Op de plaats rust

Vorige week zaterdag bij het bed verschonen, schoot het ineens in m'n rug, zodat ik dat weekend met een warme kruik in m'n rug op de bank heb doorgebracht. Maandag stond ik in dubio: werken of niet?

Omdat het niet de eerste keer was dat mijn rug me in de steek liet, ben ik (noodgedwongen) expert geworden in het herkennen van de gradatie van de tijdelijke immobiliteit. En vergeleken bij wat ik al meegemaakt had viel dit reuze mee. Ik ben gaan werken wetende dat gecontroleerd bewegen beter is dan stil zitten of liggen.
Bij aankomst wel gezegd dat ik het ging proberen en als het niet ging ik alsnog naar huis zou gaan.
Het viel alleszins mee.

Sporten was een brug te ver dus heb ik vorige week, ook al was de rugpijn na woensdag verdwenen,  de gehele week niet gesport. En ik moet zeggen die pauze is me wel bevallen. Ik merk dat mijn lichaam ook blij was met het weekje rust.

Vandaag gaan we er dan weer met frisse zin en moed tegenaan, mezelf belovend een paar keer per jaar zo'n weekje "sportvakantie" te nemen.

Tegeltjeswijsheid 17

Einde zomertijd

Het is bijna weer de laatste zondag van oktober, dat betekent dat we de klok weer een uurtje terug mogen zetten en dientengevolge dus één uur langer weekend hebben, dat uur hadden we nog tegoed van de  laatste zondag van april, toen hebben we een uur ingeleverd.

Sommige mensen blijven er maar problemen mee hebben of de klok nu vóór of áchteruit gaat, terwijl er zo'n makkelijk ezelsbruggetje voor is:
In het VOORjaar VOORuit
In het NAjaar ACHTERuit

Dan zijn er nog mensen die problemen ondervinden van het uur verschil. Die zeggen er 'last' van te hebben, die hoor je de aankomende week dan regelmatig zeggen als reden of excuus:
"Ja, dat komt door het uur"
Ik vind dat zo'n gezeur, waar in godsnaam heb je last van als volwassen mens? Één uur?
Ik heb zo het vermoeden dat als ze het niet zouden weten en er een uur verschil zou zijn ze het niet eens zouden merken.

Ik zet de klokken zaterdagavond voor ik naar bed ga op de nieuwe tijd zodat ik zondags er meteen in meega. Nergens 'last' van.

Toen en Nu: Billy Idol

Begin jaren 80 was ie erg populair de Britse Billy Idol, een stoere rocker met geblondeerd haar.
Anno nu is het geblondeerde haar er nog steeds, maar 'the finger' heeft plaatsgemaakt voor een oké-duimpje.

Malle Pietje

Gisteren bij het weggooien van het huisafval stond er een CD-kastje om opgehaald te worden door de asman (ik ben geboren Hagenaar, wij hebben geen vuilnismannen  maar asmannen).
Het zag er keurig uit, helemaal niet beschadigd, dus ik heb 'm meegenomen.
In deze tijden van crisis is dat geoorloofd.

Scrabble wordt Wordfeud

Eerst gisteren heb ik me met de nieuwe hype Wordfeud ingelaten. Weken, (of zijn het al maanden?) geleden hoorde ik er over, maar omdat ik pas 3 weken in het bezit ben van een telefoon waarop het gespeeld kan worden, en ik eerst die telefoon een beetje moest leren kennen, was gisteren het moment daar dat ik dacht, 'ik zal es kijken'.

Tegen een onbekend meisje gespeeld (gewonnen), tegen Christian (verloren) Laat nog een spelletje gestart (maar (nog) niet afgemaakt) met André (stand 248 voor mij, 197 voor hem) en Talitha (stand 112 voor haar, 93 voor mij).
Het schijnt nu zo te zijn dat die spelletjes er in blijven en je op een later tijdstip verder kunt gaan.

Hoe heb ik m'n leven kunnen leven zónder vraag ik me nu af.

In Memoriam: Stuart Walker

De 28 jarige Stuart Walker is na een avond stappen in elkaar geslagen vervolgens in brand gestoken en daarna aan een lantaarnpaal vastgebonden.
De politie bevestigt dat Stuart gruwelijke verwondingen had en dat hij verschrikkelijk moet hebben geleden. Hij was op stap met vrienden en is om 02.30 uur voor het laatst gezien.

