog een heel leuke koffer tegen waarvan ik het bestaan niet wist. Stond helemaal achteraan. Ik heb twee kleintjes, een grote en hele grote die ik had aangeschaft toen ik naar Toronto ging. Ik had nóg een koffer, maar die heb ik weggedaan want hij was kapot. Nou ja, voor een niet zo'n reislustig persoon als ik ben, zijn het wel veel koffers, daar heeft u een punt, en dan heb ik het nog niet eens gehad over de diverse weekendtassen. Alles ook weer wat beter neergezet.

Die huis-, tuin- en keukendingetjes op m'n gemak doen geven mij veel rust en ook van zo'n bezoekje aan Nel krijg ik veel energie. Heerlijk oplaadmoment zo'n weekje vrij. 

Nel en ik aan het werk, of nou ja, hier kijken we foto's. 

Samen met Nel in haar tuin afgelopen dinsdag. 

Tegeltjeswijsheid 477

 

Weekje

En dan heb ik nu een weekje vrij, mijn 'De Mei Vakantie'. Ik heb een lichte onverklaarbare aversie tegen de term 'De Mei Vakantie'. Ik heb dat niet met kerstvakantie, paasvakantie of zomervakantie, maar 'De Mei Vakantie' zit hoog in mijn allergie. Met Pasen of kerst is het aan iets opgehangen, maar vakantie omdat het mei is.... Het geldt ook enkel maar voor een gedeelte van de bevolking, schoolpersoneel en mensen met kinderen, voor de rest van Nederland is het een loos begrip. Het meest ergelijke vind ik mensen uit één van voornoemde groepen die dan zo langs hun neus kunnen zeggen: "Ja, in 'De Mei Vakantie' gaan we naar....", alsof het iets algemeens is. Maar goed, dat is nu bij deze uit mijn systeem, ik weet dat het een onredelijke emotie is, en ik gun het iedereen die het aangaat van harte hoor, maar die term....

Ik noem mijn weekjes vrij zo door het jaar heen 'proefpensioenweekjes' en ik ken mensen die daarvan weer in de rode vlekken schieten omdat ze, ook al lopen ze tegen hun pensioen aan, zich nog jong en energiek wanen en met kop in het zand betreffende hun nakende bejaardenstatus door hun gevorderde leven gaan. Die proefpensioenweekjes breng ik in en om het huis door, doe wat achterstallige klusjes, maak afspraken met mensen die ik (te) lang niet heb gezien en doe alles vooral lekker rustig aan, helemaal zoals ik mij, als God het wil, als pensionado over een paar jaar zie; de oogsttijd. 

Deze week is, zoals al vermeld, de week van de eerste paxkasten, en gisteren ben ik even de stad ingegaan omdat ik van mezelf nu het vetschort is verdwenen en ik weer een aanvaardbare omvang heb kleding mocht kopen. Als m.m.m. (maatje-meer-mens) voelde ik me daar niet heel senang bij en was het dus best een tijdje geleden dat ik dat gedaan had. Ik kan ook iedereen aanraden, indien mogelijk, om zoiets op maandag te doen. De rust die in de winkels heerst, je kunt overal bij, op je gemak passen, nergens rijen of drukte, heerlijk.

Verder zal ik ergens deze week in de spiegel kijken terwijl de dood me terug zal aanstaren. Ik ga verjaren en dat gaat niet met toeters en bellen, daar ben ik zo niet van, het zal vrij rimpelloos (pun intended) voorbij gaan. Kopje koffie met een gebakje, een klein soirée met mijn inner-innercircle matties en dat is het wel. Altijd leuk als mensen er aan denken en zo niet is het ook goed, geen gedoe. Ik ken iemand die liever een wortelkanaalbehandeling ondergaat dan gefeliciteerd te worden op z'n verjaardag, want het verstrijken van de tijd wordt als het zwaard van Damocles gezien. Nou, daar heb ik geen last van, maar ik hoef ook weer niet op de schouders genomen te worden of in het centrum van de aandacht te staan.

Kortom, het wordt een fijn weekje waar ik weer geheel verkwikt, gereset en ouder, dat dan weer wel, uit zal komen. 

