Het stoepje

Op 14 maart zijn mijn moeder en ik bij de gemeente geweest om aan te geven dat het stoepje voor haar deur zo schuin en verzakt is dat het niet makkelijk is om met haar rollator er af te gaan. En gisteren, precies 2 maanden later kwam er een meneer kijken. Nee, dat is nog snel, want er stond 12 weken voor.

Die meneer zag het meteen, dat kon zo niet. Mijn moeder demonstreerde toch nog even wat er gebeurt als ze haar rollator er op zet, die rolt dan in een vaartje, hup, zo het gras in, zodat ze de rollator op de rem moet zetten en dan zich vasthoudend aan de deur voetje voor voetje er af moet.

Hij zette ook uiteen wát er gaat gebeuren, er komt van steen een soort bordesje waarop mijn moeder met rollator kan staan en kan draaien naar links en rechts waar aan beide kanten een afritje komt.
Nu gaat morgen natuurlijk niet meteen de schop in de grond, eer dat het echt gaat gebeuren zal er ook weer enige tijd over heen gaan, vooral omdat de gemeente de opdracht aan de woningbouw moet geven omdat het op hun grond plaatsvindt , die het vervolgens weer aan een stratenmaker moet uitbesteden.
Wat een fijn bericht dat er wat aan gedaan gaat worden!

Op de foto zie je het niet zo, maar het stukje stoep tot aan de dwarse klinkers is heel schuin, dáár wordt dus het bordesje op gemaakt met aan weerskanten een afritje.