In welk onderontwikkeld deel van de wereld was dit?, zul je je afvragen
En waarom?

Dit is gebeurd in de nacht van vrijdag op zaterdag in Cumnock, Schotland, een West Europees land, wat tot de 'beschaafde wereld' wordt gerekend.
De reden? De man was homosexueel.

Er zijn nog geen daders gevonden.

Ik word heel stil en verdrietig van zo'n bericht, mijn hart gaat uit naar z'n ouders, familie en vrienden.

PAU!L

De laatste jaren heb ik geen programma's meer gekeken van Paul de Leeuw, ik was een beetje Paul de Leeuw-moe geworden. Hij kan alles net goed genoeg, maar blinkt nergens echt in uit. De TV-shows waren jaren achtereen, onder verschillende namen welliswaar, steeds hetzelfde.

Maar nu er met veel bombarie weer een nieuwe TV-show werd aangekondigd, PAU!L, wilde ik toch eens zien wat hij in de loop van de jaren had geleerd.
Daar kan ik kort over zijn: Niets.
De show had net zo goed in 1995 uitgezonden kunnen worden, nog steeds dezelfde flauwiteiten.

Zelf heeft hij ook wel enig idee dat z'n beste tijd geweest is, jaren geleden had ie Bob en Annie de Rooij doodverklaard en gezegd: "Nou wie weet als m'n carrière instort kan ik ze altijd weer tevoorschijn halen"
Bob en Annie de Rooij zijn weer terug in z'n show...

"Make Your Own Kind Of Music"

Het nummer "Make Your Own Kind Of Music", is geschreven door Barry Mann en Cynthia Weill en was een hit voor Cass Elliot in 1969. Omdat de tekst mijn levensmotto is heb ik gepoogd een vertaling te maken:

Laat je door niemand zeggen,
dat er maar één liedje is om te zingen.
Ze zullen het je uit willen leggen,
want ze kunnen het niet aan om
iemand te zien zoals jij.

Maar je moet je eigen deuntje fluiten,
zing gewoon je eigen lied.
Je eigen deuntje fluiten zelfs al
zingt niemand mee en begrijpen ze je niet.

Je gaat er aan wennen,
dat je soms allener dan alleen bent.
Je kan het niet ontkennen,
je eigen gang gaan is het moeilijkste wat er is.

Maar je moet je eigen deuntje fluiten,
zing gewoon je eigen lied.
Je eigen deuntje fluiten zelfs al
zingt niemand mee en begrijpen ze je niet.

Dus als jij gaat omdat je verder moet,
en niet bij mij kan blijven,
begrijp juist ik dat heel goed.

Je moet je eigen deuntje fluiten,
zing gewoon je eigen lied.
Je eigen deuntje fluiten zelfs al
zingt niemand mee en begrijpen ze je niet.

22 oktober 2003

In 2003 begaf ik mij op het wereld wijde web-pad, eerst op een PC van een vriend en later dat jaar op m'n eerste eigen PC. Een wereld van ongekende mogelijkheden ging voor me open (en nóg)
Één van de nouveautés was het chatten met onbekenden uit de hele wereld, en op een Duitse (!) chatsite leerde ik André Bosma kennen, gewoon uit Nederland uit het voor mij onbekende Almere.

Het chatten ging gezellig zodat we al snel over gingen op MSN, we vertelden over ons leven, André was getrouwd met Edo en waren van Den Helder verhuist naar Almere. Hoe het zo kwam weet ik niet meer maar op 22 oktober 2003 zijn André en ik naar de Efteling gegaan, de eerste keer dat we elkaar in real live gingen meemaken na al het gechat.

André treinde van Almere naar Rotterdam waar ik hem ophaalde met m'n Smartje en we op weg gingen naar Kaatsheuvel. En het was meteen leuk! Later de dag afgesloten bij een Italiaans restaurant, en sinds die dag zijn André en Edo deel gaan uitmaken van mijn leven.

Ben op visite geweest met verjaardagen, later weekendjes naar Almere en zij bij mij in Rotterdam en dit jaar onze 4 daagse reis naar Londen met vriendin Talitha die ik door hun heb leren kennen en met wie er ook direct een 'klik' was.