Reis door mijn kamer

Je haalt de man uit de boekhandel, maar je haalt de boekhandel niet uit de man. Toen ik gisteren zo bezig was in huis popte plots de titel 'Reis door mijn kamer' van Maarten Biesheuvel in mijn gedachten op. Ik was namelijk bezig met de te verwachte paxkasten die eind deze week zullen arriveren. Daarvoor moet de kledingkamer, voor nu, gedeeltelijk worden ontruimd en dat dient te geschieden volgens een goed doordacht plan. Ik heb nu eenmaal veel kleding wat nu op rekken en stellingen in de kledingkamer hangt en ligt en dat moet gestroomlijnd worden weggehaald om overzicht te blijven houden.

Op mijn werk had ik aan de bedrijfsleider gevraagd of ik twee van die enorme zakken voor de afvalbakken mocht meenemen, dat mocht. Daar doe ik tijdelijk de schoenen in die ook op rekjes staan, ik zou niet weten hoe ik die anders zou moeten verplaatsen, paar voor paar of zoiets. Gisteren ben ik begonnen met de broeken weg te halen die hangen nu, maar in de nieuwe situatie met de kasten gaan ze liggen. En dat is waar de reis door de kamer begon, want ik kwam broeken tegen waarvan ik niet meer wist dat ik ze had, hoe leuk is dat? Chris die samen met Rick heeft aangeboden om de kasten in elkaar te gaan zetten wil steeds dat ik dingen weg ga doen, 'Je kunt onmogelijk alles dragen', vindt hij. En als hij hoort dat ik dingen heb herontdekt die ik niet meer wist, zal ie daar het bewijs in vinden van het punt dat ie wil maken. Tevens kwam ik er achter dat sommige broekhangers die ik heb waar schuimrubber om het hanggedeelte is bevestigd gaan verpulveren. Wat een zooi! Díe gaan dus weg, doe ik jedenfalls íets weg. 

De rekjes zijn nu half leeg en die zal ik de dag voordat de kasten komen naar de slaapkamer verhuizen, en op de lege plekken waar de broeken hingen komen dan tijdelijk de overhemden die nu nog aan het plafond hangen op buizen. Die moeten weer worden verwijderd voor de kasten komen. Dan gaan ook de schoenen in de zakken. Door het inzicht van Talitha, zegen haar hart, heb ik nu drie hangkasten en alvast één legkast (die aan de andere kant komt waarschijnlijk) laten komen, zodat ik kan kijken of ik voor de andere kant andere indelingen wil dan die ik in eerste instantie voor ogen had of niet. De indeling van de kasten, roedes of planken zijn gemakkelijk te verwisselen. Het wordt nu allemaal anders, zeker nu de broeken gaan liggen. Momenteel liggen ze keurig op kleur opgevouwen op stapeltjes op het logeerbed.

De reis door mijn kamer is dus nog lang niet afgerond. Ik ben benieuwd wat ik weer ga herontdekken bij de overhemden en straks al het liggende goed. Ontdekkingsreis op de vierkante meter.

The day the music died

Of eigenlijk: de dag dat de EBU zijn geloofwaardigheid totaal verloren heeft. De wijze waarop Joost Klein is behandeld bij het Eurovisie Songfestival is op geen enkele manier goed te praten. U leeft niet onder een steen, dus u heeft kunnen lezen over 'Het Incident', een voorval wat enorm uit z'n proporties is getrokken en wat heeft geresulteerd in de diskwalificatie van Joost, iets wat in 68 jaar Eurovisie Songfestival nog nooit is voorgekomen. Het is wel in hun gezicht ontploft, want er is tot laat vergaderd over hoe en wat en het boe-geroep was niet van de lucht tijdens de uitzending. Nikkie de Jager is een heldin door te weigeren punten te geven namens Nederland, zodat onder weer luid boe-geroep vanwege de keuze voor diskwalificatie ze door de grote baas Martin Österdahl werden voorgelezen. Dit muisje krijgt nog een hele lange staart zei Cornald Maas. En ik denk ook dat het laatste woord hier nog niet over gezegd is. Evenals de deelname van Israël, een land wat op grote schaal genocide pleegt, waar EBU dan minder moeite mee lijkt te hebben.

