Inspiratie

Iets meer dan een jaar geleden kwam er een jongen op de sportschool met een vrolijke kop maar verder een soort Barbapapa, maar hij bleek een trouwe sporter en ik zag ook dat er verbetering ging optreden.

Een paar weken geleden viel me plots op dat er zich een "v-rug" had gevormd, de worstenarmpjes vertoonden gespierde welvingen en de onderkinnen onder aan de vrolijke kop hadden plaatsgemaakt voor een duidelijke kaaklijn.

Bij vrouwen met je dan luid en duidelijk roepen iets in de trant van: "Meeeiid! wat ben je áfgevallen!"
Bij mannen moet je daar wat omzichtiger mee omgaan, maar ik was wel door de metamorfose geïntrigeerd, voornamelijk omdat ik zelf met een klein beetje overgewicht te kampen heb,  dus op een juist ogenblik vroeg ik hem er naar en hij vertelde dat ie meer dan 20 kilo was kwijtgeraakt.

Ik vroeg of het alleen door het sporten kwam of dat ie ook een dieet volgde. Nee, hij lette er op wat ie at, maar geen dieet hij wilde wel in het weekend z'n biertje kunnen drinken, naast met gewichten trainen deed hij ook veel cardio.

Ka-ching! Eyeopener! Wijven vrouwen diëten, mannen letten op wat ze eten, en dan gewoon je sportschema wat meer aanpassen. Het was eigenlijk kinderlijk eenvoudig en sindsdien ben ik door zijn verhaal geïnspireerd geraakt en heb ik mijn sportschema anders ingedeeld.
En het bevalt me prima.

Het is leuk dat je zomaar inspiratie kan krijgen van een ander, zonder dat hij/zij dat weet. Het geeft je meteen te denken dat je zelf misschien ook wel een inspiratiebron kan zijn voor andere mensen zonder dat je daarvan op de hoogte bent.

Maandagochtend krantenberichten

Soms, eigenlijk steeds vaker, vraag ik me af of (een gedeelte van) de mensheid niet enorm aan het afglijden is. De berichten die je op een doordeweekse maandagochtend in de krant leest geven toch een heel raar beeld weer van waar mensen mee bezig zijn.

- Een agent is mishandeld door 8 mensen op de markt in Sittard.
- Het 34e schietincident op de snelwegen rond Rotterdam is een feit.
- BNster Daphne Deckers en haar familie zijn bedreigd en er is een poging tot afpersing gedaan.
- In het Natuurhistorisch museum in Rotterdam is een ramkraak geweest en zijn de hoorns
  van de neushoornkop afgezaagd en meegenomen
- Talitha van Zon die zich inlaat met Mutassim Kadaffi, zoon van een wrede dictator, en op zijn
   uitnodiging ingaat om naar het zeer onrustige en gevaarlijke Libië te reizen, na eerst diverse
   cadeaus van hem aan te nemen. Er zijn namen voor vrouwen die dat doen.

En dat zijn dan alleen een paar Nederland gerelateerde berichten.
Als ik de krant gelezen heb denk ik vaak : "Ik hou meer van dieren"

"Hello Young Lovers"

Er zijn van die liedjes waarin je zoveel herkent en die qua tekst zo mooi zijn, dat ze nooit gaan vervelen.
Omdat ik bezig zijn met taal leuk vind, heb ik een poging gedaan om één van mijn favoriete liedjes te vertalen. Ik pretendeer niet een vertaler te zijn, maar ik vind het leuk om te proberen het gevoel wat het nummer mij geeft over te brengen.

Het is het lied "Hello Young Lovers" geschreven door Rodgers & Hammerstein, voor de musical "The King And I" , maar naderhand door vele grootheden, zoals o.a. Frank Sinatra en Julie Andrews, gezongen.


Hallo jong verliefden, wie jullie ook zijn,
mijn goede wensen zijn voor jullie vannacht.
Geniet van de sterren en van elkaar,
net als jullie was ik ook ooit verliefd, onverwacht.

Wees moedig jong verliefden en volg jullie weg,
kruip dicht tegen elkaar aan vannacht.
Wees moedig, eerlijk en trouw,
net als jullie was ik ook ooit verliefd, onverwacht.