Deze mensen zijn niet meer weg te denken uit m'n leven, en dan te bedenken dat zonder het wereld wijde web we elkaar nooit zouden hebben leren kennen.
Vandaar dus onder het kopje "Belangrijke datums" 22 oktober 2003 de dag dat het eerste 'echte' contact werd gelegd.

Toen en Nu: Miss Piggy

Op haar 37e heeft Miss Piggy het drukker dan ooit. De ster uit het TV-programma "The Muppets" heeft afgelopen jaar zitting genomen in de jury van het populaire Amerikaanse TV-programma "Project Runaway", ze is het gezicht van cosmeticamerk  MAC, zal binnenkort weer herenigd worden met haar collega's van "The Muppets" voor een film en ze zal in het novembernummer van het blad InStyle te bewonderen zijn in een fotoshoot waarin ze in het bijbehorende interview zegt: "Stijl draait om het uitdragen van je persoonlijkheid en overtuigingen. En het belangrijkste, het uitgeven van andermans geld.

Radio Ga Ga

Zo klein als alle media-apparaten nu worden of al zijn, zo robuust waren ze vroeger. Ik kwam opeens een foto tegen van een radiomeubel die wij vroeger thuis ook hadden. Het was echt een meubelstuk en stond in de jaren 70 in menig huiskamer te pronken.

Grinnik

Als ik een cartoon in de krant zie die me 's-morgens net na achten kan laten grinniken, is ie het waard om op m'n blogje te komen.

Paniek

Vorige week had Blackberry storing, vandaag was op m'n werk het computersysteem niet operationeel alsmede sommige kassahandelingen niet uitvoerbaar, en ik begreep van een vriend dat KPN internet er ruim een dag heeft uitgelegen.

De lichte paniek die dan ontstaat en het niet meer weten wat te doen zónder deze moderniteiten op communicatie gebied geeft wel aan hoe ver het al gekomen is en hoe afhankelijk we er van zijn geworden.

Mocht er ooit een grote storing zijn, van zeg maar een week, dan staat de hele maatschappij stil.
Een angstaanjagende en tegelijkertijd trieste gedachte.

Gouden Televizier-ring 2011

Vrijdag aanstaande is het weer zover, de jaarlijkse uitreiking van de Televizier-ring voor het, volgens de kijker, beste programma van het jaar.
De drie genomineerden van dit jaar heb ik nog nooit gezien, het zijn:

Voetbal International: bij 'voetb' haak ik al af dus ik heb het alleen wel eens in een aankondiging voorbij zien komen. Volgens mij zijn het een aantal middelbare onverzorgde niet al te vrolijke mannen die een heel programma lang discussiëren over voetbal en elkaar daarin verbaal naar het leven staan.

The Voice Of Holland: Het 32e programma om nieuw talent te spotten. Zulke programma's kennen allemaal eenzelfde eind, de winnaar maakt een plaatje, dat wordt nummer één, dan zakt de carrière in voordat ie eigenlijk begonnen was tot braderie-niveau.

Wie Is De Mol: Dit programma is nu voor de vijfde keer genomineerd en men kan dan ook spreken van een "anitawitziertje". Ik ben te dom voor dit programma, ik heb afgelopen seizoen de eerste aflevering gezien omdat het enthousiasme van vrienden mij daartoe aanzette, maar ik begreep er niks van. Ik gun het dit programma, niet alleen vanwege de vijfde nominatie, maar omdat er in mijn omgeving slimme mensen zijn die het een geweldig programma vinden en er veel plezier aan beleven.

We zullen het vrijdag zien.

Occupy

Zelf merk ik al een tijd dat we aan de vooravond staan van een omwenteling omdat het zo niet langer kan. Het is een gevoel wat moeilijk onder woorden te brengen is. Maar het heeft o.a. te maken met oprechte belangstelling voor de medemens, respect voor de aarde en zijn bewoners (dus ook de dieren) en verdiepte spiritualiteit.