Dit gezegd hebbende hadden Chris, Rick, Talitha en ik natuurlijk een leuke avond met elkaar. Rick en Talitha hadden wat lekkers gemaakt en ik had daaromheen wat vingervoedsel gehaald en natuurlijk wijn. We hebben het festival bekeken en de winnaar is zo gegund, Nemo Mettler met hun song 'The Code' heeft gewonnen voor Zwitserland. Het is een vocaal hoogstandje over de weg die Nemo heeft afgelegd om te zijn wie hen wil zijn. Een musical in drie minuten voor één persoon. De vakjury was er vrijwel unaniem over eens dat dit het beste lied van dit jaar was en met de punten van het publiek erbij won Nemo met ruime voorsprong op de nummer twee, Kroatië, die het vooral van de publiekstemmen moest hebben. 

God heeft inderdaad verhoedt dat Israël, ondanks de driftig stemmende diaspora, zou winnen, mede door de magere waardering van de vakjury. Je moet er toch niet aan denken dat een land wat zich zo opstelt in een conflict met hun buren een songfestival zou moeten organiseren. Buiten het feit dat het dan een soort Olympische Spelen 1936 zou worden, zouden veel landen zich ook hebben terug getrokken.

Er ligt dus een grote taak voor de EBU om zichzelf en het Eurovisie Songfestival opnieuw uit te vinden. Echt niemand gelooft meer dat het niet politiek is, waar ze altijd mee schermen, het ís politiek. De Israëlische delegatie die zich onaantastbaar waant vanwege de aangeboren levenslange slachtofferrol die ze met graagte claimen heeft zich de hele week misdragen zonder consequenties. De EBU heeft nu een jaar de tijd om te kijken wat ze met de klachten die ze daarover hebben gekregen gaan doen. En ook de zaak Joost Klein zal besproken moeten worden. Het boe-geroep over beide beslissingen werd genegeerd maar zeker wel gehoord. En wellicht moet Nederland (voorlopig) niet meer meedoen.

We gaan het zien, maar ik ben blij met Nemo Mettler als zeer verdiende winnaar.

Nemo Mettler de terechte winnaar voor Zwitserland.

And the winner is....

Als het goed is, gaan we vanavond horen wie het 68e Eurovisie Songfestival heeft gewonnen. Als het goed is, want niets is meer zeker. Gisteren kwam naar voren dat Joost Klein bij een 'incident' was betrokken en daardoor niet mocht repeteren en ook mocht hij gisteravond niet optreden bij de generale repetitie waar de vakjury's hun punten op baseren. Het moet nogal een incident zijn geweest, want de EBU kijkt doorgaans niet zo nauw, een land wat genocide pleegt kan volgens diezelfde EBU gewoon meedoen. Terwijl ik dit blogje schrijf is het zo dat Joost er vanavond gewoon bij is en baseert de vakjury de punten voor Joost op zijn optreden in de halve finale van donderdag. Bij de aankondiging gisteren dat 'the Dutch contestant won't perform tonight' kwam er een massaal boegeroep uit de zaal en werd er 'Joost-Joost-Joost' gescandeerd. De EBU heeft hun website op offline gezet.

Maar het is niet voorbij eer de dikke dame heeft gezongen, maar wie weet wil Joost wel niet meer, of mág hij niet optreden vanwege het 'incident'. En zullen er dan artiesten van andere landen solidair zijn met hem en zeggen, 'bekijk het maar'? Moet Nikkie de Jager dan nog wel gewoon punten geven namens Nederland? Zullen andere landen dan om zand in de machine te gooien Nederland punten geven ook al was er geen optreden? En als ie wel zingt, krijgt ie dan sympathiepunten van het publiek of juist niet? Gaat het festival überhaupt nog wel door? Zoveel vragen, want dit heeft zich nog nooit voorgedaan in al die 67 jaar niet. Zeker niet een eventuele diskwalificatie tijdens het festival. Nou ja, we gaan het meemaken, maar het zal hoe dan ook een vrij ongemakkelijke avond worden. 'United by Music'..... nou, denk opnieuw. "Grootvader, hoe is de Derde Wereldoorlog ook al weer begonnen?" "Ach ja kind, het begon met een liedjesfestival...." 

Maar goed, laten we er, inch Allah, vanuit gaan dat we vanavond gewoon een winnaar hebben. Wellicht leuk om te zien welke landen er in die 67 jaar ervoor die winnaar zijn voorgegaan.

