Vakantiegeld

Eens per jaar ontvang ik van mijn werkgever een bedrag wat enigszins in de buurt komt van wat ik daadwerkelijk verdien, en dat is eind mei als het vakantiegeld wordt uitgekeerd. De rest van het jaar krijg ik een soort onkostenvergoeding. Nee, je hoort me niet klagen, zeker niet in deze bange tijden met grote werkeloosheid, ik heb erg leuk werk, en ik ben altijd voor het plezierig werken gegaan en niet voor zoveel mogelijk geld verdienen. Dat is een keuze die ieder voor zich maakt, sommigen ontlenen hun bestaansrecht en status aan hun werk en de daaraan gerelateerde salariëring, dat is prima als dat goed voor hen werkt.

Maar ondanks dat veel geld verdienen nooit mijn drijfveer is geweest ben ik wel blij met het door de werkgever van mijn loon ingehouden 8% op jaarbasis die eind mei wordt uitbetaald, en ook al is het een sigaar uit eigen doos, ik zie het altijd als een extraatje. De ene keer besteed ik het daadwerkelijk aan een vakantie, dan weer aan iets opknappen in huis of één af andere grote aankoop.

Vakantie was in het begin van de vorige eeuw onbetaald verlof, maar in de jaren 20 veranderde dat toen loodgieters en bouwvakkers gingen staken om hun vakantie ook doorbetaald te krijgen en andere sectoren volgden. Pas na de Tweede Wereldoorlog kwam bovenop de doorbetaalde vakantie een extra vakantietoeslag, die pas in november 1968 wettelijk is geregeld, eerst was dat 6% en nu is het 8%.
Van meet af aan is het altijd de bedoeling geweest dat het bedrag werd gebruikt om op vakantie te gaan, zo net na de Tweede Wereldoorlog waren vakanties voor veel mensen financieel niet haalbaar. Het gevolg was dat de werkgever met uitgebluste werknemers in zijn maag zat. Als oplossing werd gekozen om dan maar voor hen te sparen en het bedrag wat van juni tot juni opzij werd gezet ineens uit te keren in mei.

Tijden zijn veranderd, maar het vakantiegeld is er nog steeds, en net zoals ik besteden velen het niet meer alleen aan vakanties maar ook aan allerhande andere zaken.