Dat de wereld bezig is zich klaar te maken voor een verandering is aan alles te merken, de vele natuurrampen die zich de laatste tijd voordoen, het weer wat steeds extremer wordt, de financiële crisis wereldwijd, de revoluties in verschillende Noord Afrikaanse landen.
Ook in de USA is een protestactie begonnen op Wall Street en breidt zich nu als een olievlek over de wereld uit: Occupy

Deze actie richt zich op de kleine bovenlaag van de bevolking die de dienst uit maakt voor de rest en daar zelf grof geld aan verdiend, en dát overgrote deel is het zat en is bezig met een vreedzaam protest.
Helaas zijn er altijd mensen, zoals bijvoorbeeld in Rome, die deze gelegenheid aangrijpen om toch te gaan rellen en vernielingen aan te richten.

Ik vind het een spannende en opwindende tijd en denk aan de woorden van Mahatma Gandhi:
"Eerst negeren ze je, vervolgens lachen ze je uit, daarna zullen ze je bestrijden, uiteindelijk zul je winnen."

Foto's van demonstranten in Amerika met de borden die ze dragen:

Ondertussen op de derde

"Ondertussen op de derde" is een voorstelling die ik vrijdagavond bezocht heb en geregisseerd is door vriend Rick. Hij is bezig met een opleiding tot regisseur en heeft (in het kader van zijn opleiding) al verschillende uitvoeringen gedaan, ook acterend, maar ik kon er helaas nooit bij zijn, tot afgelopen vrijdag.

Dacht ik na een zware werkdag achterover leunend te kunnen genieten van het gebodene, moest ik die gedachte toch vrij snel bijstellen toen Rick uitlegde dat het hier om locatietheater ging en wij (het publiek) degenen waren die, onder aanvoering van Rick, naar de verschillende locaties binnen én buiten het pand dienden te gaan.

Het verhaal is een collage-voorstelling waarin we een kijkje konden nemen in de woonruimtes van verschillende personages in een appartementengebouw. Die op hun beurt ook weer met elkaar kennis maakten in vaak hilarische scenes met humorvolle dialogen maar altijd met een tragische ondertoon.

Ik vond het een bijzondere ervaring om deze vorm van theater mee te maken en geweldig dat ik nu eindelijk eens getuige kon zijn van Rick's creativiteit als regisseur.
Ik hoop in de toekomst nog meer te kunnen gaan zien.

Toegangskaartje en tevens plattegrond van het appartementencomplex van de voorstelling

Tegeltjeswijsheid 16

Klantenservice

Omdat ik er niet uitkwam om mijn hippe i-Phone middels het op m'n KPN Experia box aanwezige WiFi te laten functioneren, besloot ik de klantenservice van KPN te bellen met het probleem.
Zelf had ik natuurlijk al geprobeerd met de daarvoor bestemde codes de verbinding tot stand te brengen, zonder succes.
Ook speuren op internet wat in veel gevallen tot een oplossing kan leiden, lukte deze keer niet.

De dame van KPN hoorde mijn verhaal aan en vroeg natuurlijk eerst of ik alles had gedaan zoals hierboven beschreven, codes intoetsen, knopjes ter activering indrukken, etc.

"Dan ga ik nu kijken of ik van hieruit iets voor u kan doen" zei ze, dat lukte niet, toen verzocht ze me op internet naar een bepaalde pagina te surfen om te zien of alles daar correct was weergegeven.
Op één vinkje na was dat zo, maar ook dat vinkje bracht geen uitkomst.

"Dan is er nog maar één mogelijkheid" sprak ze "De harde-reset"

En jawel hoor, als door een wonder ging nu het wireless-lampje op de Experia box aan en kon ik met m'n phone-tje via WiFi contact maken met de wereld.

Als ik de naam van deze dame wist had ik die hier in chocoladeletters neergezet, zo vriendelijk, zo behulpzaam en zo ter zake kundig. KPN, koester zo'n medewerkster!

Girobetaalkaarten

We hebben niet altijd in een wereld geleefd van pinnen en online bankieren. Toen ik voor het eerst ging werken heeft mijn vader voor mij een Girorekening geopend, daar kon mijn salaris op gestort worden en je kreeg overschrijfkaarten én girobetaalkaarten.

Mijn vader heeft mij precies uitgelegd hoe het allemaal in z'n werk ging. De eerste girobetaalkaarten waren blauwe ponskaarten, de slogan was dan ook "Giroblauw past bij jou". Vanaf 1984 werden dat slappe kaarten.