• 7 keer: Ierland, Zweden
• 5 keer: Frankrijk, Luxemburg, Nederland, Verenigd Koninkrijk
• 4 keer: Israël
• 3 keer: Denemarken, Italië, Noorwegen, Oekraïne
• 2 keer: Duitsland, Oostenrijk, Spanje, Zwitserland
• 1 keer: Azerbeidzjan, België, Estland, Finland, Griekenland, Joegoslavië, Letland, Monaco, Portugal, Rusland, Servië, Turkije

Van de landen die, als God het wil, vanavond aantreden hebben Armenië, Cyprus, Georgië, Kroatië, Letland, Litouwen en Slovenië nog nooit gewonnen. Het zou leuk zijn als één van hen... ik gok op Kroatië. 

1976

Op 3 april 1976 heb ik voor het eerst naar het Eurovisie Songfestival gekeken. Wij waren uitgenodigd bij tante Netty en oom Paul, want zij hadden kleurentelevisie. Het festival kwam dat jaar uit Nederland omdat wij het jaar ervoor hadden gewonnen met Teach In en hun 'Ding A Dong'. Ons land werd vertegenwoordigd door Sandra Reemer. In 1972 behaalde ze nog een mooie vierde plaats op het Eurovisie Songfestival samen met Andres en nu ging ze solo. Een jaar eerder had Andres het duo opgeheven en is direct samen met een andere zangeres, Rosy, verder gegaan. Sandra was niet op de hoogte gebracht en zag plots een single in de winkel liggen van Rosy & Andres. Saillant detail: aan de voorronde in Nederland deden Rosy & Andres ook mee, maar Sandra won dus. Oud winnares Corry Brokken (1957) deed de presentatie van het Eurovisie Songfestival voordat ze twintig jaar uit de schijnwerpers verdween en advocaat en rechter werd. 

Met terugwerkende kracht was het een jaar met best wat grote namen. Voor Italië deed het later in Nederland zeer succesvolle duo Al Bano & Romina Power mee. De bekende Duitse schlagerzanger Jürgen Marcus had in 1975 een gooi gedaan om voor zijn eigen land te worden uitgezonden, maar faalde en deed nu mee voor Luxemburg. Duitsland zelf kwam met een afgeslankte versie van de uiterst populaire Les Humphries Singers, er mogen namelijk maar zes personen op het podium staan. Zwitserland kwam voor de tweede keer met het trio Peter, Sue & Marc die dit keer een Engelstalig nummer zongen. In 1971 zongen ze in het Frans. Ze zouden in 1979 en 1981 nogmaals voor hun land aantreden en zongen toen respectievelijk in het Duits en Italiaans. 

Ook de uiteindelijke winnaars uit het Verenigd Koninkrijk, Brotherhood Of Man, hadden al enige hits gehad voordat ze aan dit festival deelnamen. Hun 'Save Your Kisses For Me' was met ruim 80% van de maximale score procentueel gezien lange tijd de hoogst scorende winnaar. De groep is nog steeds bij elkaar en treedt nog regelmatig op. 

Leuk weetje is dat Liechtenstein zich in 1976 ook voor deelname had aangemeld, er was zelfs al een kandidaat, Biggi Bachmann met het liedje 'Little Cowboy'. Maar Liechtenstein had toen geen nationale omroep en was dus ook geen lid van de EBU wat een vereiste is om mee te mogen doen. 

Voor mij was dit eerste festival een openbaring en sinds 1976 heb ik geen festival overgeslagen en door de wondere wereld van het heden heb ik de festivals tot aan 1976 ook terug kunnen zien. Behalve die van 1956 en 1964 omdat daar geen opnames meer van bestaan. 

Brotherhood Of Man met hun eerste prijs.

Sandra Reemer.

Les Humphries Singers.

Tweede voorronde Eurovisie Songfestival deel 2

Gisteren de eerste negen kandidaten besproken die vanavond de strijd aangaan voor een plekje in de finale aanstaande zaterdag, vandaag de volgende zeven en drie landen die al verzekerd zijn van een plek in de finale en dus niet meedoen aan de competitie vanavond, maar wel hun nummer alvast laten horen en zien. 

San Marino

11:11 - Megara

Fuchsia-rock, zo noemt de Spaanse band Megara hun muziekstijl. Dit lied werd afgewezen voor de Spaanse preselectie, maar met aangepaste Italiaanse tekst won het de San Marinese voorronde. De titel, '11:11', komt nergens in de tekst voor, de band zegt dat het te maken heeft met numerologie en het een engelengetal is verbonden met spirituele ontwaking en persoonlijke groei. Ik vind het voornamelijk veel herrie.

