Bent u daar nog?

Vandaag, 26 juni, is het de Internationale Dag van de Afkoeling. Ik dacht dat deze dag ging over de verzengende hitte die er weer aan zit te komen en hoe wij ons het beste koel kunnen houden, maar het is een dag bedoeld voor iets anders. Wereld Afkoelingsdag, of World Refrigeration Day, is een dag waarop we stilstaan bij hoe noodzakelijk het is om eten te kunnen afkoelen. Daardoor kunnen we ons voedsel langer goed en veilig houden. Tijdens deze dag wordt er hier aandacht voor gevraagd, maar focussen bedrijven zich bijvoorbeeld ook op hoe je een carrière in de afkoelindustrie kunt opbouwen, en wat de rol van die industrie is in de klimaatcrisis.

Nog steeds ben ik in de sollicitatiemodus en vorige week ben ik zelfs uitgenodigd voor een gesprek. Het ging om een vacature van 24-32 uur per week. Ik had een leuk gesprek met mijn eventueel toekomstig leidinggevende van het bedrijf, er was een klik en het gesprek liep soepel en organisch. Ik had er een goed gevoel over. 

Gisteren kwam de reactie op de sollicitatie en die was, om het heel mild te stellen, enigszins curieus. De mededeling was dat de vacature van 24-32 uur, waarmee werd geworven, was komen te vervallen en dat van hogerhand de keuze was gemaakt om voor een oproepkracht te gaan van minimaal twee dagen per week en dat de oproepkracht ook elders ingezet kon worden. Bent u daar nog? Dat is een volledig andere functie! De vraag was hoe ik hier over dacht. 

Vanzelfsprekend heb ik hier vriendelijk voor bedankt. De dame met wie ik had gesproken deelde mee dat ze het 'heel jammer' vond, want zoals gezegd de klik was er en ik vermoed dat zij het ook zag zitten, maar ja 'hogerhand', hè. Wie schetst mijn verbazing toen ik van HR van de organisatie een mail kreeg waarin stond dat ik had aangegeven elders een baan te hebben gevonden waardoor ik niet meer deelneem in de sollicitatieprocedure. Opnieuw; bent u daar nog?

In eerste instantie dacht ik: láááát, maar ik ben natuurlijk niet uit de poppenkast gevallen en wens ook niet zo behandeld te worden, dus heb er toch op gereageerd dat dit niet correct is, dat zij zelf de vacature waar ik op gesolliciteerd heb hebben doen vervallen en er een vacature op oproepbasis van hebben gemaakt. Dat ik daarvoor bedankt heb en dat het iets anders is dan een baan gevonden hebben. Tevens dat ik van mening ben dat het belangrijk is om in communicatie zaken zuiver te houden en conform de waarheid.

Hierop heeft HR de dame weer bericht die mij vervolgens mailde dat ze een aantal opties heeft qua afwijzing waar ze uit kan kiezen en dat daarbij ergens iets is misgegaan, waarvoor ze haar excuses maakte.

Iets in me zegt dat hoe leuk de functie in eerste instantie ook leek en hoe fijn het gesprek dat ik heb gehad ook was, er toch een gifbeker aan me voorbij is gegaan. Communicatie mensen! Als dat in het begin al zo ongelooflijk misgaat is dat geen goed teken. Ook ga je zo niet met (toekomstig) personeel om.

Het kan bij mij ook nooit gewoon, maar we geven de moed niet op en gaan gewoon door.