Je kon er geld mee opnemen op het postkantoor of postagentschap en in winkels en je kon er mee betalen (tot 300 gulden (136 Eurie) per kaart). De naam en handtekening op het pasje werd vergeleken met die je op de kaart had gezet als controle.

Één week

Het is nu één week geleden dat ik m'n nieuwe telefoon met ongekende mogelijkheden heb. Veel van die mogelijkheden zal ik nooit gebruiken, om maar iets te noemen zal ik nooit muziek er op zetten om de simpele reden dat ik niet tegen muziek kan op m'n hoofd.

Ben blij met m'n phone-tje, maar er zijn toch wat onhebbelijkheden, als eerste kan ie thuis niet via wifi van KPN experiabox. Nu ben ik met PC en TV niet draadloos, maar wifi zit er wel op, maar de codes worden niet herkent.

Het vervelendste is nog wel dat ie, bijvoorbeeld 's-morgens als ie 's-nachts op stand by heeft gestaan, niet meteen het op internet kan, dan moet ie eerst uit en aan gezet worden of soms zelfs batterij er uit en er weer in. Heel storend.

Maar over all ben ik best tevreden er mee!

Toen en Nu: Mickey Rourke

Het door slechte plastische chirurgie aangetaste gezicht van Mickey Rourke is nagenoeg bij iedereen wel bekend, maar toch nog steeds schokkend om het naast elkaar te zien. Het heeft zijn carrière trouwens niet geschaad.

Willem Nijholt

Zaterdagavond weer een dvd-avondje met Harry doorgebracht, wij kijken dan bij voorkeur Nederlandse artiesten van diverse pluimage, van Johnny Jordaan tot Liesbeth List, van Willeke Alberti tot Jenny Arean. Vandeweek heb ik de oeuvre box "Een Carrière In Beeld" van Willem Nijholt aangeschaft.

Ik adoreer die man en heb nu 10 DVD's om te zien waarom ook weer. de DVD's zijn onderverdeeld in de genres televisiespelen, liedjes- en showprogramma's, musicals, muziektheater, televisiefilms en de laatste 2 DVD's met diverse opnames.

Vanavond hebben we een aantal showprogramma's gezien en het is dan weer duidelijk waarom Willem zo'n prominente plaats in neemt bij de "Op Zoek Naar..." programma's. Wat een vakman in diverse disciplines. Nog 9 DVD's te gaan!

Plaszak

Toen ik vanmorgen opstond was dat toch nog steeds in Nederland in het jaar des Heren 2011, maar na het zien van het 8 uur journaal met het bericht dat de NS plaszakken gaat inzetten voor de zéér hoge nood in de toiletloze treinen was ik daar toch niet meer zo zeker van.

Wanneer je die zéér hoge nood mag hebben bepaald de NS, namelijk als de toiletloze trein binnenkort weer eens niet verder kan vanwege de blaadjes op de rails, bevroren wissels of hevige sneeuwval.
Pas dán en op geen ander moment mag je hoge nood hebben.

De zak kan gevuld worden in de lege cabine van de machinist, ik herhaal;
de zak kan gevuld worden in de lege cabine van de machinist.

Minister Schultz van verkeer alsmede Wim Eilert, bestuurder van de vakbond voor het rijdend personeel bij het spoor dachten in eerste instantie net als ieder weldenkend mens dat het hier om een grap ging. Volgens Wim Eilert is het ondenkbaar om mensen te laten plassen op iemands werkplek, in dit geval de cabine van de machinist.

Youp van 't Hek heeft het al eens gezegd, sommige dingen hoef je niet te verzinnen, die zijn al idioot genoeg van zichzelf.

Lookalike

Beroemd is ze wel, maar mooi kan ik haar niet vinden de nu 56 jarige modeontwerpster Donatella Versace. Ik vond een foto waarmee ze met Muppet Janice wordt vergeleken, én een foto waarop duidelijk is waarom comediènne Joan Rivers over Donatella zei: "Die vrouw ziet er uit als iets wat ze in Afrika voor de buitendeur hangen".