Ik weet hoe het voelt om vleugels te hebben,
en te zweven over straat als in een droom
Je zweeft over straat omdat de kans bestaat
dat je 'm tegenkomt die ene persoon.

Wees niet bedroefd jong verliefden, wat jullie ook doen,
bedroefd omdat ik alleen loop op 't levenspad.
Alle fijne herinneringen zijn bij me vannacht,
ik heb zelf ook ooit een liefde gehad.
Ik heb zelf ook ooit een liefde gehad, zoals jullie nu
Ik heb zelf ook ooit een liefde gehad.

Happy Italy

Samen met vriend Michael een hapje gegeten in de stad, en hij kwam met het idee naar het nieuwe Italiaanse restaurant "Happy Italy" te gaan.
Bij aankomst moesten we in een (kleine) rij staan om binnen te komen. Nu was het koopavond, dus drukker dan normaal in de stad, maar ik had dat nog nooit meegemaakt.
Sinds de tijd van de gaarkeukens is het volgens mij ook niet meer voorgekomen.

Eenmaal binnen heerste er een gezellige drukte, met hier en daar nog wat onwennig personeel (vallende pizza's, verdwaasd rondlopende serveerster met koffie (voor wie wás dat nou ook weer))
Menukeuze bestaat uit pizza's, pasta's. salades en broodjes. Het is lekker!! en vriendelijk geprijsd.
Mike had pasta en ik een pizza, maar de maaltijdsalades die we zagen leken ons ook zeer de moeite waard, voor een volgende keer.

Afgesloten met tiramisu, geserveerd in een weckpotje, en een kopje Italiaanse koffie.
Een aanrader!

Oude poesjes lusten ook nog melk

Onder de rook van Rotterdam in Vlaardingen woont de oudste poes ter wereld; de 25 jarige Draquepitt, zo genoemd vanwege haar uitstekende 'vampierentandjes'.
In de volgende editie van het Guiness Book Of Records wordt Draquepitt erkend.
Ze is stokdoof en wat langzaam en 's-ochtends om 6 uur gaat ze schreeuwen want dan wil ze eten.
Ook kunnen haar baasjes,  het echtpaar van der Burg, niet op vakantie want Draquepitt kan niet zonder ze.

Even geduld AUB

Ik was geschokt toen ik hoorde dat er bij cabaretier en beroeps ADHD-er Jochem Myjer een tumor in zijn ruggenmerg was ontdekt. Vandaag kwam het bericht dat het een goedaardige tumor betrof wat geenszins betekent dat hiermee de kous af is. Hij zal moeten revalideren. Kans op terugkeer van de tumor is gering maar niet verwaarloosbaar waardoor Jochem de komende jaren onder strenge controle zal blijven.
Hij zal zijn geplande theatershow dit seizoen niet eerder kunnen starten dan in januari, en ondanks dat dit een zeer ernstige situatie is zag ik toch een stukje humor in de titel die de show heeft "Even Geduld AUB!"
Ik wens Jochem veel sterkte en van harte beterschap toe.

Tegeltjeswijsheid 13

BYO

Zag een reportage uit Australië waar het gebruikelijk is in veel restaurants, ook de duurdere, om je eigen drank mee te nemen. Bring Your Own (BYO) staat er dan te lezen.
Gasten die aan het woord kwamen zeiden dat drank onevenredig duur is in restaurants en dat dit een prima oplossing is, een eigenaresse van een resaturant zei dat ze liever gasten zag met eigen drank dan lege plaatsen.
Ik kende het fenomeen niet en vraag me af of Nederland er (al) aan toe is?

Een ret-begin

Zo'n eerste werkdag na de vakantie brengt altijd een lichte spanning met zich mee: Hoe ziet mijn afdeling er uit, hebben de collegae het een beetje bijgehouden? Deze keer werd dit gevoel geheel en al weggeduwd door de weigering van de RET-poortjes om open te gaan voor mijn (kostbare) abonnement.
'What the f*ck!?' dacht ik op de vroege ochtend.
Als volleerd zwartrijder ben ik, suggererend dat mijn kaartje het gewoon deed, achter mensen aangelopen het gepiep negerend.

