Hè....?!

Gisteren was het zover. Ik gaf gehoor(!) aan de oproep om mijn gehoor te laten testen bij het lokale filiaal van Schoonenberg. Ik kende het, want ik ben er met mijn moeder menigmaal geweest. Er waren twee hoogbejaarden voor me met problemen aan hun gehoorapparaten, wat de jonge audicien met veel geduld en kennis van mensen en vakgebied behandelde. Ik weet het van mijn moeder en zag het nu weer, eenmaal aan de hoortoestellen blijft het tobben met piepjes, ruisjes, batterijtjes, e.d.. Bovendien merkte ik dat hoe ouder de mensen zijn hoe meer er met herhaling wordt gezegd en gevraagd. Dat heeft niets met doofheid te maken maar had als doel om een aantal keer bevestigend antwoord te krijgen op iets wat al eerder bevestigd was, net zoals bij kinderen het geval is, maar dit is een terloopse observatie.

Uiteindelijk was ik aan de beurt, en hoewel ik persoonlijk door Schoonenberg benaderd ben was ik er niet bekend. Volgens de audicien is het de gemeente die de ouder wordende inwoners er attent op maakt om hun gehoor te onderhouden. Mijn oren werden bekeken en zagen er volgens hem keurig uit. Of ik ooit wel eens eerder een test had gehad? Dat was lang geleden als kind en dan moest je je vinger opsteken wanneer je iets hoorde, links met je linkerhand en rechts met je rechterhand. Dat gaat nu anders. Ik kreeg een dingetje in mijn handen en daarop moest ik drukken als ik wat hoorde links of rechts, dat maakte niet uit.

De uiteindelijke uitslag was volgens de audicien prima. Ik zat niet op de nullijn, maar daar zit niemand op, omdat zoals hij zei, vanaf je elfde jaar je gehoor al minder wordt. Ik zit tussen de 10 en 15 dB HV/KHz (wat dat ook moge betekenen) en dat stemde tot tevredenheid bij hem. Pas tussen de 35 en 40 dB, enz. wordt er es gekeken naar hulpmiddelen. Mijn rechteroor is wel iets slechter dan mijn linkeroor. Over zo'n jaar of drie of eerder als ik er zelf de noodzaak van inzie is het raadzaam om weer eens een test te doen.