Janice & Donatella

De verbazing voorbij

Dat er moeders zijn die hun kind stilhouden met een boekje van mijn afdeling en er vervolgens zonder af te rekenen mee weglopen. Het gebeurt.
Dat er mensen zijn die recepten uit de kookboeken scheuren. Ik signaleer het als het boek er een beetje raar bijstaat.
Dat er volwassen mannen zijn, vaders van kinderen wellicht, die boeken over Ajax omgekeerd in het vak zetten. Ik haal er m'n schouders over op.

Maar er is nu een nieuw element aan toegevoegd. Ik vond vier verschillende boeken, twee thrillers, één met 'God' in de titel, de ander had 'Engelen' in de titel, een boek wat daadwerkelijk over engelen ging en een boek over mensen uit de Bijbel.
Deze boeken waren vernield, kaften waren losgescheurd en de boeken waren (met een mes?) zo ernstig beschadigd dat ze moesten worden afgeschreven.

Wat is dit nu weer?

Dierenvrienden

Vanmorgen werd ik wakker met het bericht op de radio dat er in Heerlen een mannetjeszwaan met stokken was doodgeslagen.
Zo'n zin moet ik even op me in laten werken.
Wie komt er op het idee om een zwaan dood te slaan? Is dat iemand alleen, of komt er één met het plan en zijn er anderen die dan zeggen: "Hè ja wat leuk, dat gaan we doen"?

Direct er na kwam het vervolg waar ik dan weer heel warm van werd, drie vrienden, Theo, Chris en Freddy, hebben bij het broedende vrouwtje van de zwaan een tentje neergezet en hebben 5 weken lang 24 uur per dag per toerbeurt de wacht gehouden totdat de 4 zwanenkuikens uit hun ei kwamen.

Deze jongens zijn verkozen tot dierenbeschermers van het jaar.

A girl with a mission

Altijd gezellig als vriendin Talitha komt, maar deze keer kwam ze niet zomaar, ze had een missie: Mij ondersteunen en begeleiden bij de aanschaf van een nieuwe telefoon.
Hoewel ik (ooit) luid en duidelijk verkondigd heb met m'n telefoon alleen te willen bellen en smssen, ben ik nu toch om en heb me in de verwarrende wereld van de I-Phone (zo heet dat toch?) gestort.

Het is een HTC Desire S geworden en momenteel zijn wij aan elkaar aan het wennen.

We hebben niet alleen maar een telefoon gescoord, ik heb Talitha, die heel stoer verkondige geen kleding te willen kopen, toch weer meegenomen naar dat ene leuke winkeltje op de Binnenweg, de score was een geweldige trui en mooie blouse voor haar en voor mij 2 toffe shirts.

Omdat de RET wel modern wil zijn maar het eigenlijk niet is hebben we om mijn abonnement opnieuw op te laten laden 1 uur (één uur!!) In de RET-servicewinkel doorgebracht, maar daarna van de nood een deugd gemaakt door bij het dichtbij gelegen hotel New York van een High Tea te genieten.

Het was, mede door het weer en door mijn schattie Talitha, een erg leuke dag!

Boeren-tapas

Tapas, amuses, wraps, en ook nog uit diverse landen, de mogelijkheden van de borrelhapjes die nu geserveerd worden zijn welhaast eindeloos.
Hoe eenvoudig was het vroeger in de jaren 70, een hors d'oeuvre schaal met wat nu zou kunnen doorgaan als 'boeren-tapas'

Kletskoppen

Gisteren kwam Nadira om een filmpje te kijken, maar daar is helemaal niets van gekomen.
We hebben de hele avond gekletst over van alles, van heel luchtig to best wel diep.
De avond was voorbij voor we er erg in hadden en da's een goed teken!

O jee 3 J's

Toen bekend werd dat na hun dorpsgenoten Nick & Simon in maart, vrijdag de 3 J's met de koopavond op mijn afdeling zouden optreden en signeren heb ik direct gevraagd mij voor de dagdienst in te roosteren.
De heren J kan ik nog wel aan, maar ik kan niet zo goed omgaan met het publiek wat er op afkomt.

Ik neem volledige verantwoording voor dit onvermogen van mijn kant.

In plaats daarvan heb ik naar de uitreiking van de Gouden Kalveren gekeken. Vreemd programma, maar een mooie film heeft gewonnen: "Black Butterflies".