Zo stond ik dus in alle vroegte bij het RET-servicepunt met mijn weigerachtige kaart. Er bleek een miniem scheurtje in te zitten zodat er geen contact meer gemaakt kon worden.
Daar bleek een tijdelijke en ook tijdrovende oplossing voor te zijn.

Er moest een formulier worden ingevuld met recente pasfoto. de enige foto die ik bij me had stamde uit 1994, maar omdat ik het geluk heb er nog hetzelfde uit te zien als 17 jaar geleden kon die gewoon voor recent doorgaan. De RET-medewerker moest gaan bellen en allerlei handelingen verrichten, zodat 20 minuten later ik in het bezit was van een tijdelijke pas.

Met gebogen hoofd, want de rij die zich achter me had gevormd liep tot buiten aan toe, verliet ik het servicekantoor.
Op m'n werk viel het alleszins mee, de parels van collegae hadden hun best gedaan.

Mexico, het strand, de drukte en de rust

Vrijdag het nieuwe (geweldige!!) appartement van Talitha bezocht alwaar we heerlijke Mexicaanse gerechten van haar te eten kregen en champagne op de nieuwe woning gedronken hebben.
Zaterdag op de fiets beurtelings voor- en achterop, als waren we weer op de lagere school, naar "Zand" gefietst, het strandfeest waar we het vorig jaar zo fantastisch hebben gehad.

Dit jaar hadden we heel goed weer, alleen was de opstelling veranderd en was het terrein verkleint, zodat we het op een gegeven moment echt veel te druk vonden en we wat eerder zijn weggegaan, van de nood een deugd gemaakt hebben en bij Talitha thuis nog een mini Mexicaanse avond hebben gedaan.

Zondag de dag heerlijk doorgebracht zoals het hoort na drie weken vrij met aanblik op een nieuwe werkweek, na een copieus ontbijt lekker genietend van het mooie weer gezeten tussen het struweel in de tuin van André en Edo.

Het was een geweldig weekend om de vakantie mee af te sluiten!

Mexicaanse avond

Strandfeest "Zand"

Té druk

Rustieke zondag

Een kleine ingreep

Vandeweek onderstaande tekst doorgestuurd gekregen van m'n zus. Ik herkende het meteen, het komt uit een theatershow van Martine Bijl, en ik moest er weer om lachen, zeker als je weet hoe Martine dit brengt.

Toen de eerste rimpels kwamen was ik in paniek
ik liet mijn face toen liften in een prijzige kliniek
Nou, mijn man vond het fantastisch,
mijn gezicht was weer elastisch.

Niks geen rimpels, niks geen vouwen,
net zo glad als bij ons trouwen.
Tot mijn man zei 'het is misschien gek...
maar jouw kop past niet meer bij je nek'

Ach, een kleine ingreep, ze trekken dit dus strak
en geven hier een sneetje, anders krijg je daar een zak.
Nou, mijn man was heel tevreden
over wat ze met me deden.

De chirurg zat met mijn borsten in z'n maag
want nu zaten die volgens hem veel te laag.
Toen ze waren opgehesen, leken ze een beetje klein,
maar met siliconenvulling mochten ze er best weer zijn.

Nou, ik zag mijn man ontvlammen,
want ik had dus zulke prammen.
Toen op een avond na het vrijen,
keek hij peinzend naar mijn dijen.

En al had ie geen duidelijke kritiek
ik ging toch weer terug naar de kliniek.
Ik had trouwens ook een buikje, dus na enig overleg
liet ik dat meteen ontvetten, ze zuigen dat in no-time weg.

Om tegelijkertijd mijn billen
minstens zo'n stuk op te tillen.
Ik was op ieder feestje weer in tel
maar zat wel heel strak in mijn vel.

Mijn man was niet meer zo op zijn gemak,
want op straat riepen jongens 'ga je lekker.... ouwe zak'.
Nou, toen kocht ie een toupetje
en een veel te strak korsetje.

Hij ging wandelen en trimmen
en in het fitnesscentrum gymen.
En maandenlang volgde hij een rigoureus dieet,
tot hij zonder reden in de sauna overleed!

Daar stond ik op het kerkhof mooi te wezen aan het graf,
maar nu hij erin lag was de aardigheid eraf.
Nu laat ik de kwabben zwellen
en ik zal u wat vertellen...

