De heren die lunchen

In mijn vakantie is er ook altijd tijd voor mensen van wie ik vol schaamte moet bekennen dat ik ze veel te weinig heb gezien de laatste tijd. Middels de moderne sociale netwerksites ben je wel op de hoogte van elkaars ins en outs, maar er gaat niets boven een persoonlijk gesprek in levende lijve. Zodoende had ik vriend Remco voorgesteld om elkaar te ontmoeten in Delft voor een lunch.

Noem me provinciaal, maar ik vind een 'lunchafspraak' altijd iets chiques hebben, iets mondains, meer nog dan een dinerdate. Ik was al wat eerder gearriveerd in Delft, en omdat het de geboortestad van mijn moeder is voel ik er een bepaalde band mee, zeker als ik langs de grachtjes loop en daar de panden zie die er ook al stonden toen zij er als klein meisje woonde. Op de bekende Markt, het plein met het stadhuis en de Nieuwe Kerk (waar de grafkelder van de Oranjes is) was een drukte van belang, er was zand gestrooid en er werd (een kampioenschap?) jeu de boules gespeeld.

Van diverse vrienden had ik vernomen dat een lunch bij 'T Postkantoor zeker aan te raden was. Inmiddels had Remco aangekondigd dat hij spoedig zou arriveren en liep ik hem tegemoet. Even wat rondgewandeld en we besloten om inderdaad bij 'T Postkantoor te lunchen. Remco had heel wat te vertellen over de afgelopen periode waarover ik niet in detail zal treden, voornamelijk omdat het, zoals hij zelf zei, welhaast soap-waardig was en dientengevolge in één blogje niet te vangen zou zijn, en daarnaast is het ver van mij om dat te publiceren. Wat in Delft is gezegd, blijft in Delft. Belangrijkste is dat het goed met hem gaat, na een enerverende tijd.

Nog even gewinkeld waarbij we een glimp in de toekomst hebben kunnen werpen in hoe een landelijk bekend warenhuis zal reilen en zeilen als er zoals aangekondigd alle knowhow uit is wegbezuinigd. We waren beiden letterlijk en figuurlijk met stomheid geslagen. Omdat de 5 in de klok was vonden we het tijd voor een wijntje met een snackje erbij, en toen was het tijd om het een dag te noemen. We spraken af om nu niet meer zo'n lange tijd te wachten om elkaar weer te gaan zien.

Het nieuwe ondergrondse station, rechts, is operationeel. Er moet nog veel aan de omgeving gebeuren, en voor het
prachtige oude station, links, moet nog een bestemming worden gevonden. Waarschijnlijk horeca.

Ook de grachten in Delft zijn heel mooi.

En toen brak ook de zon nog door.

Het stadhuis op de Markt

Mooi pand.

Een heer aan de lunch.