Georgië

Firefighter - Nutsa Buzaladze

Ja, dit heeft 'Eurovisie' written all over it, opzwepende melodie, een prachtige zangeres met een geweldige stem en een choreografie met veel haargezwaai. Hiermee zou Georgië wel eens in de finale terecht kunnen komen wat ze de laatste zes keer niet is gelukt. 

België

Before The Party's Over - Mustii

De laatste minuut is de titel het enige wat Mustii met veel pathos zingt ondersteund door een koor vanaf de muziekband. Dit gezegd hebbende komt België met een sterke bijdrage wat goed in elkaar zit en met overtuiging wordt gezongen door Mustii die in eigen land een hele staat van dienst heeft, naast zanger ook als acteur.  

Estland

Nendest Narkootikumidest Ei Tea Me Küll Midagi - 5miinust & Puuluup

Daar waar bij het Eurovisie Songfestival meestal wordt gekozen voor een korte aansprekende titel, vaak maar één woord, dit jaar hebben 23 landen een inzending met maar één woord als titel, denkt Estland daar heel anders over. 'Over Deze Medicijnen Weten We Nog Niets' is de vertaling ervan. Nou, u begrijpt, dat geeft jolijt. Het is een samenwerking tussen de band 5miinust en het duo op leeftijd Puuluup.

In een drukke kakafonie zingen ze dat ze geen junkies zijn maar dat ze het verschil niet weten tussen vitaminen en speed. 

Israël

Hurricane - Eden Golan

Een powerballad wat voor het festival moest worden herschreven omdat de oorspronkelijke titel, 'October Rain', en de tekst naar de aanslagen van Hamas op 7 oktober 2023 zouden verwijzen. Eden zingt het goed, maar het is tegelijkertijd ook een wat middelmatige bijdrage. Het kan alle kanten op gaan. 

Noorwegen

Ulveham - Gåte

De band Gåte maakt progressieve folkrock, Noorse volksmuziek vermengd met metal en elektronische muziek. In 'Ulveham' schreeuwt zangeres Gunnhild het uit, ze bezingt een sprookje waarin ze als een soort mix tussen Assepoester, Sneeuwwitje en Roodkapje door een boze stiefmoeder het bos in wordt gestuurd met een boze wolf en al, maar ook dat ze het bloed van haar broer moet drinken. Gezellig. 

Nederland

Europapa - Joost Klein

Nou ja, wat valt er nog te zeggen over de hekkensluiter van de voorrondes, onze Joost en zijn 'Europapa', u heeft vast niet onder een steen geleefd de laatste maanden. Net als bij Duncan Laurence in 2019 en Ruth Jacott in 1993 denk ik dat Nederland het festival zou kunnen winnen, of op z'n minst in de top vijf zal eindigen. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ook Joost dankbaar en breed gebruik maakt van vocalen en stemmetjes op de backingtrack. Bij de oorspronkelijke versie hoort het stukje waarin hij zijn vader bedankt, wat in de videoclip is te zien en wat het nummer een diepere lading meegeeft, er niet bij. Vanavond doet Joost het wel. Dat mag, als alles maar binnen drie minuten blijft, anders moet je dood volgens Coot van Doesburgh die Willeke Alberti's inzending 'Waar Is De Zon' heeft geschreven wat nét iets te lang was. 

De drie volgende landen brengen vanavond hun inzending, maar doen niet mee aan de competitie, ze zijn sowieso al te zien in de finale. 

Frankrijk

Mon Amour - Slimane Nebchi

Voor hen die het oude 'songfestival chanson' missen, hier is Slimane die met veel emotie en groteske armgebaren een weergaloos chanson zingt. Hij heeft de beste stem van dit festival en het moet wel heel raar lopen als Frankrijk hiermee niet in de top 10 belandt. 

Italië

La Noia - Angelina Mango

Verveling, daar zingt Angelina over, maar het lied is zeker niet vervelend, het swingt en ligt goed in het gehoor. Ze zingt prima, maar qua beweging zou een danslesje hier of daar geen overbodige luxe zijn. Maar goed, het is een songfestival en geen danswedstrijd. 