Dames, laat je niet verlakken,
laat de boel toch rustig zakken.
Met gladgestreken nekken
valt het leven niet te rekken!

Koester buik en onderkinnen,
echte schoonheid zit van binnen!

Aan alles komt een eind

Je weet dat ie er aan gaat komen: Het laatste weekend van de vakantie. Het lijkt nog maar gisteren dat je zei : "Tot over drie weken". Maar het wordt wel een gezellig weekend met leuke mensen!

Een lang weekend - Joyce Maynard

Leuk geschreven boek over een bijzonder Labor Day weekend gezien door de ongecompliceerde ogen van de 13 jarige Henry.

Marcel en Billy

Omdat mijn collectie DVD's een soort groeispurt heeft ondergaan was de kast waarin alle entertainment was opgeborgen niet meer genoeg. Ik had het plan opgevat om de boeken er uit te halen en die te plaatsen in de (jaren 70) logeerkamer.
Maar daar moest wel een geschikte kast voor komen, dat bleek niet zo eenvoudig. Tot vorige week.

Mensen hadden mij aangeraden op Marktplaats te gaan speuren en inderdaad voor een gering bedrag stond er de welbekende "Billy" in jaren 70-groen.
Vriend Marcel was zo aardig om de kast voor mij te gaan halen en vanmorgen om 7 uur (jawel!), op weg naar zijn werk kwam ie 'm afleveren.

Direct begonnen met in elkaar zetten en boeken en DVD's herschikken.
Eindelijk alle videobanden weggegooid, behalve die waar m'n nichtje Leonie op is te zien toen ze in Argentinië haar 15e verjaardag vierde. (Dat is daar een groot feest).
En de band waarop ik m'n '15 minutes of fame' had, ok anderhalf uur, met mijn deelname aan de quiz "Get The Picture".

Haagsche kringen

Ik wilde nog wat presentjes kopen en combineerde dat met een bezoek aan m'n geboortestad Den Haag.
Ondanks dat er in de loop der tijd heel veel veranderd is heeft het tóch iets van thuiskomen.
De binnenstad blijft grotendeels opgehangen aan de historische en monumentale gebouwen die er zijn.
De Bijenkorf mogen ze aan de binnenkant verbouwen wat ze willen maar aan de gevel en het trappenhuis met de glas in lood ramen mogen ze niet komen bijvoorbeeld.

Gelunched heb ik aan de voet van de Grote Kerk bij weer een ander oud stukje Den Haag: de Groenmarkt bij het oude stadhuis en stadsherberg 'T Goude Hooft.
Hare Majesteit was vandaag niet aanwezig op haar werkpaleis, want er wapperde geen driekleur.

Toen en Nu: Barry Manilow

Too much is too much

Varen in Alkmaar

Een maritiem weekend beleefd, na zaterdag Den Bosch, zondag op uitnodiging van Talitha naar Alkmaar al waar er een boot met stuurman was afgehuurd voor een 2 uur durende tocht. Het weer was ons gunstig gezind zodat we met z'n 8-ten onder het genot van een glaasje rosé een geweldige boottocht hebben gemaakt.

Meende ik in Den Bosch enige claustrofobische momenten meegemaakt te hebben, tijdens ons vaaruitje op de wateren van Alkmaar moesten we soms letterlijk plat op de bodem gaan liggen om onder bruggetjes door te komen. Hilarisch!

Na dit avontuur even de hondjes van Talitha uitgelaten die tijdelijk logies hebben bij haar moeder en vervolgens naar Heemskerk afgereisd om daar bij steakhouse 'Bij De Buurvrouw' te dineren.
Daar worden "mannenporties" geserveerd, erg lekker gegeten.
Een heel geslaagde dag met mooi weer en leuk gezelschap: Een traditie is geboren!

Dat gaat naar Den Bosch toe

Zaterdag met Nadira, Rick en Christian een dagtripje naar Den Bosch gemaakt. En in Den Bosch begin je natuurlijk met Bossche Bollen! Daarna een wandelingetje gemaakt door de pittoreske straatjes en dito (antiek) winkeltjes bezocht.

Rond half drie was het tijd voor een boottocht door de riviertjes (nee, géén grachten!) van de stad, dat was heel bijzonder omdat het voor een groot gedeelte onder de stad doorloopt. Ik had er geen idee van.
Hier en daar dreigde het wat claustrofobisch te worden, maar ik vond het al met al zeer de moeite waard.

Even wat gegeten, nog wat gewinkeld, paar wijntjes gedronken in een leuk café toen was het tijd om te dineren en dat besloten we te doen bij 'Ome Bernard', een regelrechte aanrader!

In de trein terug kwamen we in de stiltecoupé terecht en besloten we dus om 'Hints' te spelen.
Ik vond mezelf daar verrassend goed in!
Het was een leuke dag, die zeker voor herhaling vatbaar is.

14 augustus 1986

Vandaag is het 25 jaar geleden dat Zsa Zsa Gabor voor de negende keer in het huwelijksbootje stapte. de gelukkige was de Duitse "Prins" Frederic von Anholt (eigenlijk Hans Robert Lichtenberg, hij kreeg de titel toen hij als volwassene werd geadopteerd door prinses Marie-Auguste von Anholt, schoondochter van de Duitse keizer Wilhelm II)

Niemand had verwacht, gezien Zsa Zsa's huwelijksverleden,  dat het huwelijk stand zou houden, maar vandaag vieren ze dan toch hun 25 jarig huwelijksfeest, en geviert wordt het, ondanks Zsa Zsa's gezondheidsproblemen wordt er een groot feest georganiseersd met 80 gasten.

En alsof dat nog niet genoeg is heeft Frederic de gehele maand augustus een billboard laten plaatsen in Hollywood zodat het niemand onopgemerkt voorbij kan gaan.

'T is een gave

Met m'n moeder wezen winkelen en opeens zei ze: "Ik wil zo graag eens iets anders op tafel, ben erg uitgekeken op dat mandje met kunstfruit, dat is zo ouderwets"
En dat is het moment waarop je blij bent een zoon te hebben met 'artistic leanings'. In een oogwenk had ik de benodigde items verzameld voor een smaakvol Centre de l'attention in haar woning.
Tijdens het uitstapje heb ik gelukkig tóch nog een paar booties kunnen scoren wat me tijdens het bezoek aan Batavia Stad niet was gelukt.
Het is een geslaagde dag geweest!

Helft

M'n vakantie is op de helft.

Batavia

Dinsdag samen met vriend Harry ons jaarlijks uitstapje naar Batavia Stad gemaakt. Lekker een dagje (voordelig) shoppen. Zo rond half 10 vertrokken onderweg zon, wind en regen gehad (niet noodzakelijkerwijze in die volgorde), maar eenmaal op plaats van bestemming alleen maar het zonnetje gezien en precies toen we weggingen voelden we wat druppels.

De buit was dit jaar: 4 overhemden, 2 vesten, 1 t-shirt, 1 broek, 1 short, 2 beeldjes voor op de lanai en een fotolijstje om Talitha's foto in te doen en geen schoenen, ik herhaal, GEEN schoenen. Ik ben zelf ook nog niet van de verbazing daarover bekomen. Volgend jaar weer!

                                                                                                                 

Reclameh##r

Al zolang er reclame bestaat verlenen verkopen bekende Nederlanders hun bekendheid aan een bepaald merk. Voor niet geringe bedragen zien/zagen we Martine Bijl bij Hak, Johnny en Rijk bij C&A, Riek Schagen als Saartje met Sorbo producten, Tineke Schouten bij C1000, en ga zo maar door.

Het mes snijdt aan 2 kanten het bedrijf ziet hun merknaam gekoppeld aan een geliefde bekendheid meer omzet genereren, en de bekendheid kan weer enkele tienduizenden Euries op de bankrekening bijschrijven of bij monde van Martine Bijl kwam er een vrachtwagen vol met conserven van Hak haar erf op rijden. De kracht zit 'm er ook in dat het merk én de BNer door de argeloze consument aan elkaar gekoppeld worden

Heel anders is dat bij Irene Moors, vandeweek zag ik haar wéér in één of andere reclame voorbijgaan, na
Eijerkamp meubels, NTI Cursussen, Robijn, Mora, Kindertelefoon, WNF, Leen Bakker en Liga is het voor  haar waarschijnlijk beter verdienen in de reclame dan bij haar werk als presentatrice.
De vraag die bij me oprijst is: Wat als de lijst van verschillende reclames waarin je als BNer te zien bent langer wordt dan de lijst van programma's? Moet je je dan heel diep gaan schamen?