Spanje

Zorra - Nebulossa

Het echtpaar María Bas en Mark Dasousa zijn al 20 jaar getrouwd en vormen sinds 2018 het duo Nebulossa. 'Zorra' betekent 'bitch', 'hoer' of 'slet', welkom op Eurovisie 2024. Op een jaren negentig deuntje zingt María dat als ze alleen uitgaat, het naar haar zin heeft en krijgt wat ze wil ze als zorra wordt gezien. Maar het doet haar niet zoveel, ze haalt er haar kracht uit. Zuiver zingen doet ze dan net weer niet. 

Voor iedereen weer veel succes en plezier gewenst!

Estland: 5miinust & Puuluup.

België: Mustii.

Noorwegen: Gåte.

Tweede voorronde Eurovisie Songfestival 2024 deel 1

Gisteren hebben Cyprus, Finland, Ierland, Kroatië, Litouwen, Luxemburg, Oekraïne, Portugal, Servië en Slovenië zich geplaatst voor de finale aanstaande zaterdag. Vandaag de eerste negen landen die morgen bij de tweede voorronde te zien zullen zijn.

Malta

Loop - Sarah Bonnici

Een lied wat is opgedeeld in kleine stukjes zodat je steeds denkt dat het klaar is. Het komt daardoor ook niet van de grond. Naast de zang komt er ook een intensieve choreografie bij kijken. Het klinkt wel aardig en ziet er leuk uit, maar het is het allemaal net niet. 

Albanië

Titan - Besa Kokëdhima

Een eigentijds nummer wat zo in de hitparade zou kunnen staan. Besa heeft een fijne stem en is in eigen land al 21 jaar een beroemde zangeres. In de voorronde zong ze het in het Albanees als 'Zemrën N'dorë', maar voor het festival is het vertaald naar het Engels. Ik kan me goed voorstellen dat we Besa zaterdag weer terugzien. 

Griekenland

Zari - Marina Satti

Traditionele mediterrane geluiden op moderne beats met een vocoder en veel ta-ta-ta, dat is de inzending van Griekenland, dat er vooral veel punten mee zal verzamelen in de regio. Ze zingt over liefde en de risico's die we daarin soms moeten nemen, alsof je met een dobbelsteen gooit. 

Zwitserland

The Code - Nemo Mettler

Wat kun je in drie minuten laten zien en horen, nou heel veel, zo laat Zwitserland dit jaar zien. Een musical in drie minuten voor één persoon: Nemo. Hen begint als wat we ons nog kunnen herinneren van de Sparks uit de jaren zeventig gelardeerd met een beetje Mika, vervolgens komt er rap, opera en Freddie Mercury achtige alure in de refreinen. Kortom, het is veel maar ook enorm intrigerend. Dit gaat goed scoren.

Tsjechië

Pedestal - Aiko

Vals, vals, vals, van begin tot eind op de nationale finale in Tsjechië, maar toch won Aiko. Die zien we nooit meer terug. 

Oostenrijk

We Will Rave - Kaleen

'Als het donker wordt en we niet meer gered kunnen worden zullen we ram-di-dam-dam-dam raven' zingt Kaleen met een wat dunne stem mee met de muziekband waar al wat gevocodeerde stemmen opstaan. Het is een opzwepend nummer wat ongetwijfeld met de nodige choreografie over het voetlicht gebracht zal gaan worden. 

Denemarken

Sand - Saba

'We bouwden een kasteel van zand', zo bezingt Saba de relatie die als zand door haar vingers is wegglipt in een krachtig nummer met veel power gezongen. Veel backings op de band, maar haar stem is fijn om naar te luisteren en ook muzikaal is het prima in orde. 

Armenië

Jako - Ladaniva

Een vrolijk etnisch lied van Jaklin en Louis, ze vormen samen het duo Ladaniva waar Jaklin de vocalen voor haar rekening neemt en Louis de verschillende muziekinstrumenten. Ze zingt erover dat haar vaak wat wordt gezegd over haar kleding, dat ze zich moet gedragen en niet te veel moet praten, maar ze wil juist een vrij meisje zijn dat graag danst. En dat met heel veel la la lay la la lay's. 

Letland

Hollow - Dons

Wat een heerlijke stem heeft Dons en wat brengt hij een krachtig lied. Het gaat over onzekerheden en anderen die dicteren hoe iemand zou moeten leven. Hoop is het enige wat die druk kan wegnemen. "Zonder hoop zijn we nergens" aldus Dons over zijn nummer waaraan hij zelf ook heeft meegeschreven. 

Zwitserland: Nemo Mettler.

Armenië: Ladaniva.

Oostenrijk: Kaleen.