Toen en Nu: Treat Williams

Één van mijn favoriete films is "Hair", Treat Williams speelt daarin de hoofdrol. Pas na een paar afleveringen van de TV-serie "Everwood" ontdekte ik dat hij daar ook een hoofdrol in had. Ik had hem totaal niet herkend!

Come fly with me

In deze tijd dat ik de TV alleen maar aanzet om het Journaal te zien, is er toch één programma waar ik echt voor ga zitten, het vorige week gestarte 'Come Fly With Me' , een zgn. "mockumentary" ( een persiflage op een real life documentaire). Het speelt zich af op een luchthaven waar hilarische types ten tonele worden gevoerd, gespeeld en gemaakt door Matt Lucas en David Walliams die ook verantwoordelijk waren voor het geweldige 'Little Britain'
6 Weken lang te zien op zondagavond op Nederland 3 om 21.45.

Live and let live

Vandaag is de jaarlijkse Gay Pride in Amsterdam met de botenparade in de grachten. Voor het eerst doet ook het bedrijf mee waar ik werk, wij konden ons daarvoor opgeven als we mee wilden. Ik heb dat niet gedaan, niet omdat ik de gaysuelen geen warm hart toedraag, maar ik hou niet van mensenmenigten, en er komen jaarlijks toch tienduizenden op af.

Vandeweek was er een stelling in een vraaggesprek op TV waar ik een kern van waarheid in vond zitten.
de hoofdredactrice van 'Opzij' stelde dat juist het extravagante van de Pride (mannen met boa's en glitters en vrouwen als bouwvakkers) voor de simpel denkende hetero prettig is: "Nou, nou die homo's zijn me er eentje...". Terwijl homo's en lesbo's die er gewoon uitzien en samenwonen, bij AH hun boodschappen doen, een huisdier hebben, kortom die net zo'n gewoon leven leiden als ieder ander voor een bepaald slag mensen veel 'bedreigender' zijn.

Zolang ze heel duidelijk het verschil kunnen zien is er niets aan de hand, maar zodra dat niet zo duidelijk meer is komt dat 'te dichtbij'. Als voorbeeld zijn er de weggepeste vrouwen uit Amsterdam en de getiranniseerde mannen uit Utrecht.

Dit geldt natuurlijk voor het, laten we zeggen, primair denkende en handelende gedeelte van de heterosuele medemens. (denk alleen al aan de reacties op de twee kussende jongens uit het lijfprogramma van de éénhersencelligen 'Goede Tijden Slechte Tijden')
Ieder ander weldenkend mens gunt een ander het leven te lijden zoals hij/zij dat verkiest.

Wie lang genoeg wacht....

Mijn muziekcollectie is vrij compleet, maar zo nu en dan kom ik er via het wereld wijde web achter dat er bijzondere releases zijn (geweest) die ik erg graag wil hebben, vaak zijn dit moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk te trasseren items.
Zo liep ik al anderhalf jaar te zoeken naar "Cast Of Characters" een CD box van Rupert Homes (♫if you like Piña Colada) voor een  normale prijs.
De box is uitverkocht bij de maatschappij, wat de prijs alleen maar opschroeft, maar mijn geduld is beloond, via de website van "Fame" in Amsterdam kwam ik er achter dat zij nog voorraad hadden.
Een mailtje gestuurd en ze zouden 'm voor me reserveren. Vandaag naar pre-gay Amsterdam getogen en de box opgehaald, voor de prijs van 2 normale CD's, dat is nog eens boffen!

Een nieuwe uitdaging heeft zich alweer gepresenteerd, Ik wil graag de dubbel CD van Cass Elliot "The Complete Cass Elliot Solo Collection 1968-1971" Daar is aan te komen, maar voor belachelijke prijzen, bij de maatschappij (Hip-0 Select)  kost ie maar $39.99, maar die leveren niet aan particulieren in de EU.
Geen enkele winkel hier kan 'm bestellen, dus mocht er iemand zijn die weet hoe ie er aan kan komen, voor een normale prijs, laat t me weten!

Tegeltjeswijsheid 12